[hans1957]

Ik heb sinds juni vorig jaar een kunstklep en afgelopen augustus heb ik gevlogen.
Op beide bestemmingen geen problemen bij de poortjes gehad.
Maar dit was ook al bekendgemaakt na de operatie door het ziekenhuis in Nieuwegein.

[hans1957]

Sterkte!

Het klinkt misschien wat luchtig, maar het is voorbij voor je het weet.

[hans1957]

Hallo Selma,

Ik heb in juni vorig jaar een vergelijkbare operatie ondergaan met daarbij nog drie omleidingen.

Je verhaal geeft nogal wat herkenning.
Je conditie is behoorlijk aangetast na je operatie, maar als je eenmaal begint met je revalidatie (met name de fysio) zul je zien dat je met sprongen vooruit gaat.
Dat is tenminste bij mij wel het geval geweest.
Ik heb het als zeer prettig ervaren en het moeilijkste is, om nadat het revalideren is afgelopen, toch voldoende te blijven bewegen.
Ik wandel, fiets en zwem behoorlijk wat, maar als dat niet het geval zou zijn,
denk ik dat je toch bij een sportschool terecht moet om je conditie op pijl te houden.

Het tikken van de klep is iets waar je erg aan moet wennen.
Na het wakker worden na de operatie, klonk het als een horloge, maar het is
ik mijn leventje weer wat kon oppakken toch wel een flinke wekker geworden.
Overdag valt het allemaal wel mee, maar als ik ’s nacht wakker wordt en het is verder
stil, dan is het behoorlijk irritant. Alleen als ik op mijn rug lig, is het te doen.
Mijn nachten zijn ook een stuk korten dan voorheen.
Daarnaast hebben medicijnen zeker invloed.
Ik neem aan dat je nog betablokkers hebt. Bijv. Sotalol of iets dergelijks.
Deze houden je hartslag wat lager.
Als je deze mag stoppen, neemt doorgaans je conditie toe, maar ook je hartslag.
Ik ben in overleg met de cardioloog toch weer een betablokker gaan gebruiken.
Juist om de hartslag wat lager te krijgen en de ‘rust’ in het lijf weer wat terug te krijgen
zodat ik wat beter slaap.

Geduld is nog steeds een schone zaak (mbt je conditie) maar het tikken is iets waar we moeten leren leven, ben ik bang.

Sterkte en ik hoop dat je snel mag beginnen met revalideren.

Groet Hans

[hans1957]

boef schrijft:
[quote]Gebruik je geen cholesterolverlagers, want die staan erg bekend om het veroorzaken van spierpijnen?[/quote]

Dit klinkt bekend.
Ik gebruik Simvastitine als cholesterolverlager en heb inderdaad constant spierpijn.

[hans1957]

Hoi,

De raad die ik je uit ervaring kan geven is, dat je beter wat kunt ontspannen en je niet al te druk moet maken. Na de operatie zul je echt niet veel merken van wat je allemaal aan je lichaam hebt hangen door alle medicatie. Lekker slapen en op het moment dat je wel gaat beseffen, zijn die slangen al weer verdwenen. Tevens een goede periode om van het roken af te komen.Ik ben ook gestopt na mijn operatie en dat bevalt mij prima.

Sterkte en laat ons weten hoe het je vergaat.

Groet Hans

[hans1957]

Hallo Sonja,

Doe rustig aan.
Dat ‘plekje’ komt vanzelf 🙂

Groetjes Hans

[hans1957]

als ik op de bijsluiters de bijwerkingen lees van mijn medicatie, wil ik ze eigenlijk al helemaal niet meer slikken, maar zonder zal het helaas niet meer gaan.

Dat een bètablokker koude voeten verookzaakt, kan ik me iets voorstellen, maar niet bij een bloedverdunner. maar ik ben dan ook maar gewoon patiënt en geen arts zullen we mar denken.

Groeten Hans

[hans1957]

Conditie is iets wat ik gelukkig weer heb!

Als je begint met revalideren, kom je er achter dat je al erg veel meer kunt dan je denkt.
Daarna ga je (spreek voor mezelf natuurlijk) als een speer vooruit.
Nooit durven dromen dat het zo snel kon gaan.

Je moet naast je revalidatie natuurlijk zelf ook daaraan werken, maar binne een maandje of twee sta je er echt van te kijken waartoe je weer in staat bent.
Het enige wat me nu enigzins beperkt is het weer.
Maar ik loop een 1,5 – 2 uur per dag met de hond, zwem twee maal per week en doe buiten woon-werk verkeer bijna alles op de fiets.
Dat geeft me een zeer prettig gevoel wat alleen al stimuleert.

Sterkte voor komende tijd en hou mij op de hoogte.

Groeten Hans

[hans1957]

Hoi Karin,

Ook voor jou natuurlijk de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar!

Zoals ik al zei, was gebleken dat mijn Aorta behoorlijk vergroot was en dit gaf de klachten waarvoor ik in eerste instantie bij de cardioloog terecht kwam.

Een soort druk/benauwdheid als ik met de hond ging wandelen.
Normaal kon ik makkelijk een uur weg ziijn. Maar door de klachten moest ik vaak al na een minuut of vijf even uitrusten en hete benauwde gevoel weg laten zakken.

Door onderzoek kwam daarnaast aan het licht, dat mijn klep vanaf de geboorte niet goed was aangelegd. Twee, in plaats van drie ‘flapjes’. Hierdoor was de tweede klep behoorlijk gaan lekken. Door katheterisatie kwam bovendien naar voren dat er ook vernauwingen/verkalking in de aders was ontstaan, waardoor ook nog drie omleidingen nodig waren. Dit alles resulteerde dus in de operatie.
De vergrote Aorta gaf hiervoor al aanleiding.
Zoiets kan scheuren en meestal is het dan afgelopen.

Het geheel heeft zeker een behoorlijke impact.
Wat mij opvalt is, dat na verloop van tijd je omgeving je wel weer ziet als volwaardig en vergeet wat je hebt meegemaakt. Maar weten niet dat je bepaalde dingen niet kunt vergeten, ‘jou gevoel’. Dat is toch iets van jezelf. je wilt ook niet als een ‘zeur’ overkomen.
Ik denk dat je dat je hele verdere leven meedraagd, je blijft tenslotte hartpatiënt.

Ik voel me lichamelijk verder prima hoor, alleen wat eigenschappen van een kunstklep blijf je natuurlijk de hele dag door voelen en horen.
Mijn conditie is erg vooruit gegaan, lopen, zwemmen en fietsen, ik draai er mijn hand niet voor om.
Maar het gevoel…… Dat kan niemand wegnemen.

Groetjes Hans

[hans1957]

Hoi Karin,
Vorig jaar (oudjaarsdag) is bij mij ook een aangeboren afwijking ontdekt.
Tijdens een routineonderzoek bij de cardioloog kwam door het maken van een echo naar boven dat ik o.a. ook slechts twee ‘flapjes’ had.
Naast een vergrote aorta.

Na div. onderzoeken uiteindelijk geopereerd op 4 juni.
7 dagen later weer thuis.
Voel me weer helemaal top en kan en doe weer alles.
Natuurlijk besef je maar al te goed wat er is gebeurt, maar omdat je jezelf weer lekker voelt, kun je het leven weer aan.

Sterkte voor de komende tijd.

Hans

[hans1957]

Het vertrouwen in je lichaam verliezen komt mij bekend voor.

Bij mij is het teruggekomen tijdens de revalidatie.
Ik fiets, zwem en wandel weer.
Succes met revalideren, denk dat het ook jou goed zal doen!

[hans1957]

Bij mijn weten is Marcoumar geen Bètablokker maar een bloedverdunner.
Dit zal dus geen koude voeten veroorzaken.

[Auteur]

Berichten