Elsje
Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
Elsje
DeelnemerHoi Cesarina,
Hoe is het vandaag gegaan bij de cardioloog? Heb je het gehad over het ruisje wat de huisarts had gehoord? Ik ben benieuwd!
Groetjes, Elsje.
DeelnemerHallo Cesarina,
Hier kun je natuurlijk van alles bij bedenken en over zeggen, maar omdat je gelukkig de 25e al een afspraak met je cardioloog hebt, moeten we dat maar niet doen. Je al druk maken om iets wat niet zeker is heeft geen zin, dus probeer het weekend even af te wachten, en vraag hier maandag aan je cardioloog extra aandacht voor. Hij kan je dan vertellen óf en wat er aan de hand is. Maar ik kan me goed voorstellen dat zo’n opmerking van de huisarts je ongerust maakt hoor! Laat je nog even weten wat je cardioloog er van zegt?
Sterkte!
Groetjes, Elsje.
DeelnemerHallo Mirjam,
Ik heb een vergelijkbare situatie meegemaakt. Na een klepreparatie in Nieuwegein bleek binnen een half jaar mijn klep weer te lekken, en ondanks dat ik pas net 41 jr. was wilde men daar niets meer doen. Ben zo naar huis gestuurd. Via een vriendin in het UZA in Antwerpen terecht gekomen, waar ik nog 2x geopereerd ben. Er werd beter onderzoek gedaan, dat wat nodig was maar geen overbodige zaken, en net als jij heb ik het verschil in “zorgen voor” als totaal anders en vele malen prettiger dan in Nederland ervaren! Ik heb er graag een autorit van 1 uur 45 min. voor over om op een prettige en veel doortastender manier geholpen te worden!
Groetjes, Elsje.
DeelnemerHoi Irene,
Ik lees de berichtjes nog eens door, en moet tot mijn schrik bekennen dat ik jouw amlodipine verward heb met de amiodaron die ik geslikt heb. Sorry! Geen ernstige bijwerkingen dus!
Mijn man slikt wel amlodipine als bloeddrukverlager. Heeft geen last van veel ’s nachts plassen. Hij slikt het al zo’n 15 jaar denk ik, zonder klachten. Moet wel zeggen dat hij alleen een hoge bloeddruk heeft, geen verdere hartklachten, dus vandaar misschien ook dat hij geen last van nachtelijke plassen heeft. Dat zou een gevolg van hartfalen kunnen zijn.
Hoop dat ik je toch iets verder geholpen heb.Groetjes, Ellen.
PS; Amlodipine is een calciumblokker, het verwijdt de bloedvaten, verlaagt de bloeddruk, en verminderd de zuurstofbehoefte van het hart. Het wordt voorgeschreven bij hoge bloeddruk, angina pectoris en ziekte van Raynaud. Zie apotheek.nl
DeelnemerHallo Irene,
Ik heb 3 jr geleden na een Hartklepoperatie amlodipine gekregen tegen ritmestoornissen. Het is een medicijn dat bekend staat als paardemiddel, en werkt dan ook bijzonder goed. Gelukkig heb ik het maar een korte periode geslikt, zo’n week of 6 á 8. Het is namelijk wel een middel wat veel ernstige bijwerkingen kan hebben op de lange termijn. Het zal dus niet het eerste middel zijn waar een arts voor kiest, maar als je al erg veel geprobeerd hebt, en niets werkt kan het een oplossing zijn.
Groetjes, Elsje.
DeelnemerHoi Lisette,
Heb je enquête ook ingevuld. Sommige vragen mogen iets concreter zijn in wat je bedoeld, en andere wat diepgaander. Het is een beetje summier denk ik. Succes met het eindproject voor je Bachelor!
Groetjes, Elsje.
DeelnemerBeste dit en dat,
Animal wijst je niet als enige op je soms wat niet ter zake doende antwoorden. Probeer alleen gericht op vragen te antwoorden, en voor je eigen problemen gewoon hulp te zoeken. Het is zo jammer ze op deze manier te deponeren, en dan de sfeer op deze site daarmee verzieken. Sterkte!
Elsje.
DeelnemerBeste dit en dat….
Moet dat nou echt zo die taal! Kunnen we alsjeblieft een beetje normaal met elkaar om blijven gaan? We leven in een vrij land, en discriminatie is hier verboden, en dat taalgebruik erg onvolwassen! Zoek hulp voor je problemen, maar vier ze hier niet bod op een mede-hartgenoot!
Fijne zondag!
Elsje.
DeelnemerHallo Laura,
Heb dit ook meegemaakt. Pacemaker na klep-operatie. Pacemaker ingesteld op 50 ondergrens omdat mijn hart tijdens de OK goed werkte. Toen ik na mijn OK wakker werd en uit bed moest was ik ontzettend moe en beroerd. Pacemaker nagekeken, en op een ondergrens van 70 gezet, omdat mijn eigen hartslag niet boven de 50 uitkwam. Ik voelde me binnen het half uur beter. Enkele weken na ontslag kwam ik weer geen meter vooruit. Heel moe, en elke inspanning te veel. Toen bleek dat mijn hart niet meer zelf versnelde bij inspanning.De “bewegingssensor”van de pacemaker is toen aangezet, zodat als de pacemaker voelt dat ik beweeg hij mijn hartslag op laat lopen, en sinds die tijd gaat het prima. Ik zou je dus een afspraak met de pacemakertechnicus adviseren.
Succes, Elsje.
DeelnemerPS: Ik ben ondertussen 3x geopereerd, maar inmiddels lekt mijn huidige biologische klep weer, en ben ik ook altijd moe.
Elsje.
DeelnemerBeste Stanley,
Op zich zou je volgens mij in anderhalf jaar wel volledig kunnen herstellen. Maar het feit ligt er wel dat niet iedereen na een hartoperatie zijn volledige conditie terug krijgt. Je hebt altijd veel gesport, en dat zorgt voor een goed herstel, maar misschien verwacht je teveel, en ondanks dat je weer prima kunt functioneren, zal je misschien nooit meer zo extreem veel kunnen vragen van je lijf als je gewend was.
Groetjes, Elsje.
DeelnemerHallo Raisaaa,
Een herkenbaar verhaal! Zelf heb ik ziekte van Pfeiffer gehad toen ik 21 jaar was. Daarna bleef ik ook vermoeider dan ik ervoor was. Dus naar de huisarts, die luisterde mijn hart, en hij verschoot van schrik! Ik ben doorgestuurd naar de cardioloog en bleek een fors lekkende tricuspidalisklep te hebben! Ze vermoeden dat het aangeboren is, en dat zou kunnen, maar zelf denk ik dat de Pfeiffer in ieder geval een trigger is geweest om het tot uiting te laten komen, óf er is toen meer aan de hand geweest dan Pfeiffer alleen, en misschien een infectie op de klep gehad of zo, maar duidelijk is wel dat de Pfeiffer er niet los van staat dat ik nu forse problemen met mijn hart heb. Is bij jou de rest van je hart nagekeken met een echo of zo? Misschien dat er toch meer aan de hand is als alleen ritmestoornissen? (die ook afkomstig van een lekkende klep kunnen zijn) Ook de anti-depressiva zijn een herkenbaar verhaal. Ook die heb ik jaren geslikt, terwijl ik nú weet en besef dat ik depressief werd van vermoeidheid, en dat ik van alles wilde, maar gewoon niet kón, terwijl de buitenwereld niets aan je ziet.
Sterkte, Elsje.
DeelnemerHallo Francie,
Eigenlijk ben ik m.n. na de 2e en 3e operatie goed hersteld, behalve dat ik bij de 2e operatie de fikse complicatie kreeg dat ik ’s nachts met spoed een noodpacemaker kreeg. Daarna vond ik beide keren het herstel vlot gaan. Ik heb dan ook geen bijkomende problemen als suikerziekte, longproblemen, hoge bloeddruk of cholesterol, etc. Ik heb met name de eerste keer erg veel last van spierpijn in rug,nek en borstkas gehad, de tweede keer niet, en de derde keer weer wat meer. Na mijn eerste operatie heeft het herstel wat langer geduurd omdat ik in eerste instantie erg veel vocht vast hield, maar na een half jaar ging ik toch met sprongen vooruit, en werd ik conditioneel stukken beter dan ik de afgelopen 20 jaar was geweest. Daardoor ben ik de 2e en 3e operatie gewoon conditioneel minder slecht ingegaan, en toen de klep hersteld was en het hart normaal kon functioneren ging het als een speer. Ik vind de 6 weken revalidatie altijd dat je per week zichtbaar vooruit gaat, en daar krijg ik zoveel energie van dat ik heel gemotiveerd ben. Verder let ik erg op mijn voeding (zoutloos) en sport nu nog steeds zoveel mogelijk 3x per week, al gaat dat ondertussen weer op een veel lager pitje.Na een maand of 3 was ik conditioneel altijd wel helemaal hersteld. Wat je verteld over het mentale proces is voor mij ook heel herkenbaar. De eerste keer was het echt wel heel erg zwaar, een soort van rouwproces, de strijd met jezelf omdat je kinderen nog zo jong zijn (bij de eerste OK waren ze 6 en 8 jaar), angst om dood te gaan, etc. De 2e en 3e keer was dat heel anders, een deel van dat proces had ik al gehad, en toen was ik er wat gelatener onder, al maak je je ook dan wel druk hoor. Van mijn 1e en 2e OK is het verhaal terug te vinden op deze site. Als je mijn naam aanklikt kom je op mijn profiel, en onderaan kun je dan mijn hartverhalen aanklikken en lezen. Als je nog vragen hebt hoor ik het graag.
Groetjes, Elsje
PS: Cesarina, fijn om ook even wat van jou te horen. Inderdaad, nieuwe bezems vegen schoon, dus best even goed als er eens een andere cardioloog naar je kijkt. Het littekenweefsel is trouwens zoals Francie ook al zegt een heel zeldzaam voorkomend euvel hoor! Maar, het is zeker de moeite van het navragen waard. En Pulmonale Hypertensie is heel heftig en progressief als je het googled, maar wat ik begrijp is het in ons geval anders, omdat de oorzaak een hartprobleem is. Als het vanuit de longen ontstaat is het probleem groter naar het schijnt.
DeelnemerDag Francie,
Ja, ik heb het ook meegemaakt, maar dan met een biologische klep in tricuspidalispositie. Ik ben in april 2009 geopereerd en heb een klepreparatie gehad. Dat ging binnen een half jaar mis, de reparatie bleek kapot tijdens de volgende OK in juni 2010. In Antwerpen kreeg ik toen mijn eerste bioklep die na een jaartje overwoekert met weefsel bleek tijdens mijn derde OK in november 2011. Op dit moment lekt ook die klep weer graad 3, heb ik Pulmonale Hypertensie ontwikkeld, die de oorzaak van de lekkende klep zou moeten zijn, maar zelf denk ik dat ik daarbij opnieuw littekenweefsel op de klep heb ontwikkeld. Nog eens opereren zou natuurlijk gekkenwerk zijn, dus nu is het afwachten hoe één en ander gaat verlopen.
Groetjes, Elsje.
PS: Ook ik ben sinds mijn 2e OK in het bezit van een pacemaker door AV-blok. In eerste instantie DDD, inmiddels omgezet naar VVI tijdens de derde OK.
DeelnemerHallo Luc,
Er zijn kunstkleppen of wat ze ook wel zeggen mechanische kleppen die hoor je tikken, en je hebt biologische kleppen, die hoor je niet tikken. Een mechanische- of kunstklep kan in principe een leven lang mee, al lukt dat niet altijd in de praktijk, een biologische klep gaat afhankelijk van je leeftijd zo’n 15 jaar mee. Er zijn ook mensen die hem al 20 jaar hebben, maar hoe jonger je bent, hoe sneller hij over het algemeen verkalkt- en verslijt en zal dus een keer vervangen moeten worden. Je hebt meerdere soorten biologische kleppen. Er zijn kleppen die gemaakt zijn (simpel gezegd) van het vlies van een varkenshart, maar ook kleppen die gemaakt zijn van het vlies van een runderhart. Die van een runderhart schijnen wat soepeler te zijn. Verder moet je bij een mechanische klep de rest van je leven bloedverdunners gebruiken waarvoor je dan eens in de paar weken naar de trombosedienst moet. Ook kun je zelf leren prikken. Bij een biologische klep heb je alleen de eerste 3 á 4 maanden bloedverdunners, daarna kun je in de meeste gevallen daar mee stoppen. Zelf heb ik een bioklep, maar gebruik vanwege kans op ritmestoornissen nog altijd bloedverdunners.
Ik hoop dat ik je weer een beetje op weg heb kunnen helpen.Groetejes, Elsje.
-
AuteurBerichten