happylil
Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
happylil
DeelnemerHallo Sassy,
Ik ken het. Ik heb geen hartfalen maar als ik een trap oploop heb ik het gevoel of mijn armen en benen eraf vallen, zo slap en zwak voelen ze dan.
Ik denk dat het ook eventueel met de medicatie te maken kan hebben. In de periode dat ik Tambocor slikte was het helemaal mis. Ik weet niet of je die slikt maar bêtablokkers staan er bekend om de hartslag te onderdrukken. Mij is dat tenminste verteld in het ziekenhuis.Succes met je zoektocht!
Groeten , LilDeelnemerHallo Marion,
Ik heb Tambocor geslikt maar ben er snel mee gestopt.( na overleg cardioloog)
Vreselijke nachtmerries, warmte, vooral aanvalsgewijs , vreselijk transpireren, dacht dat ik van de ene
op de andere dag in de overgang terecht was gekomen. Ook vreselijke vermoeidheid.
In mijn geval was het middel erger dan de kwaal.
Na gestopt te zijn waren de klachten snel verdwenen’.
Voor mij nooit meer Tambocor, wat een landbouwgif.
Na overleg slik ik nu Propafenon, ook niet zo lekker maar voor mij zijn de bijwerkingen van dit
middel acceptabel. Wordt vaak voorgeschreven wanneer blijkt dat je slecht reageert
op bêtablokkers.
Overleg eens met je specialist!Vriendelijke groet, Lil
DeelnemerHallo,
Een pacemaker moet inkapselen en dat heeft tijd nodig. Vergeet niet dat je je linkerarm niet boven je hoofd heft, de leads moeten nog ingroeien in de hartwand.
Ik heb mijn pacemaker nu een jaar en ik kan nu zeggen dat ie goed vast zit, althans de batterij zelf.
Helaas heb ik net te horen gekregen dat mijn atriumdraad zich naar binnen heeft gerold, dus het hart in. Zeer zeldzaam maar ik ben de pisang.Moet binnenkort in de revisie.
Heb jij je een beetje kunnen voorbereiden op de komst van je pacemaker?
Bij velen komt zo’n hulpmiddel meestal heel onverwacht en daar moet je ook mee “dealen”.
Dus het verschuiven van de pacemaker is denk ik logisch, zeker als ie onder de huid geplaatst is.
Als ie onder een spier zit, weet ik niet wat de creteria zijn t.a.v. schuiven.
Op de site http://www.pacemakerdragers.nl vind je enorm veel informatie, absoluut een aanrader.
Ik zit ook op dat forum onder de naam ‘Lil”. Ik heb heel veel gehad aan dit forum, er zit ook een pm techneut aan verbonden.
Ik wens je veel sterkte met de acceptatie van je pacemaker.
Als je meer wilt weten, hoor ik dat graag!
Groetjes, LilDeelnemerHai Anya,
Heb je mn privé mail ontvangen? Twijfel of ie wel is aangekomen?DeelnemerHallo Zonzoekster,
Das nog heel vers, twee weken geleden een pacemaker. Hoe gaat het nu met je?
Is het allemaal meegevallen?
Ik heb sinds een jaar een pacemaker en het is inmiddels wel mn beste vriend geworden.
Zonder dat apparaatje heb ik geen eigen sinusritme meer in rust.
Ook t.g.v littekenweefsel in en om het hart, bijna 40 jaar na de operatie!
Ben benieuwd wat voor een pacemaker je hebt, dit vraag ik omdat de meeste pacemakers alleen werken bij bradycardie, een te lage hartslag.
Zelf ben ik in ’72 geopereerd.
Veel succes en sterkte morgen!
Groeten, LilDeelnemerHee Anya,
Das snel! Haha!Wat heerlijk dat jij je ablatie onder narcose hebt gehad. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
Ik ben ook geholpen door dr. Khan en dr.de Ruyter, allebei elektro fysioloog. Mijn ablatie heeft 7 uurtjes geduurd. Ik vond het best wel eng en zeker niet pijnloos, vooral het ableren zelf deed, ondanks de pijnstilling behoorlijk zeer bij mij. Omdat ik geopereerd was aan een asd was het een probleem om in het linker atrium te komen. Ik had het geluk dat ik nog een restlek heb, waardoor ze zich toegang hebben kunnen verschaffen naar de andere kant. Ook de tachycardieën die ze opwekten vond ik erg naar. Je hartslag wordt flink opgejaagd, éénmaal werd ik daar zo beroerd van dat ik aan de bel heb getrokken, had het idee dat ik van m’n stok ging. Tijdens de behandeling hebben ze helaas ontdekt dat de draad van mijn pacemaker in mijn hart is gerold, ik heb dus een overschot aan draad in mijn boezem, welke tegen de klep aan kan gaan liggen. Dus als ik hersteld ben mag ik nog ff in de rivisie met deze draad, dus weer de boel open.Ook hebben ze terwijl ze me in de liezen wilden verdoven per ongeluk een slagader aangeprikt met als gevolg een atieel veneuze fistel, die ook nog even gerepareerd moet worden. Dus al met al ben ik er nog niet helemaal vanaf.
Verder alle lof voor het team, wat een profs!
Ik ben onlangs met mijn dochter bij mijn cardioloog geweest voor wat onderzoeken, ook zij had last van hartkloppingen. Omdat volgens de arts er toch een minimaal verhoogde kans op vererving is hebben ze een echo gemaakt bij mijn dochter. Alles gelukkig ok!
Ik slik nu nog de hele riedel aan pillen, hoop inderdaad snel van de bloedberdunners af te komen ,maar ook van de rest van de medicatie. Ik slik Propafenon ( o.a) en heb daar veel last van.
Verder heb ik na de ablatie veel last van vermoeidheid, ik had gehoopt hiervan helemaal verlost te zijn.
Welke hartklep lekt er bij jou nog en in welke graad?
Bij mij lekt de mitralisklep, graad 3, en de tricupidalisklep, graad 2.
Hoop niet dat ik ooit aan de klep hoef geopereerd, daar kleven veel risico’s aan vanwege de oude tittekens, net als bij jou.
Mijn ritmestoornissen kwamen uit het gebied waar ik in ’72 ben geopereed, had jij dat ook? En in het gebied van het asd.
Loop je met je dochter in het OLVG? En jijzelf ook?
Nou wat een vragen he?
Tot horen, groetjes!
Lil
Ik vind het een super ziekenhuis, ben zeer tevreden.DeelnemerHallo,
Wat een leuk verhaal, herken mezelf er helemaal in.
Ben in ’72 geopereerd in het OLVG te Amsterdam, was toen 13 jaar.
Heb ook twee gezonde kinderen. Ben geopereerd aan een ASD en heb twee lekkende kleppen.
Kreeg twee jaar eleden mijn eerste klachten in de vorm van ritmestoringen en te langzame polsslag, waarvoor ik een pacemaker heb gekregen.
Terwijl ik dit schrijf, genees ik van een catheter ablatie, uitgevoerd in het OLVG twee weken geleden! Reageerde niet goed op de medicatie dus een ablatie was voor mij de oplossing.
Ook natuurlijk wegens verhoogd risico zo lang mogelijk uitgesteld, maar succesvol verricht!
Ben benieuwd of je de behandeling inmiddels al hebt gehad!
Groeten, LilDeelnemerHallo Sakari,
Ben zelf ook pacemakerdrager sinds 1 jaar.
Het op de juiste “frequentie”afstellen van de pacemaker is niet zo één twee drie gebeurd.
Ik ben na implantatie al vele malen terug geweest naar de pm techneuten om uiteindelijk tot de voor mij ideale afstelling te komen.
Mijn klachten van een te lage hartslag zijn prima opgelost met de pacemaker, maar ondanks dat heb ik nog last van vele onregelmatigheden. Deze hebben ze weten op te lossen om de “low rate”op te schroeven zodat er minder ruimte is voor overslagen. Helaas heeft het bij mij niet afdoende geholpen, ik ga volgende week voor een ablatie.
Op hoeveel BPM staat je pacemaker afgesteld? De mijne eerst op zestig, na klachten in het ritme werd ie opgeschroefd naar eerst 70, tot slot 80 BPM, in rust.
Wanneer ik veel onregelmatigheden heb, zoals bv boezemfibrilleren, springt de pacemaker in een andere modus, want helaas kan de pacemaker daar ( nog) niets tegen doen.
Ik zou ook even kijken op http://www.pacemakerdragers.nl , een speciaal forum voor pm dragers!
Staat boordevol interessante onderwerpen, allemaal m.b.t. pacemakers.
Helaas heb ik net als jij nog steeds klachten van vermoeidheid.
Veel succes!
LilDeelnemerHallo Ariadne,
Nou je klachten kunnen zeker van je bradycardie afkomstig zijn hoor.
Ook zonder onderliggende hartziekte kun je bradycardie ontwikkelen.
Ik heb ook heel lang doorgewerkt met mijn klachten maar was kapot als ik thuis was, ging op de bank en kwam er niet meer af. Het is ook logisch te verklaren, immers als je een te lage polsslag hebt vertraagt dat alles, dus ook je bloedsomloop, dus ook je energielevel
verlaagt, er is simpelweg te weinig ‘voeding “voor het lijf. De sinusknoop is verantwoordelijk voor het bepalen van je hartritme in de boezems, wellicht is daar iets mis mee.Wat betreft de pacemaker…das mijn beste vriend geworden! Heb volledig vertrouwen in het apparaat, hij werkt als een trein en laat me nooit in de steek, behalve wanneer ik boezemfibrilleer, maar daar heb jij geen last van.
Mocht het zover komen dat je ook aan de pm moet, geen zorgen hoor! Juist omdat je zo jong bent is het misschien wel fijn voor je als je meer energie hebt. Een pacemaker gaat in het algemeen lang mee, dus das ook fijn. Ik heb ook ( na een jaar) geen beperkingen meer m.b.t. bewegen enzo.Ik vergeet vaak dat ie er zit!Ik zou zeker, omdat je niet klachtenvrij bent, terug gaan naar je cardioloog en overleggen
Ik wens je veel succes en hoop dat er voor jou een oplossing komt!
Groetjes, LilDeelnemerHallo Ariadne,
Twee jaar geleden begon ik met bradycardie klachten. Ze sluipen er als het ware in.
In anderhalf jaar is het behoorlijk toegenomen; had ik eerst een hartslag in rust van 52, al snel is ie teruggelopen naar 26 in rust.
Verder had ik ook sinusarresten ( momenten dat er helemaal geen hartslag is) van 5 secondes.
Mijn vermoeidheid werd zo ernstig dat ik niet meer normaal kon functioneren. Ik ben werkzaam in de tandheelkunde en op een gegeven moment viel ik bijna voorover op de patient, zo moe was ik. Toen ik op een gegeven ogenblik weer zo moe was, ben ik naar de SEH geweest en kon gelijk blijven.
Vier dagen later een pacemaker geplaatst en de diagnose SSS . ( sick sinus syndroom )
Het syndroom heb ik opgelopen doordat mijn geleiding niet meer optimaal was.
E.e.a ten gevolge van een open hart operatie in het verleden.
Ik heb dus wel een onderliggend probleem van twee lekkende hartkleppen, een ASD en een kleine VSD, die is minimaal. ook had ik last van flauwtes, het nog net niet flauwvallen.
Met mijn pacemaker voel ik me een stuk beter. Tweedraads, in de boezem stimuleert ie 100 %, ik heb inmiddels geen eigen ritme meer in rust. De draad in de kamer “sensed”alleen, is niet actief.Ik heb nu een kunstmatige hartslag van 60 in rust.
Ben helaas niet van mijn ritmestoornissen af, waar ik ook last van heb, daar krijg ik over twee weken een katheterablatie voor.
Heb je een onderliggend hartprobleem of is het puur de sinusknoop die niet werkt?
Veel sterkte ermee in ieder geval, als je meer wilt weten, roept u maar!
Groetn, LilDeelnemerDie wondpijn vind ik maar kl*te, het lijkt maar niet weg te gaan of minder te worden 🙁
Heb mijn feestgangertje nu een maand of vier en heb gewoon veel last.
Heb zelfs meer last van dit litteken dan van mijn rits op de borst. Heb ondertussen de inhoud van mijn badkamer kastje erop gesmeerd maar de gemene steken blijven en komen op als poepen. Gisteren kreeg ik liefkozend een nagel van de hond over mijn pacemakerwond, nou je kunt het raden, even een gesprekje met onze lieve heer…. :angry:
Ik hoop toch dat het ooit weg zal gaan, tis pas mijn eerste pacemaker maar hoop dat ie 100 jaar meegaat want ik krijg nu al stijve kuiten als ik aan een wissel denk….
Bye!
Lili -
AuteurBerichten