[Dorgelootje]

Dank je wel, Jacob.

Jij ook veel plezier en mooi weer in de Eifel!

Ineke

[Dorgelootje]

Inmiddels zijn er een paar weken verstreken, en waar jullie me op voorbereid hebben, klopt. Na twee en een halve week ging de hoofdpijn weg 🙂 ! Heb geregeld aan jullie ervaring en advies gedacht.

Vier jaar terug had ik Promocard, en daarmee had ik dagelijks migraine, nu met Mono Cedocard was het meer een stekende oorontsteking met uitstraling naar achterhoofd. Heb ook geleerd, dat als ik sta of wandel of muziek over de koptelefoon hoor, ik er minder last van heb. Vandaag ben ik met 50 mg. begonnen, wat natuurljjk weer wat pijn opleverde, maar ook meer zuurstof :laugh: , wat zeer welkom was. Merk het ook wanneer het uitgewerkt is.

Afgelopen dinsdag bij de cardioloog geweest en hij wil mijn hart plus de aders nucleair onderzoeken om te bepalen of de linkerkransslager inderdaad niet meer gedotterd kan worden, of toch wel. Alle aderen worden onderzocht om ook uit te sluiten, dat er niet nog stiekem meer vernauwingen zitten. Zware cholesterolremmers gekregen.
Begonnen met revalideren, met een maximale hartslag van 108.

Maar het onderzoek moet wachten, vond de cardioloog, op een Zwitserland reis naar Val Sinestra, waar ik naar toe ga (moet) om collateralen aan te maken: lopen op 1400 m. hoogte. Een heerlijke plek, waar je op verschillende nivo’s lopen kan: van niet-lopers tot 5 uur lopen. Ik ben er al twee keer geweest, maar dat was toen vakantie, niet therapeutisch..

Ik heb al eerder een natuurlijk bypass gemaakt en ik hoop dat het me nu weer lukt, en dat ik daar een beginnetje kan maken 😉

[Dorgelootje]

Die van mij:

Zelfs in de grootste tegenslagen is iets positiefs te vinden. Soms moet je alleen goed zoeken voordat je het ziet 🙂

[Dorgelootje]

Dat is fijn voor je! Veel minder migraine dan vroeger… 🙂 En geen last van de bijwerkingen.. bofferd! 😉

Ik slik er nu 11 en volgens mij moeten ze nog erg aan elkaar wennen…hoofdpijn, duizelig, doodmoe, daas gevoel in hoofd….. Hiervoor had ik er maar 5; daar was ik zo trots op :laugh:

[Dorgelootje]

Ik slik het deze keer nog maar kort, een week. Vier jaar geleden moest ik een andere vaatverwijder langer slikken, maar kreeg daar migraine van……dagen in de donkerte gelegen, totdat ik hier zo schoon genoeg van had, dat ik na twee weken ermee gestopt ben.

Nu heb ik een andere, die geeft bonzende pijn aan het achterhoofd, alsof ik een zware oorontsteking heb…heb ibuprofen 400 mg. genomen…..en zowaar het is weg! :laugh: :laugh: ik kan mijn hoofd bewegen!

Maar het gaat dus weg, zeg je…dat is een hele opluchting 🙂

[Dorgelootje]

:laugh: Ik was even bang, dat ik je met mijn donkere bui had weggejaagd, sorry daarvoor, maar gelukkig maak je er een grapje mee :laugh:

Ach, weet je, ik vind het ook gewoon eng. Weet niet wat me te wachten staat, hoe mijn leven er nu uit komt te zien. Ik was net zo ver, eindelijk, dat ik een ideetje had over eat ik wilde gaan doen. En ik dacht echt, dat het leuke leven vol energie eindelijk aangebroken was. Heb nog h.e.e.a. te verwerken… Die Meto Card (vaatverwijder) doet alleen zo’n pijn, dat ik mijn hoofd nauwelijks kan draaien….. 🙁

Maar inderdaad, borden kapot gooien gaat met heftige emoties gepaard, en ik moet het rustig aandoen…. 😉 . En verder maar eens afwachten wat de heren cardiologen gezien en bedacht hebben. Ben echter een mens met diepe emoties (theatraal ook wel een beetje), en ga daardoor nog weleens op en neer…..

Heerlijk, naar de Eifel! Is mooi daar 🙂 Een goed gebied om lekker te wandelen – dat is mijn grote liefde!
Ik heb ook nog iets in het vooruitzicht: aanstaande donderdag een concert van Supertramp (ken je die nog?) – de zanger met de hoge stem heeft al jaren een nieuwe band geformeerd en toert door Duitsland! Gaan mijn man en ik naar toe, hotel erbij….wellicht laat ik de vaatverwijder staan….scheelt weer hoofdpijn

[Dorgelootje]

En dan is het maar wat moeilijk een andere levensinvulling te vinden, als het werk ophoudt….heb ik ook. Ik praat wel zo bravour over vrijwilligerswerk, maar als je geen spanning/stress meer aankan (overal is er wel wat, immers) wordt dat ook moeilijk. Het voelt ook een beetje als een nederlaag, dat ik geen management meer kan doen. Het voelt zelfs ook heel oneerlijk, dat ik de hart-en vaakziekte en de diabetes van mijn vader heb gekregen en beide zusjes niet.

Sorry, Jacob, ben een beetje zwartgallig…normaal gesproken zie ik nog positieve kanten in de meest nare situaties…maar nu? Dadelijk moet ik weer een vaatverwijder slikken..krijg wel meer lucht, maar ook pijn achter mijn oren. Alsof ik dubbele oorontsteking heb. En als er geen andere behandelmethode is, zou ik dat de rest van mijn leven moeten doen? Dacht het niet, die pijn is niet leuk :S

Zullen we samen wat borden kapot gaan gooien?? 😉

[Dorgelootje]

Voor 2009 (toen ik die dotterbehandelingen, stents en bypasses kreeg) leefde ik ook alleen om mijn werk te kunnen doen, en mijn zoon op te voeden, mijn man kookte al. Ik kreeg ook diabetes 2, in 2001 werd dat bekend. Dat proces is heel sluipend gegaan…ik denk, dat je het wel zult herkennen…eerst de hobby’s ’s avonds minder en toen helemaal niet meer. Omdat ik ’s avonds geen kracht meer had. En dat moment begon steeds eerder te komen, op het laatst al vanaf een uur of twee doodmoe. Ook in het weekend accu opladen, zodat er weer op maandag gewerkt kan worden. Niet mee naar feestjes…altijd die vermoeidheid, he?! tot in het bot…

Het klopt, hoor, erfelijkheid en de omgevingsfactoren (stress, overgewicht, geen aandacht voor jezelf….)
Ik begrijp het, van dat vrijwilligerswerk…ik zal ook moeten zoeken..ook een electrische fiets 🙂 en alles in een rustig tempo…ik weet nog niet hoe ik hier allemaal mee om moet gaan, met al deze veranderingen.

Maar eerst maar eens de cardioloog op 3 september, he?, alles op zijn tijd.
Fijn om met je te praten, Jacob. Dank je.

[Dorgelootje]

Hoi Jacob,
Ik probeer vertrouwen te hebben in mijn leven en de toekomst, maar toch?! Als ik jouw verhaal lees…wat zwaar voor je. Het lijkt wel een kettingbotsing….het een na het andere, alsof het elkaar triggert..

In tegenstelling tot jou, ben ik na mijn bypasses niet door gegaan op hetzelfde niveau als ervoor. Dit, omdat mijn toenmalige functie wegbezuinigd is door de gemeente, en nu doe ik werk wat zwaar onder mijn nivo ligt, maar wel met stress. Om verschillende redenen. Dus eigenlijk heeft dat wegbezuinigen van mijn baan minder, en andere stress gegeven. Maar ik heb me makkelijk ziek kunnen melden….in tegenstelling tot vroeger.

Waar vul jij je dagen mee? Wat kan je nog, bv. vrijwilligerswerk ergens?

Groetjes,
Ineke

[Dorgelootje]

Dank je, Jacob, jouw verhaal zal ik zo dadelijk gaan lezen.
Want ik ben benieuwd hoe anderen dit ervaren hebben; voor mij was/is het heel erg onverwacht gekomen, dit slechte bericht.

Over anderhalve week heb ik bij de cardioloog een afspraak; ik hoop dat ze de film van de catheterisatie goed hebben bekeken (omdat de wachttijd bij het LUMC 3 maanden was, heb ik het in Amersfoort laten doen, bij een bij mij bekende cardioloog. Die heeft alles op film gezet). Ik bereid me voor op slecht nieuws en hopelijk kom ik in aanmerking voor stamceltherapie….

Ik weet, dat stress slecht is voor aderen, maar weet jij hoe slecht? Op de werkplek, waar ik gedetacheerd ben, was erge stress (daar en daardoor heb ik ook een zware hartkramp/beginnende hartaanval gehad). Ik heb me nu ziek gemeld en wil deze werkplek eerst met de bedrijfsarts bespreken…ik heb nog geen echte hartaanval gehad en hoop heel, heel erg, dat ik de energie en levenslust, die ik vier jaar geleden gekregen had, weer krijg.

[Auteur]

Berichten