Vierdaagselopers aan de dikke kant

[bert]

De gemiddelde Vierdaagseloper is aan de dikke kant. Dat meldde het ANP op woensdag 23 juli. Zowel mannen als vrouwen zitten tegen het overgewicht aan. Bij 5 procent van de wandelaars is sprake van ernstig overgewicht.

Dat blijkt uit de eerste resultaten van het gezondheidsonderzoek dat hoogleraar Maria Hopman van de Radboud Universiteit in Nijmegen heeft gehouden.

[rode]

Hallo Annemarie,
Het is inderdaad frustrerend, als je altijd maar moet uitleggen hoe het met je gaat. Ik herken het. Ik heb al een tijd geleden opgegeven mensen te vertellen, hoe het met me gaat. M’n familie en m’n directe vrienden vertel ik hoe ik me voel, maar als vage kennissen me vragen “hoe gaat het”, is standaard “mag niet klagen”. Dan merk je bij sommigen interesse en vragen door en vertel ik mijn verhaal. Maar veel mensen weten niet wat een ICD is. Ze denken dat het een pace-maker is dat de ritmestoornissen oplost. Maar helaas is dat niet het geval. Soms vertel ik mijn hele verhaal, meestal niet, Geen zin. Ik leef mijn leven met slechte dagen en met goede dagen gaan mijn man en ik er op uit en we genieten vooral van de kleinkinderen. Ik geniet nog steeds van het leven, ondanks de beperkingen. Ik wens alles goeds.
groetjes Ali

[jacq50]

Lieve Annemarie

Ik denk aan jou 😀

Jacq

[Tsjerk]

Annemarie,

Ik vind het toch heel knap hoe je er mee omgaat, jullie hebben genoeg tegenslagen. Sterkte in ieder geval en put energie uit de leuke ding(etjes) die je doet of ziet.Gelukkig vind je hier een luisterend oor.

Tsjerk

[Roland]

Lieve hartgenoten,

Ik heb dit forum vanaf het moment dat ik me aanmeldde, inmiddels ruim 2 jaar geleden, als een warme deken ervaren. Mensen die ik niet
ken, maar waarmee ik me middels het hart verbonden voel, geven me erkenning en herkenning. Dit voelt goed. Het geeft me iedere keer weer dat duwtje dat ik even nodig heb om door te gaan.
Met mijn man gaat het nu redelijk, de laatste scan was hoopvol, maar ik heb nu even wat meer hulp nodig en durf die eindelijk te vragen.

Hartegroet,
Annemarie

[MistyGirl]

Lieve Annemarie,
Ik begrijp zo goed wat je zegt en herken mijzelf hier in.
Ja soms zou je een briefje op je voorhoofd willen plakken met
www. info mijn hartziekte hihi ik probeer vaak wel de dingen te relativeren maar het is zeker niet gemakkelijk.
Heel veel liefde licht en kracht gewenst.

Lieve Groetjes Anita (mistyGirl)

[Anoniem]

zo herkenbaar is dit doodmoe word je er van soms. je bent nog niet zo oud dus als straks je de hisablatie heb gehad en je heb al een pacemaker dan kan je alles weer zelf he kan je de hulp weg sturen en zelf weer alles doen uhmmmmmmmmm tja ik zeg al niks meer heeft toch geen nut ze hebben nu eenmaal een oordeel lekker laten praten zegt me man altijd ze zijn niet wijzer en zullen het nooit worden ook dikke knuffel voor jou xxxx

[Anoniem]

Soms is het echt nodig dat iemand je vastneemt en zegt ‘alles komt goed’…..

Soms heel even
bekruipt mij het gevoel,
dat mensen niet snappen,
hoe ik me voel.
Voor de buitenwereld iemand
die altijd loopt te stralen.
Verdwalen in emoties,
gevoelens van vreugde en verdriet,
die vreugde laat ik zien,
maar het verdriet niet.
Dus oordeel niet te snel,
over iemands vreugde en verdriet,
soms is de waarheid anders,
dan je aan de buitenkant ziet.

Hartegroet,
Annemarie

[alanis]

ha annemarie,
ja dat mensen het niet begrijpen dat is moeilijk vooral als je het zelf ook niet begrijpt dus dan is het moeilijk uitleggen. Ik heb wel eens dat ik overduidelijk heel slecht ben, ga ik boswandeling maken met vriendin maar dat is dan het enige dat ik die dag doe en moeilijk. En dan is het bv dinsdag en belt die vriendin vrijdag: ga je mee uit?
dus helemaal niet vragen ben je al weer beter? dan reageer ik soms niet meer op zulke sms’jes en is het van: ja maar hoe moet ik meeleven als je nooit iets vertelt?
een kennis van me heeft leukemie en dus grote kans dat ze er over een paar jaar niet meer is, die is afgevallen. En zelfs de mensen die weten wat ze heeft gaan dan nog zeggen: o je ziet er zo goed uit (inderdaad roze wangetjes door medicijnen daarvoor zag ze nogal geel) en wat ben je afgevallen, wat goed. Dat vind ik dan zo ontzettend dom. Ik ken ook iemand die wekelijks moet dialyseren, die is een half jaar weggeweest en kwam weer terug en iedereen zei nota bete: wat zie je er goed uit. Ze was echt vel over been, ik schrok me kapot, ze was heel erg mager. En je weet waarom. Dat ze een paar keer bijna dood was en toen een paar weken in het ziekenhuis en nu elke keer weer dialyseren. Dat weet iedereen. En dat mensen dan toch haar complimenteren met dat ze zo mooi slank is. Daar kan ik niet bij. zo dom als mensen soms zijn. Maar zaken als vermoeidheid: daar moet je maar gewoon even doorheen. Ja als je de hele dag in bed ligt wordt je daar ook moe van he, gewoon even een frisse neus halen etc.
Ik ben regelmatig op wc’s een beetje ”out” dus een half uur voor me uitstaren ik ga dan een beetje ”weg”. Dan staan er mensen voor de deur te bonzen die denken dat ik heel egoistisch ben om die wc zo lang voor mezelf te houden. Die zijn dan echt boos. Soms vraag ik ze; ”waarom denk je dat ik er zo lang op zat”, misschien ben ik wel ongesteld, misschien wordt ik niet goed, misschien ben ik aan het hyperventileren etc etc je kunt duizend redenen bedenken. Dat ik het speciaal doe om jou te pesten dat is een mogelijkheid maar je kunt het eerst ook vragen. Dan kijken ze weg en komen er nooit op terug. Ik heb een goede vriendin die ik niet meer zie, ze praat altijd over haar problemen, toen ik zelf eens ook een probleem kreeg, weliswaar een heel vaag medisch probleem van lage bloeddruk etc. toen ging ze er de hele tijd doorheen praten. Ik zei: ok ik had deze week twee keer een bloedneus ben thuis drie keer out gegaan maar kwam na drie uurtjes vanzelf weer bij geen probleem maar ik ben wel out gegaan gisteren midden op straat dat vond ik wat minder omdat iedereen het dan kan zien. Ik schaam me dan. En dan begint ze dwars er doorheen gewoon te praten over de roddels op haar werk etc. Toen heb ik gezegd: als je mijn vriendin wilt zijn moet het wel wederzijds zijn, moet je ook naar mij luisteren evenveel uren als dat ik naar jouw sorus luister. Toen antwoordde ze: dat kan ik er nu neit bij hebben want ik heb het al zo moeilijk, weet je wat jij moet doen: je moet mindfullnessen. Dan lossen al jeproblemen op als je gaat mindfullnessen, joga en meditatie. Ik heb toen echt gezegd: ok nu houd het op ik heb niet iets psychisch het is medisch, het is meetbaar. Maar ik zie sommige mensen niet meer omdat de vriendschap er altijd op gebaseerd was dat ik luisterde naar hun problemen. Dat heb ik jarenlang bij diverse mensen gedaan. En nu het andersom is willen ze niet luisteren. En dan zeggen ze ”je zuigt” je praat alleen maar over problemen, doe niet zo negatief. Dan denk ik: jij zuigt, ik heb jarenlang wekelijks uren naar jouw kleine problemen geluisterd en als je beste vriendin helemaal out gaat regelmatig dan wil je het daar niet over hebben. Het is angstig en ingrijpend en als ze dat niet willen horen dan wil ik hun sorus ook niet meer horen.

[Auteur]

Berichten