Voorstellen + mijn verhaal
Home › Forums › Even voorstellen › Voorstellen + mijn verhaal
- Dit onderwerp bevat 5 reacties, 5 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 14 jaren, 10 maanden geleden door martine.
-
AuteurBerichten
-
bertSleutelbeheerder
Hallo allemaal,
Mijn naam is Sonja, ik ben 35 jaar oud en ben getrouwd met Jochem. Thuis hebbben wij een gezellige beestenbende met o.a. papegaaien en mijn grote trotsen, Saarlooswolfhonden Breanna en Ziggy.
Ik werk partime als systeembeheerder. Dieren zijn mijn grote passie/hobby. Andere interesses zijn internet, sci-fi/fantasy, tv-series, lezen, borduren, fantasy evenementen en nog veel meer.Mijn (hart)verhaal:
Naast hartpatient ben ik ook rugpatient en ik volgde afgelopen najaar een rugrevalidatieprogramma. Eind november had ik ineens een hoge hartslag (120) en een hoge bloeddruk (180/130) nadat ik duizelig was geworden tijdens de revalidatie. Terwijl de bloeddruk altijd goed was geweest. De revalidatiearts stuurde me meteen naar de huisarts maar die bagataliseerde het. Vervolgens hoorde ik sinds begin december steeds een “reutel” in mijn longen als ik ging liggen. Dit werd erger en ik begon ook kortademig te worden. Half december naar huisarts: neusspray gehad. Week erna weer terug want ik werd steeds benauwder: Bronchitis, ik kreeg een puffer. een paar dagen erna (we zitten nu een dag voor Kerst) weer terug: bloeddruk was nog steeds erg hoog en ik was erg benauwd: ik kreeg medicijnen voor longontsteking. Toen leek ik even op te knappen maar half januari werd ik weer steeds benauwder. Toen dachten ze aan astma/allergie.
Maar zondag 17 januari kreeg ik domweg geen lucht, dus naar de huisartsenpost bij het ziekenhuis: ik kreeg zwaardere puffers en antibiotica want ze dachten weer longontsteking. In de nacht van 17 op 18 januari zo benauwd dat we weer naar de huisartsenpost zijn gegaan. Dit keer liet de arts me opnemen op de Spoedeisende Hulp.
Ik kreeg zuurstof en er werden wat onderzoeken gedaan. Omdat ze bang waren voor een longembolie werd ik opgenomen op de longafdeling en werd er een longscan gemaakt.
Het bleek geen embolie maar omdat ik verder achteruit ging hielden ze me toch maar voor de nacht. Die avond kreeg ik enorme pijn in mijn longen, bij elke ademhaling leek het of ze messen in mn rug staken. En ik begon ook steken op mn borst te krijgen. Longpunctie gedaan (pijnlijk!) en inmiddels ook de cardioloog opgeroepen. Ik zakte inmiddels steeds weg en de verpleging probeerde me bij te houden. Toen ben ik met spoed naar de CCU/hartbewaking gebracht. Daar bleek met een echo en hartfilmpje dat mijn hart in de problemen was. En in mijn longen zat veel vocht. Diverse medicatie gehad, aan de hartbewaking, morfine voor de pijn en een katheter en vochtafdrijvers in infuus. Die nacht al 2 liter vocht kwijtgeraakt en die eerste 24 uur is er 4 liter aan extra vocht afgevoerd.
De diagnose was HARTFALEN.
2 dagen nog op de hartbeweking gelegen en daarna nog 6 dagen op de hartafdeling. Ik heb o.a. hartkatheterisatie gehad. Gelukkig zag dat er goed uit, geen vernauwingen, geen lekkende kleppen, geen infarcten.
Ik ben inmiddels thuis en knap goed op. Wel moet ik erg rustig aan doen. En ik krijg nog meer onderzoeken om de oorzaak te vinden. De cardioloog vermoed een virusinfectie op de hartspier. Omdat ik zo voorspoedig opknap, zijn mijn prognoses goed, maar er zijn uiteraard geen garanties.
Een lang verhaal maar het voelt fijn om het even van me af te schrijven,bulldogsrotterdamGastWelkom Sonja…gelukkig is met de lange weg door die medische molen uiteindelijk toch de goede diagnose gesteld..pffff.en inderdaad..hartfalen door een ontsteking kan vaak goed genezen…dus daar moet je gewoon je hoop op zetten..
ook een gezellige beestenbende las ik..hihihi…
Hetty de GDeelnemerHoi allemaal. Ook ik ben nieuw hier. Ik ben een vrouw van 45, en ben hier terecht gekomen omdat ik na een accute hartstilstand eind november ICD-drager ben geworden.
Mijn hartstilstand is als een donderslag bij heldere hemel gekomen, naar het lijkt veroorzaakt door een litteken van een hartinfarct dat ik ooit onopgemerkt heb doorgemaakt. Het gaat heel goed allemaal, dankzij het doortastende optreden van mijn man, een buurvrouw en uiteraard al die kanjers van mensen in de zorg die me hebben behandeld en verpleegd. Ik ben inmiddels volop bezig een hartrevalidatie programma te volgen. Wat met het meest moeite kost is te beseffen dat dit echt over mij gaat, dat het echt mij is overkomen. Ik heb helemaal niets meegekregen van het gebeurde en het voelt vaak alsof het over iemand anders gaat. Ik ben heel benieuwd of meer mensen die ervaring hebben en hoop hier in het algemeen het een en ander te kunnen delen.bloemDeelnemerHoi Sonja,
Wij zijn van ongeveer dezelfde leeftijd en ook ik heb waarschijnlijk een virusinfectie gehad die op mijn hartspier is geslagen.
Ik heb het pas gemerkt toen ik ritmestoornissen kreeg en de virusinfectie allang voorbij was.
Ook ik heb hartfalen. Er is bij mij vorig jaar een ICD geplaatst voor als er weer een ritmestoornis optreedt.De reden dat ik me hier heb aangemeld is dat ik niet eerder van jonge mensen heb gehoord over een virus op de hartspier en ook zo jong hartfalen.
Vorige week was ik op een hartfalenbijeenkomst en daar ben ik echt met jaren ertussen de jongste.
Ik heb een pompfuntie van 19 %. Ik houd ook vocht vast en slik daarvoor plastabletten.
Sterkte. groetjes bloem
bloemDeelnemerHoi kleintje,
Ja het is wennen als je in ene hartpatiënt bent en ook nog moet wennen aan een ICD.
Ik heb inmiddels een jaar een ICD en ik denk dat ik daar nog het makkelijkst aan heb kunnen wennen.Succes.
martineDeelnemerHet is echt ongelofelijk jij schijft mijn verhaal op enkele details klop hij precies.
Ik ben ook half december ziek geworden, vreselijk veel vocht in de longen
leek wel of ze fles cola erin hadden leggegoten. Ik heb pretnison gekregen en
knapte daar wonderwel van op maar begin januari was het weer bingo en
prentnison wilde niet meer helpen. Bij de longfoto’s van december was het vergrote
hart wel ontdekt maar probeer het medische apparaat maar eens in gang te brengen.
Nachten lang opgezeten amper geslapen en uiteindelijk me maar ziek gemeld.
5 feb. ging het mis, heftige pijn op de borst, ik zag letterlijk grijs, speldeprikken op heel mijn lijf en zweten!!!! Aangezien mij al een paar keer was verteld dat ik waarschijnlijk hyperventilatie had dacht ik ff gaan liggen en toch maar man gebeld dat hij naar huis moet komen. Via huisartsenpost en spoedeisende hulp uiteindelijk 6 dagen op cardio afdeling gelegen. Mijn hart heeft zuurstof tekort gehad en ik heb nog 25% kracht. Ik ben trouwens 37 we schelen dus maar 2 jaar! -
AuteurBerichten