Hallo Tjinta,
Ik heb ook scherpe pijn gehad toen ze de ICD in de ventrikel schroefden. Ik werd ook helemaal niet lekker en flauw (misschien van de schrik) en toen hebben ze hem ergens anders in geschroefd, waar het geen pijn deed. Ik dacht echt dat het helemaal niet goed ging komen, maar gelukkig wel, dus. Ik lees dat jij ook erg geschrokken was. Nou, ik heb er ook flink over liggen malen, maar vindt het ‘fijn’ om te horen dat ik niet de enige ben, bedankt voor je berichtje! In het ziekenhuis zeiden ze dat het maar heel zelden voorkomt dat je pijn voelt in je hart tijdens de operatie.
Ik voelde ook dat ze door de kleppen gingen. Een soort doffe pijn. Wij zijn blijkbaar uitgerust met goede zenuwen 🙂 Nu voel ik het gelukkig de draad nog maar heel zelden tegen de kleppen, alleen als ik op een bepaalde manier lig.
Ik voel wel het pacen in de ventrikel (dat prikt). Mijn kastje draaide in het begin testsessies, en het liefst ’s nachts. Dan schrok ik dus wakker. Dat hebben ze uitgezet, en nu voel ik de stimulaties nog maar af en toe, vaak voor ik ongesteld moet worden. Nooit geweten dat ik zo gevoelig was 🙂 Altijd blauwe plekken zonder te weten waar ik nou weer tegenaan liep. Nou ja.
De pijn van het kastje was vooral de eerste paar dagen alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden, maar daarna viel het wel mee. Na een paar dagen gestopt met paracetamol. Alleen het litteken is nu na 4 maanden nog rood. Tsja, gevoelig hart, gevoelige huid en de draden drukken er tegenaan. De huisarts zei dat als ik er niet naar keek, het sneller over ging 🙂
Sterkte met het verwerken! Ik kan me voorstellen dat je van slag bent. Er is ook zoveel gebeurt en dan ook nog een rotoperatie, terwijl dat juist een mooi begin zou moeten zijn. Ik duim voor je dat de rest nu wel lekker gaat lopen!
Groetjes en succes met je ICD en de revalidatie!
Lilapo
