[animal]

Beste Ton.
Fijn dat het nu allemaal goed gaat.
Ik kan erg goed volgen wat je hebt meegemaakt.
Bij mij waren het dan wel alleen maar drie omleidingen (augustus 2012) ,maar de hele gang van zaken is wel ongeveer hetzelfde. Mijn klachten van te voren was aanhoudende vermoeidheid ,en pas na alle hart onderzoeken bleek dat het goed mis was en moest toen ook metteen (geheel onverwacht) in het ziekenhuis blijven.
Ik ben bijna 62 ,maar voel me eigenlijk wel 10 jaar ouder geworden . Mede omdat ik nu goed besef wat ik mankeer en omdat ik nu blijvend aan de medicijnen zit. Ook let ik erg op mijn voeding en zorg voldoende te bewegen. Ik heb het geluk dat ik nu door reorganisatie en verplaatsing van Philips productie ontslag heb gekregen met een mooie vergoeding.
Het is nu alleen nog maar genieten en proberen gezond te blijven.
Het emotionele is bij mij ook goed merkbaar ,ik denk dat dat wel blijvend is. Heel mijn kijk op het leven is eigenlijk veranderd. Ik zit hier vaak met tranen in mijn ogen de berichten van hartgenoten te lezen.
Ik zie het als een tweede kans ,die ik heb gekregen.
Hartelijke groeten .
Ad

[animal]

Ik weet niet wat ik hier van moet zeggen of denken.
Maar als dit mij overkomt ga ik nergens meer naar toe en bel 112

[animal]

Ik weet niet hoe het bij andere ziekenhuizen is ,,maar ik kreeg een folder waar uitgebreid in werd beschreven wat er werd gedaan. Ook het fietsen ,of het eventuele infuus.
De twee onderzoeken waren op twee verschillende dagen.
Voor het inspannings onderzoek mocht je ook 24 van te voren geen koffie of cola drinken.
De eigenlijke scan (het foto’s maken) duurt ook ongeveer 20 minuten ,,je moet dan doodstil liggen terwijl er een grote kamera om je heen draaid ,,je bent dan ook aangesloten op een hart monitor door middel van diverse plakkertjes.

Als je in google Myocardscintigrafie in tikt vind je ook uitgebreide beschrijving en zelfs folders van verschillende ziekenhuizen.

Groetjes Ad

[animal]

Ik heb zo’n zelfde onderzoek gehad ,,en pas daaruit bleek dat er iets mis was.
Bij inspanning bleek uit de foto’s dat het hart te weinig zuurstof kreeg.
Er was een vervolg onderzoek nodig om uit te zoeken waar het fout zat ,maar ik kreeg metteen vollop medicijnen mee.
Het vervolg was een hartcatheterisatie ,en daaruit bleek dat er drie verstoppingen waren ,ik mocht niet meer naar huis en ben enkele dagen erna geopereerd ,drie omleidingen.
Ik ben erg blij dat dit allemaal op tijd is ontdekt ,anders was er veel kans geweest dat ik dit hier niet had kunnen vertellen.

De rede dat ik in de onderzoeksmolen ben gekomen was door aanhoudende vermoeidheid en iets te hoge hartslag bij weinig inspanning.

Alltijd dus doen ,de onderzoeken die ze je aanbieden.
Zelfs voor de hartcatheterisatie kreeg ik een week bedenktijd ,,dat was voor mij eigenlijk niet nodig ,,als een arts zo’n duur onderzoek wil is dat echt niet voor niks.Maar ik ben nog nooit zo bang geweest als voor dit onderzoek ,,maar het stelde niks voor ,,vervelend maar niet pijnlijk. Ik had bang moeten zijn voor de uitslag ,want die was wel zeer ernstig.
Risico’s zijn er altijd ,maar doe je niks dan is het risico veel groter. En gaat er tijdens het onderzoek mis ,,je kunt op dat moment op geen betere plaats zijn.
Tijdens al die onderzoeken zit je aangesloten op een hartmonitor ,,en een aed ligt bijna binnen handbereik.

Sterkte met de dingen die komen gaan.
.

[animal]

Ik heb zo’n zelfde onderzoek gehad ,,en pas daaruit bleek dat er iets mis was.
Bij inspanning bleek uit de foto’s dat het hart te weinig zuurstof kreeg.
Er was een vervolg onderzoek nodig om uit te zoeken waar het fout zat ,maar ik kreeg metteen vollop medicijnen mee.
Het vervolg was een hartcatheterisatie ,en daaruit bleek dat er drie verstoppingen waren ,ik mocht niet meer naar huis en ben enkele dagen erna geopereerd ,drie omleidingen.
Ik ben erg blij dat dit allemaal op tijd is ontdekt ,anders was er veel kans geweest dat ik dit hier niet had kunnen vertellen.

De rede dat ik in de onderzoeksmolen ben gekomen was door aanhoudende vermoeidheid en iets te hoge hartslag bij weinig inspanning.

Alltijd dus doen ,de onderzoeken die ze je aanbieden.
Zelfs voor de hartcatheterisatie kreeg ik een week bedenktijd ,,dat was voor mij eigenlijk niet nodig ,,als een arts zo’n duur onderzoek wil is dat echt niet voor niks.Maar ik ben nog nooit zo bang geweest als voor dit onderzoek ,,maar het stelde niks voor ,,vervelend maar niet pijnlijk. Ik had bang moeten zijn voor de uitslag ,want die was wel zeer ernstig.
Risico’s zijn er altijd ,maar doe je niks dan is het risico veel groter. En gaat er tijdens het onderzoek mis ,,je kunt op dat moment op geen betere plaats zijn.
Tijdens al die onderzoeken zit je aangesloten op een hartmonitor ,,en een aed ligt bijna binnen handbereik.

Sterkte met de dingen die komen gaan.
.

[animal]

Mooi omschreven .
en inderdaat ,als je wat aan je hart mankeert ben je meer met het leven bezig.
Om te verwerken of een plaats te geven kan het helpen om een dagboek bij te houden.
Ik ben mijn verhaal pas begonnen te schrijven ,een paar dagen na de operatie.tijdens een slapeloze nacht.
Ik was bang dingen te vergeten en heb een soort dagboek gemaakt vanaf het eerste onderzoek tot de eerste weken weer terug thuis.
Het voelde regelmatig erg onwerkelijk ,zo van “heb ik dat nu echt meegemaakt “en “was het nu echt zo ernstig”.
Nu het op schrift staat is alles nog eens na te lezen ,en dan krijg ik nog steeds weer de tranen in mijn ogen ,maar wel tranen van blijdschap dat ik er nog ben.
Na na ruim een half jaar schrijf ik nog dagelijks een paar regels hoe ik me voel en wat ik heb gedaan.
Schrijven ,,ook hier helpt ,,evenals lezen wat andere hebben meegemaakt en nog mee maken.
Groetjes en sterkte Ad

[animal]

PMC ,,Het is bij jouw ook eigenlijk nog maar kort geleden wat er is gebeurt.
Ik denk dat je te veel wilt. Ook na plaatsen van stents is er een revalidatie periode ,hier zelfs gewoon 8 weken ,hetzelfde als bij omleidingen .
Ik ben dan wel 10 jaar ouder ,en in augustus geopereerd ,maar ik hou me erg rustig en probeer me nergens meer druk over te maken. Je hoort te vaak dat de zelfde problemen of erger terug komen.
Het is bij de meeste mensen niet zo dat als ze zijn geopereerd dat dan alles weer in orde is en dat alles weer als vanouds gaat . Je lichaam is geen machine die je kunt repareren en die daarna weer voor 100 % werkt tot de volgende onderhouds beurt.
Stress is een van de belangrijke oorzaken ,dat het fout gaat . Ik denk dat je aan je leefgewoonte misschien iets moet veranderen.(werd mij ook tijdens de revalidatie geleerd)
Als je op zo’n korte tijd al zo vaak bij de cardioloog bent geweest zonder gewenst resultaat is er misschien toch iets anders aan de hand.
Sterkte voor de komende afspraak ,beterschap ,,maar probeer rustig aan te doen.
Groeten Ad

[animal]

Ik snap dat je zo snel mogelijk weer naar je gezin wilt ,,maar ik denk dat je op dit moment nergens beter kunt zijn dan in het ziekenhuis.
Dan kun je je in iedergeval veilig voelen .
Ik hoop dat het allemaal weer goed komt en dat je snel naar huis kunt.
Beterschap ,en groetjes
Ad

[animal]

Ik denk zelf dat er belangrijkere dingen zijn dan om je druk te maken om deze hobby.
Ook is deze hobby volgens mij helemaal niet gezond ,het gaat om spieren te kweken ,niet om ze ook echt te gebruiken. ,denk ik.,maar dat doet er nu eigenlijk niet toe.

Maar bij de operatie worden helemaal geen spieren doorgesneden ,volgens mij.
Je borstbeen word doorgezaagd ,daar zitten toch geen spieren voor ,en dan wordt de borstkast gewoon als het ware open gewrongen.
Achteraf heb je wel pijn aan al je spieren ,en voordat je weer echt kunt trainen ben je misschien wel een jaar verder.

[animal]

Ik kan ook alleen maar zeggen ,neem contact op met de cardioloog of ga naar de huisarts.
Het is ook allemaal nog maar kort geleden ,wat er met je is gebeurt.
Misschien wil je wel te snel .
Heb je geen revalidatie gehad ? Daar kreeg ik ook uitleg over diverse zaken ,voeding ,onspanning en medicijngebruik.
Probeer je conditie rustig op te bouwen ,en stress te voorkomen .
probeer je nergens meer druk om te maken ,en denk alleen maar aan jezelf ,doe alleen maar dingen die je leuk vind.
Ik heb in augustus 2012 een bypass operatie gehad ,ben vanaf januarie al weer volledig aan het werk ,maar wel aan het afbouwen ,want kan over twee maanden stoppen (ben bijna 62 en er moeten veel mensen uit waar ik werk)
Ik geloof niet dat ik het zou kunnen vol houden als ik tot mijn 65 nog zou moeten werken.
Ik wens je veel sterkte ,,en ga naar de dokter of cardioloog.
Groeten Ad.

[animal]

Voordat ze aan dat fietsen begon was ze dus al even bezig dus ook al wat vermoeid.
Als ze gewoon had door gewandeld had de hartslag ook vast nog verder omhoog gegaan.
Ook is fietsen vermoeiender dan wandelen ,en daardoor ook beter geschikt voor (cardio) training.
Op een goede fiets kun je ook het wattage (weerstand) en de snelheid aflezen .
Is ook wel belangrijk als je dingen met elkaar gaat vergelijken.

[animal]

Hallo Nesia ,,wat een ellende allemaal.
Maar misschien brengt dit jullie weer wel nader tot elkaar ,als je toch zouw gaan ,al zouw ik er ook niet naar toe durven gaan ,denk ik.
In de bijsluiter van die Nitro spray heb ik gelezen dat je die ook preventief kunt gebruiken ,als je iets gaat doen wat problemen kan veroorzaken.
Dat zouw je kunnen doen ,en eventueel ook nog oxazepan ,om rustig te blijven.
Ook met je man afspreken ,dat hij je goed in de gate houd en als het mis dreigt te gaan snel met je weg gaat.
Ik hoop echt dat het eens weer goed komt . Ik denk er best vaak aan.
Groetjes Ad

[animal]

Hallo Romana
Er werd ons op de revalidatie ook geleerd dat je niet alle dagen voorruitgang hoeft te boeken .
Twee dagen doe je bijvoorbeeld een stap voorwaarts ,en de derde dag een stap terug ,,bij wijze van spreke.
Ook is geen mens het zelfde ,ook al mankeert hij eventueel hetzelfde ,dan nog zal er verschil zijn in het herstellings proces.
Maar als het goed is wordt dat allemaal verteld.
Groetjes Ad

[animal]

Bij mij was er eerst een intake ,,een gesprek met de hartverpleegkundige ,en daarna fietsen ,wel op een erg lage weerstand ,en doormiddel van de bekende plakkers op je borst aangesloten op een hart monitor.
Bij de echte revalidatie werd ook eerst op erg lage weerstand gefietst en dat wordt dan heel geleidelijk de komende weken verhoogd ,maar daar hoef je je ook helemaal niet ongerust over te maken ,want daar zijn geen vaste waarde’s voor ,het is voor iedereen verschillend.
Bij de een gaat het sneller dan bij de ander.
Er werd ook regelmatig gevraagd tijdens het fietsen ,hoe zwaar dat je het vind ,en alles wordt genoteerd. Ook werd voor aanvang altijd eerst de bloeddruk gemeten en en na het fietsen ook. De hartslag werd via censors in het stuur van de fiets constant gemeten ,en als ze die waarde niet vertrouwde deden ze de meting zelf ook nog eens.
De fysiotherapeuten waren dezelfde die ook tijdens het verblijf in het ziekenhuis met je gaan lopen ,dus zijn zeer deskundig. Wij waren gemiddeld met 6 mensen aan het fietsen ,en dan waren er meestal 3 fysiotherapeuten bij ,zodat ,indien nodig tijdens het fietsen er gewoon een naast je kon staan en tijdens het fietsen een gesprek voerde over vanalles en nog wat.
Gewoon alles vertellen wat je dwars zit of waar je bang voor bent of vragen wat je wilt weten. Ze zijn er voor. Ze doen hun best om jouw het vertrouwen in je lichaam weer terug te geven ,je conditie weer op peil te brengen ,en door de theorie lessen er voor te zorgen dat je in de toekomst zo min mogelijk risico’s loopt.
Zo was het bij mij ,he ,,ik weet natuurlijk niet of het overal zo gaat.
Groetjes Ad ,,en succes er mee.

[animal]

Ik heb mijn verhaal ,,ziekenhuis ervaring ,gestuurd naar het email adres.
Ik had geen zin om een verkorte versie opnieuw te gaan typen.
Misschien hebben jullie er toch wel wat aan.
Groeten Ad

[Auteur]

Berichten