Persoonlijkheidsverandering

[bert]

Beste mensen,

Ik weet niet of dit forum ook bedoeld is voor partners van hartpatienten ?
Mijn man heeft twee weken een hartaanval gehad. Natuurlijk ben ik dolblij dat hij het overleeft heeft. Maar waar ik grote moeite mee heb, is dat hij naar mij toe steeds ruzie zoekt, achterdochtig is en op kleine dingen heel boos kan reageren. Ik begrijp het gewoon niet. Komt dit vaker voor ?

[aart 1970]

Goedemorgen Krasser,

Om te beginnen is hartgenoten voor iedereen, die op welke wijze dan ook belangstelling hebben en zeker voor familieleden van mensen met hartproblemen.

Ik durf van mijzelf te zeggen dat ik eigenlijk altijd al een goed humeur heb gehad, niet snel boos werd om de kleinste dingen.

Toen ik echter mijn eerste hartinfarct had doorgemaakt en tengevolge van deze toch best angstige ervaring medicijnen moest slikken, bemerkte mijn omgeving en ik zeker niet in de laaste plaats dat ik vaak kortaf kon reageren, ongecontroleerd kon uitvallen, het gekke van dit alles was nog dat ik dat deed tegen degene die mij heel na stonden.

Ja wat gebeurt er met je na een infarct en naar mijn mening zeker in de begin periode bij het slikken van vaak veel medicijnen, als je de bijsluiters leest, heb je bij de meeste medicijnen al last van depressie, slik er dan maar een aantal en dan wordt je behoorlijk depressief.

Wat voelde ik zelf, ik had zelf het gevoel dat alles en iedereen tegen mij was, had zelfs in het begin de neiging om alles stuk te slaan of gooien en had alleen maar verdriet, niemand begreep me wat ze ook probeerde, ik was degene die het allemaal overkwam, dat begrepen ze echt niet, dacht ik. Ik was even alleen met mijzelf bezig en dat verdriet mochten ze natuurlijk niet zien, wat deed ik hier eigenlijk nog ik kon beter dood zijn.

Gelukkig had ik een vrouw en kind die mij daarvan af hebben gehouden en die mij, door deze, voor mij maar vooral voor hen, best moeilijke periode hebben geholpen!!!! Gelukkig raakte mijn lijf gewend aan de medicijnen en de bijwerkingen verdwenen.

We hebben daar vaak over gesproken en als ik weer eens een nieuw medicijn kreeg en er weer bijwerkingen kwamen, zonderde ik me af en gaf mijn vrouw en dochter aan, let maar even niet op mij, laat mij maar even.

Gelukkig voor mijn omgeving en zeker ook voor mij, heb ik, na de eerste start nu 12,5 jaar geleden, geen last meer gehad van dat gevoel van onmacht en hebben de medicijnen blijkbaar niet meer deze vervelende uitwerking op mijn humeur.

Men vraagt nu wel eens, jij bent altijd vrolijk voel je dan niks? Ja wel hoor ik voel best nog wel eens wat, maar dat gevoel is blijkbaar voor mij bestemd en als ik daar over ga praten geeft dat een ander zeker een minder gevoel en gaat het bij mij toch niet over.

Ook al is het misschien niet leuk, pak je man even vast, huil maar even samen met hem, want hij wil dit denk ik echt niet, ff doorbijten het komt echt weer goed, zoals het was.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Sterkte

Lieve hartegroet,
Rob

[Krasser]

Dag Rob,

Dank voor je mail en dat je de moeite hebt genomen om zo uitgebreid te antwoorden.
Begrijpelijk dat je na zo’n ervaring daar soms nog last van hebt, en dat een ander je daar niet écht bij kan helpen. Maar gelukkig zijn jullie er samen, als ik het zo lees, goed uitgekomen.

Dat het voor mijn man een enorme ervaring is geweest kan ik natuurlijk begrijpen, zeker omdat hij een week in coma is geweest en last heeft van korte- en lange termijn geheugenverlies. Gevoelens van blijdschap sloegen om in onzekerheid en verdriet doordat ik het idee had dat hij een ander karakter had gekregen, mijn man niet meer was. Dat is heel moeilijk om te merken. Nu begrijp ik het tenminste beter, dat het door de medicijnen kan komen.
Dat huilen heb ik daarnet nog maar even alleen gedaan.
Na het lezen van je mail kreeg ik een enorm gevoel van opluchting.
Vanmiddag zal ik hem eens lekker vastpakken tijdens het bezoek.

Een lieve hartegroet terug, Jolanda

[aart 1970]

Hoi Jolanda,

Ben blij dat je er iets aan hebt gehad, begrijp me goed ik ben geen dokter ik ben slechts een ervarings( deskundige).

Het is ook echt wel wat hoor, zeker als je dingen kwijt bent, je hebt dan even geen houvast meer. Omdat ik er van overtuigd ben dat je van hem houdt, ben jij nu even degene die hem kan helpen door begrip te hebben, geloof me je krijgt dan zeker weer de liefde terug die je verdiend.

Ook al begrijp ik heel goed, dat het voor de patient ( je man ) allemaal heel vervelend, erg verdrietig is, er wordt best wel vaak vergeten wat het betekend voor de mensen om de patient heen. in jou situatie de vrouw.

En ja huil maar even, dat mag gewoon, dat moet zelfs.

Nogmaals ik wens jou ( Jullie ) veel sterkte toe!!!

Lieve hartegroet,
Rob

[Anoniem]

Heb in mijn omgeving het ook meegemaakt met mijn vader, vooral op dagen dat hij zich minder goed voelde reageerde hij dat wel eens af op de mensen die hem het naast stonden, in het begin is dat wel even wennen, vooral omdat hij dan tegenover de buitenwereld de aardige vriendelijke man bleef. Niet dat we hier nou heel erg onder gebukt gingen maar je moest er toch wel rekening eme houden, gelukkig kwamen de slechte dagen niet zo heel veel voor!

[Marian]

Mijn man heeft 6 mei jl hartinfarct gehad tijdens wielrennen en ik heb het geviel dat ie een kort lontje heeft gekregen daarna, wie herkent dit? Of beeld ik me dat in?

[Mark]

Beste Marian,

heel herkenbaar voor mij en heel erg lastig dit.
Mijn ervaring is dat dit wel wat minder gaat worden, het is iets ongrijpbaars en helaas ook lastig te begrijpen voor anderen. Ik heb zelf een hartstilstand gehad en ben erg veranderd, iets dat het voor anderen ook moeilijk maakt. Het is niet zo maar iets dat je man heeft meegemaakt, ook hij moet het een plek geven. Waarschijnlijk zijn er nog andere emoties, gevoelens of gedachten veranderd bij hem. Geef het tijd, spreek het uit en probeer er ook het een en ander over te lezen. Het boek van Pim van Lommel kan hierin veel doen. En bedenk, en dit geldt voor jullie allebei, dat jullie samen zijn nu.

Veel sterkte
Mark

[Remon van Hees]

Hoi ik ben Remon

Ik heb 4 maanden geleden een hartinfarct gehad en 5 stents geplaatst ik ben hier zo van geschrokken en bang van geworden ik ben ik niet meer. Volgens mijn grootste liefde mijn vrouw en mijn kinderen en alles wat mijn lief zijn ben ik veranderd niet meer vrolijk gouw boos een kort lontje met andere woorden een persoon verandering help help ik wil dit niet mijn gezin is mijn alles zeker mijn klein kinderen wie kan mijn helpen zijn er groepen of zo van de zelfde lot genoten want ik wil van dat gevoel af het is frustrerend

[Hennie Heij]

Beste allen, ca 3 jaar geleden gehad en 3 stens gekregen.
Mijn levens stijl was goed veel sporten in de sportschool 3x per week 1,5 uur tussen door veel wandelen, ben in middels de 75 gepasseerd.
Mijn hobby daarbij was fotograferen maakte jaarlijks wel 2000 foto,s zat op op een foto club.
Na mijn infarct, is mijn foto hobby volledig verdwenen, en maak geen foto meer, ben veel teneergeslagen en tegen depressief aan, vind bijna niet meer leuk en kan niet meer van dingen genieten.
Volgens mij is er in mijn bovenkamer (hoofd) het nodige gebeurd??
Wat te doen met deze terug gang ??
Graag verneem ik van iemand dit heeft overwonnen .

[Marij]

Klopt mijn man na nu 3 hartinfarcten heel erg veranderd in zijn gedrag vooral naar mij toe valt uit over de kleinste dingen .is ook nu erg verward aan het worden.in het verkeer super traag maakt hij een fout is een andere het altijd schuld ..hij vergeet veel ..is niet prettig zo ..

[Auteur]

Berichten