Ondersteuning van je omgeving
Home › Forums › De jongere hartpatiënt › Ondersteuning van je omgeving
- Dit onderwerp bevat 41 reacties, 6 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 9 jaren, 10 maanden geleden door Arcos1.
-
AuteurBerichten
-
BiebsGast
Hoi Brandy,
Lief dat je ernaar vraagt. Gek genoeg zit mijn ik-buffel-door-tot-ik-er-bij-neerval mentaliteit me soms in de weg. Ik werk vanaf onze vakantie afgelopen september weer 2 dagen in de week, doe het hele huishouden en zorg voor de kleine. Natuurlijk wil het de ene dag beter dan de andere maar ik ga (en moet) door. Of het verstandig is… geen idee! Lag er gisteravond wel al om 21.30 in en vanmorgen net voor negenen werd mijn wekker wakker. 😉 Die was ook moe dus dat was mijn geluk op het kleine beetje bij en uitslapen. Maar dat heeft me wel goed gedaan.
Zoiets zei de assistente ook al van de cardiologen. Dat het een half uur fietsen was. Als ik kijk dat als ik hier naar de stad fiets en daarbij onder een tunnel door moet en ik dan bijna niet meer boven kom dan heb ik goede hoop dat de fietstest iets zal uitwijzen. Kan me niet voorstellen dat mijn conditie naar zo’n dieptepunt is gezakt….
brandyDeelnemerik denk dat je begint met fietsen op 60 watt, op het gemakje, je moet dan boven een aantal omwentelingen per minuut blijven, ik dacht 60, kan ik zelf helemaal niet,maar goed
en dan wordt het fietsen zwaarder waardoor je meer kracht moet zetten met fietsen, en als je zelf merkt dat het niet gaat door bijv. pijnklachten dan natuurlijk aangeven
je wordt wel uitgedaagd om door te zetten(niet bij pijn hoor, maar bij bijv vermoeidheid)dus het kan best pittig zijn.
ben benieuwd
probeer soms taken te delegeren indien nodig hè?
buffelmentaleit kan idd tegen gaan werken, maar tja onze (nieuwe)grenzen moeten we zelf trekken, en als je er nooit overheen gaat weet je je grenzen natuurlijk ook niet
ben benieuwd hoe te test zal gaanbrandyDeelnemer@ biebs: succes maandag met je fietstest, ik mag dinsdag ook weer fietsen..
groetjesBiebsGastHoi Brandy,
Jij dan ook succes dinsdag. Hier morgen drukke dag.
Heb vorige week erg veel gedaan met het mooie weer en heb daar verleden week heerlijk van genoten. 🙁 Maar even goed gisteren toch weer volop aan de bak en de zolder verder opgeruimd.
Biebs
BiebsGastHEEFT IEMAND EEN DUBBELLOOPS??? Vanmorgen fietstest gehad en uitslagen gelijk bij de cardioloog. (alles goed) maar nu wist de cardioloog niets van de verwijzing naar het AMC. Want hij had graag Nieuwegein gewild omdat daar het hartcentrum zit. Dacht dat ik goed zat in het AMC… Maar hij had ook graag verder onderzoek willen doen of de kransslagader en de rest wel goed zit voordat hij zou gaan opereren. AMC schijnt dat nu niet te doen. Ik heb een chronisch lage bloeddruk maar die zal nu wel niet te meten zijn zo hoog van frustratie! het gaat potverdorie wel om mijn gezondheid!
Heb huisarts maar gebeld en die belt morgen terug en legt me hopelijk uit wat ik kan doen. Maar tips van hier zijn ook zeker welkom!brandyDeelnemerGGRRRR, ik snap je frustratie,
maar snap het ook niet helemaal, dus het is niet de cardioloog die je heeft doorgestuurd naar het AMC??!!sako1974GastHoi Biebs,
Hoewel het topic er al even op staat, wil ik toch graag reageren omdat het heel herkenbaar is wat je schrijft.
Ik zit zelf weliswaar nog in de onderzoeksfase (angina pectoris, astma, migraine en een lekkende hartklep), maar merk wel dat sommige mensen uit de omgeving het moeilijk vinden om om te gaan met verhalen over ziekenhuis, veel onderzoeken, onzekerheid, opnames op de Eerste Hart Hulp, wachten op uitslagen, verkeerde medicatie en nog meer onderzoeken. Maar ook het feit dat er dagen zijn waarop je niet kunt wat je zou willen, omdat je conditie het gewoon niet toelaat en je het gevoel hebt dat je een spelbreker bent.
Ook ik heb gesprekken gehad met een psycholoog en die geeft ook het advies wat ik op dit forum gelukkig al vaak heb gelezen: zoek lotgenotencontact. Nogmaals, mijn klachten zijn anders dan jouw klachten, maar ik begrijp heel goed hoe je je voelt.
Gewoon blijven schrijven dus als je je hart wilt luchten!
Veel sterkte,
Saskia
Arcos1GastHoi hoi,
Hier is het inmiddels 7 maanden geleden dat ik aan een zijde draadje heb gehangen ivm met een Aortadissectie type A en B. Het gaat langzaam beter met me maar ben nog vaak erg moe en heb veel last van mijn spieren. Heb het idee dat dit nu grotendeels ook komt door al mijn zware medicijnen die ik slik. Herken het ook dat mensen in eerste instantie veel begrip hebben en dit later nog steeds een soort van begrip is maar ditkeer dan wel met wat adviezen erbij.. (Dit durven ze nu wel) Die goedbedoelde adviezen.. en wat het nog veel erger maakt komen die juist van de mensen die het dichtst bij je staan. Ga meer fietsen, ga naar buiten, probeer meer te lopen, leef meer in het ‘nu’. Ben een moeder van 2 hele jonge kinderen alsof ik niet graag actief ben. Wil niets liever voor mijn kids. Vind het heel moeilijk om hier mee om te gaan. Wordt er weer emotioneel van, voel me niet begrepen en krijg het gevoel alsof ik me continue moet verantwoorden. Hoop dat dit ooit minder wordt en ik me geestelijk ook sterker ga voelen om dit ook beter aan te kunnen..
Groetjes,
Joyce
sandrarGastDag Joyce
Ik heb in september mijn tweede openhartoperatie gehad (eerste was transpositie vd grote slagaders – Senningoperatie – , de tweede nu vervanging van tricuspiladisklep) en herken mij wel in jouw verhaal. Ook ik ben nog vaak moe en heb ook veel pijn aan mijn spieren. Algemeen als ik vermoeid ben (liggen kan dan deugd doen!) en sowieso nog fel aan mijn schouder- en borstspieren. Die adviezen krijg ik ook, met als nummer 1: heb geduld (waar ik in stilte van steiger). Ben dinsdag op controle geweest en dat heeft mij wel een positieve mentale boost gegeven. Wat wel nog supermoeilijk blijft, is het zorgen voor mijn zoontje (bijna 2). En dat is inderdaad erg frustrerend. Alleen daarom willen we beter worden. Mensen bedoelen het vaak goed: nemen werk uit handen, zorgen voor opvang, geven advies, maar we moeten oppassen dat ons leven niet wordt overgenomen. Het is mentaal veel harder dan fysisch en daar denken de buitenstaanders nu eenmaal niet aan. Ze vragen “Hoe gaat het?” en wij geven de fysische feiten. De rest van de strijd wordt nu eenmaal snel vergeten.. Maar dan is dit forum er nog hè 😉
Groetjes
SandraMaantje93GastIk herken het onbegrip.. helemaal met goeden dagen dan zie je er goed uit en denken mensen dat je gezond ben.. de laatste 10 weken van mijn zwangerschap dus vanaf de 22weken ging ik er heel slecht uit zien de goeden dagen waren er niet meer. het leek wel of mensen toen pas in zagen dat ik echt ziek ben.. Nu weer in strijd met het uwv… ivm ziektewet uitkering wie ik voor mijn zwangerschaps verlof had. en nu weer hoor te krijgen..
RolandGast@Manuela, ik heb je een privéberichtje gestuurd.
Groetjes,
AnnemarieArcos1GastWOW Sandra, we begrijpen mekaar gelukkig nog.. Heftig hoor een 2de open hartoperatie.. Hou je taai!
-
AuteurBerichten