Uitbehandeld.
Eigenlijk een heel gek woord Tolletje, want ik heb het idee dat ze (de artsen, de wetenschap, de pharmaceutische industrie) nooit zijn uitbehandeld. Dat ze altijd wel weer iets nieuws verzinnen.
Ik zit eigenlijk aan de andere kant. Ben 48, moeder van 2 eigen en 2 stiefkinderen, sta in de bloei van mijn leven en heb een vaataandoening (kronkelvaten) die zich verraadt door op jeugdige leeftijd infarcten te veroorzaken. Ik mazzel, kreeg de eerste pas op mijn 44 ste. Ze kunnen mij ook niet eindeloos blijven dotteren. De laatste keer kon er geen stent gezet worden, omdat het gebied te bochtig was. Een bypass behoort niet tot de opties: ‘want waar moeten we die op vastzetten???’.
Het kan dus maar zo dat ik uitbehandeld ben, voordat ik doorheb dat het zover is.
Een nieuw hart?
Die beslissing heb ik snel genomen. Ik moet er niet aan denken. Heb de Boeddhistische overtuiging dat ik met mijn eigen spullen werd geboren en met mijn eigen spullen (stuk of opgebruikt) weer vertrek. Niet als oordeel over anderen, dit kan iemand alleen voor zichzelf beslissen. Dus het verschilt per persoon denk ik.
Dus het bestaat ook dat iemand voor zichzelf besluit dat ze uitbehandeld is. Ik gun mezelf in ieder geval de vrijheid om die beslissing zelf te mogen nemen.
Ben er sinds mijn laatste infarct erg veel mee bezig, ben ook actief op zoek naar lotgenoten, juist voor deze verhalen, ideeën en meningen van anderen die hetzelfde doorstaan, noem het zelf ‘het Zwaard van Damocles bezweren’. Door er over te praten worden dingen duidelijk. En omdat jij dit onderwerp ‘uitbehandeld’ neerzette, kwam bij mij de boel in de bovenkamer in beweging en komen er gedachten naar boven waarvan ik niet eens wist dat ik er zo over dacht.
Hoop nog veel van je te leren! groetjes Patrice
.
