Beste Maria,
Respect, da’s het eerste woord dat in me opkomt, want je laat ons wel even schrikken zeg. Is dat de Maria die wij allen kennen van haar verhalen vol vechtlust over Callista, haar gezin, haar ontomelijke kracht om alles uit te zoeken en haar gezinnetje bij elkaar te houden?
Respect, dat je ook dit durft neer te schrijven. Het bewijst dat je een mens bent van vlees en bloed die het soms ook even niet meer ziet zitten. Vooral ook moeder, dat lees ik toch weer tussen de regels door.
Bedenk dat geen mens van 100% staal is, hoewel ik soms wel heb gedacht dat jij daar dicht bij komt. Als ik jouw verhalen weer las, waar haal je de moed toch weer vandaan, bedacht ik me dan. Ik durfde soms niet eens te reageren, zogoed als jij het allemaal onder controle had. Maar nu wil ik je toch even een hart onder de riem steken.
Een nachtje slapen doet soms wonderen, en met het voorjaar in zicht, zou ik willen zeggen: blijf strijden en vooral: schrijf het van je af en blijf ons verbazen met jouw vechtlust.
Dat je dit kunt heb je, in al je vorige verhalen voor ons al voldoende bewezen. Blijf moeder !
Succes en…veel groeten,
Theo