[Elsje]

Dag Fatna,

Ik heb hier geen ervaring mee, maar het zou een logische verklaring kunnen zijn, dat ze de resultaten in rust en bij inspanning naast elkaar willen leggen om een constatering te kunnen doen, c.q. diagnose te kunnen stellen. Ik denk dat je het even moet afwachten en je op voorhand niet al te druk hoeft te maken.

Sterkte ermee!

Groetjes, Elsje.

[Elsje]

Beste Dennis,

Ik heb niet het hele verhaal gelezen, maar ik ben zelf ook verzekerd bij Menzis, en naar Antwerpen uitgeweken omdat Nieuwegein het niet aandurfd me nogmaals te opereren, en er ook geen vooronderzoek voor heeft gedaan.
Menzis heeft een contract met het UZA in Antwerpen. Bel ze eens om te vragen met welke ziekenhuizen in Duitsland ze een contract hebben. Mogelijk zit Munchen daarbij.
Als dat zo is, of je neemt een ander ziekenhuis dat goed is aangeschreven in Duitsland, dan is het eigenlijk niet zo moeilijk meer. Je kunt het ziekenhuis dan gewoon bellen voor een Second Opinion, en de kosten worden gewoon door Menzis vergoed omdat het een contractziekenhuis is. Ik heb nog wel een handtekening van mijn Cardioloog of Huisarts gevraagd, maar ik geloof dat dat achteraf helemaal niet nodig was. Ik kwam er n.l. pas later achter dat Antwerpen een contract had met Menzis.
(overigens is een Second Opinion ook mogelijk maar iets omslachtiger met niet-contractziekenhuisen hoor)
Blijf vechten voor jezelf! De gezondheidszorg zit hier raar in elkaar, en er zal in Duitsland of Belgie een wereld voor je open gaan! Daar wordt nog gecommuniceerd en geluisterd naar een patient.

Succes, en groetjes, Elsje.

[Elsje]

Beste Kroontje,

Ook ik herken de geheugen en concentratieproblemen, en inmiddels is mijn tweede operatie al een half jaar geleden.
Heb weleens gehoord dat het aansluiten op een hartlongmachine sowieso voor wat geheugenproblemen kan zorgen, en de één zal daar meer last van hebben als de ander.
Mogelijk dat uw zoon er meer last van heeft door het diverse malen opnieuw aansluiten aan de hartlongmachine. Ook de narcose zorgt voor dit soort problemen. Het zal veel tijd kosten, maar zeker nog herstellen, alleen is het afwachten in hoeverre het helemaal verdwijnt, of dat er toch wat restverschijnselen blijven. Ik denk dat dat per persoon en per operatie/complicatie’s wisselend is.
Gun het in ieder geval nog de tijd! Heel veel Sterkte! En ondanks alles heel Gezellige Feestdagen toegewenst!

Elsje.

[Elsje]

Prachtige Kaart Theo!
Ook voor jou heel Fijne Kerstdagen, en een Gezond en Gelukkig Nieuwjaar!

Groetjes, Elsje.

[Elsje]

Beste Gerda,

Kan me goed voorstellen dat je geschrokken bent. Maar inderdaad, als je weinig of geen klachten hebt en de bloeddruk is met medicatie onder controle te houden, dan zou je heel lang door kunnen leven zonder dat er iets gedaan hoeft te worden.
Zelf ben ik op mijn 21e erachter gekomen dat ik een ernstig lekkende tricuspidalisklep had,
en pas op mijn 35e na de 2e zwangerschap kreeg ik klachten in de vorm van ritmestoornissen, en ben ik op mijn 40e geopereerd. Je ziet dus dat ik bijna 20 jaar verder was voor er echt iets moest gebeuren.

Sterkte met het verwerken van een en ander, en bij vragen mag je me altijd mailen.

Groetjes, Elsje.

[Elsje]

Beste Merette,

Leuk initiatief, alleen vind ik het jammer dat het om een persoon moet gaan die de controle bij de trombosedienst als een grote aanslag op zijn leven ziet. Het wordt dan zo negatief benaderd, terwijl je als je goed ingesteld bent je maar 1x per 3 á 4 weken, en soms nog minder vaak op controle hoeft. Dit vind ik eerlijk gezegd een kleinigheid. Er zijn veel en veel erger dingen. En wil je het jezelf helemaal makkelijk maken, dan kun je ook nog jezelf leren prikken, en dan hoef je nog minder op controle! Ik denk dat het atriumfibrilleren zélf een grote aanslag op je leven kan zijn, maar níet die trombosedienst.

Groetjes, Elsje.

[Elsje]

Beste Allan,

De eerste stap is gezet met het bericht wat je geschreven hebt. Nu binnenkort de volgende, je verhaal. Het zal niet makkelijk zijn, maar ik weet zeker dat het zal bijdragen aan een stukje verwerking van dat wat je meegemaakt hebt. Ook krijg je misschien nog tips die je een stukje verder helpen…Kortom, een dikke pluim op je hoed, want je bent op de goede weg!

Groetjes, en sterkte!

Elsje.

[Elsje]

Beste Jennifer,

Wat een heftig verhaal zeg! Ik kan je niet uit eigen ervaring vertellen over een harttumor,
maar toen ik afgelopen juni in het UZA in Antwerpen geopereerd ben, lag er een vrouw bij me op de kamer die ook een tumor had, die weggehaald is, maar elk geval zal weer anders zijn natuurlijk. Misschien een idee voor een Second Opinion? Er zit in ieder geval een kei van een vrouwelijke Professor, die heel veel ervaring heeft. Ze heet Inez Rodrigus.
Veel sterkte en succes toegewenst!

Elsje.

PS; En daar niks geen geheimzinnig gedoe, maar een open en eerlijk gesprek van mens tot mens!

[Elsje]

Beste Chantie,

Ook ik herken het duizelig zijn na een klepoperatie. Ik heb er behoorlijk last van gehad, en een flink aantal weken lang. Het is nu 3 1/2 maand na mijn operatie, en ik ben er zo’n week of 3 , 4 vanaf. Het kan natuurlijk per persoon verschillen hoe lang je er last van houdt.
Je moet inderdaad wat Cesarina zegt heel veel geduld hebben, en leren om alles vooral héél rustig aan te doen. Dat is moeilijk, maar je leert het doordat je lichaam je elke keer wel terugfluit. Langzaamaan zal je stiefvader dan merken dat het voorruit gaat, en dat je de dingen steeds meer op je ‘normale’ tempo kunt gaan doen. Maar totaal gezien, zal hij het waarschijnlijk altijd wat rustiger aan moeten blijven doen dan het ooit was. Het gaat goedkomen! En met jouw ondersteuning moet dat best gaan lukken!

Groetjes, en sterkte met alles.

Elsje.

[Elsje]

O, wat ben ik blij met dit bericht! Ik lees nooit iets over tricuspidaliskleppen, en dat is ook mijn probleem. Misschien dat over een jaar of 10 mijn bioklep ook op deze eenvoudige manier vervangen kan worden! Het zou geweldig zijn.

Groetjes, Elsje.

[Elsje]

Beste Johanna en Adrie,

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, als het om de mitralis- of aortaklep gaat, wat het meest voorkomt, dan maakt het tegenwoordig denk ik niet zo heel veel uit waar en door wie je geopereerd wordt. Dit zijn routine-operatie’s die zoveel gedaan worden, dat elk ziekenhuis dat hartoperatie’s doet, ruim voldoende ervaring heeft. De wachttijden per ziekenhuis kunnen wel wat verschillen, je kunt ze rechts op deze site aanklikken, en het varieert van 2 tot 12 weken, dus dat is wel de moeite van het informeren waard.

Het is in ieder geval een voordeel dat uw vrouw in goede conditie is, en ook de leeftijd is een voordeel
om een goede kans te hebben op een redelijk vlot herstel, wel speelt nog mee of ze evt. diabetespatient is of longproblemen heeft. Hoe minder van dit soort bijkomende dingen, hoe minder problemen te verwachten zijn.

Na een week of 6 kun je weer behoorlijk uit de voeten als alles normaal verloopt, maar helemaal herstellen duurt zo’n 3 á 4 maanden (dat de narcose uit je lijf is e.d.) Ik ben zelf in Nieuwegein en in Antwerpen geopereerd, en het grote verschil in herstel was volgens mij de fysiotherapie die ik in Belgie al vanaf de IC elke dag kreeg. In Nieuwegein heb ik nauwelijks een fysio gezien (alleen 1 of 2 keer om het ophoesten van evt. slijm in de longen te controleren, maar spieroefeningen heb ik daar nooit gedaan), waardoor ik veel langer last van stevige spierpijn in de borstkas heb gehad. Mogelijk is er een verschil per ziekenhuis in Nederland hoe ze met fysio omgaan, dus ook dat is het informeren waard. Verder vind ik persoonlijk dat het emotioneel veel impact heeft, het is toch je hart, maar dat de operatie en herstel veel minder erg is dan je van te voren denkt. De pijn aan je borstbeen die je verwacht, is er nauwelijks, meer de spierpijn in je borstkas, en hooguit wat trekkerig gevoel aan het litteken. Ik wil niet doen alsof het een eitje is, maar ik heb mensen van 80 gezien, die er na 1 week alweer aardig kwiek rondliepen.

Ik hoop hiermee een aantal vragen beantwoord te hebben, en wens jullie heel veel sterkte en succes met alles!

Groetjes, Elsje.

[Auteur]

Berichten