Mezelf voorstellen

[bert]

Mijn naam is Karin ,geboren in 1966 en wonende in Gelderland.
Ik heb een geboorteafwijking aan de hartklep (bestaat uit 2 flapjes ipv 3 )en hartruis,samengaand met een vernauwing boven in de staf zoals mijn cardioloog dat zo mooi zegt.
In Juni controle gehad en er was wat verandering maar niet zo ernstig,dus in Juni 2011 weer terug komen.
Ik zit schijnbaar 1 mm verwijderd van een operatie en ik moet me er op instellen dat die er ook zal komen.
Natuurlijk gaat het leven door en ben ik er niet iedere dag mee bezig.
Ik denk er wel aan als ik me wat down voel en een harde hartslag heb denk je toch even in je achterhoofd er zal toch niets zijn.
Ik heb me hier aangemeld om toch een beetje de gang van zaken te volgen en hoe iedereen ermee om gaat.

Verder houdt ik me veel bezig met mijn hondjes en ben ik pas geslaagd voor energetisch dierentherapeut en fotografeer ik graag.

Ik wens voor nu, iedereen fijne feestdagen toe en een goed begin van 2011…

:kiss:

[Adrem7]

Hoi Karin,

Nou wij schelen precies 10 jaar, ik ben van 1956.
Geen aangeboren hartafwijking, maar zwaar hartinfarct.
Maar heb wel op de revalidatie gezeten met mensen van jou leeftijd en met aangeboren hartafwijkingen. Zij waren allemaal erg positief, ook na nieuwe hartkleppen.
Hopelijk is het bij jou niet nodig en gaan je hartkleppen nog lang mee, maar mocht het zijn dat je geopereerd moet worden, (heb 6 maanden verschillende mensen meegemaakt met hartklepproblemen) waren allemaal erg positief en voelde zich snel goed.
Fijne feestdagen, en maak je pas zorgen als het zover is. (makkellijk praten, ben zelf de eerste die zich zorgen maakt).
We blijven positief!!!

Gr. Adi

[hans1957]

Hoi Karin,
Vorig jaar (oudjaarsdag) is bij mij ook een aangeboren afwijking ontdekt.
Tijdens een routineonderzoek bij de cardioloog kwam door het maken van een echo naar boven dat ik o.a. ook slechts twee ‘flapjes’ had.
Naast een vergrote aorta.

Na div. onderzoeken uiteindelijk geopereerd op 4 juni.
7 dagen later weer thuis.
Voel me weer helemaal top en kan en doe weer alles.
Natuurlijk besef je maar al te goed wat er is gebeurt, maar omdat je jezelf weer lekker voelt, kun je het leven weer aan.

Sterkte voor de komende tijd.

Hans

[ikkezelf]

Hallo Hans,

Dank je voor je reactie.
Maar ik heb er nog een vraag over….
Waarom ben je uiteindelijk toch geopereerd dan?
En heeft u ook een vernauwing in de staf (zoals mijn cardioloog dat noemt) zitten.
Dit gaat namelijk vaak samen met die kleppen vandaar mijn vraag.
Wat waren je klachten waarom je naar je arts bent gegaan?

Het heeft wel een indruk op je als mens heh.
Ik bemerk dat op omdat je gisteren op oudjaarsdag een reactie hebt geplaatst 😉

Ik wens je het allerbeste voor 2011 in alle goede gezondheid.

Karin

[hans1957]

Hoi Karin,

Ook voor jou natuurlijk de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar!

Zoals ik al zei, was gebleken dat mijn Aorta behoorlijk vergroot was en dit gaf de klachten waarvoor ik in eerste instantie bij de cardioloog terecht kwam.

Een soort druk/benauwdheid als ik met de hond ging wandelen.
Normaal kon ik makkelijk een uur weg ziijn. Maar door de klachten moest ik vaak al na een minuut of vijf even uitrusten en hete benauwde gevoel weg laten zakken.

Door onderzoek kwam daarnaast aan het licht, dat mijn klep vanaf de geboorte niet goed was aangelegd. Twee, in plaats van drie ‘flapjes’. Hierdoor was de tweede klep behoorlijk gaan lekken. Door katheterisatie kwam bovendien naar voren dat er ook vernauwingen/verkalking in de aders was ontstaan, waardoor ook nog drie omleidingen nodig waren. Dit alles resulteerde dus in de operatie.
De vergrote Aorta gaf hiervoor al aanleiding.
Zoiets kan scheuren en meestal is het dan afgelopen.

Het geheel heeft zeker een behoorlijke impact.
Wat mij opvalt is, dat na verloop van tijd je omgeving je wel weer ziet als volwaardig en vergeet wat je hebt meegemaakt. Maar weten niet dat je bepaalde dingen niet kunt vergeten, ‘jou gevoel’. Dat is toch iets van jezelf. je wilt ook niet als een ‘zeur’ overkomen.
Ik denk dat je dat je hele verdere leven meedraagd, je blijft tenslotte hartpatiënt.

Ik voel me lichamelijk verder prima hoor, alleen wat eigenschappen van een kunstklep blijf je natuurlijk de hele dag door voelen en horen.
Mijn conditie is erg vooruit gegaan, lopen, zwemmen en fietsen, ik draai er mijn hand niet voor om.
Maar het gevoel…… Dat kan niemand wegnemen.

Groetjes Hans

[ikkezelf]

Zo zo snelle reactie zeg….

Ik kan het me helemaal voorstellen je stukje wat je schrijft over je gevoel.
Het is ook snel gewoon voor andere om je heen.
Ik maak dat zelfs mee met mijn moeder die zelf hartpatient is.
Reageerd altijd heel makkelijk en wat zij heeft is erger.
Maar het gaat inderdaad om jou gevoel.
Ik herken me daar dan ook helemaal in.

Mijn cardioloog vertelde me in Juni dat ik 1 mm verwijderd ben van een nieuwe hartklep.
En bovendien is er kalk vorming.
Ik zou willen dat hij me dat nooit had verteld want ik ga wel stoer door maar het blijft erg hangen.
Zelf heb ik 5 hondjes en ik wandel dan wat af maar mijn vermoeidheid blijft.
Voor mezelf wil ik conditie opbouwen maar het lijkt alsof het steeds minder wordt.
Dan twijfel ik van…..zou dat komen omdat ik dat maar denk.
Of is het echt minder aan het worden.
Tja, en dan duurt Juni nog heel lang!
Intussen ga ik wel verder hoor,sta zeker niet stil.
Maar eigenlijk wil ik een super conditie krijgen zodat ik als ik geopereerd zou gaan worden snel herstel en zo.
Maar het probleem is….ik voel steeds mindere conditie hahahah
Misschien ieder hondje van ons apart nemen om mee te wandelen
:blush:

Hans dank je voor je reactie fijn dat het nu beter met je gaat!

[hans1957]

Conditie is iets wat ik gelukkig weer heb!

Als je begint met revalideren, kom je er achter dat je al erg veel meer kunt dan je denkt.
Daarna ga je (spreek voor mezelf natuurlijk) als een speer vooruit.
Nooit durven dromen dat het zo snel kon gaan.

Je moet naast je revalidatie natuurlijk zelf ook daaraan werken, maar binne een maandje of twee sta je er echt van te kijken waartoe je weer in staat bent.
Het enige wat me nu enigzins beperkt is het weer.
Maar ik loop een 1,5 – 2 uur per dag met de hond, zwem twee maal per week en doe buiten woon-werk verkeer bijna alles op de fiets.
Dat geeft me een zeer prettig gevoel wat alleen al stimuleert.

Sterkte voor komende tijd en hou mij op de hoogte.

Groeten Hans

[happylil]

Hallo Karin,

Ik ben van 1958 en heb ook een aangeboren lekkende hartklep.
Ben ook al lang in de molen maar de laatste tijden hik ik ook net als jij tegen een klepvervanging aan.
Ik ben van nature wel “stoer”en leef mijn leven, maar merk toch dat het me steeds meer pakt en dan vooral de angst voor de toekomst.
Ik heb twee en binnenkort drie honden en dat is mijn hobby, zowel het lekker lopen als alle andere zaken betreft gezondheid en voeding van je huisdier.
Mijn conditie holt momenteel achteruit, terwijl ik bezig ben met hartrevalidatie na een ablatie.
De nieuwe insteek is nu om mijn conditie op peil te houden, verbeteren gaat waarschijnlijk niet lukken. Gewoon 35 watt fietsen levert me al hartklachten en kortademigheid op en het wordt er niet beter op.
Waar ik enorm veel moeite mee heb tegenwoordig is het aanvaarden dat ik beperkingen heb.
Ik weet dat wanneer ik me daar bij neer zou leggen ik in een diep gat zou vallen.Tegen beter weten in ontken ik nog steeds, en dan vooral naar mijn gezin, dat er iets goed mis is.
Daarom komt er in het voorjaar een pup ( Boerboel) zodat ik een “goal ” heb.
Ik heb nooit last gehad van mijn klep, pas de laatste 3 jaar maar het heeft voor mij een enorme
impact op mijn quality of life. Momenteel heeft mijn lekkage graad 3, bij 4 gaan ze de klep vervangen. Repareren gaat helaas niet meer.

Hou je haaks en alle goeds voor de toekomst!
Groeten Lil

[Anoniem]

Het geheel heeft zeker een behoorlijke impact.
Wat mij opvalt is, dat na verloop van tijd je omgeving je wel weer ziet als volwaardig en vergeet wat je hebt meegemaakt. Maar weten niet dat je bepaalde dingen niet kunt vergeten, ‘jou gevoel’. Dat is toch iets van jezelf. je wilt ook niet als een ‘zeur’ overkomen.
Ik denk dat je dat je hele verdere leven meedraagd, je blijft tenslotte hartpatiënt.

Ik voel me lichamelijk verder prima hoor, alleen wat eigenschappen van een kunstklep blijf je natuurlijk de hele dag door voelen en horen.
Mijn conditie is erg vooruit gegaan, lopen, zwemmen en fietsen, ik draai er mijn hand niet voor om.
Maar het gevoel…… Dat kan niemand wegnemen.

[color=#BF0080][/color]
Hallo Hans ik citeer dit even uit je bericht….om te zeggen dat je helemaal gelijk hebt, zo ervaar ik dat ook.

Groetjes
Cesarina

[happylil]

Hallo Cesarina,

Dus je bent lekker opgeknapt na je klepvervanging?
Mag ik vragen wat jouw klachten waren vlak voordat je werd peopereerd?
Mijn klachtenstroom lijkt in een versnelling te zijn gekomen na de ablatie.
Zit in graad drie,ernstig, zo omschrijven ze dat int OLVG.
Daar ben je toch geopereerd?

[ruud-]

Hoi allemaal,

Ik ben 11 weken geleden gerepareerd aan mijn mitralisklep in het Cath te Eindh.
het gaat nu langzaam maar zeker wat beter en ik krijg hoop dat het goed gaat komen met me.
Mijn klachten voor de ingreep waren:
-Ik was steeds maar moe en had nergens zin in, ging daarom naar huisarts.
-Die constateerde stevige hartruis.
-Cardioloog via echo leverde ernstige klepinsufficientie aan de Mitralisklep op (NIVEAU 4)
-Catheterisatie en fiets ergo gaven beeld van verder gezond hart (Vergroot hart natuurlijk), geen verstoppingen.
-Dus indicatie voor reparatie klep +ring zetten. Kwam op wachtlijst en moest van juni tot in oktober wachten.
-Deze zomer steeds vaker moe en slap. Kreeg het extra moeilijk al het warmer werd. Bij temp boven 25 graden kon ik helemaal niks meer. In de zon staam of lopen was slopend.
-Zo gauw ik ook maar iets te veel at (en nu nog eet) dezelfde verschijnselen, helemaal slap en word kortademig.

Tot voor een paar weken twijfelde ij eraan of ik wel wat opgeschoten was met de operatie. Nu begin ik vertrouwen te krijgen op een betere toekomst.

Voor mij was het een reparatie dus geen vervanging.

Groet, Ruud

[Anoniem]

Hallo Lil

Ja klopt ik ben in het OLVG geopereerd.
Na een second opinion via een cardioloog eindelijk doorgestuurd.
Had heel wat jaren rondgelopen met klachten en er zijn fouten gemaakt. Het was van alles en nog wat, maar vooral niet het hart zei de vorige cardioloog…van een plaatselijk ziekenhuis.
Zo kwam het pas dat ik na 8 jaar de goede diagnose kreeg nadat ik weer eens flauw gevallen was.
Ik had ook veel ritmestoornissen en hoge bloeddruk…ach dat was stress zeiden ze:( Niks aan de hand.

Mitralisklep 4 en tricuspidalisklep graad 1.
Dus er was al de nodige schade aangericht in die tussentijd.
Werd binnen 3 maanden geopereerd, De tricupidalisklep hebben ze zo laten zitten, dat zal nog wel eens gebeuren nog.
Ze hebben de klep wel gerepareerd, maar er zijn wat problemen mee. Bovendien helpt de medicatie niet erg. Vraag mij weleens af hoelang dat goed zal gaan.

Dat laatste stukje over het lichamelijk verder prima hoor enzo…zwemmen en fietsen van Hans …dat heb ik niet…Is er per ongeluk bij komen te staan…via copy.
Dus helaas dat kan ik nog niet zeggen. Hoop dat het ooit nog eens komt.

Lieve groetjes
Cesarina

[Hallo’tjes]

Hoi ik ben 66 en 12 geleden een geboorte
afwijking ontdekt nadat ik af en toe niet lekker werd.
Gevraagd aan cardioloog destijds of dat kwaad kon waarop hij antwoordde dat dat de tijd zou uitmaken.
Nu 12 jaar later beginnen er kleine veranderingen te komen waaronder, ontzettende moeheid, die ik zeker niet in eerste instantie hieraan wijdde. Maar wel soms misselijk en vanuit het niets ineens heel trillerig van binnen, kortom me algeheel niet lekker voelen! Op mijn werk aangekomen paar weken geleden, ineens niet lekker en dachten we aan een infarct,ambulance gebeld en 5 dagen in ziekenhuis !
Nadat er nu (paar weken nadien) foto’s en scans zijn gemaakt is het waarschijnlijk dat deze geboorte afwijking ader opspeelt omdat hij tussen twee grote hartkrans ader s zit en bij stress en of inspanning naar gaat doen, dus zei de cardioloog dat hij wilde bespreken in Erasmus en er wellicht een open hart operatie gedaan moet.
Iemand dit ook meegemaakt of over gehoord?
Gr Hello’tjes

[Hallo’tjes]

Hoi ik ben 66 en 12 geleden een geboorte
E afwijking ontdekt nadat ik af en toe niet lekker werd.
Gevraagd aan cardioloog destijds of dat kwaad kon waarop hij antwoordde dat dat de tijd zou uitmaken.
Nu 12 jaar later beginner er kleine veranderingen te komen waaronder, ontzettende moeheid, die ik zeker niet aanbidt wijdde. Maar wel soms misselijk en vanuit het niets trillerig van binnen, kortom me algeheel niet lekker voelen! Op mijn werk aangekomen paar weken geleden en we dachten een infarct,ambulance en 5 dagen ziekenhuis !
Nadat er nu (paar weken nadien) foto’s en scans zijn gemaakt is het waarschijnlijk dat deze geboorte afwijking ader opspeelt omdat hij tussen twee grote hartkrans ader s zit en bij stress en of inspanning naar gaat doen, dus zij cardioloog dat hij wilde bespreken in Erasmus en er wellicht een open hart operatie gedaan moet.
Iemand dit ook of over gehoord?
Gr Hello’tjes

[Auteur]

Berichten