[Jan van Overveld]

Heel verstandige beslissing en ik denk dat die duivel wel mee zal vallen. Nicotinepleisters werken voor sommige personen heel goed, maar ik heb ook veel goede dingen gehoord over het stoppen in overleg met de huisarts.
Tegenwoordig zijn er meer mogelijkheden dan alleen maar de nicotinepleisters. Onlangs hoorde ik ook van iemand die erg geholpen werd middels acupunctuur. De kosten werden zelfs vergoed door de zorgverzekering. Ook hebben sommige zorgverzekeraars faciliteiten om behulpzaam te zijn bij het stoppen.
Af en toe een stuk fruit en frisse buitenlucht helpen tijdens het stoppen ook wel eens. Allen Carr heeft een erg succesvol boek geschreven over het stoppen. Zeker de moeite waard om te lezen. De kosten van het boek heb je er snel uit. haha.
Veel, heel veel succes en sterkte bij het stoppen.

[Jan van Overveld]

Marly schrijft:
[quote]Dolores schrijft:
[quote]Ik zou in zo een geval verborgen houden dat ik kan reanimeren.[/quote]

Hahaha 😛

Maar uhm, ik denk dat je het iemand niet kwalijk kunt nemen als iemand je heeft gereanimeerd, en je daarna gehandicapt bent en liever niet gereanimeerd had willen worden. Het is natuurlijk altijd goed bedoeld vanuit iemand die je reanimeert he… TENZIJ je een penning draagt. Zoals ik net al zei, dan vind ik dat je respect moet hebben voor zijn/haar keuze en niet moet reanimeren. En dan, kunnen ze me dat kwalijk nemen? Sue me 😉 Dan vind ik niet dat ik fout ben, toch?[/quote]

Leuke discussie ontstaat hier. Reanimatie heeft al velen tot nadenken aangezet. Dat moet ook want het is natuurlijk een heel, heel belangrijk onderwerp. Van het wel/niet reanimeren zijn in Nederland nog nooit rechtszaken geweest. Het is hier gelukkig ook geen Amerika. Er is nog nooit iemand gedagvaard voor zijn handelen waar het lekenhulp betreft. Ik ga er van uit dat we het bekijken vanuit de lekenkant. De professie hanteert natuurlijk andere maatstaven. Je bent als Nederlander verplicht om iemand in nood te helpen zo goed als je kunt. Of er nu iemand dreigt te verdrinken, te stikken of bijvoorbeeld doodgeslagen dreigt te worden. Wat dan ook. Je moet te hulp schieten zo goed en kwaad als je dat kunt. In geval van een mogelijke hartstilstand moet je vertrouwen op je waarnemingen. Iemand die heeft leren reanimeren weet wat hij moet controleren. In geval dat blijkt dat je moet gaan beademen en masseren, dien je dat te doen. Leken gaan niet eerst sieraden bekijken, beurzen op pasjes controleren etc. Nee: aan de slag. Zo snel mogelijk want ieder seconde telt. In het geval dat je als leek iemand in elkaar ziet zakken en constateert dat het hart ermee gestopt is, is de kans heel erg groot dat je het leven van de persoon gaat redden. Zeker als er een AED in dew buurt is. Zonder vreselijke bijwerkingen komen mesnen weer bij kennis. Na observatie in het ziekenhuis keren ze weer snel huiswaarts. Daar zijn voorbeelden genoeg van. Lees de Hartbrug bijvoorbeeld.
In andere gevallen beslist de professionele hulpverleners over een al dan niet doorgaan met een reanimatie als jij als leek er niet in geslaagd bent het hart op gang te brengen. De verwantwoordelijke arts bepaalt (mede aan de hand van bijvoorbeeld een pasje of een penning) of de reanimatie voortgezet gaat worden. Als hij aanwijzingen heeft dat een persoon bewust gekozen heeft voor niet-reanimen zal de professionele hulpverlening stop gezet worden en is de persoon overleden. De kans dat je als leek de verantwoordelijkheid draagt bij de eerder geopperde dramatische reanimatie, is bijzonder klein. Leken die kunnen reanimeren kunnen werkelijk levensreddend werk verichten. Daarom pleit Hartpatienten Nederland al jaren voor een hartbewaakt Nederland. Reanimatie dient naar onze mening opgenomen te worden in het voortgezet onderwijs.

[Jan van Overveld]

Heren, heren, Heren, of Dames ???

Zullen we het hierbij laten? Dat geeft lucht aan anderen die nu aan de zijlijn zijn gezet. Het siert jullie om jullie discussie desgewenst voort te zetten op fora die daartoe bestemd zijn. Want het gaat nergens meer over en mensen die in een terminale fase van hun hartproblemen terecht zijn gekomen, putten uit al deze tekste echt geen hoop. En daar doen we het toch voor? Een beetje respect aub.

[Jan van Overveld]

Ik denk niet dat het hier moet knetteren. Ik heb al op verschillende manieren geprobeerd met de anonieme spreekbuizen persoonlijk contact te krijgen. Helaas zonder resultaat. Ook mijn vraag eerder deze avond om misschien een onderdeel intellect aan te maken blijft via de persoonlijke mail onbeantwoord. Ik zou graag even “prive” deze discussie voort zetten. Dus onbekenden: bel, mail of schrijf me aub. In alle vertrouwen. Overigens vraag ik mij af of jullie deze discussie nog leuk vinden? Ik heb amper de tijd om alles te lezen en te laten bezinken. Laat staan om te antwoorden.

[Jan van Overveld]

Deze discussie gaat maar verder en verder en komt steeds verder van de echte discussie af te staan. Is het misschien een idee om jullie discussie te verplaatsen naar een ander item? Ik zou me voor kunnen stellen dat wij een aprart onderdeel voor intellectuelen maken. Daar kunnen degenen die zich daartoe geroepen voelen op hun niveau verder praten. Dan kunnen de “doorsnee” bezoekers hier ook weer terecht?? Gaarne reacties van Sjarel, Mati, Dolores, Henri en van the mystery guest. Ook reacties van andere hartgenoten zijn uiteraard welkom. Jullie kunnen mij natuurlijk ook via “nieuw bericht” jullie mening / suggesties doorgeven.

[Jan van Overveld]

Sjarel schrijft:
[quote]Helaas vind ik de weerlegging niet overtuigend, Jan. Zelfs als de weerlegging klopt, dan nog gaat het over onderdelen in Van Lommels boek, waarvan ook ik me afvraag of hij die niet beter buiten beschouwing had kunnen laten. De weerlegging tast echter niet de kern van Van Lommels onderzoek aan, die daarmee overeind blijft staan.[/quote]

Het was absoluut niet mijn bedoeling om je ergens van te overtuigen. Dat is geheel niet mijn bedoeling. Neem het alleen mee in je mening. Ik neem aan dat ook jij weet dat meerder wegen naar Rome leiden. Met alle informatie die ons bereikt moeten we maar doen wat onszelf het beste lijkt. Jouw constatering dat de kern van van Lommels onderzoek niet wordt aangetast is geheel voor jouw rekening. Daar denk ik anders over. En mag ik dat aub?

Sjarel schrijft:
[quote]
Mijn kracht ligt meer in creatief intuïtief denken. Ik laat mijn gedachten associatief gaan, volg die en schrijf die op.[/quote]

Moet ik dan wel alles serieus nemen? Wij weten nog steeds niet echt wat denken is, dat heeft nog nooit iemand werkelijk uit kunnen leggen. Het blijft een van de raadsels van het mens zijn. Maar dat is een detail. Ik ken vele creatieve, intuitieve denkers. Daar zit ons land vol mee. Als die mij vertellen wat ze denken, word ik vaak doodmoe. Ik kan daar vaak niets mee. En pas volgens mij op met associatief denken. Ieder mens denkt associatief, maar als je te veel associatief denkt, kan het lastig zijn om bij een onderwerp te blijven, of om je te concentreren.

[Jan van Overveld]

Vergeten in mijn verhaal van net. De kop van deze discussie: DE ZORG WORDT TE DUUR. Onzin, ze moeten maar daar besparen waar oeverloos met bakken geld gesmeten wordt. Niet bij de patient. Onze gezondheid is het meest kostbare bezit. Dat geldt voor zowel jong als oud, arm of rijk. En daar op besparen? Nooit. Laat de ziekenhuizen maar efficienter werken en de misbruikers van onze gezondheidszorg betalen. Want als ik in de wachtkamers kijk, lopen er genoeg parasieten rond. Voor de echte patient mag de zorg nooit te duur worden. Allen de kop al: zorg wordt te duur. Kom je in een negatieve spiraal terecht. Ik zou voor een meer optimistische inslag kiezen, want broodnodige zorg kan niet te duur worden. Daar hebben we met zijn allen alles voor over.

[Jan van Overveld]

Beste Tolletje, Ik sluit mij geheel aan bij de treffende woorden van Done. Voor velen zou het goed zijn om inderdaad eens even in de schoenen van iemand anders te staan. Zoals Koos Alberts onlangs nog vertelde in een aangrijpende documentaire. Ook hij voelde veel verdriet zoals mensen over hem dachten. Hij gunde NIEMAND wat hemzelf overkomen was, maar het zou volgens Koos voor deze en gene goed zijn om zijn pijnen enkele uren te voelen. “Hoeft maar voor een paar uur” hoorde ik hem zeggen. “Daarna moeten die pijnen dan weer terug bij mij komen, want het zijn MIJN pijnen. Ik heb ze gekregen, dus ze zijn van mij”.
Hij had gelijk, want er wordt gemakkelijk over anderen geoordeeld, zeker vaak door mensen die zelf niets mankeert. Ik heb veel leed gezien en aangehoord in de 20 jaar dat ik voorzitter ben van Hartpatienten Nederland en daarvoor. Ik denk (hoop) dat ik mij bijzonder goed in situaties van mensen zoals u kan verplaatsen. Juist die groep, mensen die nergens om gevraagd hebben, die als mens goed zijn voor anderen en zoiets dramatisch overkomt.
Het is heel gemakkelijk daarover te oordelen en in te adviseren, maar het moet ze zelf maar eens overkomen. Dan is Nederland te klein. Dan weten ze zichzelf geen raad en beseffen ze zich dat ze te vroeg geoordeeld hebben. Dat hun adviezen niet voor serieuze zieken geschikt waren. Dan bedenken ze zich dat……..

In ieder geval, ik zet mij alle jaren dat ik actief ben voor onze Stichting met Hart en Ziel in voor mensen zoals u. Daar is ons niets teveel voor en daar komen wij voor op. Mensen die echt ziek zijn, mogen geen behandeling onthouden worden, mogen niet gekort worden. Mogen niet op hun gedrag aangesproken voelen. Sterker nog: zelfs al zou het eigen schuld zijn. Daar gaat tegenwoordig de discussie steeds vaker over: eigen schuld dikke bult. Maar zelfs voor die mensen gaan wij door het vuur.
Dat zijn mensen die, ondanks alle beperkingen, er alles aan doen om nog een klein beetje te kunnen genieten van de tijd die hen nog gegeven is. En hopenlijk is dat nog lang. Heel lang. En al die tijd hoop ik dat je ons blijft volgen en reageert, want daar kunnen mensen in situaties als de jouwe heel veel steun uit putten.
En ik leer er alke dag nog van, want dit verhaal heeft mij ook weer aan het denken gezet.
Zo was ik vanochtend bij het vertrek van een reis onder medische begeleiding van ons. Natuurlijk kennen veel reizigers mij. Kwamen gelijk op me af om mij te feliciteren met Hartgenoten. Ze vonden het werkelijk fantastisch en vertellen het aan anderen. “om eens naar hartgenoten te gaan”. Ook bij onze reizigers zijn vanzelfsprekend veel mensen die veel hebben meegemaakt en toch de draad weer hebben weten op te pakken. Die, met alle beperkingen, toch weer moed hebben. Die weten waar ze het over hebben, maar dat terzijde. Ze hadden het over Hartgenoten: het was fanatstisch, het waren aangrijpende verhalen, ze wilde mensen een hart onder de riem steken, ze wilde vrienden maken, ze wilden anderen helpen….. als medlotgenoot. Omdat ze weten hoe anderen zich voelen. Maar tot nu toe hadden de meesten alleen nog maar gelezen, gelezen en nog eens gelezen. Ze hadden zich nog niet aangemeld, want er stuitte hen iets tegen de borst: de anonimiteit waar velen zich achter verschuilen. Inclusief schuilnamen. Dat vonden ze niet prettig, want er stonden op ons forum discussies die heel ver gingen, maar waar geen warmte meer van uitstraalde. Waar niets meer uit bleek van genegenheid voelen voor zieke mensen. Te hard, te stellig, te volhardend, zich klaarblijkelijk niet kunnen verplaatsen in de situtaie van mensen waar wij alles voor doen. Ze hebben gelijk, er zijn al zat spreekbuizen die ons precies vertellen hoe wij alles moeten doen en moeten aanpakken. Maar ook hiervoor geldt: spreek niet voor je beurt en oordeel niet over anderen.
Jaren geleden sprak ik met een geslaagd ondernemer. Kerngezond. Ik vroeg hem of hij onze Stichting wilde steunen? Hij vloog me zowat aan: “of ik helemaal gek was. Hij ging niet voor anderen betalen die zichzelf in de nesten hadden gewerkt. Hadden ze maar braaf moeten zijn, gezonde moeten leven en hard moeten werken, zoals hij. Waren ze allemaal zelf schuld”.
Ik was volstrekt ontdaan over zijn reactie. Twee weekjes later belde hij me poeslief op. Hij had een hartstilstand gehad. Was gereanimeerd. Moest geopereerd worden. Er waren lange wachtlijsten. Hij wilde sneller geholpen worden, hij kon niet zo lang wachten. Dan gingen zijn inkomsten achteruit!! Hij zocht hulp. Hij wilde donateur worden !!!!!!!!!!
Nou ja, zo kan ik nog uren doorgaan en er boeken over schrijven. Blijf bij ons Tolletje. Van mensen zoals jij krijgen wij energie om door te gaan en velen leren ervan. Ik hoop dat veel bezoekers overgaan tot registratie en uit de anonimiteit komen. We hoeven ons nergens voor te schamen.

Veel sterkte.

[Jan van Overveld]

Beste Sjarel. Ook ik heb het boek van Pim van Lommel met veel bealngstelling gelzen en persoonlijk maakte het bij mij ook eea los. Ik geloof erin, maar blijf wel kritisch. Ik heb in het boek nergens een verband kunnen leggen zoals jij dat doet. Pim van Lommel is ervan overtuigd dat de geest/de ziel op een gegeven moment het lichaam verlaat. Het lichaam blijft dan zielloos achter en kan niet meer functioneren. Het restmateriaal kan dan gerust gebruikt worden voor ander doeleinden zonder de ziel daarmee schade toe te brengen. Zoals ik begrepen heb, is van Lommel dan ook groot voorstander van transplantaties. Dan komt in hem de nuchtere wetenschapper (en het is maar goed dat we er veel van hebben, anders was onze gemiddelde leeftijd veel lager) boven die voorstander van reanimatie en transplantaties is. Hoe st jij overigens tegenover transplantaties? Ben je voor of tegen en ben je zelf geregistreerd donor?

Hoe kijk jij trouwens aan ten ziel / geest / DNA / organen / lichaam etc? Henri heeft daar een uitgesproken mening over en een aantal aardige betogen over geschreven Overigens heeft de door jou genoemde Stichting en Pim van Lommel in het vereden vaak royaal aandacht van ons gekregen in de Hartbrug en Hartbrugjournaal. Maar we moeten natuurlijk kritsich blijven en met 2 voeten op de grond blijven staan.

Voor de volledigheid plaats ik hier een publicatie van Gert Korthof naar aanleiding van het boek van Pim van Lommel. Zoals en goed huisvader betaamt, mag je dit niet zomaar wegwuiven. Ik heb enige tijd geleden deze kritiek van een weblog gehaald. Weet niet meer van welke, maar vond het verhaal erg interessant en zette mij toe aan het denken:

[i]Fouten in in het boek van Pim van Lommel
Pim van Lommel, cardioloog in ruste, publiceerde een boek over Bijna-Dood-Ervaringen, ‘Eindeloos bewustzijn. Een wetenschappelijke visie op de Bijna-Dood Ervaring’, in het internationele medische tijdschrift The Lancet (5) en was zondag 9 december 2007 te gast in Wim Brands Boeken programma.
Op grond van 62 van de 344 patienten (18%) die een bijna-dood ervaring hadden, baseert van Lommel zijn buitengewone claim dat er bewustzijn bestaat buiten de hersenen om. Dit is een revolutionare claim die de gevestigde kennis over de relatie hersenen en bewustzijn van tafel veegt. Van Lommel claimt in feite niets minder dan dat er leven na de dood is. Omdat hij in het gerenommeerde The Lancet gepubliceerd had, besloot ik dat het de moeite waard was het boek te lezen. Tenslotte zoekt de mensheid al sinds haar ontstaan naar het bewijs voor het voortbestaan na de dood. Als het waar zou zijn, heb ik me altijd vergist. Toen ik fouten ontdekte in wat van Lommel in zijn boek schreef over genetica (en terloops iets over evolutie), moest ik wel over dit boek bloggen. Het doel van deze blogpost is aan te tonen dat Van Lommels poging om steun te vinden in de genetica voor zijn revolutionaire theorie mislukt is. Ik bespreek zijn beweringen over de resistentie van bacteriën, epigenetica, junk DNA en evolutie. Een volgende keer zal ik aandacht aan zijn revolutionaire opvattingen over het geheugen besteden. En proberen vast te stellen hoe sterk zijn bewijs is voor het voortbestaan na de dood.

Het gevaar van buiten je eigen vakgebeid treden.

In Wim Brands Boekenprogramma zegt Van Lommel dat hij vragen stelt en een open geest heeft. Prima! Hij stelt inderdaad vragen bij de heersende opvatting over de verhouding hersenen-bewustzijn, maar hij heeft wel degelijk een zeer sterke overtuiging, en een revolutionaire onorthodoxe theorie om BDE te verklaren. Bovendien probeert hij bevestiging voor zijn theorie te vinden in de wetenschappelijke literatuur, inclusief literatuur buiten zijn vakgebied (cardiologie). En een open geest? Houdt dat in dat je alle gangbare en moeizaam opgebouwde kennis verwerpt?
Ik geef vier voorbeelden van hoe Van Lommel met de wetenschappelijke literatuur omgaat: de resistentie van bacteriën, epigenetica, junk DNA en evolutie, welke allemaal afkomstig zijn uit hoofdstuk 13, ‘De continuïteit van het veranderende lichaam’.

Ten eerste het resistentie probleem. Ik citeer:

“Naar mijn mening is deze immunologische informatie ook in de non-lokale ruimte opgeslagen en via non-lokale informatie-uitwisseling voor het individuele DNA in elke cel rechtstreeks toegankelijk. Dit wordt bevestigd door een artikel in Nature waarin resistentieontwikkeling van bacteriestammen tegen bepaalde antibiotica is aangetoond bij het in het wild leven dieren in volstrekt afgelegen gebieden, waardoor er onmogelijk contact met dat antibioticum kon zijn geweest 16. Deze resistentie is alleen te verklaren door te veronderstellen dat het DNA van deze bacteriën via de non-lokale ruimte informatie heeft ontvangen van stammen die resistent zijn geworden door onverantwoordelijk en onzorgvuldig gebruik van antibiotica elders op de wereld.” (pag 269).
(Zijn noot 16 is noot 1 in deze post.)

Door de woorden ‘Dit wordt bevestigd door’ suggereert van Lommel dat het artikel relevant is en dat de data in het artikel zijn conclusie bevestigen. Niets is minder waar. Van Lommel geeft een conclusie die de indruk wekt afkomstig te zijn uit het Nature artikel, maar de conclusie is niet afkomstig van de auteurs van het Nature artikel, maar van hemzelf. De auteurs trekken helemaal niet de conclusie die Van Lommel opschrijft. Bovendien dikt hij de onmstandigheden nog eens aan, wat een onjuist weergave is van het onderzoek.
Van Lommel schrijft: Het artikel schrijft:
‘volstrekt afgelegen gebieden’,

‘onmogelijk contact’ “The first wood is surrounded by more woodland, gardens and an ornamental lake; the second wood is surrounded by woods and by meadows in which heifers (but not dairy cows) are occasionally kept. Pheasant feed containing the antibiotic tylosin was sometimes distributed in the second site, but otherwise the rodents had minimal contact with antibiotics or with domestic animals routinely treated with them.”
“Our results show that resistance to antibiotics is widespread in at least some wild populations, even though these have never to our knowledge been exposed to antibiotics”
“Deze resistentie is alleen te verklaren door …” “The origin(s) of the resistance and the selection mechanisms (if indeed such mechanisms are necessary) responsible for maintaining a high prevalence of resistance are unknown.”

Van Lommel schrijft: “onmogelijk contact’, terwijl de auteurs voorzichtig schrijven “minimal contact” hetgeen niet uitsluit dat er contact is geweest. Over de verklaring van de gevonden resistentie zegt Van Lommel met stelligheid “Deze resistentie is alleen te verklaren door …”, terwijl het artikel uitdrukkelijk concludeert dat de oorzaak van de resistentie onbekend is.
Er zijn verschillende theoretisch verklaringen voor de gevonden resistentie mogelijk (4). Waar het hier om gaat, is hoe slordig Van Lommel omgaat met de literatuur. Daar komt nog bij dat hij suggereert dat het artikel gaat over ‘immunologische informatie’ wat geheel onjuist is. Dus het artikel is ook nog eens irrelevant voor zijn theorie over ‘immunologische informatie’.

Epigenetica

Van Lommel:
“Volgens de Nobelprijswinnar Joshua Lederberg blijken de functieverschillen tussen genen lang niet altijd het gevolg te zijn van de overgeërfde structuur van DNA maar van omgevingsfactoren rondom DNA.4 ” (p.265)
Noot 4 van Van Lommel is hier noot 2. De definite waarop Van Lommel doelt is: “Nuclear inheritance which is not based on differences in DNA sequence”. Van Lommel interpreteert dit héél ruim:
“Dit ondersteunt de zienswijze dat de functie van DNA wordt bepaald door informatie van buiten het DNA, en mogelijk speelt non-lokale informatie-uitwisseling via resonantie hierbij een essentiële rol.” (p.265).
Van Lommels zienswijze wordt in het geheel niet ondersteund door epigenetics simpel omdat ‘buiten het DNA’ betekent modificaties van DNA-basen of de gewijzigde interactie van histonen en DNA. Het betekent helemaal niet invloed op afstand. Van Lommels ‘bewijs’ berust dus geheel op een verkeerd begrijpen van ‘not based on differences in DNA sequence’. Ook zijn referentie 5 (hier noot 3) over identieke tweelingen is gebaseerd op hetzelfde misverstand. Dit alles is een nogal misleidende manier van omgaan met de wetenschappelijke literatuur.

Junk DNA

Na de aanvankelijke hoerastemming die ontstond na de ontdekking van de volledige structuur van het menselijke DNA is het enthousiasme wat getemperd doordat steeds minder duidelijk werd hoe het DNA precies werkt. Met name de functie van junk-DNA bleef onbegrepen”. (p.265)
De formulering ‘steeds minder duidelijk werd hoe het DNA precies werkt’ is hoogst ongelukkig. Natuurlijk weten we sinds 1953 steeds beter hoe DNA werkt. Dat onderzoek werd beloond met meerdere Nobelprijzen. Wat hij bedoelt is dat we van een groot deel van het DNA in ons genoom niet weten wat het doet. Dat is heel wat anders. Verder volgen nog een aantal tenenkrommende uitspraken, die ik onbesproken moet laten wegens ruimte- en tijdgebrek. Dan volgt:
“Kan het DNA instructies krijgen via (non-lokale) informatie-uitwisseling? Zoals gezegd is dit de theoretische basis van de epigenetica.”
Van Lommel voegt hier doodleuk ‘non-lokale’ in en maakt het daarmee en passant onderdeel van de definitie van epigenetica. Epigenetica heeft niets te maken met wat hij verstaat onder ‘non-lokaal’. Dit is fouten op fout stapelen. Er volgen meer vage en irrelevante citaten. De beroemde Erwin Schrödinger wordt in de schoenen geschoven dat het DNA van levende organismen een ‘ontvangst’- of ‘resonantie’-mogelijkheid heeft om informatie uit de non-lokale ruimte te ontvangen en te decoderen ! Het jaar waarin What is Life? verscheen 1944, was 9 jaar vóór de ontdekking van de dubbele helix door Watson en Crick in 1953. Die ontdekking veroorzaakte een revolutie in de biologie. Van Lommel realiseert zich niet dat je niet zomaar een 63 jaar oude publicatie -daterende van vóór het DNA-tijdperk- kunt gebruiken, ook al is die van de beroemde fysicus Schrödinger. Vanaf die passage staat het voor van Lommel vast dat DNA ‘informatie ontvangt uit non-lokale ruimte’. Geen twijfel meer mogelijk. Van Lommel gaat door op het non-lokale pad, steeds meer ‘bewijsmateriaal’ verzamelend (inclusief de ‘briljante Rupert Sheldrake’!). Dit alles bereikt zijn hoogtepunt in de uitspraak:
“Volgens de in dit hoofdstuk genoemde theorie bevat DNA niet zelf het erfelijk materiaal, maar is het in staat erfelijke, morfogenetische (vormgevende) en persoonsspecifieke informatie uit het non-lokale bewustzijn te ontvangen.” (p.272)
Nu blijkt waarom DNA zo belangrijk is in een boek over bijna-dood ervaringen: DNA ontvangt informatie uit het non-lokale bewustzijn! Dat is dus zijn verklaring waarom er bij BDE dingen gezien kunnen worden die in strijd zijn met de gangbare wetenschap.

Evolutie

“Zou het ontstaan van leven op aarde, met het ontstaan van de verschillende soorten planten, dieren en uiteindelijk de mens, en het ontstaan van een ongelooflijk ingewikkeld molecuul zoals het DNA, alleen met toeval verklaard kunnen worden?” (p.265)
Het antwoord op die vraag is: NEE. Voor evolutie heb je tenminste natuurlijke selectie nodig en dat is een niet-toevals proces. Om eerlijk te zijn noemt van Lommel natuurlijke selectie en toevallige variatie als de twee processen die verantwoordelijk zijn voor evolutie in een voorgaande passage. Maar waarom maakt hij dan deze dramatische blunder? Terwijl hij het dus een paar regels eerder wel weet? De hele dramatische vraagstelling is standaard in de creationistische anti-evolutie literatuur. Van Lommel geeft geen creationistische bronnen. Nee, hij grijpt hoger: niemand minder dan Albert Einstein:
“Als dit universum in zijn onvoorstelbare orde en precisie het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle druklettertjes weer op de grond terechtkomen in de voltooide en foutloze vorm van een woordenboek.”
Helaas vermeldt Van Lommel niet de precise lokatie van dit verbijsterende Intelligent-Design-achtige citaat in het werk van Einstein. Het blijkt afkomstig te zijn van wikipedia, maar helaas ook daar zonder exacte bronvermelding. Ik acht het daarom óf een ongeldig citaat, óf een uit zijn verband gerukte passage. Op Van Lommel rust de plicht de juistheid en de exacte locatie van het citaat aan te tonen. Maar, al zou Einstein dit gezegd hebben, dan nog is dit geen maat voor de zinvolheid of juistheid van de uitspraak. Het lijkt niet eens op een testbare uitspraak. Tenslotte nog een voorbeeld van de vrijheden die Van Lommel zich permiteert. Terwijl het wikepedia citaat het had over “in zijn miljoenvoudige orde”, maakte van Lommel er van “in zijn onvoorstelbare orde”. Van Lommel verbetert Einstein.

Ik heb nu de belangrijkste claims in hoofdstuk 13 behandeld. Op grond hiervan concludeer ik dat Van Lommel alle wetenschappelijke normen van nauwkeurigheid en voorzichtigheid overboord gooit. In ieder geval is dit gedeelte van zijn theorie voor de verklaring van Bijna-Dood Ervaringen waardeloos. Het is een schok te realiseren dat een universitair geschoold medisch specialist, een cardioloog, zich als een pseudowetenschapper gedraagt wanneer hij zich maar even buiten zijn vakgebeid begeeft. Ik had verwacht dat ik het met veel zaken niet eens zou zijn, maar niet dit! Ik hoop later -als ik het niet vergeet- terug te komen op zijn opvattingen over het geheugen.

Noten:

Moira A. Gilliver, Malcolm Bennett, Michael Begon, Sarah M. Hazel and C. Anthony Hart (2007) ‘Enterobacteria: Antibiotic resistance found in wild rodents’, Nature 401, 233-234 (16 September 1999). (merk op dat van Lommel het eerste woord van de titel ‘Enterobacteria’ weglaat.)
J. Lederberg (2001) The meaning of Epigenetics, COMMENTARY. The Scientist 15 (18), 6. 17 September 2001.
De passage is: “In 1994, as cited in the same issue of Science, Robin Holliday voiced a commonly apprehended drift in meaning, and redefined epigenetic as “Nuclear inheritance which is not based on differences in DNA sequence.”
M. Esteller (2005) How epigenetics affects twins. The Scientist 6 (1), 20050707-02.
[echter, het artikel is geschreven door Charles Q Choi].
“These findings help show how environmental factors can change one’s gene expression and susceptibility to disease, by affecting epigenetics,” Esteller told The Scientist.
“The largest twin study on epigenetic profiles yet reveals the extent to which lifestyle and age can impact gene expression”.
Er is geen enkele reden te veronderstellen dat omgevingsinvloeden niet door bekende moleculaire mechanismen veroorzaakt worden, dat is: een keten van moleculaire interacties. Er zijn geen enkele aanwijzingen voor werking op afstand. Tenminste niet in het artikel!
Bijvoorbeeld: Multiple resistentie, onbekende exposure, Horizontal Gene Transfer. Gautam Dantas et al (2008), Science, 4 april 2008, wijzen er op dat anti-biotica ook door micro-organisms geproduceerd worden. Van de 18 getestte natuurlijke en synthetische antibiotica 13 – 17 werden gebruikt als voedsel voor bacteria die in zeer diverse milieu’s leven! Bovendien waren de bacterieën resistent tegen meerdere antibiotica. Er is dus een groot reservoir van anti-biotica resistentie in de natuur. Het is dus mogelijk dat pathogene bacterieën hun resitentie van in de natuur levende bacterieën hebben gekregen door horizontal gene transfer. [8 apr 2008]
P. van Lommel, R. van Wees, V. Meyers, I. Elfferich (2001) ‘Near-death experiences in survivors of cardiac arrest: A prospective study in the Netherlands. The Lancet 358, 2039-2045. (het Abstract is gratis online beschikbaar)[/i]

[Jan van Overveld]

Beste Dolores,
Doet me goed om te signaleren dat de discussie toch blijft bestaan. Ik kon alles behoorlijk goed volgen hoor. Het is voor mij niet zo heel moeilijk, maar zoals ik eerder aangaf, heb ik de tijd gewoonweg niet beschikbaar om hier dagelijks in mee te gaan. De poes en de doos van Sjarel begrijp ik ook nog wel. Moet even terug in de tijd, dat wel, maar tijdens mijn opleiding aan de HTS werd dit behandeld en had dit onderwerp mijn speciale interesse.
Ik zal Zigurat (waar de discussie door ontstond) vragen om dat nader uit te leggen zodat het voor velen begrijpelijk is. Zigurat is een theoretisch natuurkundige. Dus dat is voor hem parate kennis.
Een eventuele inbreng van gespecialiseerden in bijna dood ervaringen is natuurlijk welkom, maar zal geen substantiele bijdrage leveren aan de algehele donorproblematiek in ons land. Overigens krijgt de bestseller van Pim van Lommel vanuit vele wetenschappers erg veel commentaar. Kennelijk bewijst hij niets, baseert hij zijn kennis op slechts veronderstellingen.
We kunnen er heel veel over lul, sorrie praten bedoel ik, maar uit alle enquetes in Nederland blijkt dat het grootste gedeelte van onze bevolking voor doneren is. Er is slechts 1 probleem: wij zijn met zijn allen lui van aard en vaak niet consequent. Als iederen zou doen wat hij zegt te doen, was deze discussie overbodig. Dan waren er veel meer donororganen beschikbaar. Dan hoefde de wet niet aangepast te worden. Binnenkort is er een groot kamerdebat waarin de politiek zich uit kan spreken. Ik hoop dat Klink gedwongen wordt om het aanbevelingsrapport van Terlouw over te nemen en de wet dusdanig aan te moeten passen. Lukt dat niet, heb ik nog minder vertrouwen in de poltiek dan dat ik nu heb. Hartpatienten Nederland pleit al langer dan 20 jaar voor wetswijziging. Waar ik dan mijn vertrouwen op richt is op de jeugd: die doen vaker wel wat ze zeggen. Het percentage geregistreerden ligt daar ook veel hoger dan bij mijn leeftijdgenoten en bij ouderen. Bovendien signaleer ik bij de jeugd de sociale gedachte die Sjarel uitdraagt: wie goed doet, wie goed ontoet. Zo ga ik zelf dagelijks door het leven. Gegroet en ik ben benieuwd naar een betoog van Zigurat.

[Jan van Overveld]

Beste M,H,S en D. Met veel belangstelling heb ik jullie discussie gevolgd. Het is het meest bezochte onderdeel van ons forum. Ik vind het dan ook bijzonder jammer dat jullie ermee willen stoppen. Bovendien denk ik dat dat niet fair is ten opzichte van veel mensen die jullie discussie op de voet gevolgd hebben. Slechts 1 opmerking van Dolores (die overigens behoorlijk heeft meegediscussieerd) en Henri maakt hier onmiddellijk misbruik van door de discussie op te geven. Sjarel die slechts 1 keer iets heeft kunnen zeggen, wordt op deze manier ook schaak-mat gezet. Dat is niet terecht. Dat geeft mensen (zeker degenen die alles gevolgd hebben) het gevoel voor Jan Joker tijd in dit uitermate belangrijke onderwerp gestoken te hebben en met veel plezier eea gevolgd te hebben.
Hetgeen Henri in zijn laatste bericht schrijft:
“[i]dat we over de hoofden van de meeste deelnemers van dit forum heen in de quantumsoep zitten te roeren. Voordat we nu het verschil zouden moeten gaan uitleggen tussen deze soep en de kwantumhallen, lijkt het mij beter om onze discussie op een andere wijze voort te zetten, toch?”[/i]
is pertinent onjuist en jammer. Zeker voor de mensen die het wel volgden en begrepen. Dolores hoort daar dus niet bij. Maar er zijn nog legio forumonderwerpen en discussies waar mensen als Dolores wel terecht kunnen. Sjarel zal een ontevreden gevoel hebben, want die heeft zich duidelijk in de materie verdiept, gereageerd en heeft nu het nakijken. Ook vind ik het bijzonder jammer dat we nu de wijze woorden van Mati moeten missen. Het begon net leuk te worden. Dus kritische hartgenoten: ga hier aub mee door en hou ons forum levendig. Op alle niveaus wordt er naar ons gekeken. Dus: geef niet op en geloof in hetgeen je uitdraagt. Sjarel geeft in zijn profiel aan “bijna” altijd gelijk te hebben. Laat het Sjarel bewijzen en Sjarel: Haal dat dan ook!!! Op fora worden nu eenmaal vaak knuppels in hoenderhokken gegooid. Misschien biedt voor jullie de later door ons te ontwikkelen vriendenmodule uitkomst. Een aantal hartgenoten heeft daar al om gevraagd.

[Jan van Overveld]

Natuurlijk: eenheid in de verscheidenheid beste Henri. Maar als ik het betoog van Mati lees met betrekking tot jouw stellingen blijft daar weinig van over. Overigens heb ik de hele discussie globaal doorgenomen, maar ik tref weinig tegenspraak van jou aan op alle door Mati geuitte feiten. Maar eerlijkheid siert de mens en bij Mati lees ik ook veel woorden, maar hij zegt, in tegenstelling tot anderen, wel erg veel. Stof tot nadenken geeft hij in voldoende mate. Waarvoor mijn dank.

[Jan van Overveld]

Inderdaad het gaat je steeds beter af. De aanhouder wint. Ik lees net jouw kritiek op Job, maar eerder kreeg ik toch sterk de indruk dat jij anderen, waaronder Job, toch zeker probeerde je mening op te leggen. Nou ja, dat doen er hier wel meer. Maar nogmaals: vrijheid – blijheid en ik respecteer altijd ieders mening. Maar vaak doen mensen in nood niet wat ze graag zouden willen, maar datgeen waar ze toe gedwongen worden doorhun situatie.

[Jan van Overveld]

Fantastisch hoe dit onderwerp leeft. Echter gezien de omvang en aard van mijn werkzaamheden kan ik helaas niet continu met dit onderwerp op deze wijze deel blijven nemen aan de discussie op dit niveau.
Maar mijn inbreng van de varkensharten was geen grapje. Sterker nog: de wetenschap is hier in de hele wereld al jaren mee bezig. Zou een fantastische levensreddende oplossing voor aan groot aantal transplantatie kandidaten kunnen zijn. Ook onze Stichting heeft vaak artikelen geschreven over dit gevoelig onderwerp. We hebben zelfs ooit een enquete gehouden waaruit bleek dat een groot percentage van de ondervraagden liever een hart van een varken zou ontvangen dan van een medemens.
Dat de medische ontwikkelingen vaak traag gaan, is niet te voorkomen. varkensmateriaal wordt in de medische wereld al jarenlang met veel succes gebruikt. Denk maar eens aan bijvoorbeeld de hartkleppen waar veel, heel veel mensen mee rondlopen.
Veel dank aan de professie en aan de varkens. Zonder hen zouden veel mensen niet meer in leven zijn.
Maar waarom ik dit schrijf: er is goed nieuws van dat front. Kijk straks maar als we het nieuws verversen want het is bijna zo ver ……

[Jan van Overveld]

Daar zijn we het met zijn allen over eens: het is en blijft een moeilijk probleem. Maar toch: die zijn er meer en die lossen we ook op. Wat mij betreft vrijheid blijheid en mag niemand op zijn mening aangekeken worden en daardoor gediscrimineerd. Op welke wijze dan ook. Ma-ti heeft mij aan het denken gezet en mij ervan overtuigd dat een niet-donor toch organen van een donor mag ontvangen. Anders lijkt het inderdaad op discriminatie en waar leggen we de grenzen? Voor Tolletje is het jammer dat er te weinig harten zijn. Misschien zet de wetenschap eerstdaags stappen in de richting van de ontwikkeling van varkensharten voor mensen. Dat zou gewoonweg fantastisch zijn en een oplossing voor Dolores: eigen organen behouden en van een donorvarken ontvangen. Prima toch? Maar is dat ook een uitkomst voor andersoortig gelovigen en hoe staat het met de aura? Dit terzijde want bij een dergelijk serieus onderwerp dat handelt over leven en dood wil ik vanalles en nog wat betrekken. Maar kunnen we het misschien voor de zuiverheid beperken tot de wezenlijke zaken? Naar mijn mening vertroebelt de inbreng van aura’s deze discussie op het scherp van de snede in behoorlijke mate en lijkt het wel een afleidingsmanouvre. Mij bekruipt zo langzamerhand het gevoel dat Dolores veel woorden gebruikt om weinig te zeggen. Ik ben ook zeker niet onder de indruk van het opgetrokken rookgordijn rondom de aura. Die staat naar mijn mening volstrekt los van organen en orgaangebruik.

[Auteur]

Berichten