Goedenavond,
Een idd heel bijzonder verhaal en ook ik ben nieuwsgierig naar dat andere verhaal.
Heel veel dingen herken ik in je verhaal, alleen bij mij was/is nooit iets te zien geweest als een grauwe huidskleur, mogelijk komt dit door het feit dat ik bij goede weersvoorspellingen al een redelijk gebruinde huid krijg. Dit gaf zeker in het begin weer vragen, nou ja u ziet er goed uit, dus is het niet uw maag of???
Wel had ik een gevoel of er een met een snelheid van 100 km per uur tegen een boom was gereden en mijn borst tegen het stuur was geklapt.
Die olifant is voor velen natuurlijk ook een hulp middel om aan te geven dat er weldegelijk een behoorlijk druk op de borst is. en bij het verhaal van die olifant wordt er gewoon gelachen en ook logisch lijkt me. Dus gaf ik aan: ik heb het gevoel dat een olifant zijn sleurf tegen mijn borst heeft gepland en geloof me dat is echt best pijnlijk.
Gelukkig, of misscien ook wel weer ongelukkig genoeg, heb ik geen last meer met het feit dat er wordt gezegd, het zal uw maag wel zijn.
Het sociale isolement vind ik in het begin eerlijk gezegd het meest vervelend, alhoewel dit inmiddels gelukkig niet meer van toepassing
voor mij is.
Ik wens je veel succes met het herstel.
Met vriendelijke groet,
Rob
.
