O ja hoor even vlot gezegd schrik je je het apelazures.
Je denkt oke dit is niet echt goed en nu ga ik dood?
blijf ik de rest van mijn leven invalide.
word dus een operatie en geen kleintje,ga ik dat overleven en als ik dat doe wat dan verder???
dat soort vragen blijven over ieder geval bij mij toen ik de diagnose hoorde.
Ik heb gelukkig niet heel veel tijd gehad om me zorgen te maken,de diagnose was 3 Augustus, de operatie 20 september.
dus dat ging gelukkig vrij snel.
Ik ben nu aan het revalideren.
Ik vond wel de manier waarop de cardioloog het vertelde vrij bot en zakelijk was,en wist idd de eerste dagen even niet waar ik met mijn gevoel naar toe moest.
Ik kan je dus alleen maar vertellen dat het herstel en de operatie die ik in Enschede heb laten doen,mij tot nu toe erg meevallen en na wat kleine terugvalletjes ik me idd beter voel dan ooit.
Dus ja je bent hartpatient en dat zal je de rest van je leven blijven,Maar je bent er nog en je kan met medicijnen en een dosis lef weer net zo een gezond en fijn leven hebben als je voor deze narigheid had,
dus ja even slikken en even meer dan normaal wat tranen laten vloeien (dat lucht echt op hahaha)
en dan maar positief die gang van herstel op gaan,en geloof me het gaat allemaal zo snel voor je het weet zit je als wijsneus hier te typen.
Sterkte en een voorspoedig herstel,
Rob
.
