tikkende klep

[bert]

hallo iedereen

was weer even geleden dat ik hier was had even de behoefte niet
ben inmiddels 2 weken geleden geopereerd open hart operatie en me pitralisklep is vervangen door een kunstofklep het enigiste wat ik nu als minder ervaar is het tikken er van voel me net de krokodil uit peter pan leg naar mezelf te luisteren nou zal dat best wel tijd nodig hebben om daar aan te wennen maar vraag me af of hier mensen zijn met hetzelfde probleem en hoelang duurde dat eer je er aan gewent was of zette je muziek op voor je ging slapen of zo ???

nou misch hebben jullie nog tips

groetjes cisco

[Anoniem]

Tikken word minder hoor..ook als je een hartoperatie zonder kunstklep heb gehad..althans mijn ervaring…hoorde ik mijn hart ook veel harder bonken dan voorheen..
net of je isolatiemateriaal nog niet geluidsdicht is of zo…zo ervaar ik het in ieder geval..
maar kan zeggen dat ik nog maar af en toe mijn klep duidelijk hoor..als ik mij druk heb gemaakt…en dan stil zit ergens..of ligt..verder moet ik zeggen dat ik het niet meer zo erg ervaar als daarvoor…en voor mij is het nu bijna vier jaar geleden..

dus tijd heelt een hoop zullen we maar zeggen!! 😉

[Tatjanna]

Hallo Cisco,

ik heb nu 2 jaar en kunstklep…eerst 5 jaar een bioklep gehad. De eerste maanden was het tikken echt wel luider, het wordt wel wat minder als je wat meer ‘geheeld’ bent.
Toch hoor ik hem heel veel…iedere dag. Het ligt aan hoe ik zit,de ruimte…soms op het werk horen collega’s me ’tikken’ en soms denk ik dat de hele straat me kan horen, maar dan hoor alleen ik mezelf.
Ik kan er weinig over zeggen…het heeft ook met je lichaamsbouw te maken schijnbaar. Ik vindt het zelf niet vervelend, maar op het werk soms wel als ik een slecht nieuws gesprek voer en merk dat mensen op zoek zijn naar ‘de klok in de ruimte waar we zitten’ .
ik hoop dat het minder wordt dan het nu is…en anders…dat je er snel aan went.
Tatjanna

[JustWilma]

Ik ben op 25 augustus geopereerd, ik heb een kunststof aortaklep gekregen en ze hebben een omleiding gemaakt.
Het valt op het moment allemaal niet mee en ook ik hoor mijn klep tikken. Ik denk dat ik er wel aan wen, is misschien hetzelfde als dat je aan een drukke weg woont waar je na enige tijd ook het verkeer niet meer hoort.

Alleen zit er een enorme onrust in me en ik vraag me af of anderen dit ook hebben. Ik ben bang dat er toch iets niet goed zit, de operatie is volgens de arts goed gegaan maar de pijn die ik nu nog heb is behoorlijk.
Oke, iedereen in mijn omgeving zegt: kom op Wilma, het is pas 2 weken geleden he. Maar het is moeilijk om uit te leggen wat ik voel en hoeveel pijn ik nog heb.

Ik kom nu al geen wijs uit alle tabletten die ik slik, is iedere dag weer een heel gepuzzel.
De tabletten staan allemaal voor mijn neus en dan is het op de doosjes kijken welke ik op dat betreffende tijdstip moet nemen.
Ik vindt het ook jammer dat je zo weinig voorlichting krijgt, ik heb na de operatie meer vragen als van te voren.
groetjes van Wilma

[Anoniem]

Pijn aan je hele bovenlichaam is logisch…want dat heeft toch wel een flinke knauw gehad…maar ik weet natuurlijk niet wat voor pijnen je voelt…

[Tatjanna]

Hallo Wilma,

dat herken ik wel heel erg toen ik voor het eerst een andere hartklep kreeg. Vooral ook het niet wegwijs worden met de medicijnen.
Ik heb het iedere dag laten checken door mijn vriend omdat ik het vaak verkeerd had/ andersom.
Dat heeft bij mij best lang geduurt, dan heb ik het over een langere periode dan 2 weken.
Ik weet nog hoe ik daarvan baalde en dacht ‘komt dit nog wel goed?’. Ik kan je niet anders zeggen dan, neem je tijd….voor alles. Ieder op zijn eigen tempo en bij zorgen kun je deze voorleggen aan je arts.
Succes en ik hoop dat je je snel beter voelt.

Tatjanna

[Wandeltheo]

Beste Wilma,
” geen wijs worden uit al die pillen” en:
“onthouden welke je nu wel of niet al geslikt hebt vandaag” ?

Hiervoor is een pracht oplossing: schaf een z.g. weekdoosje aan,
7 doosjes, voor elke dag v/d week
1x per week vul je de laadjes aan
en vervolgens pak je elke ochtend het bewuste doosje voor die dag.
Vergissen is niet meer mogelijk. Bevalt mij uitstekend.
Gekocht bij de apotheek,
Kijk voor afbeelding op:
http://www.anbo.nl/keuzewijzer/IWD7.html

Succes en weer een stap verder,
groeten
Theo

[JustWilma]

Ik heb niks aan 1 doosje voor de dag, ik heb op 1 dag 5 tabletten inname momenten, om 8.00u, 12.00u, 16.00u, 18.00u en om 22.00u.
Ik heb gebeld met de huisarts, ik krijg de een of andere zakjes, die zitten op een rol en dan moet ik voor elk tijdstip dat ik tabletten moet nemen een zakje afscheuren. Die krijg ik volgende week want dat moet gemaakt worden, dus ik kan nog niet zeggen of het werkt maar ik denk het wel. Alles is beter dan hier met alle tabletten voor mijn neus te zitten en op de doosjes kijken welke ik moet innemen.

De pijn die ik nog voel is alles behalve prettig en ik ben bang om een verkeerde beweging te maken, bang om iets op te rapen op de grond want dan voel ik de pijn nog erger.
Ik ben er behoorlijk depressief van en daar baal ik van want zo ken ik mezelf niet, ik ben normaal een persoon die heel positief in het leven staat en altijd vol humor zit.
Herkent iemand dit ook??

[Anoniem]

Geweldig dat deze service bestaat. Zeker wanneer je je nog allesbehalve goed voelt, kan je die stress over de medicatie er niet bij hebben.
ik wist dat er van die medicijnen losjes bestonden maar het kwam niet bij me op om die voor mezelf te gebruiken. Ik had mijn systeempje. Dat ging best maar het kostte wel veel tijd. De pil van 16.00 uur mocht naar 18.00 en toen had ik nog maar vier slikmomenten. Ik heb nu zelfs twee van die doosjes en ik hoef er maar 1 keer in de 2 weken voor te gaan zitten om ze te vullen. Toen ik pas uit het ziekenhuis was, was het een grote chaos. Vaak krijg ik medicijnen mee met een andere naam of andere dosering. Ik ervoer die maanden, ik had twee maanden tijd verschillende opnames en aanpassingen aan de medicatie waardoor we twee-mens-sterk het idee hadden dat ziekzijn twee fulltime banen was. Nu het stationair draait, is er weer veel meer tijd vrijgekomen voor het normaal leven.
Er is zelfs een service waarbij het aanvragen van nieuwe recepten voor je gedaan wordt. Ik kan me herinneren dat ik daar ook veel stress van kreeg. Van het ene soort had ik wel nog een herhalingsrecept liggen, van de andere moest het weer aangevraagd worden en ik heb 10 verschillende medicijnen voor m’n hart en bloedvaten. Maar blij dat ik ben dat ze bestaan en dat ik ze kan gebruiken!
Maar je snijdt een belangrijk punt aan – er zou op gebied begeleiding moeten komen. Het is dat mijn man toen nog een gezonde vijftigplusser was, want anders zouden we beslist fouten hebben gemaakt en ik kan me voorstellen dat oudere, kwetsbaardere me sen dan ik, hier hun laatste restje gezondheid door verliezen.

[JustWilma]

Ik ben net 50 geworden en ik ben heel goed bij mijn verstand en ik heb er behoorlijke moeite mee om die dingen goed te doen.
Ik zit in een behoorlijke dip en ben vandaag bij de hartrevalidatieverpleegkundige geweest en volgens haar is het normaal en heel vaak voorkomend dat mensen na zo’n zware operatie er totaal door heen zitten. Het is erg gesteld vind ik hier, je moet het je zelf uitzoeken hoe alles in elkaar zit en als je wordt ontslagen uit het ziekenhuis val je in een heel diep gat. Althans dat was bij mij zo en door alle medicatie en emoties kom je echt niet snel uit dat dal. Het is morgen 4 weken geleden dat ik de operatie had en ik kijk er naar uit als de 6 weken voorbij zijn dat ik weer kan en mag gaan autorijden.
Dus hier gaat de vlag uit op 6 oktober …………… wat verheug ik me daarop!

[Auteur]

Berichten