Goede dag allen,
Mijn naam is Erwin Zuidewijn, en ik ben recentelijk slachtoffer geworden van een circulatie stilstand, graag deel ik hier mijn verhaal, dit omdat ik het belangrijk vind dat mensen het belang van een reanimatie cursus inzien, en dat het ook echt levens red!
Donderdag 5 december (2013) was ik met mijn vrouw onderweg naar het centrum van onze stad, vanaf ons huis is dit ongeveer 30 minuten fietsen, en dit doen wij maar al te graag (vroeger veel afstanden gefietst samen, maar sinds er bij mij een ritmestoornis werd geconstateerd is dat helaas minder geworden) Onderweg werden wij overrompeld door het slechte weer en besloten we te schuilen tegen het onheil onder een brug langs het fietspad.
Na twee minuten stil te staan kreeg ik ontzettende last van mijn kaak, schouders en linker arm, een enorme druk op de borst vloerde mij dan ook vrijwel meteen, waarna alles wazig werd.
De gebeurtenissen die volgen heb ik van mijn vrouw vernomen, en zal ze zo accuraat mogelijk vertellen:
Ik viel van mijn fiets, en maakte een goede klap op mijn linker zij, mijn vrouw dacht dat ik was gevallen, maar al snel bleek dat er meer aan de hand was. (Na het constateren van mijn ritmestoornis, hebben mijn vrouw en zoon een reanimatie cursus gevolgd, dit tot mijn voordeel, want dat is waarschijnlijk wat mijn leven heeft gered) Mijn vrouw heeft haar opgedane kennis goed gebruikt, en was er snel achter dat ik gereanimeerd moest worden. Met 112 op de luidspreker, en druk bezig met hartmassage, hadden mijn vrouw en ik het geluk dat een hardloper die de storm (gelukkig) had getrotseerd langs ons kwam rennen. Nog opmerkelijker is dat deze jongeman een opgeleid brandweerman en militair was, en die alle kennis had om mijn vrouw bij te staan. Hij nam de hartmassage over, terwijl mijn vrouw de beademing deed, en met de alarmlijn belde. Na ongeveer 5 minuten ( volgens mijn vrouw een dubbele eeuwigheid) kwam de eerste ambulance ter plaatse, die vervolgens mijn vrouw afloste, met de aankomst van de tweede ambulance geen minuut later werd ook mijn tweede redder in nood afgelost. Onderweg ben ik even bijgekomen, maar ben ook weer weg gezakt, pas later in de avond ben ik bijgekomen, en kon ik gelukkig snel herenigd worden met mijn gezin.
Iets meer als een week later lig ik nog steeds in het ziekenhuis, in een ziekte traject, wat volgens de arts maximaal 2 jaar duurt. Ook mag ik voorlopig niet werken, en moet ik vooral rustig aan blijven doen, wat voor mij een hele uitdaging gaat worden, ben nooit een stilzitter geweest. Ik voel me best goed, lachen en hoesten gaat nog lastig, want er is na de reanimatie weinig over van mijn ribben.
De politie is zo aardig geweest om de persoonsgegevens van de hardloper op te vragen en door te geven aan mijn vrouw, we hebben telefonisch contact gehad, en heb hem zo al bedankt, ook heb ik gevraagd of ik zijn naam mocht gebruiken in mijn verhaal.
Ik wil mijn vrouw Jolanda Zuidewijn, en mijn tweede redder Phillip Visser bedanken voor de extra tijd die ze mij met mijn familie hebben gegeven, natuurlijk niet de ambulance broeders te vergeten, zonder jullie hulp was ik hier niet meer geweest, het snel handelen van iedereen heeft gezorgd dat ik dit verhaal kan delen, en ik hoop met dit verhaal mensen bewuster te maken van het feit dat reanimeren levens red!!!!!
Bedankt voor het luisteren ( lezen )
Erwin
.
