:huh: ……..
In dit Artikel wordt uitgelegd dat snel herstellen van de zuurstoftoevoer naar de hersenen leidt tot meer celsterfte:
Visie op de dood wankelt na nieuw onderzoek.
Enkele minuten zonder zuurstof zorgt voor onherstelbaar beschadigde cellen, dacht de medische wereld. De werkelijkheid is echter schokkend anders, zo laat nieuw onderzoek zien. Niet het zuurstofgebrek zorgt voor massale celdood, maar juist de reanimatie.
Vijf minuten
Stel iemand krijgt een hartaanval. Het hart stopt met kloppen en het bloed circuleert niet langer. Hij heeft geen verwondingen en al zijn organen doen het nog. Na tien seconden schakelen de hersenen op spaarstand om het zuurstofverbruik te minimaliseren. De persoon raakt bewusteloos en valt tegen de grond. Indien binnen vijf minuten de zuurstoftoevoer weer volledig hersteld wordt, blijkt de kans op overleven redelijk. Duurt het langer, dan daalt de overlevingskans zeer snel.
Zuurstofgebrek
Tot nu toe dacht men dat het kwam omdat vooral hersencellen zeer gevoelig zijn voor zuurstofgebrek. Prof.dr. Becker, onderzoeker aan de University of Pennsylvania, keek daarom wat er gebeurde met cellen wanneer je hun bloedtoevoer afsnijdt. “Wat we zagen verbijsterde ons. We dachten dat we een fout hadden gemaakt bij de uitvoering van het onderzoek,” zegt Becker. “Na een uur zuurstofgebrek was slechts 4% van de cellen dood en na vier uur slechts 16%.”
Cellulaire zelfmoord
Bij een uur zuurstoftekort overleeft het overgrote deel van de cellen dus. Waarom kan iemand na een uur dan niet meer bij bewustzijn gebracht worden? “Wanneer we het weefsel weer zuurstof gaven, vond massale celdood plaats,” legt professor Becker uit. “Bijna 60% van het weefsel stierf daardoor af.” Verantwoordelijk hiervoor is een proces van geprogrammeerde celdood. Dit proces wordt door de cel in gang gezet wanneer er iets abnormaals wordt gesignaleerd zoals bijvoorbeeld kanker. De cel pleegt dan zelfmoord om het lichaam te beschermen tegen afwijkende cellen.
Contraproductief
“We denken dat een cel niet het verschil kan zien tussen kanker en het herstel van zuurstoftoevoer,” vertelt Becker. “Iets zorgt ervoor dat de knop wordt omgezet.” Dat verandert de visie op dood. De dood is geen passief proces als gevolg van zuurstofgebrek. Het is een actieve keuze van het lichaam zelf in reactie op herstel van zuurstofvoorziening. De vraag is echter of de keus tot zelfmoord de juiste is. Het lichaam maakt wel vaker contraproductieve keuzes. Zo kan bijvoorbeeld een ontstekingsreactie bij een infectie meer schade aanrichten dan de infectie zelf.
Reanimatie schadelijk
Na vijf minuten hartstilstand is een reanimatie gericht op het herstel van de zuurstoftoevoer dus precies de verkeerde reactie. Moeten we dan stoppen met reanimeren? Dat lijkt geen goede zet. Niet reanimeren zorgt voor 2% overleving na een maand, volgens Zweeds onderzoek, terwijl reanimatie door een omstander 5% en door een professional 10% overleving geeft. Dus de huidige reanimatiemethode zorgt welliswaar voor celdood, maar is beter dan niets doen.
Injectie met ijskristallen
Becker ziet graag een ander soort reanimatie. Niet gericht op snel herstel van zuurstoftoevoer, maar gericht op verlaging van zuurstofverbruik. Dat kan door de lichaamstemperatuur te verlagen meteen na een hartaanval. “Onze huidige afkoelingsmethoden zijn te traag,” vindt Becker. “Een injectie met ijskristallen is de beste manier om de temperatuur binnenin het lichaam snel te verlagen.” Zo blijft er meer tijd over voor geleidelijk herstel van de zuurstofvoorziening, waarbij celdood wordt geminimaliseerd. Becker: “Mijn doel is om vijf minuten op te rekken tot vijftien minuten.”
Bron: sync.nl
3 mei 2007
Auteur: Derk Runhaar
.
