Hallo Josje,
Ik zie dat het inmiddels een maand geleden is dat je dit bericht typte, maar misschien kan ik je toch ergens mee helpen. Dit onderwerp spreekt me aan omdat ik zelf in een dergelijke situatie heb gezeten, maar dan vanuit het kind-perspectief.
Mijn advies is om de kinderen zoveel mogelijk op de hoogte te houden, en zo volwassen mogelijk te behandelen. Ik weet dat ik het heel vervelend vond dat ik in het donker werd gehouden over (in mijn geval) mijn moeder. Via het ziekenhuis kun je psychologische hulp aanvragen bij de instellingspsychologe, en anders zou je het bij de GGZ of een particuliere psychologenpraktijk kunnen proberen. Als daar nu lange wachttijden aan verbonden zitten kun je misschien bij de maatschappelijk werker op school (indien de kinderen al naar school gaan) hulp vragen, dit gaat meestal wat sneller. Hou de kinderen in ieder geval op de hoogte, en probeer het uit te leggen.
Meer specifieke tips kan ik je helaas niet geven, wellicht is mijn reactie zoiezo te laat.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte, en mijn complimenten dat je de moeite hebt genomen om via internet hulp voor de kinderen te zoeken!
Succes ermee,
Ilse
