Hallo allen!
Mijn naam is Dennis, ik ben 25 jaar oud. Ik studeer theologie in Apeldoorn (4e jaars inmiddels), ik ben getrouwd en heb 1 dochtertje van bijna 2 jaar.
Ik ben in mijn 1e levensjaar geopereerd aan een Double Outlet Right Ventricle (DORV) welke gepaard ging met de VentricleSeptumDefect (VSD). De operatie ging prima en ik heb eigenlijk geen enkele last van mijn hart gehad sinds mijn 16e.
Toen kreeg ik oppeens last van een hartritmestoornis (een Ventriculaire Tachycardie), met een gemiddelde hartslag van 220-240 BPM. Anderhalf uur later lag in het ziekenhuis en juist op dat moment stopte mijn hart er helemaal mee waarop ik electrische cardioversie kreeg. Dit heeft geholpen en een anderhalf week later mocht ik weer naar huis. Ik kreeg Sotalol mee (2x 120 miligram per dag) maar dat werd al snel weer afgebouwd.
Op mijn 19ste kreeg opnieuw last van een VT-stoornis, welke in het ziekenhuis met een precordiale stomp werd verholpen (een rare gewaarwording wanneer de cardioloog je op je borst begint te slaan…), dit hielp en de stoornis was over. Opnieuw veel onderzoekjes, en mijn Kalium gehalte bleek erg laag te zijn. Dit werd verholpen met medicatie en ik mocht weer gaan.
U voelt hem al aankomen… Op mijn 24ste kreeg ik (na mijn medicijnen (Sotalol en Slow-K) vergeten in te nemen, stom!) opnieuw last van een VT-stoornis. Meteen 112 gebeld en naar het ziekenhuis gebracht. Daar werd opnieuw de stoornis verholpen door een Precordiale stomp, deze maal door mijzelf onder toeziend oog van cardioloog en verpleging. Opnieuw bleek mijn kalium-gehaalte erg laag en na een paar uurtje stond ik weer buiten.
Alles ging weer prima, totdat ik een paar weken geleden op vakantie in Boedapest in een lokale taxi stapte mij niet zo lekker voelde en na enkele minuten rijden kreeg ik opnieuw last van een hartritmestoornis (VT), met een gemiddelde hartritme van 220/240 bpm, en probeer dat maar eens aan een Hongaarse Taxichauffeur uit te leggen…. Dat lukte met ontzettend veel moeite en een flinke dosis gebaren, maar volgens de chauffeur moest ik eerst inchecken in het Hotel ivm de verzekeringen. Zo gezegd, zo gedaan, na een rit van ongeveer 30 minuten (!), waarbij de chauffeur echt geen enkele haast of emotie toonde kwamen aan bij ons Hotel. De Ambulance was al gebeld zeiden ze en hij was al onderweg. Na ongeveer 10 minuten toch maar eens geïnformeerd hoe lang het nog zou duren. Antwoord: “They just called, it will take them about 15 more minutes”…..
Toen was de maat vol en heb ik in zeer duidelijk engels eens goed uitgelegd dat ik dat niet trok! Gelukkig verscheen er na enkele minuten een soort van “First Responder” die gelukkig ook nog zeer goed engels sprak! Ik werd naar een hotelkamer geloodst (2 trappen op!) en terwijl ze mij aan het onderzoeken waren hield de VT uit zichzelf op. Ik werd in een Hongaarse ambulance geladen (met 3 broeders, snoeiharde dancemuziek en blijkbaar geen rem) en daar gingen we. Na een nachtje in het ziekenhuis van Boedapest werd ik weer gezond verklaard en heengezonden.
Mijn excuses voor het enigszins lange verhaal, ik hoop dat het te volgen is!
.
