Hallo Koosy
Dit is mij eerste dag op hartgenoten en er is veel te lezen.
Iedereen ervaart een infarct anders. Het is mij zomaar overkomen, Ik rook of drink niet, had een laag cholestorol (2,5) keurige bloeddruk (120/70) ik ben niet erfelijk belast. Bovendien een vrouw van mid 40 dus het was gewoon domme pech.
Ik ben nooit echt bang geweest dat het terug zou komen. Ja natuurlijk, je voelt wel eens wat en vooral in het begin ben je het vertrouwen in je lichaam een beetje kwijt maar naarmate de tijd verstrijkt groeit het vertrouwen weer.
Mijn cardioloog vertelde áls het weer gebeurt dat die kans het grootste is in de 1e drie maanden. Na een half jaar had ik zoveel kans als iemand die het nooit heeft gehad.
Zijn advies was: Ga leven!! Doe alles wat je wilt doen en luister naar je lijf.
Ik heb goede begeleiding gehad op de CAPRI revalidatie cursus. Sporten onder begeleiding en zo je grenzen opzoeken. Na de revalidatie ben ik zelf verder gaan sporten en heb advies gevraagd aan een sportbegeleider die het Capri programma kende.
Mijn advies…. zet je angst aan de kant. Misschien overkomt het je nooit meer en dan heb je al die tijd met angst geleefd. Als het je lukt om je angst overboord te zetten en het overkomt je nog een keer, dan heb je tenminste in de tussentijd lol gehad.
Leef alsof er geen morgen is, dans alsof niemand je ziet, zing alsof niemand je hoort.
Sterkte!
