[diaantje71]

Valt het onderzoek mee of is het vervelend?

[diaantje71]

Wat vervelend voor je zeg! En wat schrikken ook!! Want inderdaad, zoiets verwacht je absoluut niet op jouw leeftijd. Zelf ben ik er ook net achter dat ik een hartinfarct heb gehad, die door de arts destijds werd afgedaan als “maagklachten”. Zit nu ook in het medische circuit en heb aanstaande donderdag een hartkatheterisatie om erachter te komen waar het infarct en de klachten die ik nu nog heb, vandaan komen. Ik ben net 40 geworden en ook mijn leven staat sindsdien behoorlijk op z´n kop. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte!

Groetjes,
Diana

[diaantje71]

Gisteren de uitslag gehad. Ik heb een hartinfarct gehad. Dit was ook hetgeen de cardioloog vermoedde na het zien van mijn afwijkende ECG. Er is ook wel een moment geweest, nu ik terugdenk, waarop dit geweest moet zijn. Zo´n half jaar geleden had ik enorme druk op mijn borst was ik aan het zweten, had pijn bij mijn longen en had ik het benauwd. Ik ben toen naar de huisartsenpost gegaan (het gebeurde natuurlijk ´s avonds) en ik kreeg een onbekende arts. Hij zei dat het mijn maag was en heeft me toen met paracetemol naar huis gestuurd. Omdat ik nog jong ben, ik ben 39 jaar, ben je “te jong voor een hartinfarct”. Dit gebeurt volgens mijn cardioloog heel erg veel bij jonge vrouwen. Door dit infarct, dat niet onderkend werd, heb ik nu mijn hartritmestoornissen. Hoewel ik weet dat ik nu de juiste begeleiding heb, ben ik toch erg bang voor herhaling. De cardioloog wil in de eerste instantie liever geen kransslagader onderzoek doen, omdat ik niet rook, mijn cholesterol is prima, mijn bloeddruk is mooi laag. Hij verwacht niet dat het hartinfarct is ontstaan door dicht geslibde ader, maar door een scheurtje in mijn hart (pure pech dus). Overdag gaat het redelijk, maar vooral ´s avonds ben ik bang. Ik voel dan van alles, voel me beroerd, mijn hart gaat tekeer. Het zal wel een soort van paniekaanval zijn of zo, maar het voelt bijzonder onprettig (zacht uitgedrukt). Ben het vertrouwen in mijn lichaam op het moment even helemaal kwijt. Probeer me zo goed mogelijk te houden voor mijn kinderen, want die wil je natuurlijk ook niet nog banger maken, maar het blijft lastig. Ik ben nu aangemeld voor een hart revalidatie programma. Misschien dat dit mijn zelfvertrouwen weer een beetje terug geeft.

Ik wilde deze uitslag toch even met jullie delen. En jullie bedanken voor jullie reacties! Heel fijn om te ervaren dat er zo meegedacht en meegeleeft wordt!

Groetjes,
Diana

[diaantje71]

Hallo allemaal,

Ik zit nog niet zo lang op dit forum. Eigenlijk pas sinds ik een paar weken geleden ineens de medische molen in ging, omdat ik steeds zo duizelig was. Toen bleek dat mijn hart onregelmatig klopte….met spoed ECG en zo ging het balletje aan het rollen. Gisteren de uitslag gehad. Ik heb een hartinfarct gehad, die op dat moment niet onderkend is. En ik ben pas 39 jaar, niet echt een leeftijd waarop je zoiets verwacht. Ik kan nu het moment ook wel terughalen. Ik had klachten zoals druk op de borst, zweten, uitstraling naar mijn longen, benauwd e.d. Ben hiermee naar de dokterspost gegaan. Hier zei de dokter dat het mijn maag was, dus hij heeft me weer naar huis gestuurd met paracetemol. Dat is het enige moment waarop ik klachten had, dus volgens mij moet dat het moment van mijn infarct geweest zijn. Op dit moment ben ik ook erg bang voor een herhaling. Terwijl ik ook wel weet dat ieder mens een risico loopt. En dat ik nu de juiste medicijnen heb. Mijn cholesterol is gewoon goed, mijn bloeddruk prima laag, ik rook niet, het komt niet in de familie voor. En toch heb ik dus met 39 jaar een hartinfarct gehad. Volgens de cardioloog waarschijnlijk door een scheurtje in het hart. Domme pech dus. Ik herken veel van wat er hier gezegd wordt. Overdag gaat het wel, maar ´s nachts ben ik regelmatig bang. Ik voel dan van alles, mijn hart gaat tekeer, mijn hartritmestoornissen spelen op. Waarschijnlijk is het meer een soort paniekaanval, maar ik ben het vertrouwen in mijn lichaam op dit moment even helemaal kwijt. Een heel angstig gevoel.
De cardioloog heeft me aangemeld bij een hart revalidatie programma. Misschien geeft dat me straks weer wat zelfvertrouwen.

[diaantje71]

Ik wil jullie toch even laten weten hoe het onderzoek gisteren is gegaan…
Ondanks al jullie woorden, was ik nog steeds erg zenuwachtig. Ik heb dat daar ook aangegeven. Toen ik op de behandeltafel lag en alles aangesloten was, kwam de arts binnen. Hij merkte op dat mijn hartslag op dat moment al erg hoog was (110) en bovendien onregelmatig. Dit was sinds twee dagen zo. Mijn huisarts had net de dag van te voren met de cardioloog overlegd en ik moest mijn medicijnen verhogen. Maar goed, deze dag was mijn hartslag nog steeds erg hoog en onregelmatig (de zenuwen zullen ook vast meegespeeld hebben….).
Uiteindelijk zei hij dat hij ging beginnen en hij zette het infuus open. Vlak daarna werd ik echt heel erg beroerd. Ik werd helemaal naar in mijn hoofd en gaf dat ook aan. Ik had het gevoel dat ik bijna flauw zou vallen. De arts leidde me eerst nog even af door wat vragen te stellen. Zo´n halve minuut later zei hij dat hij meteen weer stoppen ging. Hij spoot nog wel de radioactieve vloeistof in, maar stopte het infuus. Mijn hartslag was in die halve minuut al naar 150 slagen gegaan. Ik heb daarna echt enorm liggen trillen met mijn armen en handen. Hier had ik geen enkele controle meer over. Maar na het stoppen van het infuus, trok het gevoel en het trillen redelijk snel weer weg. Al met al een nare ervaring. Het was de bedoeling dat ik zes minuten adenosine toegediend zou krijgen, maar dit is al met al nog geen minuut geweest. Door alle emoties ben ik ook helemaal vergeten te vragen waar dit op wijzen kan…..
Vrijdag het onderzoek in rust en dan volgende week vrijdag de uitslag.

Groetjes,
Diana

[diaantje71]

Wat fijn dat er toch al een aantal mensen gereageerd hebben op mijn oproep! Bedankt allemaal! Ik vind het fijn om te horen dat het onderzoek bij jullie toch wel meegevallen is. Ik moet het maar gewoon over me heen laten komen dinsdag. Komt vast goed….

Groet,
Diana

[diaantje71]

Dank je wel voor je (snelle) reactie! Vaak kun je je van te voren drukker maken, dan achteraf nodig geweest was. Dat weet ik ook allemaal wel als ik heel nuchter ben. Maar toch blijft het een angstig idee allemaal. Ik heb van iemand in mijn kennissenkring gehoord dat het een heel vervelend gevoel was, dat zij moeite moest doen om niet in paniek te raken en dat ze helemaal beroerd werd na inspuiting van het middel. Dit verhaal heeft mij natuurlijk niet echt gerust gemaakt….. Wel fijn om te horen dat het bij jou meeviel.

[Auteur]

Berichten