Hallo allemaal,
Mijn naam is Doreen,ik ben een 50 jarige vrouw, getrouwd en hebben we een dochter..
Ook ik heeft het nodige achter de rug qua gezondheid,net als vele lotgenoten met mij.Het begon allemaal op 10 januari 1996,ik vergeet die datum nooit meer omdat het de verjaardag van wijlen mijn vader was..wij waren op weg naar Ede waar mijn ouders wonen,echter stapte ik al achter het stuur met een lichte zeurende pijn in mijn linkerarm.Ik zocht daar verder niets meer achter dan een verekking van een spier,ik had nog niet het kleinste benul dat dit cardiaal zou kunnen zijn.Immers had ik daarvoor nooit eerder klachten gehad.Afijn we reden op de snelweg echter gingen de klachten niet weg en werd ik misselijk,ik zei tegen mijn partner ‘dit is niet goed ik stop even op eerst komende parkeerplaats’ achteraf gezien is dat mijn gelukkie geweest,ik kreeg al snel een beklemmen gevoel op mijn borst met pijn op mijn borst,deze pijn straalde uit naar mijn linkerarm,nek en rug tussen mijn schouders,ook werd ik benauwd en erg warm.Ik begon te zweten en werd de misselijkheid erger terwijl ik niet hoefde te braken..Het leek of er iets (visgraatje) in mijn keel was blijven steken en het was zwart ineens was alles zwart,ik voelde paniek die overging in een gevoel van rust..heel raar,De rest van het gebeuren heb ik van mijn partner gehoord,Die naar een schaftende wegenwachter is gerent en op zijn beurt de ambulance heeft verwittigt,ik ben toen vanaf de a12 naar het groene. hart ziekenhuis gebracht waar ik ook werd opgenomen op de i.c..ik werd wakker en wist in eerste instantie niet waar ik was of wat er was gebeurd,dit is echt heel eng zeker toen de arts mij verteld dat ik een myocard infarct met een hartstilstand had gehad..ik voelde wel een branderige pijn maar dit was allemaal nieuw voor mij,ik had ook geen benul dat ik gereanimeerd was..later ben ik overgebracht naar het toenmalige zuiderziekenhuis,waar ik gecatetherriseerd en gedotterd ben,,er zat vernauwing in mijn kransslagader..echter loste het dotteren de problemen niet en kreeg ik een stent..dit was een verademing,alleen ik bleef maar moe doodmoe,na vele onderzoeken waaronder een nucleaire scan,bleek dat ik aan het small vessel deseast..en zou ik nooit meer beter worden,en de rest van mijn leven aan de bloedverdunner,vaatverwijderaar,cholesterol remmer met een lading leefregels..uiteraard houd ik mij daar aan,maar mijn conditie is nogsteeds nul..in 1998 kreeg ik er een verassing bij in het toenmalig Dijkzigtziekenhuis nadat ik met uitval in mijn armen en benen werd opgenomen de diagose zekere MS…
Inmiddels ben ik afgekeurd en gescheiden van mijn man,deze heeft mij verruild voor een gezonde partner pffff nou ja zeg of ik hierom vraag,inmiddels leef ik met een vrouw Thea,zij deed mij ontwaken dat ik weldegelijk gevoelens voor mijn eigen geslacht kan hebben,inmiddels zijn wij getroud en accepteerd mijn haar en vice versa prima,ook het feit dat ik een trage vorm van MS heb,het is een langzaam beloop waarbij ik nog redelijk mobiel ben..De ene dag kun je meer dan de vorige,maar met een beetje positiviteit en begeleiding is het al om al redelijk te doen..begrip is nul in mijn omgeving wij wonen in een buurt als ‘klets niet over jezelf,dat doen wij wel als je weg bent’.nu hebben wij als passie oldtimers en houden wij van rallysport,maar de reactie’s zijn niet van de lucht,als ik goede dagen heb besteed ik mijn tijd daar aan,het schoonhouden en heel zelden kleine dingetjes doen aan onze old timer,het geeft wat afleiding voor mij,ook hebben wij huisdieren die mij er geestelijk bovenop houden..verder weet ik eigenlijk niet zoveel meer te vertellen dan dat ik nu mijn middagrust ga nemen,ik begin mij nu best moe te voelen..lieve mensen heeft u vragen stel ze gerust…rest mij u een fijne dag te wensen en maak er wat van.. 🙂
Grtjes,
Doreen..
.
