[hippo]

Ik hoop dat je inmiddels gekozen hebt voor een bypass, maar ik moet ook zeggen dat sommige delen van je relaas mij verbazen. Als er werkelijk sprake is van een aneurysma in een kransslagader die door trombose is afgesloten is er toch gezwinde spoed geboden die bloedprop te verwijderen? Ik heb even snel gegoogled op aneurysma en trombose en daaruit meen ik op te kunnen maken dat hier sprake is van een bloedlinke situatie, die onmiddellijk ingrijpen vereist. Overigens, je slikt toch geen metoprolol? Dat kan namelijk zeer ernstige ademnood veroorzaken, ook bij betrekkelijk geringe inspanning zoals mijn vrouw heeft ervaren. Zodra ze stopte met dat spul was dat probleem meteen verdwenen.

sterkte!

[hippo]

Ter aanvulling op het relaas van mijn echtgenote nog het volgende. Wij hadden allebei de Hartstichting al eerder een bericht gestuurd waarin we erop aandrongen dat het verschijnsel hypertrofie vermeld moet worden in de brochures betreffende hartoperaties. Is nog steeds niet gebeurd. Niet echt slim, zeker gelet op de wijdverspreide onwetendheid dienaangaande op alle niveaux in de medische wereld. Gelet op het percentage operaties waarbij hypertrofie optreedt geeft dit toch ernstig te denken. Dit is toch gewoon iets wat tot de basiskennis van iedere arts en verpleegkundige zou moeten behoren.

[hippo]

Theo,  Wat versta je onder chronisch? Heb je continu hartritmestoornissen, of is het met bepaalde tussenpozen? Mijn vrouw heeft ze ook, zo ongeveer om de twee weken. Omdat ze in het plaatselijke ziekenhuis heel slecht werd voorgelicht en begeleid heeft ze een second opnion gevraagd en is nu onder controle van dr. Hassink van het UMC Utrecht. Hij is gespecialiseerd in hartritmestoornissen wist haar angst geheel weg te nemen, terwijl ze daarvoor flink bang was gemaakt door de manier van optreden en 'behandelen' in het vorige ziekenhuis. Ritmestoornissen zijn niet levensbedreigend, wel vermoeiend en dus vervelend. Dr. Hassink leerde mijn vrouw een eenvoudig trucje, dat niet altijd maar wel vaak hielp bij een beginnende stoornis: even op je hand blazen. Zelf ontdekte ze dat een glas koud water drinken soms ook helpt en haar laatste ontdekking is even gaan liggen en dan op haar linkerzij rollen: weg stoornis binnen enkele minuten. Ablatie kan wel via de lies en wellicht ook via de pols, zoals ook een katheterisatie op beide manieren mogelijk is, wat ik zelf heb ondervonden. Ablatie hoeft niet twee keer, althans niet direct. Het hangt af van het resultaat op langere termijn of het eventueel nog een keer gedaan moet worden. Slik je toevallig ook metoprolol? Zo ja, overweeg dan daarmee te stoppen want dat spul is niet gemaakt/geschikt om ritmestoornissen te stoppen, maar om het aantal slagen per minuut beneden een bepaald maximum te houden om te voorkomen dat mensen zich te zwaar inspannen waarmee het hart te zwaar belast zou kunnen worden. Bij mijn vrouw treden de ritmestoornissen altijd uitsluitend op als ze geheel in rust is en geen enkele lichamelijke inspanning verricht. Zij slikte ook metoprolol hetgeen tot gevolg had dat ze al bij de geringste inspanning doodmoe werd. Trap op (3 m.) en ze moest 10 minuten uitblazen. De cardiologe wist zeker dat het niet aan de metoprolol lag en stuurde haar naar de longarts. Na het hele onderzoek aldaar vroeg hij: wat kwam u eigenlijk doen? Vraagt u dat maar aan de cardiologe, was haar antwoord. Enfin, ze stopte met die rommel en had onmiddellijk haar normale conditie weer terug. Wat ablatie betreft schijnt men in Maastricht een grote expertise te hebben opgebouwd.

Succes! 

[hippo]

Cees en Poespas,

Een bypassoperatie is geen sinecure, maar je moet er ook niet bang voor zijn.
Ik heb mijn verhaal enkele maanden geleden al eens verteld en zal het niet in zijn geheel herhalen.
Enkele belangrijke punten: wees niet bang maar positief. Ik heb destijds ook ruim vier maanden moeten wachten voordat ik werd geopereerd nadat ik zelf bij de huisarts om een onderzoek had gevraagd. Ik heb direct het beeld neergezet dat de operatie goed zou verlopen (vier bypasses en een halsslagader schoonmaken) en dat ik snel zou herstellen.
Allebei uitgekomen! Na vijf dagen mocht ik weer naar huis (vier had m.i. ook gekund, maar er moesten nog wat standaardonderzoekjes gedaan worden dus het werd een dag later).
Mijn (officiële) revalidatie begon pas zeven weken na de operatie en ik had toen al het gevoel dat het eigenlijk niet echt nodig was. Ik voelde me al prima, werkte weer zo nu en dan ( als zelfstandige) maar heb de eerste weken na de operatie toch vooral een hoop tijd besteed aan genieten. Iedere dag wandelen, vanaf de eerste dag dus, elke dag een stukje verder. Fietsen mocht eigenlijk pas na zes weken, maar ik heb na vier weken een klein proefritje gemaakt en aldus ontdekt dat het gewoon weer kon. Korte stukjes dus.
Ik heb de revalidatie, die ik best leuk vond, deels gebruikt om mezelf te testen. Kijken hoe ver ik kon gaan op de diverse apparaten, wat door de begeleidend fysiotherapeut niet altijd werd gewaardeerd. Ik mocht niet boven een bepaalde hartslag komen.
Ik had het gevoel dat het geen kwaad kon, zo af en toe tot de grens gaan.
Kortom, algehele revalidatie hoeft helemaal niet zo lang te duren, je eigen op- en instelling zijn zeker van invloed. Je moet zelf de regie over je eigen leven voeren, wat niet wil zeggen dat je je helemaal niets meer aantrekt van wat de medici zeggen, maar wel dat je niet alles klakkeloos moet accepteren.
Als ik me niet kritisch had opgesteld zou ik slechts twee bypasses hebben gehad en geen schoongemaakte halsslagader, met het levensgrote kans op een flinke tia of beroerte binnen afzienbare tijd.
Cees en Poespas, zet ‘m op en neem het heft in eigen handen.

[hippo]

Freek,

Het lichaam is tot heel wat in staat. Toen ik na mijn operatie weer thuis was gekomen vertelde mijn buurman dat hij jaren geleden ook op de nominatie had gestaan voor 6 bypasses. Hij nam nog even wat bedenktijd en besloot van de operatie af te zien. Hij is gedoseerd gaan sporten en is na geruime tijd uiteindelijk door de cardioloog genezen verklaard. Zijn lichaam had gezorgd voor de nodige nieuwe bloedvaten.

Groet,
Léon

[Auteur]

Berichten