[Harber@Home.nl]

[quote=Harber@Home.nl]Harry.

M`n eerste hartinfarct kreeg op 22 febr.1981 bij m`n zus thuis. Was s`morgens wezen schaatsen op de ijsbaan te Groningen.Had vooraf niets gemerkt wat er op duide dat me zo iets zou overkomen.Meende dat ik griep kreeg maar m`n zus liet de huisarts komen en binnen 20 minuten later lag ik aan de monitor niet wetende wat me allemaal voorbij zou gaan komen.Mocht 6 weken later naar huis en werd me verzocht per dag proberen te lopen en zelf te oordelen hoe te doen om klachten te vermijden. Maar als zelfstandige ondernemer ga je verder met je werkzaamheden was opgehouden voor je hartinfarct.Frapant 10 jaar later opnieuw een hartinfarct en weer belande ik in `t Martini-ziekenhuis. Het feit dat nu een andere methode van revaldatie werd toegepast werd ik drie weken later ontslagen en werd mij verzocht om wel te revaluderen in het ziekenhuis onder begeleiding. Na ruim een half jaar daarna vond ik mezelf weer de oude. Ruim 10 jaar later opnieuw een hartinfarct. Geconstateerd werd door de cardioloog dat een fikse aanslag op m`n hart bleek te zijn want na 5 dagen aan monitor gelegen kreeg ik een hartstilstand. Na ruim 4 dagen daarna weer wakker en werd me duidelijk gemaakt dat `t kantje boord was geweest. Cardioloog Dr. Kok vertelde me dat `t team me 5 keer hadden gereanimeerd en me daarna plat gespoten hadden om m`n hart tot rust te laten komen. Uiteraard komt zoveel emotie los dat je dankbaar bent om op deze wijze terug te keren voor m`n liefste vrouw en kinderen.In een gesprek daarna met de cardioloog en anderen werd mij verzocht om rustiger te worden maar ja wanneer je een bedrijf hebt opgezet met personeel en steeds aan uitbreiding onderhevig waren hoe ga je daarmee om. Onze zoon heeft in die periode alles op zich genomen en zelf adviseerde ik hem om hoe te handelen waaraan ik zeer veel plezier beleefde. Nu in 2008 op-
nieuw weer een hartinfarct en ben nu zover wat moet ik hier nu mee.M`n conditie heb ik zoveel mogelijk op pijl gehouden o.a. veel zwemmen, lopen en fietsen. Werd me ook vertelt dat je door deze methode mezelf heb overtroffen om verder te leven anders was je er al lang niet meer geweest.Wanneer ik voor jaarlijkse controle in `t ziekenhuis kom is men steeds verrast hoe m`n conditie is.Angst om heen te gaan heb ik niet daarvoor heb ik te veel mee gemaakt maar dat is een verhaal appart en heb ervaren om in de toekomst te kijken hoe `t in wereld vergaat. Tot nu toe zijn de voorspellingen goed uit gekomen. Hopelijk dat me eindelijk de innerlijk rust wordt gegeven om geen infarct meer te krijgen.Wat betreft dat m`n aller liefste vrouw heeft mee moeten maken is niet te bevatten maar ze is zeer sterk door geworden en ziet ze de realiteit wel onder ogen.[/quote][quote=Harber@Home.nl]Harry.

M`n eerste hartinfarct kreeg op 22 febr.1981 bij m`n zus thuis. Was s`morgens wezen schaatsen op de ijsbaan te Groningen.Had vooraf niets gemerkt wat er op duide dat me zo iets zou overkomen.Meende dat ik griep kreeg maar m`n zus liet de huisarts komen en binnen 20 minuten later lag ik aan de monitor niet wetende wat me allemaal voorbij zou gaan komen.Mocht 6 weken later naar huis en werd me verzocht per dag proberen te lopen en zelf te oordelen hoe te doen om klachten te vermijden. Maar als zelfstandige ondernemer ga je verder met je werkzaamheden was opgehouden voor je hartinfarct.Frapant 10 jaar later opnieuw een hartinfarct en weer belande ik in `t Martini-ziekenhuis. Het feit dat nu een andere methode van revaldatie werd toegepast werd ik drie weken later ontslagen en werd mij verzocht om wel te revaluderen in het ziekenhuis onder begeleiding. Na ruim een half jaar daarna vond ik mezelf weer de oude. Ruim 10 jaar later opnieuw een hartinfarct. Geconstateerd werd door de cardioloog dat een fikse aanslag op m`n hart bleek te zijn want na 5 dagen aan monitor gelegen kreeg ik een hartstilstand. Na ruim 4 dagen daarna weer wakker en werd me duidelijk gemaakt dat `t kantje boord was geweest. Cardioloog Dr. Kok vertelde me dat `t team me 5 keer hadden gereanimeerd en me daarna plat gespoten hadden om m`n hart tot rust te laten komen. Uiteraard komt zoveel emotie los dat je dankbaar bent om op deze wijze terug te keren voor m`n liefste vrouw en kinderen.In een gesprek daarna met de cardioloog en anderen werd mij verzocht om rustiger te worden maar ja wanneer je een bedrijf hebt opgezet met personeel en steeds aan uitbreiding onderhevig waren hoe ga je daarmee om. Onze zoon heeft in die periode alles op zich genomen en zelf adviseerde ik hem om hoe te handelen waaraan ik zeer veel plezier beleefde. Nu in 2008 op-
nieuw weer een hartinfarct en ben nu zover wat moet ik hier nu mee.M`n conditie heb ik zoveel mogelijk op pijl gehouden o.a. veel zwemmen, lopen en fietsen. Werd me ook vertelt dat je door deze methode mezelf heb overtroffen om verder te leven anders was je er al lang niet meer geweest.Wanneer ik voor jaarlijkse controle in `t ziekenhuis kom is men steeds verrast hoe m`n conditie is.Angst om heen te gaan heb ik niet daarvoor heb ik te veel mee gemaakt maar dat is een verhaal appart en heb ervaren om in de toekomst te kijken hoe `t in wereld vergaat. Tot nu toe zijn de voorspellingen goed uit gekomen. Hopelijk dat me eindelijk de innerlijk rust wordt gegeven om geen infarct meer te krijgen.Wat betreft dat m`n aller liefste vrouw heeft mee moeten maken is niet te bevatten maar ze is zeer sterk door geworden en ziet ze de realiteit wel onder ogen.[/quote]

[Harber@Home.nl]

Harry.

M`n eerste hartinfarct kreeg op 22 febr.1981 bij m`n zus thuis. Was s`morgens wezen schaatsen op de ijsbaan te Groningen.Had vooraf niets gemerkt wat er op duide dat me zo iets zou overkomen.Meende dat ik griep kreeg maar m`n zus liet de huisarts komen en binnen 20 minuten later lag ik aan de monitor niet wetende wat me allemaal voorbij zou gaan komen.Mocht 6 weken later naar huis en werd me verzocht per dag proberen te lopen en zelf te oordelen hoe te doen om klachten te vermijden. Maar als zelfstandige ondernemer ga je verder met je werkzaamheden was opgehouden voor je hartinfarct.Frapant 10 jaar later opnieuw een hartinfarct en weer belande ik in `t Martini-ziekenhuis. Het feit dat nu een andere methode van revaldatie werd toegepast werd ik drie weken later ontslagen en werd mij verzocht om wel te revaluderen in het ziekenhuis onder begeleiding. Na ruim een half jaar daarna vond ik mezelf weer de oude. Ruim 10 jaar later opnieuw een hartinfarct. Geconstateerd werd door de cardioloog dat een fikse aanslag op m`n hart bleek te zijn want na 5 dagen aan monitor gelegen kreeg ik een hartstilstand. Na ruim 4 dagen daarna weer wakker en werd me duidelijk gemaakt dat `t kantje boord was geweest. Cardioloog Dr. Kok vertelde me dat `t team me 5 keer hadden gereanimeerd en me daarna plat gespoten hadden om m`n hart tot rust te laten komen. Uiteraard komt zoveel emotie los dat je dankbaar bent om op deze wijze terug te keren voor m`n liefste vrouw en kinderen.In een gesprek daarna met de cardioloog en anderen werd mij verzocht om rustiger te worden maar ja wanneer je een bedrijf hebt opgezet met personeel en steeds aan uitbreiding onderhevig waren hoe ga je daarmee om. Onze zoon heeft in die periode alles op zich genomen en zelf adviseerde ik hem om hoe te handelen waaraan ik zeer veel plezier beleefde. Nu in 2008 op-
nieuw weer een hartinfarct en ben nu zover wat moet ik hier nu mee.M`n conditie heb ik zoveel mogelijk op pijl gehouden o.a. veel zwemmen, lopen en fietsen. Werd me ook vertelt dat je door deze methode mezelf heb overtroffen om verder te leven anders was je er al lang niet meer geweest.Wanneer ik voor jaarlijkse controle in `t ziekenhuis kom is men steeds verrast hoe m`n conditie is.Angst om heen te gaan heb ik niet daarvoor heb ik te veel mee gemaakt maar dat is een verhaal appart en heb ervaren om in de toekomst te kijken hoe `t in wereld vergaat. Tot nu toe zijn de voorspellingen goed uit gekomen. Hopelijk dat me eindelijk de innerlijk rust wordt gegeven om geen infarct meer te krijgen.Wat betreft dat m`n aller liefste vrouw heeft mee moeten maken is niet te bevatten maar ze is zeer sterk door geworden en ziet ze de realiteit wel onder ogen.

[Auteur]

Berichten