[ilze]

hoe moe je ook bent, juist de beweging zorgt voor het terug winnen van je conditie. Vaak is het hoe meer je toe geeft hoe beroerder je je gaat voelen. De grens opzoeken, soms er een klein beetje over heen gaan, te ver gaan we natuurlijk vrijwel allemaal, omdat toch een deel van je doen en laten je afgepakt word. Maar dat andere deel, dat dien je te koesteren. ik weet dat als ik blijf zitten, hoe moe ook, ik niet het geen behaald zou hebben wat ik nu behaald heb. Ja soms (lees vaak) zul je je zelf die schop onder de kont moeten geven.

Succes, en heb wat meer vertrouwen in je kunnen.
groetjes ilze

[ilze]

Zo vaak als jij alles op meet, dat is echt niet bevorderlijk voor je stress, je angst, je paniek.
Waarmee meet jij je hartslag en bloeddruk op?

groetjes ilze

[ilze]

Hallo Bang-Hartje,

Het lijkt me dat je met heel veel vragen zit, maar je komt ook over alsof je de artsen niet bepaald vertrouwd, kun je hiervoor een achterliggende oorzaak vinden.

Is er ooit dmv een echo of dergelijke naar je hart gekeken?

Mijn inziens, en ik ben nergens in afgestudeerd ofzo, maar wel ervaringsdeskundige, zowel wat betreft hart falen, als angsten en depressies, overheerst de angst op dit moment alles, waardoor je zo gefocust bent op je hartslag. En ja meerdere mensen zien hun hart kloppen, voelen sterk de aanwezigheid, maar dat betekend niet meteen dat er ook werkelijk iets aan de hand is. De een heeft nu eenmaal een totaal andere hartslag dan de ander.

Als je jaren lang medicatie heb mogen/moeten slikken duurt het een tijdje voordat deze uit je systeem is, waardoor het dus ook kan zijn dat je nu weer meer last krijgt van bepaalde angsten, ja ook na 4 weken.

Heeft jouw behandelaar je verteld waarom deze medicatie gestopt werd?

Mag ik zo vrij zijn om te vragen wat voor een soort hulp jij krijgt?

Voor nu, sterkte, laat de moed niet zakken.

Groetjes ilze

[ilze]

Hallo Bang-Hartje,

Jouw eerdere woorden “Ik ben te dik, maar door de stress kan ik niet eten en ben ik wat afgevallen. Ik rook ook. Heb dit ook bij de cardioloog voorgelegd en hij zei dat dat op latere leeftijd wel voor problemen kan zorgen maar dat ik nu nog jong ben.”

Buiten het gegeven dat ik de cardioloog hierin niet begrijp. Het is mij altijd geleerd beter te voorkomen dan te genezen, denk ik dat ook jij hierin je steentje bij zou kunnen dragen. Als ex roker weet ik hoe de verslaving werkt, dus ook dat je denkt dat een sigaret je even die rust kan geven, wat dan weer tegen je gaat werken. Maar roken en overgewicht zijn wel beide een extra kans gever op hart en of vaat ziekten.

Dan lezende over je elke keer weer terug komende angst, wat let je om hiervoor hulp in te schakelen. Je geeft al aan dat de door jou ingenomen medicatie niet werkt. Er zijn zoveel opties hierin, en de daarbij behorende therapieën. ik hoop dat je hierin je weg zult vinden. Laat je bijv, verwijzen door de huisarts.

wens je heel veel succes in de stappen welke je zult gaan zetten.

groetjes ilze

[ilze]

Hallo Bang-Hartje.

Aller eerst zeer spijtig om te lezen hoe druk je je elke keer weer maakt, wetende dat juist voor de nodige (extra) spanningen kan zorgen. Van een afstand is moeilijk te zeggen, welke actie je moet ondernemen. Maar als ik dan idd je bloeddruk en hartslag lees, dan zien deze er prima uit. Heb je ook na laten kijken of je aan hyperventilatie lijd?

[ilze]

Hallo,

Franke, bedankt voor Uw bericht. Wat betreft de moed opgeven, dat is iets wat ik zo wie zo niet ga doen. Met het verleden van depressies en fobieën heb ik geleerd dat het toegeven aan mijn emoties niet erg is, voor even dan, maar dat ik mezelf daarna die ohh zo beroemde schop onder mijn billen moet geven. Het voordeel van al mijn jaren therapie is wel dat ik daar nu de vruchten van pluk. Gisteren wederom een hart echo gehad, en ja mijn hart is kleiner, en ja de kleppen lekken minder, en ja ik zit nu op 33% pompkracht. Boezemfibrilleren dat blijft, maar is niet zo dat er gelijk word overgegaan op een icd, zeker niet na de stijging van mijn ef. De cardioloog was wat dat betreft zeer tevreden, ik zelf meer dan dat, al wil ik natuurlijk nog veel meer, maar wat betreft mijn conditie, was hij niet echt te spreken. Maandag heb ik de fietsproef, en mijn cardioloog wilt nu afwachten wat ze met revalidatie kunnen bereiken. Wat inhoud over 2a 3 maanden de volgende hart scan. Ondertussen ben ik clean wat betreft de antidepressiva, en zijn er 2 verhalen gevonden welke gaan over mensen met dezelfde medicatie, en dosis welke ook hartfalen hadden, of beter gezegd hartfalen patiënt zijn geworden tijdens het gebruik van. Het vermoeden is er dat deze medicatie bij mij het hartfalen veroorzaakt of verergerd hebben, aangezien de optie van een virus ook aanwezig blijft, en dat de nodige hart medicatie niet snel aansloeg vanwege het gebruik hiervan. Vreemde gedachte omdat de antidepressiva ook mijn leven gered heeft.
wat betreft een voedingssupplementen protocol ik ben niet veel eisend in mijn leven op luxe gebied, maar als alleenstaande moeder welke het moet doen van een wao uitkering, gaat dat het niet worden. Bloedonderzoeken wezen wel uit dat mijn suiker niet goed was, nu heb ik daar nog nooit last van gehad dus ook dat zal wel los lopen. Verder is het dus op naar de maandag en dan ohh zo hopen dat ik beetje bij beetje, stapje bij stapje aan mijn conditie kan gaan werken.

Riekie, ook U bedankt voor Uw woorden. ik heb Uw hartverhaal gelezen, en wat herkende ik een hoop symptomen vooral het zweten was iets, of beter gezegd is iets wat zo herkenbaar is. Nu kan ik zeggen dat het minder is dan een paar maanden geleden, maar weg is het nog lang niet. Het zweten is bij mij geleidelijk erger geworden, ik weet dat ik het al een tijdje had en dat het het weekend voor mijn opname zo extreem was dat ik dreef in bed. ik had het koud, rilde enorm enz. vandaar dat ik kan zeggen dat het bij mij niet door de medicatie komt. Op de hartfalen poli heb ik een enorm fijn gesprek gehad, waar geluisterd werd naar mijn klachten. na/tijdens inspanning, welke niet eens veel hoeft te zijn, de afwas vergt al voldoende, zweet ik, heb ik pijn op mijn borst, trilt mijn rechterarm/hand (ook daarvan zijn ze nog zoekende hoe dat komt) heb ik enorme pijn op mijn rug, en krijg ik het nog benauwder. Toch hebben onderzoeken, de mri, hartkatheterisatie uitgewezen dat er verder niets aan de hand is. Maar vond het wel fijn om te horen zeggen dat deze kwalen er wel waren, en ook serieus genomen worden. Dus mijn verhaal van tussen mijn oren werd gelukkig ontkent.

U beide wens ik alle goeds.

Groetjes ilze

[ilze]

hallo,

heb hier even mee gelezen, en wat mij op valt is dat er gesproken word over een virus, welke dan ook nog eens benoemd kan worden. Het vermoeden van mijn hartfalen ligt eventueel ook bij een virus, (kreeg 2 maanden later te horen dat het ook door mijn antidepressiva kan zijn) maar aangezien er niets in mijn bloed werd gevonden blijft dat gissen. Andere oorzaken zijn gelukkig allemaal wel uit gesloten, al heb ik wel eens gedacht, wist ik maar waar dit alles vandaan kwam. Nu lees je wel vaker dat de pompfunctie verbeterd, en hoop ik dat dat ook in mijn situatie het geval is. Wat me vooral bezig houd is hoe de verbetering van de pompkracht in zijn werk gaat, hoe lang hebben de mensen bij wie dit het geval was erover gedaan om hun conditie weer wat op te bouwen, of te komen waar ze nu zijn? Deze week heb ik mijn hart echo, (kan niet wachten, want gevoelsmatig ben ik zeer zeker vooruit gegaan) en de week daarop de fietsproef. Wat dan wel weer raar aanvoelt aangezien ik nu 30 meter loop en dan al merk dat het me zoveel kost. Maar aan de andere kant kan ik niet wachten om wat te gaan doen aan mijn revalidatie. Het idee hebbende dat ik niet alleen pillen slik, maar ook echt wat doe.

Groetjes ilze

[ilze]

Hoi Eva,

Aan de ene kant was en is het nog steeds schrikken, maar aan de andere kant vallen er wel de nodige stukjes op zijn plaats. Het flauwvallen, Het onnodig zweten, de hartkloppingen enz. ik had dit alles afgeschoven op het psychisch gebied, aangezien ik daar ook niet onbekend mee ben, dus had overal een logische verklaring voor. Wetende dat mijn depressies en fobieën mijn leven een gehele lange tijd bepaald hebben. Was het niet vreemd om wederom naar een psycholoog te gaan, hapto therapie te volgen enz. Maar geestelijk voelde ik me zo ontzettend goed, zo sterk, was vrolijk, wilde het leven gaan leven, mijn leven. De trappen niet op kunnen lopen, ach ja vind je het gek met de combi van astma en bouwstof. En zo was er een hele was lijst, wat achteraf een plaatsje kan krijgen.

Wat betreft jezelf tegen komen, dat is zo herkenbaar. Gebeurd me elke dag meerdere keren (ach weet iig dat ik geen ezel ben, want die stoot zich geen 2 maal aan de zelfde steen 🙂

Dat vind ik ook een van de moeilijkste dingen. Voorheen heb ik jaren gevochten tegen het depressief zijn, de angsten, juist toen moest ik zoveel en zo vaak mogelijk alles doen, maar had ondanks dat ik het moeilijk had wel het gevoel te vechten voor mijn leven. Nu heb ik dat gevoel veel minder en dat maakt me dan juist onzeker.

Daarbij krijg ik dan ook te horen, “tja dat is iets waar je jezelf bij neer moet leggen” en ook al doelt dit bijv. op het huis houden, voor een poetsmiep zoals ik blijft zelfs dat lastig. Voorheen elke dag de stofzuiger in mijn hand, nu een keer geprobeerd met als gevolg dat ik mezelf zo tegen kwam.

Het betalen van de tol, ook zo herkenbaar. Elke ochtend als de wekker gaat, dan weet ik dat ik 2 uur later op de bank zal zitten, met de nodige klachten. Maar dan heb ik wel mijn zoontje naar school kunnen brengen en mijn hondje uit gelaten. En toch zou ik niets anders willen.

Bedankt voor je woorden, de kracht welke hieruit komen, en ook het besef dat ik af en toe best mag balen.

Groetjes ilze

[Auteur]

Berichten