Hallo Jan,
Bedankt voor je reactie bij mijn infarct hartverhaal.
Het is altijd weer even schrikken natuurlijk als je teruggefloten word terwijl je zo vol goede moed aan het revalideren, opbouwen bent zoals jij nu doet. Het weer aan toeters en bellen moeten, ok al was het loos alarm, was natuurlijk even flink schrikken.
Maar bij het revalideren is de ene dag de andere niet, dat merk ik bij mijn revalidatieprogramma ook wel. Als ik vóór de revalidatie al actief geweest ben, bv sportief lopend boodschappen gedaan , dan kan ik tijdens de revalidatieoefeningen eerder aan mijn tax zitten als andere keren. Zo moeten we ons lichaam opnieuw leren kennen, de beschikbare energie goed leren verdelen, en ons er op afstemmen. Maar de tijd leert, ook in deze denk ik.
Jan, een bijna dood ervaring is heftig, heel heftig. Dat herbeleef je vaak voor je het een plekje kan geven in je leven. Neem je tijd ervoor en vraag op je revalidatie eens of er een lotgenotengroep is. Want die snappen het beste wat je meegemaakt hebt.
Geniet van je kleinkinderen. Wij hebben sinds een jaar ook een kleindochter en genieten er zo verschrikelijk veel van.
Goed weekend en blijf vooral vertrouwen hebben IN JEZELF dat je aankunt wat op je pad komt.Want hoe ouder we worden hoe minder het lijf te vertrouwen is.
HARTelijke groet
Annie
