Mijn naam is George, 49 jaar, alleenstaand, mijn werkgever is Defensie(Koninklijke marine) en ben woonachtig in Veendam
Wat is er gebeurt, (oeps als ik het zo teruglees een best lang verhaal)
Vrijdag 8 april even voor 12:00 uur kreeg ik een beklemmend gevoel bij mijn borstbeen.
Dit heb ik wel vaker gehad want ik heb wel eens last van hyperventilatie (dacht ik).
De druk nam toe en ook kreeg ik pijn aan de achterzijde van mijn linkerarm, gevolgd door een zeer benauwd gevoel.
Nadat dit meer dan 25 minuten aanduurde heb ik een kennis gebeld met de vraag om even langste komen want ik vond het niet al te goed gaan.
Deze vond dat “G….” , een dame bij ons in de straat welke op de ambulancedienst werkt als verpleegkundige, maar eens moest komen kijken.
Ik zei doe maar want om te bellen met 112 en vervolgens te horen krijgen dat het hyperventilatie is, dat zou toch best vervelend zijn.
Dit was mij namelijk reeds eerder (2008) overkomen bij mijn werkgever maar daarover later meer.
Inmiddels was “G….” gearriveerd en die stelde mij wat vragen en gaf gelijk aan mijn kennis de opdracht bel voor ambulance.
De ambulance was er in een paar minuten en een ECG werd snel gemaakt.
Daar ik toch nog wat lijn op de borst had kreeg ik een pufje nitro waarna ik me snel beter voelde.
Net als in 2008 niets te zien op ECG, alleen de ziekenbroeder vertrouwde het niet en wist mij te vertellen dat het wel vaker voorkwam dat het er goed uitzag op de ECG maar dat in werkelijkheid toch iets was gebeurt dus wilde hij mij liever meenemen voor een beter onderzoek en voor controle op bloed.
Ik ben blij dat ik ook wel eens adviezen van mensen opvolg, want na aankomst in het ziekenhuis in stadskanaal bleek bij nader onderzoek toch dat het niet goed was., dat wezen de waardes uit welke in mij bloed werden aangetroffen.
Ik verhuisde naar de IC alwaar ik verbleef tot zaterdag middag.
Het was mij wel duidelijk geworden dat er iets niet goed was maar het heeft toch nog tot zeker zondag middag geduurd voordat definitief werd vastgesteld dat ik een hartinfarct had gehad.
Maandag ochtend werd er gelijk een bezoek gebracht aan mijn hart en wel via de slagader in mijn rechterlies, middels contrastvloeistof werd duidelijk dat 2 kransslagaders er niet al te best aan toe waren. En men ging overleggen met het UMCG wanneer ik daar zo snel mogelijk geholpen kon worden.
Dat zou dus woensdag worden.
Woensdag ochtend werd ik wederom vervoerd met een ambulance naar het UMCG alwaar ik om 14:00 geopereerd zou gaan worden.
Ik had van te voren reeds te horen gekregen dat er 2 stents geplaatst zouden worden.
Alvorens ik naar de operatiekamer ging kreeg ik bezoek van iemand die vroeg of ik wilde meewerken aan een onderzoek.
Wat men zou gaan doen was als volgt:
Als eerste wilde men via camerabeelden in kaart brengen hoe alles eruit zag voor de operatie,
Vervolgens met een ballon de zaak verwijden en daarna zoveel mogelijk onregelmatigheden in het bloedvat verwijderen met behulp van afzuiging, en pas daarna de stent plaatsen.
Uiteraard had ik daar geen probleem me, haal maar weg die troep.
Geschat werd dat de hele ingreep ongeveer 30 tot 45 min ging duren.
Tja dat was dus niet zo de 2 geplande stens werden er 5 en alles bij elkaar was men toch meer dan 2 uur bezig.
De operatie word overigens uitgevoerd via mij rechter pols en ik kan je verzekeren dat ik het prettiger had gevonden als het via de lies was gegaan.
om het geheel goed af te ronden besloot mijn lichaam ook maar een allergische reactie te vertonen op de contrast vloeistof
Maar goed rond 1700 uur was ik terug op de zaal en kreeg te horen dat ik om 2200 uur zou worden ontslagen nadat ze een laatste bloed afname zouden doen.
Nu zit ik dus thuis in afwachting wat de volgende stappen gaan worden.
Zoals eerder geschreven zou ik terugkomen op 2008.
Tijdens sporten werd ik onwel en kreeg dezelfde symptomen als hierboven omschreven.
Ik ging toen snel naar de ziekenboeg alwaar direct een ECG werd gemaakt, ook toen zag het eruit of er niets aan de hand was.
Het zou wel hyperventilatie zijn geweest.
Niets is minder waar want bij de recente operatie en kijk onderzoek is gebleken dat er veel littekenweefsel zat en dat kon dus niet anders zijn dan dat ik eerder een hartinfarct zou moeten hebben gehad.
Nu werd mij ook ineens duidelijk waarom mijn conditie (sinds 2008) en met alles wat ik er ook aan probeerde te doen niet beter werd maar zelf verslechterde.
Maar goed met nog geen 50 lentes op mijn naam ben ik van plan om niet bij de pakken neer te gaan zitten dus ik wacht vol goede moed op het revalidatietraject.
.
