oplossing voor vliegprobleempje

[bert]

wie kan me wat meer informatie geven?

afgelopen jaar ben ik met het vliegtuig naar Tenerife geweest. Heenweg zonder problemen. Terugweg een uur na opstijgen hartklachten: bandgevoel, steken, pijn, razend snel hart, kortom paniek van binnen en janken…..
Dacht echt dat ik weer aan de beurt was.
Een uur vóór het landen (inmiddels 3 uur in de lucht) verdwenen de klachten.

De cardioloog legde uit: in de cabine kunnen ze de luchtdruk niet regelen als op de grond op zeeniveau. De druk is ongeveer gelijk aan op een berg staan van zo’n 3 km hoog.
Het zou een zuurstoftekort kunnen zijn bij de hartspier.
Hiervoor kreeg ik, ter voorbereiding op mijn volgende reis die al gepland staat MonoCedocard Ret. 25 mg. Hiervan heb ik van het moment van inname, tot dag 5 een non-stop migraineaanval gehad. Moest hiermee stoppen, geen vervanging mogelijk door een ander middel (ben nu 48, sinds mijn 32ste van mijn migraine aanvallen af).

Heeft iemand van jullie ook deze klachten en zo ja, wat doe je er tegen?
Ik zag bij de schaatsers dat ze zuurstof in hele kleine flesjes verkopen, zou dat een idee zijn, of kunnen die niet mee het vliegtuig in???
Help help dus, want als het kan zou ik het graag tegengaan bij de volgende keer.
groetjes Patrice

[Anoniem]

Hallo Patrice

Net je verhaal gelezen over je reis naar Tenerife.Het lijkt mij een hele nare ervaring

Ik kan je geen raad geven helaas. maar toevallig moet ik woensdag naar Spanje.
Heb de tickets al besteld enzo….Maar heb wel mijn bedenkingen.
Verleden jaar mei een openhartoperatie, mitralisklep.

Ik ga met het vliegtuig via Lissabon, dan nog paar uur met de auto.
Gelukkig niet door de bergen, het is een vlakke weg….Ze woont in een mooie stadje Badejoz…even groot als Haarlem, maar nog veel gezelliger. Het ligt 2 uur rijden boven Sevilla, vlak bij de grens.

Mijn schoondochter gaat daar binnenkort bevallen en ik had beloofd erbij te zijn.
Ze woont met mijn zoon in Haarlem maar wilde graag in Spanje bevallen.
Nu wachten ze samen daar op de geboorte bij haar ouders, kan ieder moment gebeuren.
Maar duurt het nog wel even voordat ze weer naar Holland komt.

Is wel fijn dat mijn dochter ook mee gaat … veiliger gevoel.

Toch heb ik twijfels en wil de cardioloog bellen, maar ja…heb het nog niet gedaan.
Denk toch maar dat ik even ga bellen morgen, ook vanwege je vraag hier in het forum…
De vraag waarvan ik dacht…ach het zal wel goed zijn….niet ongerust maken….gewoon doen.
Stond net op het punt een berichtje te sturen naar het forum over…Ervaring met vliegen na een openhart operatie.

Hartegroetjes
Cesarina

[Patrice]

Beste Cesarina, wat goed dat je gewoon gaat. Weet je, niemand weet wanneer het zijn tijd is, en om nu tot dat moment van uitstappen overal en altijd bang voor dingen te zijn, is zo zonde, en gaat zo ten koste van de kwaliteit en plezier van je leven.
Dus haske goed dat je gaat.
Ik heb een reis gepland in juli, veertien dagen naar Bali. Met mijn zusje en haar dochter. Manlief past op de hond en de rest van de veestapel.
Mijn moeder heb ik gerust gesteld: als ik in Bali mijn ogen definitief zou dichtdoen, zo ver van huis, dat ben ik al in het paradijs. Dan is de overstap naar de hemel niet zo groot. Heb besloten om gewoon te blijven doen, wat nog op het verlanglijstje staat. De hele dag in bed blijven wachten op wat er mogelijk kan gebeuren, kan ik altijd nog doen, in huize Avondrood, als ik in de 80 ben.

Wat het vliegen betreft: ik denk dat er weinig is wat je kunt doen. Heb het in het ziekenhuis ook nog eens gevraagd. Maar ook artsen hebben er geen oplossing voor.
Dus maar gewoon gaan, hope for the best en heerlijk je kleinkind vasthouden: dat zijn van die zeldzame geluksmomenten die je niet mis mag lopen.
Maar ik hoor wel graag van je hoe het gegaan is.
Ik heb inmiddels 3 infarcten gehad, ben vorig jaar nog naar Japan geweest, dus vliegen kan gewoon, alleen bij de laatste terugrit had ik klachten, en da’s dan vervelend.
Sinds zaterdag weet ik dat ik ook oma ga worden. Mijn oudste dochter is zwanger en in oktober (dus nog heel ver weg) komt het kaboutertje. Heerlijk om dat mee te maken.

Hele fijne reis, en vooral heel veel plezier, lieve groet, Patrice

[Anoniem]

Dankje wel Patrice

Ben terug en het vliegen was geen enkel probleem.
24 februari vertrokken met mijn dochter en na 3 uur probleemloos in Lissabon.

Mijn zoon stond daar te wachten, moe natuurlijk, want had geen moment geslapen. Mijn kleindochter was juist die nacht geboren….geweldig dat we bijna op tijd waren.
Alles ging goed en het is een gezonde meid en een schatje om te zien.

Ben sinds kort weer thuis en ook dat ging goed.
Wel verschillende keren tijdens het verblijf daar wat probleempjes….Moet nog leren om mijn energie goed te verdelen.

Even kort verslagje, nu weer terug naar het dagelijkse leven. boodschappen, koken…pffffffff
Heb nog niks in huis en moet rennen nu…nou ja rennen…gewoon wat opschieten.

Lieve groetjes
Cesarina

[Kruutje]

Dit is een probleem dat wel vaker voorkomt. Ik ben zelf hartpatient, ICD-drager met regelmatig hartritmestoringen, zie op internet levenmeteenicd. Daarnaast ben ik ook nog reisagent (nog steeds selectief actief in mijn reisburo) en heb vooral de laatste jaren menig hartpatient kunnen helpen met een goed advies wat je in bepaalde landen wel en niet moet doen, adressen van ziekenhuizen in het buitenland waarvan ik uit de meldingen weet dat er een goede hartafdeling is etc. Ik heb uitvoerig met verschillende cardiologen overlegd wat te doen bij problemen aan boord. Steeds heb ik gehoord dat er weliswaar problemen kunnen ontstaan zoals pijn op de borst, dichtgeknepen keel, transpireren e.d. maar dat dit niet wil zeggen dat er een zwaar probleem is, in 99% van de gevallen gaat het weer vanzelf over. Ik ben al een hele tijd aan het zoeken naar statistieken over gevallen van hartproblemen aan boord van vliegtuigen, maar dat schijnt niet bijgehouden te worden. Wel heb ik totaal een keer of 150 wereldwijd op forums gelezen dat iemand een probleem gehad heeft, maar het schijnt steeds redelijk goed af te lopen.

[Patrice]

Hai Kruutje,

Niets is minder waar. Mijn schoonzusje, jarenlang stewardes geweest vertelde over de drukverschillen in de kabine waar alle vakantiegangers zitten. Lege waterflesjes trekken helemaal vaccuum, toetjes en afgesloten water/boter/jam verpakkingen staan helemaal bol. Dat er een drukverschil is, is wel duidelijk. Vliegen, vooral op grote hoogte doet wel degelijk wat met je lichaam.

Zo ben ik, als eerder geschreven, lekker twee weken naar Bali geweest. Een geweldig geslaagde vakantie, getuige de 1200 foto’s die we met zijn tweetjes hebben gemaakt.

Na een terugreis van 27 uur stond ik ’s morgens om half 10 weer op de stoep. Koffer uitgepakt, kadootjes uitgestald, gedoucht en om 11 uur even naar bed, om wat slaap in te halen.
Om half 1 werd ik wakker van de pijn van een hartinfarct…. via ons streekziekenhuis uiteindelijk in Zwolle terecht gekomen. Weer gedotterd en wat bleek: de stent uit 2006, zo’n zelfregulerende hormoon- of medicijnafgevende stent in tweeën, bloedstolsel in het midden en tussen twee stents in (2007) ook een prop. Kwestie van stofzuigen en de klachten waren over, nou ja, de pijn in ieder geval.

Ik prijs mezelf gelukkig met een beschermengel uit duizenden, die alle gevaar wist af te wenden tot ik veilig thuis was. Een paar uur eerder en ik had nog boven Afganistan gehangen.

Hartinfarcten in de lucht komen vaker voor dan wereldwijd 150. Logisch ook, je kunt alleen op een forum je verhaal kwijt als je er nog bent. 😛 Mijn schoonzusje (die ik de vraag niet had voorgelegd over mijn vliegvraagje, gewoon omdat ik dat vergat) gaf aan dat het heel vaak is voorgekomen in haar 20 jarige carriere als stewardes. Ook hersen- en maagbloedingen heeft ze regelmatig meegemaakt onderweg. En dat ze achteraf, als ze terugvloog hoorde dat na afloop van de heenreis iemand uit het vliegtuig was omgevallen en het niet meer kon navertellen. Maar dat is niet heel vaak voorgekomen.

Ik heb voor mezelf besloten dat de reis naar Bali een mooie afsluiting is van jarenlange verre buitenlandse vakanties. Ik ga het niet meer doen, moet het ook niet willen. De vorige keer was een goede waarschuwing, nu helemaal en dit was mijn vierde infarct in 5 jaar. Misschien wordt het eens tijd dat ik leuke dingen in de buurt op de grond ga doen. Dan komen de rondreis Marokko, Oost Turkije en Tibet wel in een volgend leven.
En vanaf oktober kan ik oma gaan spelen met een spikplinternieuw eerste kleinkind.

Volgens mijn cardioloog, die met een bubbeltjesecho heeft gekeken of ik niet een ‘doorgeschoten trombosebeen’ had van het vliegen, waarbij ze gecontroleerd heeft of er geen opening zit tussen beiden harthelften (trombose uit het been schiet meestal via het hart de longen in, bij mij dan mogelijk een kransslagader in via een opening) is er wel degelijk relatie met vliegen. Het heeft te maken met de drukverschillen, slechte doorbloeding van armen en benen, geen beweging, kortom, wat al bekend is. Wel gaat ze op zoek naar informatie over er studies over bekend zijn. Het is toch wel vreemd dat 3 van mijn 4 infarcten gerelateerd zijn aan vliegen…. in ieder geval binnen een periode van nog geen 5 weken. En een gebroken stent: je verzint het niet… moest meteen aan dat flesje denken.

Voorlopig ben ik er weer klaar mee. Zwaard van Damocles hangt midden in de kamer, revalidatie, meer medicijnen. Kortom, na de schrik baal ik er wel weer van. Dat ik nu zo’n beetje elk jaar aan de beurt ben. Het was ook wel erg heftig deze keer, maar dat komt omdat het hetzelfde vat was als de eerste keer (in India) en de hele voorkant van het hart beslaat. Dacht echt heel even dat dit het was en over was.
Maar ik ben er nog, ben daar weer heel dankbaar voor, wandel door de weilanden met mijn hond en voel me elke dag weer wat beter.

Groetjes Patrice.

[Kruutje]

Dag Patrice,

Even voor de duidelijkheid. Ik schrijf dat door mij op (voornamelijk buitenlandse) forums gelezen is dat van de 150 x (er zullen er ongetwijfeld vele duizenden meer zijn) die ik tegengekomen ben, in bijna alle gevallen het probleem geen verdere gevolgen heeft gehad.

Overigens, mijn laatste vlucht dit jaar was met ArkeFly en omdat ik voor vertrek al ritmestoringen had (de ICD bleek later goed werk gedaan te hebben), werd de bemanning geinformeerd en werd ik met een rolstoel het vliegtuig ingebracht. Ik wilde ZELF perse naar Nederland terug en niet in het buitenland in een ziekenhuis worden opgenomen. De ritmestoring ging eigenlijk kort na aanvang van de vlucht over en in Amsterdam kon ik lopend als een kievit weer het vliegtuig uit en liet de klaarstaande rolstoel en hulp voor wat het was! Zullen we het er dan maar op houden dat vliegen ook ook wel eens een positieve uitwerking heeft?

Heel veel geluk in de tijd die U nog gegund is. Dat U nog vele jaren van Uw kleinkind(eren) mag genieten.

Hartelijke groet,

Kruutje forumnaam, Guus echte naam.

[Job Pieter Tent]

Intussen weet ik al het een en ander over hoe het is op het moment dat er wat gebeurt tijdens een vlucht, maar ik heb het zelf niet meegemaakt.
Een aantal maanden geleden was ik met mijn familie op reis toen mijn vader op de terugvlucht bijna overleed.
Wij (mijn moeder en ik) zijn ten tijde van het vooral constant beheerst geweest en totaal niet in paniek, misschien door wat we de afgelopen jaren allemaal hebben meegemaakt met mijn vader, maar tja…..

Maar ik denk toch als je een ritmestoornis krijgt tijdens een vlucht dat het behoorlijk knijpen is ondanks de icd? Of zie ik dat verkeerd? :blink:

Even terug naar het verhaal van het registreren van de voorvallen.
Het zijn natuurlijk geen medisch specialisten aan boord van een toestel, dus kunnen zij natuurlijk ook niet diagnosticeren. Indien ze moeten landen in geval van een ernstige situatie zullen ze waarschijnlijk wel ter verantwoorden registreren waarom ze zijn geland.
Het vrijgeven van deze informatie zou daarentegen niet ten positieve komen van de luchtvaartmaatschappij…..

Het is bekend dat hartpatiënten zich over het algemeen beter niet boven de tweeduizend met kunnen begeven. Elke inspanning kost meer kracht e.d. maar ook de onderstaande beschreven situaties. Het is voor ons ook de reden om niet zomaar vliegreizen te organiseren en beperken we ons tot busreizen welk niet boven 2km komen.

Maar daarvan afgezien, vakantie heeft gewoon een positieve uitwerking. En het zou geweldig zijn als mensen, die door een bepaalde aandoening wat schuwer zijn geworden om te reizen, weer wat meer zouden zien. Het verbreken van het isolement, toch?

groeten, Job

[Anoniem]

Wat lees ik nou Patrice? Weer een hartinfarct, verdorie meid wat een pech.
Dat moet heel frusterend en angstig zijn geweest, wat een stress
En al die nasleep en behandelingen, ik hoop wel dat het heeft geholpen! je wandelt alweer met de hond gelukkig 🙂
Moet je nu weer helemaal overnieuw beginnen met revalideren?

Weet je nog dat we het over mijn reisje naar Spanje hadden en je mij gerust stelde.?!
Het is toen goed gegaan tijdens de vlucht, Maar had na aankomst wel heel veel hart ritme stoornissen.
Zo erg dat ik af en toe dacht…dit gaat helemaal mis.

Soms denk ik…zou het toch een late reactie zijn van het vliegen?
De vlucht naar Holland ging weer goed.
Maar eenmaal in Holland kreeg ik weer dezelfde klachten,,,,,en eigenlijk heb ik ze nog steeds.
Snel opknappen hoor….want………………..
Nog paar maandjes en dan in oktober je kleinkind…dat is echt genieten!
Lieve Patrice, veel sterkte en liefs.
Cesarina

🙂

[Patrice]

@Job: dankjewel voor je reactie en reken maar dat ik op vakantie blijf gaan, alleen het gaat er wat anders uitzien dan de verre magische reizen; met de auto, de kleine haarbal kan mee, dus het gaan gewoon hele andere vakanties worden dan voorheen, ook weer iets om me op te verheugen, want dat heb ik nog nooit gedaan.
We gaan naar de andere kant van de wereld om steden te bezoeken en ik ben ooit 1 keer in Maastricht geweest, toen ik 5 was geloof ik…. dus dat wordt hoog tijd.

@ Cesarina: ja de schrik zit er weer lekker in, overdag gaat het wel, maar de binnenkant is bezig met doodgaan, getuige de geweldige nachtmerries die ik heb. Hiervoor lekkere slaappillen van de huisarts gekregen. Want die dromen zijn niet zo erg, maar nu nog even liever niet. Als ik weer wat rechter in mijn lood hang, kan ik daar ook beter tegen. Nu werd ik steeds nogal overstuur wakker.
Bedankt voor je lieve wens en ik ben zeker van plan om heerlijk oma te gaan spelen; in de woonkamer hangen de schommelhaken al aan het plafond.

groetjes Patrice

[Patrice]

Even een update:
ik heb de bubbeltjes echo gehad: waarbij ze onder echocontrole 1 cc lucht in een vat spuiten om te kijken of er een opening tussen de linker en rechter harthelft zit: zou een trombus doorgeschoten kunnen zijn, welke zou zijn opgebouwd tijdens vliegen: uitslag was goed. Geen gat, dus geen relatie met vliegen, was de conclusie van de cardioloog.

Afgelopen maandag een inspannings ECG gehad en ik heb net zo goed gefietst als in mei dit jaar; geen restverschijnselen zichtbaar op het ECG, mijn conclusie is dat er dan weinig schade is ontstaan bij het laatste infarct. Mag komende week starten met de revalidatie, lekker 3x een half uur fietsen bij de fysio in het ziekenhuis. Kortom, binnenkort weer een conditie, goeie moed en lef om weer in beweging te komen, ook als er niemand bij is. Want dat is wel iets waar ik lang last van blijf houden: bang dat er onder inspanning wat gebeurt, maar dat gaat over met 6 weken fietsen onder begeleiding.
Kortom het gaat goed en lekker, gelukkig. Blijf wel bij mijn beslissing niet meer in een vliegtuig te stappen. De eerste vakantieplannen voor een huisje in Zandvoort aan zee staan al op de lijst; uitwaaien met de hond en familie op bezoek, verheug ik me nu al op gaat pas in maart gebeuren hahahaha :woohoo:

[Karien]

Hoi,
Goed dat je die beslissing hebt hebt kunnen nemen niet meer in een vliegtuig te stappen.
Ik heb ook zo’n probleem, ik woon nl. al 20 jaar op Mallorca, in 2005 en in 2009 had ik een hartstilstand. Mijn moeder woont in Nederland, zij weet niet dat ik deze hartproblemen heb,
en nu heb ik zo’n angst om een vliegtuig te nemen en haar gaan te bezoeken.
Ik heb nu 3 stents en de cardioloog zegt dat ik normaal gesproken wel zou kunnen vliegen, maar dat ik wel mijn medische gegevens op zak moet hebben.
Dat stelt me dus ook niet allemaal gerust. Ondertussen vindt mijn moeder (82 jaar) het dus wel raar dat ik haar niet op ga zoeken.
Ik sta nu in tweestrijd of ik haar alsnog moet vertellen wat er met mij gebeurd is, of toch maar de stoute schoenen aan moet trekken en haar gaan bezoeken.
Ik weet het niet ???

Groetjes,
Karien :laugh:

[Patrice]

@ Karien: dankjewel voor je reactie. Ik denk dat ik het echt niet meer ga doen, maar voor mij is het een luxeprobleem natuurlijk. Al moet ik zeggen dat ik af en toe erg verdrietig wordt bij de gedachte Bali nooit meer te zien.

Voor wat betreft je moeder: als jij mijn kind zou zijn, zou ik het me persoonlijk aantrekken als je me niet op kwam zoeken. Ik zou denken dat ik iets verkeerds gedaan had, of gezegd, wat had gemaakt dat je niet meer kwam (ervan uitgaande dat je regelmatig in Nederland was in het verleden).

Dan is het toch handig om het haar te vertellen. Al is het maar om misverstanden uit de weg te gaan.
En 2 keer een hartstilstand…. dat is toch reden genoeg om heerlijk op Mallorca te blijven. De regen komt op dit moment met bakken uit de lucht hier, dus het idee van een tapasje, op een terras met mijn hoofd in de zon, koud biertje erbij….. zucht….. wat rot voor je dat je op zo’n prachtig eiland woont…..
Jammer dat ik niet meer vlieg, anders werden we beste vriendinnen en kwam ik heel vaak bij je logeren en jij bij mij op de boerderij……groetjes Patrice

[Karien]

Hoi Patrice,
Als ik besluit niet meer te vliegen, wil dat zeggen dat ik mijn moeder nooit meer zal zien, ik heb toch nog zoiets, ik moet toch afscheid van haar nemen. Zij is 82 jaar, en niet in staat om nog een vliegtuig te nemen en naar Mallorca te komen.
Echt een probleem hoor.
Wat leuk dat jij op een boerderij woont. Heb je zeker wel veel dieren??
Ik woon ook heel landelijk hier, heb een tuin van 3000 m2, 4 honden en 2 schapen.
En je hebt gelijk hoor, Mallorca is een hardstikke mooi eiland, goed uit te houden hoor,
maar Nederland heeft ook zijn charmes.

Groetjes, Karien

[marjon]

Hoi
Heb de discussie gelezen, op de site.
Mijn vriend kreeg een enorm infarct na een (lange) vliegreis,was al wel jaren hartpatient. Ikzelf heb 3 weken terug een klein infarctje gekregen (tako tsubo: goede coronairvaten, maar niet kunnen omgaan met stress–> hartkrampen–> in dit geval leidde het tot een embolie–>infarct).
Maar wat is nu wijsheid? Bij mijn vriend begon iedereen te roepen dat hij ook nooit zo lang had mogen vliegen, anderen dachten er weer anders over. En nu ik…..? We zijn inmiddels jaren verder, maar hoe denkt men er nu (onderbouwd) over? Ik heb niet de indruk dat mijn cardioloog zich daarin verdiept heeft, maar iets zegt wat haar goed LIJKT, maar ik zou graag meer onderbouwde gegevens ontvangen.
Hoe denkt men er nu over? Is het bekend, wanneer en waarom er een extra risico op een infarct ontstaat bij vliegen? is het aantal uren ook relevant? is het ziektebeeld relevant? Of medicijnen? Of…?
graag jullie wijsheid.
Dank en groeten
Marjon

[Auteur]

Berichten