Reanimatie verbod

[Melanie]

Aan Kees 12

Ik ben blij voor U dat U hartgenoten.nl heeft gevonden, U zult er beslist steun en een luisterend oor vinden en misschien informatie over onderwerpen waar U belangstelling voor heeft. Ik kijk uit naar Uw hartverhaal!

[Job Pieter Tent]

Hallo Kees,

Gelukkig kunt u er mee omgaan. Ik denk dat vele mensen de confrontatie altijd zouden vermijden. Maar u dus niet, een wijze planning heeft u wel.

Het duurt wel even voor alles te vinden is op hartgenoten, er zal toch het één en ander moeten veranderen.

Ik ben erg benieuwd naar u hartverhaal. Ik zie al een dubbel geschreven verhaal voor me. De eerste weken door u vrouw beschreven en verder door u. Een combinatie van ervaringen, waar we allen wat wijzer van worden.

Heel veel succes er mee!

[Anneliese Wijers-Barten]

even een tip om iets te vinden op hartgenoten, typ boven in het vakje zoeken een trefwoord in en alle verhalen met dat woord erin krijg je te zien, handig!

[Melanie]

Niet-reanimerenpenning als rechtsgeldige wilsverklaring erkend door VWS
Bussemaker stelt: niet-reanimerenpenning van de NVVE is rechtsgeldige wilsverklaring.
De NVVE, Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde is buitengewoon tevreden met het antwoord van staatssecretaris Bussemaker van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) dat de niet-reanimerenpenning, die door de NVVE wordt uitgegeven, de zelfde rechtskracht heeft als een schriftelijke wilsverklaring.

Eerder kwam de penning in het nieuws bij een uitzending van EénVandaag op woensdag 1 oktober jl. Voor de NVVE was het toen al verheugend te vernemen dat de Nederlandse Reanimatie Raad de penning als de schriftelijke wens van de patiënt respecteert. De raad heeft dit opgenomen in haar richtlijn ‘Niet Starten en Stoppen van een reanimatie’.
De staatssecretaris is van mening dat de gegevens die op de penning staand voldoende zijn om de penning gelijk te stellen aan een schriftelijke wilsverklaring volgens de regels van het Burgerlijk Wetboek en dat de NVVE een zeer zorgvuldige procedure volgt bij het vertrekken van de penning.

Tot op heden werd het ambulancepersoneel opgedragen een niet-reanimerenpenning te negeren als zijnde een niet geldige wilsverklaring. De NVVE verwacht dat het protocol ten behoeve van het ambulancepersoneel zal worden aangepast.

Wat vinden jullie hiervan?

[Marly]

Ik vind deze penningen een erg goed initiatief. Ik ben het er helemaal mee eens dat ieders wens gerespecteerd dient te worden, dus ik vind ook dat deze penningen niet genegeerd mogen worden. Mensen die deze penning dragen, hebben er zelf denk ik erg goed over nagedacht, en kiezen er dus bewust voor dat ze niet gereanimeerd willen worden. Daar hebben ze hun eigen redenen voor. Wat vinden jullie hiervan?

[kees 12]

Ik wil hier ook op reageren al is het een heel moeilijk onderwerp.
misschien zie ik het verkeerd.
Dit heb ik uit mijn naaste omgeving iemand heeft darmkanker vraagd aan de docter
om haar leven te beeindigen maar dat mag niet, wel het sterven minder pijnlijk te
laten verlopen.
Dan vraag ik mij af al heeft die persoon een penning om moet iemand die op dat
moment voorbij komt en kan reanimeren dan alles maar laten gaan het is in feite
het zelfde ze vragen allebei om dood te gaan.
Ik ben zelf twee keer gereanimeerd en het leven is nu heel moeilijk maar ben wel
blij dat ze het gedaan hebben.
Het is een heel moeilijk onderwerp.

[Melanie]

Ik denk dat het een wezenlijk verschil is om daadwerkelijk iemand’s leven te beiendigen terijl reanimatie een een levensreddende aktie is. Zonder reanimatie zal het lichaam waarschijnlijk zelf overlijden.

Ik ken ook een verhaal van heel dichtbij. Mijn schoonvader was al jaren rolstoelafhankelijk kon eigenlijk niks meer zelf en leefde zo al ruim 11 jaar. Zijn vrouw heeft hem al die jaren thuis verzorgd. Hij verslechterde steeds verder en moet op een gegeven moment moest hij geopereerd worden aan een verstopping aan zijn luchtpijp ( hij werd toen vooral snacht beademd door een gat in keel ). Hij heeft toen aangegeven niet gereanimeerd te willen worden mocht dat nodig zijn. Dat werd tot 3 keer toe toch gedaan. Ik weet niet of dit zwart op wit stond of hoe dat presies aangegeven is geworden. Enkele maanden na de operatie en een zeer moeizaam herstel ( hij heeft daarna constant volledige beademing nodig gehad ) is hij uitendelijk gestorven aan kanker.

Daarom denk ik ook dat je al deze gevallen los moet bekijken. Dat iemand zijn eigen leven of dat van een ander niet expres mag beeindigen is toch een heel ander verhaal ik denk dat mensen wel het recht moeten hebben om te kunnen sterven als hun lichaam aangeeft dat de tijd gekomen is en de patient daar vrede mee heeft of daar uitdrukkelijk om vraagt.

[Marly]

Juist Melanie, daar sluit ik me wel bij aan. Het is idd afhankelijk van de situatie, en je moet elke situatie apart bekijken. Maar toch denk ik zeker dat als mensen er bewust voor kiezen dat ze niet meer gereanimeerd willen worden, dat dit een weloverwogen besluit is en dat je dat dan moet respecteren. Anders kunnen ze het je achteraf misschien ook nog kwalijk nemen, als ze een penning om hadden maar dat die genegeerd is….

Maar Kees, u bent dus al 2 x gereanimeerd. Pff dat is echt niet niks zeg.. Wel erg fijn dat u er achteraf blij om bent. U heeft gelijk dat dit een heel moeilijk onderwerp is, en het is moeilijk om over te oordelen.

[Job Pieter Tent]

Iemand die er voor kiest een penning te dragen en daarmee het signaal afgeeft dat deze niet gereanimeerd wil worden, zal dit inderdaad hoogstwaarschijnlijk weloverwogen hebben.

Namelijk, deze persoon zal dit ook met zijn familie bespreken. De penning moet natuurlijk zichtbaar zijn, dus zullen zijn of haar familie dit zien… enz.

Ik vind het ook heel bijzonder dan Kees 12 nog zo een positieve houding laat zien. De nadelen van de reanimatie zijn goed merkbaar. En dan is Kees 12 zelfs twee maal gereanimeerd. Dan vraag je jezelf toch af, na de eerste keer met alle gevolgen, toch nog een tweede keer.? Dapper

[Philicia]

Ben het hier ook mee eens, en ik vind ook dat iemand die een penning draagt, diegene heeft er zeker goed en lang over nagedacht of dat hetgeen is wat hij/zij zou willen.
Want het is en blijft moeilijk om zoiets te beslissen, en bij iedereen loopt een reanimatie anders af, bij de een heel goed, en die zal ook niet snel een penning willen, maar iemand die er misschien al een nare ervaring aan heeft overgehouden zal er wellicht anders over denken, maar ja dat hoeft natuurlijk niet…

🙁 🙂

[Job Pieter Tent]

Ik vind jammer dat dit onderwerp de laatste tijd wat in het slop is geraakt. Het is namelijk een ontzettend belangrijk gesprek.
Een penning geeft een bepaalde boodschap, maar zal hier echt naar geluisterd worden?
Ik vraag me dit echt sterk af. We hebben het er vaker over gehad, maar slechts met enkelen. Ik zou toch graag wat meer stemmen horen.
Wat denkt u?

[Anneliese Wijers-Barten]

Ieder mens heeft natuurlijk het recht om zelf te beslissen of hij/zij geranimeerd wil worden, maar in sommige gevallen is het misschien niet goed mogelijk voor iemand om een dergelijk besluit te nemen. (beginnende dementie, geestelijke handicap, depressiviteit). ook kun je in bepaalde fases van je leven er anders over denken. Ik zou het dus zeer moeilijk vinden om bv. een dergelijke beslissing voor bv. mijn moeder te moeten nemen (mocht dat ooit nodig zijn) . Laat staan dat je weet hoe te handelen als een onbekend iemand geranimeerd moet worden, moet ik dan eerst zijn zakken etc. na gaan kijken of er een niet reanimeren verklaring is?

[Job Pieter Tent]

Ik kom toevallig weer eens op dit forum, het was namelijk indertijd een zeer druk bezocht forum, maar viel opeens erg snel stil.
Het komt ook een beetje doordat ik net op het boekenforum zat en een post van Theo zag over het boek; [url=http://www.hartgenoten.nl/index.php?option=com_fireboard&Itemid=29&func=view&catid=42&id=4847#4847]’Ik laat je nooit in de steek'[/url] over euthanasie en het ellendig machteloze traject voor familie.

Misschien dat ik door een raar gedachten sprongetje op dit onderwerp kom, maar dit heeft ook te maken met een keuze die gemaakt wordt. De keuze om niet gereanimeerd is misschien geen euthanasie, maar wel een keus om niet verder te leven. Dit kan allerlei redenen hebben, angst om er slecht uit te komen, het gewoonweg niet willen etc.

Het kan erg genoeg ook gebeuren dat iemand door een fout niet wordt gereanimeerd, dat heb ik helaas al een paar keer gelezen hier op Hartgenoten.nl. Zoals in het Hartverhaal van Edith W, voor de geïnteresseerden [url=http://www.hartgenoten.nl/200902141211/default-category/code-geen-reanimatie]CODE “GEEN REANIMATIE” [/url]

Wie zou er voor kiezen om niet gereanimeerd te worden? Er zijn ook een aantal Hartgenoten die al gereanimeerd zijn (zoals Erik) die hier echt duidelijk achter staat en zich ook hard maakt dat meer een reanimatiecursus gaan volgen

[6sept08]

Hallo Job Pieter,

In je bericht schrijf je dat ik me sterk maak voor reanimatie.
Ja, daar heb je 100% gelijk in.
Ik weet dat ik ontzettend veel geluk heb gehad, en eigenlijk geen noemenswaardige problemen aan mijn hartstilstand heb overgehouden.
De cijfers zijn wat dat betreft immers niet goed: in feite zijn de overlevingskansen gering.
Daar kun je je bij neerleggen en toezien dat duizenden mensen per jaar komen te overlijden.
Je kunt je ook gaan verdiepen in de statistieken.
En die zeggen dat in verreweg de meeste gevallen dat reanimatie noodzakelijk is er 1 of meerdere mensen aanwezig zijn.
De statistieken zeggen ook dat als er zo snel mogelijk gestart wordt met basale reanimatie de overlevingskansen wederom kunnen toenemen.
Met andere woorden, als er mensen aanwezig zijn op het moment dat iemand een hartstilstand krijgt en deze mensen beheersen en starten het reanimeren, dan is er een meer dan gemiddelde kans dat degene die het betreft het redt.
Dus als er meer mensen kunnen reanimeren, stijgen de overlevingskansen.
De crux zit hem echter meer in het feit dat mensen kunnen blokkeren op het moment dat er van hen wordt gevraagd om te reanimeren.
Tussen leren, herhalingslessen en het echt in de praktijk moeten uitvoeren zit een wereld van verschil.
Maar dat geldt ook voor de mensen die ertoe zijn opgeleid, een reanimatie doen is en blijft voor iedereen een aangrijpende gebeurtenis.
De mannen die mij hebben gereanimeerd hebben voor wat betreft het starten van de reanimatie niet getwijfeld en zijn begonnen.
De eventuele afloop voor mij speelde op dat moment niet.
Het enige wat voor hen als een paal boven water stond was dat als men bleef toekijken ik zeker onder hun ogen zou sterven.
Zij hebben gekozen om mij een eventuele kans te geven.
Een kans waar ik hen onbeschrijflijk dankbaar voor ben.
Een kans die ik iedereen gun.
Daarom draag ik mijn verhaal uit.

Erik

[Job Pieter Tent]

Hallo Erik,

Ik begin intussen steeds meer te begrijpen over hoe jij in het leven staat en de urgentie die jij benadrukt en waarom men zou moeten leren reanimeren. Al is het hier op hartgenoten nog niet zo goed merkbaar, maar wij zijn er ook druk mee bezig.
Wij zijn druk met de middelen en mogelijkheden te verzamelen om de drempel om een cursus te volgen te verlagen. Daarnaast gaan we zoveel mogelijk informatie verstrekken.

Maar wat ik mij wel afvraag, vooral jouw echte pro-reanimatie houding is hoe jij er tegenover staat dat mensen het niet willen.

En hoe sta jij er tegenover als er enige twijfel bij de verpleging is over het wel of niet reanimeren? Als de familie zegt dat deze niet gereanimeerd wil worden, wat zouden ze dan moeten doen?

Groeten, Job

[Auteur]

Berichten