[Marja G]

Hoi Vonnie,
bedankt voor je reactie , en goed dat je op deze site af en toe lekker stoom kunt afblazen tegen mensen die begrijpen hoe vervelend je je af en toe kunt voelen, als het weer eens flink tegenzit.
Ik denk nu inderdaad dat de gewrichtspijnen aan de cholestrol tabletten liggen.
Heb me ondertussen wat meer verdiept in de situatie en de medicatie en idd zijn er heel veel patienten die dezelfde pijn ervaren.
het bloed is goed er zit geen infectie of ontsteking in de knie, en stoppen met de medicatie is geen optie.
Laten we hopen dat op een dag de pijn net zo snel weer verdwijnt alls dat deze gekomen is.
Soms lijkt het beter te gaan todat het de volgende morgen weer zwaar klote is.
het is soms om moedeloos van te worden , het beperkt je zoveel in alles wat je wil doen , terwijl we dachten dat we dit jaar het moeilijkste hadden overwonnen.
Life is full of surprisses.
Ik wens je veel sterkte en hoop nog eens van je te horen.
groetjes Marja

[Marja G]

beste Macon
Wat heeft u dat mooi verwoordt.
Maar acceptatie is dat niet het moeilijkste traject dat je door moet.
Het altijd maar weer contateren dat je dit of dat niet meer kan of mag doen.
Als partner van een hartpatient zeg je al snel kijk naar de dingen die je nog wel kan doen en tel je zegeningen.
De boosheid en kwaadheid die ken ik van mijn man, zijn persoonlijkheid van voor de hartprobemen is veranderd,
De angst en paniek aanvallen komen van alle psychische stress, van alles wat je doorstaan hebt en vooral de angst dat het je weer kan overkomen ,maar dan zonder goede afloop.
Het is net als bij die andere vreselijke ziekte ,je kan genezen zijn maar bij elke controle de alles overheersende angst komt of is het niet terug.
Niemand die je die angst kan ontnemen.
Ik kan met recht zeggen 2010 was voor ons een K…… jaar!
Maar we hopen op een beter 2011 waar we zeker aan zullen werken.
vriendelijke groet en sterkte gewenst

[Marja G]

Hallo Jane,
Dank je wel voot je lieve reactie en medeleven.
Ik heb de maanden voor het overlijden van mijn broer geprobeerd hem zo veel mogelijk bij te staan
ook ik kon geen vat op hem krijgen om hem rustiger te krijgen.Zijn grootste angst was het alleen zijn, hij was alleenstaand.
Ik heb ook jouw site even gelezen en dat is ook niet niks wat jij hebt meegemaakt. Zoiets slijt maar moeilijk de angst voor herhaling blijft altijd bestaan.Iemand die niet zoiets heeft meegemaakt weet niet wat voor letterlijke “doodsangst”” je doormaakt.Het heeft met je persoonlijkheid te maken of je er een beetje afstand van kunt nemen. Hij kon dat helaas niet.
Ik hoop van harte dat het jouw uiteindelijk wel zal lukken om weer van het leven te kunnen genieten,
Ik wens je een heel fijn weekend en nog vele vele “zorgelozen” jaren
groetjes Marja/Stephanie

[Marja G]

ICD’s kunnen heel erg angstig maken dat weet ik van mijn lieve broer Nico.
Zijn ICD kreeg hij in 2007, na nooit enige hartproblemen te hebben gehad. Hij ging voor vermoeidheidsklachten en een aanhoudend kuchje naar de cardioloog, deze stelde een pompfunctie van nog geen 20% meer vast.
EEn ICD volgde , nooit vanaf de eerste dag heeft hij kunnen accepteren dat hij ernstig hartpatient was.Hij leidde altijd een uiterst actief leven.
Nu moest hij zijn leven anders indelen. Hij kreeg gezondheidsklachten zoals angst en paniek aanvallen en leefde continu aan stress en voelde zich nooit meer de oude.
Hij bleef continu malen over de vraag hoeveel tijd hem nog restte en geen van de artsen kon hem helaas geruststellen. ook gesprekken met een psycholoog mochten niet baten.
Hij is meerdere malen opgenomen in een kliniek omdat hij zwaar overspannen werd en tussentijds vele weekenden naar de crisisopvang dan zat hij er weer helemaal doorheen.
Hij had juist geen angst om naar buiten te gaan of er op uit te gaan met de trein ofzo.
De angst en stress en het leven met altijd die spanning heeft ertoe geleid dat de pomp functie van zijn hart nog slechter werd.
Met als gevolg dat er zich vocht ging ontwikkelen achter zijn longen ging ontwikkelen wat het hart niet meer weg kon pompen . Zijn lever en nierfunctie gingen hierdoor ook achteruit.
De laatste twee dagen in het ziekenhuis heeft de cardioloog gevraagd of hij de ICD wilde
uitzetten, dit wilde hij niet., maar bij z’n zwak hart mocht de schok van de ICD niet meer baten.
Deze reaktie is niet bedoeld om angstig te maken, maar een waarschuwing dat je echt hulp moet zoeken als de ICD letterlijk je dagelijks leven gaat berheersen.Zoek hulp bij angst en praat erover.
Stress is altijd nadelig.
alle ICD dragers veel sterkte gewenst.
Mijn man heeft trouwens een pacemaker ,( zie mijn hartverhalen) en kamp ook met angst,
maar leven niet alle hartpatienten en partners en kinderen meteen zekere mate van angst?
lieve groet Marja

[Marja G]

Hallo,
Gelukkig kun je veel info van het internet afhalen, en wat fijn voor je moeder dat jij haar daarbij help.
Of de kwaliteit van de conditie vooruit zal gaan is helemaal afhankelijk van de medicatie die ze gebruikt. Helaas heeft de ICD daar zelf geen invloed op, die verbetert niets aan de hartspier zelf..
De ICD zal alleen ingrijpen bij een levensbedreigende hartritmestoornis door een elekrtische schok toe te dienen, waarna het hartritme normaliseert.
Wil je meer over de ICD weten en lezen er is een speciaal magazine voor ICD dragers.
Hoop dat je moeder een voorspoedig herstel mag hebben.
vriendelijke groet Marja

[Marja G]

reanimatie heeft altijd zin, alleen zullen sommige artsen bij icd dragers waarbij de pompfunctie zo slecht is minder dan10% niet meer ingrijpen omdat de prognose dan zo verschrikkelijk slecht wordt.
Maar bij volledige afsluiting is reanimatie altijd wenselijk. Het hart wordt n.l door drie hoofdtakken van bloed voorzien . de LAD RCA en de Cx.
Bij de meeste mensen voorziet de linkerkransslag het hart van 65% en de rechter van 35% bloed.
Na een geslaagde reanimatie kan het verstopte vat in de meeste gevallen gedotterd worden of er kan een by-pass gelegd worden.

[Auteur]

Berichten