[animal]

Drie dagen mag je geen auto rijden en ook niet fietsen.Plat liggen of meer van die onzin hoeft ook al niet. In het ziekenhuis moet je na het onderzoek/ingreep een uur plat blijven liggen en daarna mag je voorzichtig alles weer doen ,maar druk in de lies vermijden ,dus voorzichtig met persen en geen zware dingen dragen.
Dit heeft niks met flauvallen of ritmestoornissen te maken of zoiets.
Dit heeft alleen te maken met het feit als je plots moet ingrijpen (bij auto rijden)er druk op de wond kan onstaan zodat deze open gaat ,en dat wil je echt niet ,want het gaat wel om een slag ader die met een bolletje is afgesloten.
Waarschijnlijk heb je ook een kaartje mee gekregen wat je 90 dagen bij je dient te hebben.
Dit is er voor ,voorals je een ongeluk krijgt of zo en je komt in het ziekenhuis dat met weet waar dat knobbeltje in je lies vandaan komt.

Maar in een goed ziekenhuis heb je hier een duidelijk foldertje over gekregen ,zowel over de ingreep als over het afsluiten van de ader (angio seal heet dat ,of zoiets)

Groeten Ad

[animal]

Ik weet niet hoe lang geleden die operatie was ,want als het nog maar kort geleden is kan dit ook nog bij de gevolgen van de operatie horen en vooral van de narcose.
Als dat zo is hoort het vanzelf met de tijd over te gaan.
Groetjes Ad

[animal]

Hallo Mica
Hoe het herstel na de omleidingen is bij iedereen verschillend.
Dat kan wel varieren van een half jaar of zelfs korter tot een jaar.Ik ben 1 augustus 2012 geopereerd en was 15 januarie 2013 weer fultime aan het werk . Was al wel in oktober begonnen met 2 halve dagen per week ,en dit is heel langzaam opgevoerd.
Waarschijnlijk gaat dat bij jouw sneller omdat je nog jong bent.
Je krijgt na de operatie ook revalidatie. Dat is om je conditie weer op peil te brengen maar ook theorie les(over gezonde voeding ,medicijn gebruik en omgaan met stress) en onspannings oefeningen hoorde er bij.
Ik ben niet meer zo moe ,dus het heeft wel geholpen .Had eerst ook meestal een te hoge hartslag en die is nu ook rustig. Dat komt door de operatie maar daar helpen de medicijnen die ik moet blijven slikken ook natuurlijk aan mee.
Het kunnen accepteren dat je hartpatient bent is voor de meeste mensen best wel moeilijk ,zeker op jonge leeftijd .Ik zit er eigenlijk niet zo mee (ben 62),ik heb me voorgenomen me nergens meer druk over te maken en me nooit meer te haasten . Ik doe voortaan alles rustig aan .Ik voel me vooral nog steeds erg blij dat het ontdekt is voordat het echt mis ging.
Maar probeer je voorlopig daar allemaal nog niet druk over te maken .
Wacht eerst het komende onderzoek af .
Groetjes Ad

[animal]

Hallo Mica.
Ik weet niks over hyperventilatie ,maar ik denk als je dit op het moment van de fietstest had dat je de test niet af had kunnen maken ,omdat die test toch erg zwaar is .
Ik heb ook zo’n fiets test gehad met het zelfde resultaat.
Kreeg metteen een hoop medicijnen en zelfs nitro spray voor noodgevallen.
Drie weken later een hartkatheterisatie waar ik doodsbang voor was ,maar dat hoeft niet .(25 jullie 2012).Dat onderzoek is alleen maar vervelend ,maar valt verder reuze mee.
Alleen de uitslag was bij mij niet zo best ,drie vernauwingen op erg belangrijke plaatsen ,want ik moest metteen in het ziekenhuis blijven (in Roosendaal) ,een week later ben ik in Breda geopereerd ,drie omleidingen. Het is allemaal reuze meegevallen ,maar dit had ik niet vantevoren verwacht . Ik was alleen maar vaak moe ,en dacht dat het met een pilletje wel goed te maken was. Die pilletjes blijven trouwens en die nitrospray heb ik altijd bij me ,maar nog nooit hoeven te gebruiken. Ik ben wel heel blij dat alles op tijd ontdekt is ,want had ik niet met die vermoeidheid naar de huisarts gegaan ,dan was het uiteidelijk toch heel anders afgelopen.

Probeer je rustig te houden en niet te druk te maken .
Pas na de katheterisatie weet je meer.

Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd.
Groetjes Ad

[animal]

Leny
Gefeliciteerd oma.
Lijkt me super om oma (of opa) te worden.
Groetjes Ad

[animal]

http://zorgvoorelkaar.com/vrijwilligerswerk/vrijwilligerswerk-barneveld

deze site bedoel ik ,maar er zijn vast ook nog andere instellingen die bemiddelen met het vinden van een maatje.

[animal]

Het is een heftig verhaal ,en ik sluit me helemaal bij Rossini aan.
Ik dacht metteen ,die heeft een “maatje” nodig.
In veel plaatsen is tegenwoordig wel een maatjes project ,of een zorgwebsite waar je eventueel zelf om een maatje kunt vragen. Hier heet zo’n site “zorg voor elkaar”
Je moet ook weer conditie opbouwen ,ik ben een jaar geleden geopereerd en daarna 8 weken revalidatie gehad . Dat is om weer vertrouwen in je lichaam te krijgen en je conditie weer op peil te krijgen. Was met lotgenoten ,dus ook nog erg gezellig . Daar zat zelfs indien nodig ook psychische hulp bij.
Je zou dit aan je huisarts of cardioloog kunnen vragen ,of maatschappelijk werk ofzo.
Er is vast wel wat voor je te regelen ,maar je moet er wel zelf om gaan vragen.
Alle hartpatienten kennen wel regelmatig angst hoor ,maar de meeste proberen er zo weinig mogelijk aan te denken .Ik woon ook alleen. Ik heb altijd mijn gsm bij me en ook mijn flesje nitro spray wat ik nog nooit heb gebruikt.
Als je stopt met roken heb je waarschijnlijk al gelijk een betere conditie . Wil je toch wat in je mond ? pak dan een rauw worteltje ,is nog lekker en ook gezond.
Ik hoop dat je hier wat mee kunt en dat je je binnenkort weer wat beter gaat voelen.
Groetjes Ad

[animal]

Gefeliciteerd met je kleinkind.
Zelf kinderen hebben is al mooi ,zeker als ze klein zijn ,maar een kleinkind lijkt me ook super.
Ik ben best een beetje jaloers ,want ik heb nu tijd om fulltime opa te zijn ,maar mijn kinderen zien het voorlopig helemaal nog niet zitten.

Groetjes Ad

[animal]

Hallo Frenk.
Ook ik word hier even stil van.
Ik kan je ook geen advies geven ,,alleen maar heel veel sterkte toe wensen.

Groeten Ad

[animal]

Hallo jokevw
Ik ben vorig jaar ,1 augustus geopereerd.
Drie omleidingen.
9 augustus weer thuis.
Ik woon alleen ,maar als je geen wond hebt die verzorgd moet worden moet je je zelf zien te redde.
Wel belde op 10 augustus mijn huisarts zelf om te vragen hoe het ging ,en ze zei me ook als er iets was dat ik metteen kon komen of bellen.,maar begeleiding heb ik verder ook niet gehad. Ik woon alleen.

Je moet je gewoon lekker rustig houden ,wel kleine stukjes lopen .
Oppassen dat je geen zware dingen tilt (eigelijk niks ,of in iedere arm evenveel)
Ik mocht ook 6 weken geen auto rijden en niet fietsen. Dat is ook omdat het borstbeen eerst weer aan elkaar moet zijn gegroeid. Ik ben wel iedere dag kleine stukjes gaan wandelen en iedere dag naar de supermarkt die vlak bij is.
Ik voelde me niet echt onzeker ,was constant super blij dat het ergste achter de rug was en dat ik er nog was. Had wel altijd mijn gsm bij me ,en er stond ook een tasje klaar met wat kleding als ik toch weer onverwachts naar het ziekenhuis zou moeten.
Je zult zeker toch ook wel revalidatie krijgen?
Die kreeg ik in het ziekenhuis ,8 weken lang 2 keer per week met daar super goede begeleiding van fisiotherapeuten en een hartverpleegkundigen .
De intake voor de revalidatie was al na 2 weken. De echte revalidatie begon na 4 weken.
Ook moest je een erg uitgebreide vragen lijst invullen en aan de hand van die uitslag kon men bepalen of je eventueel ook nog psychologische hulp nodig had.
Het is voor mij nu precies een jaar geleden ,maar ik beleef iedere dag eigenlijk weer opnieuw in gedachte.
Als je het niet echt vertrouwd gewoon naar je huisarts gaan en ook uitleggen dat je wat angstig blijft.

[animal]

Hallo Luc.
Door aanhoudende vermoeidheid ben ik in de molen van de hartonderzoeken gekomen.
Ook was mijn broer overleden aan een hart aandoening die eigenlijk niet eerder was opgemerkt.
Als ik niet om die onderzoeken had gevraagd had ik waarschijnlijk ook eens een hartinfarct gehad en krijg je dat in de auto of op de motor (ik rij motor) of alleen thuis ,dan is het waarschijnlijk einde verhaal.,dus ik ben wel heel blij dat het optijd ontdekt is.
Een bypass operatie is ook een open hart operatie.
Toen ik weer uit het ziekenhuis thuis was stond ik er wel alleen voor ,want ik woon alleen ,maar dat ging toch goed.Ook mijn huisdieren (vogels en kat) verzorgen ging best. Ik heb ook 2 honden maar die hebben 7 weken bij mijn zoon gelogeerd ,want uitlaten zou in verband met trekken (kracht op armen en zo ook op borstbeen) niet gegaan zijn. Licht huishoudelijk werk kan ,rustig wandelen ,voor eten zorgen ,iedere dag ging ik om boodschappen ,de winkel is bij mij vlak bij en dan de boodschappen verdelen over twee lichte tasjes ,in iedere hand ongeveer even zware spullen dragen. Je mag na zo’n operatie 6 weken niet fietsen of auto rijden. De revalidatie was in het ziekenhuis ,twee keer per week en dat 8 weken lang. Wat daar werd gedaan en geleerd moest je thuis natuurlijk ook voortzetten . De tweede dag na de operatie begint ook al revalidatie in het ziekenhuis . Eerst voorzichtig lopen met een rolator ,en met een fisiotherapeut ,trap lopen ,en ook op home trainer . Dat alles onder deskundige begeleiding van super aardige fisiotherapeuten.

Je kunt je thuis dus wel redden ,maar voor je dochter zorgen zit er niet in . Je kunt en mag ze voorlopig niet op tillen of dragen ,en als je op de bank licht te rusten mag ze ook niet boven op je springen ofzo.
Als je me in een persoonlijk bericht je email-adres stuurt dan stuur ik je ‘Mijn Hartverhaal” Dat is te groot om hier te plaatsen . Het is geen eng verhaal ofzo ,dus je wordt er niet banger van . Ik heb beschreven hoe ik alles van af de onderzoeken heb ervaren.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Ook gefeliciteerd met je dochter.
Probeer er ondanks alles een fijne dag van te maken !
Groetjes Ad

[animal]

Ik had al op je Hartverhaal gereageerd ,maar misschien had je dat niet gemerkt.
Hier dus nog maar een keer.

Hallo Luc.
Hier sta je niet alleen ,en hier begrijpen de mensen wel wat je doormaakt.
Ik heb vrij onverwachts een bypass operatie gehad ,vorig jaar.
Van te voren niet veel tijd gehad om bang te zijn ,op 25 juli hoorde ik na een onderzoek dat ik in het ziekenhuis moest blijven en op 1 augustus ben ik geopereerd . 9 augustus weer naar huis. Dit is nu dus een jaar geleden.
Mijn grootste angst was ook het wakker worden uit de narcose ,en dit is me echt 100% meegevallen . Helemaal niet misselijk ,waar ik bang voor was . Wel allemaal wat pijnlijk en ongemakkelijk ,maar ik voelde me wel zo blij ,opgelucht en vrolijk dat ik de pijn op de koop toe nam. Het kon vanaf toen alleen nog maar beter gaan . Die blijdschap is er nu zelfs nog.
Ook over niet meer wakker worden heb ik gedacht ,het klinkt misschien raar ,maar daar was ik niet zo bang voor . Ik dacht ,”gaat het mis ,daar merk ik zelf toch niks meer van ,dat is alleen vervelend voor de nabestaande”.
Ik had ook het volste vertrouwen in de chirurg en de verzorging . Dit soort operatie deden ze in Breda wel 4 per dag ,dus ervaring is daar voldoende.
De revalidatie was gewoon fijn. Met lotgenote een beetje sporten ,nou ja sporten ,meer kinder spelletjes doen ,maar wel vermoeiend en gezellig. Ook fietsen op hometrainer met erg goede begeleiding van fisiotherapeuten. Ook theorie les over voeding ,werking van het hart en medicijnen en stress hoorde bij de revalidatie ,evenals onspannings oefeningen. Dit alles gedurende 8 weken en dan twee maal per week.
Ik heb alles als prettig ervaren .Dit was voor mij de eerste kennismaking van het ziekenhuis ,maar ik heb niks te klagen gehad. Prima verzorging ,lekker eten en lieve verpleegsters.
Er zullen vast nog wel mensen reageren die specifieker iets over jou aandoening kunnen vertellen.
Ik hoop dat voor jou ook alles goed mag verlopen en dat je snel geholpen word. Bang zijn mag ,al ben je een man ,je mag best zeggen dat je bang bent en huilen van angst of verdriet mag ook al ,dat lucht op ,je hoeft je niet flinker te houden dan je bent en het verplegend personeel heeft hier alle begrip voor ,want die snappen heel goed wat je mee maakt.

Oja ,een tip ,ga een soort dagboekje schrijven ,dat helpt met het verwerken ,en dat kun je dan achteraf aan familie enzo laten lezen.
Heb ik ook gedaan ,daar ben ik in het ziekenhuis mee begonnen ,maar de onderzoeken eerder heb ik er ook nog in beschreven.

Heel veel sterkte de komende tijd !
Groetjes Ad

[animal]

Is een bekend verschijnsel dat je emotioneler wordt als je hartproblemen hebt of aan je hart bent geopereerd.
Maar dit hoeft helemaal niet vervelend te zijn . Ik zit gewoon vaker met tranen in mijn ogen ,bijvoorbeeld als ik ernstige dingen hier lees of zelfs als ik mijn eigen verhaal nog eens terug lees (dagboek van ziekenhuis opname en operatie) ,maar ook bij mooie dingen of ergens waar ik van geniet.
Het leven beleef ik tegenwoordig veel intenser.,en ik geniet van iedere dag.
Groetjes Ad

[animal]

In het ziekenhuis gebruikte de verpleegsters ook gewoon wasbenzine of acceton .
Maar daarna goed wassen met water en zeep.

[animal]

Ja inderdaad ,dat is echt niet jammer ,maar omdat alles hier een beedje door elkaar loopt heb ik het berichtje eigenlijk verkeerd geplaatst.
En nu lijkt het wel weer zomer ,ben net op de fiets even naar de action geweest ,wat hebben ze daar veel leuks voor weinig . Je koopt daar altijd meer dan de bedoeling was.
Groetjes en fijn weekend.

[Auteur]

Berichten