ICD plaatsing en de angst nu

[bert]

Hallo beste mensen,

Afgelopen woensdag is er bij mij een icd geplaatst. Ik heb meerdere verhalen gelezen hoe geruststellend dit dient te zijn. Bij mij is het op dit moment helaas net andersom. Vanaf het moment ben ik nu als de dood dat het ding afgaat, alsof ik op een vulkaan leef. In de badkamer sta ik met knikkende knieen mezelf te wassen. Hoop echt dat dit snel overgaat.

Groet

[Anoniem]

Heb er geen ervaring mee, maar er zijn hier genoeg patienten die je hierover
kunnen vertellen.
Of je zou de cardioloog kunnen bellen?

Sterkte
Cesarina

[Mathijs136]

Dank je Cesarina. Tot op heden weinig reactie shierop gehad. Zal alsnog eens contact leggen met de cardioloog.

[Roland]

Hallo Mathijs,

Ik heb sinds dec 2010 een ICD vanwege gevaarlijke ritmestoornissen. Het besluit tot implantatie is heel snel genomen. Ik realiseerde me dat ik heel veel geluk heb gehad en beschouw de ICD als mijn waakhondje/beschermengeltje. Hij is nog nooit afgegaan maar het geeft mij een veilig gevoel dat indien het nodig is dat ie in zal grijpen. Vorig jaar is ie opnieuw geïmplanteerd, ligt nu ónder de borstspier. Er is mij daarna hartrevalidatie aangeboden, mentaal en fysiek, waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt.
Na mijn 1e implantatie heb ik contact opgenomen met de STIN (stichting ICD dragers Nederland) die mij in contact brachten met lotgenoten. Hier had ik in het begin toch behoefte aan.
Mag ik vragen waarom jij een ICD hebt? Als je vragen hebt, stel ze gerust. Mag ook via mijn profiel (privé mailbox).
Ik hoop echt dat het vertrouwen in je lichaam terug gaat komen, het is ook nog heel recent gebeurd bij je. Als ik iets voor je kan betekenen, laat maar weten.

Hartegroet,
Annemarie

[MirjamBrug]

Dag Mathijs,

Wat ontzettend vervelend dat jij je zo rot voelt! 🙁

In juni (dit jaar) heb ik plotseling een ICD gekregen. Vanaf het moment dat het apparaat in mijn lijf zat voelde ik mij veilig. Daarvoor heb ik mij meer dan 2 jaren onveilig gevoeld terwijl ik daar geen grond voor had. (Pas na een EFO bleek dat een ICD dringend nodig was en is deze diezelfde dag nog gezet.)

De angst voor een shock heb ik niet gehad. Wel vond ik het heel spannend of de ICD wel goed zat; na de eerste controle bleek dat prima in orde.

Inmiddels heb ik vorige week de eerste shock gehad. Bij bewustzijn. Niet de bedoeling, maar eigenlijk valt het best wel mee. Het is niet fijn, maar het is heel kort. Mijn ICD is opnieuw ingesteld nu en ook ik moet nu weer vertrouwen krijgen in de ICD. C’est ca.

Geef het tijd. Het vertrouwen moet groeien. Met kleine stapjes kom je er wel! Het is ook niet niks, zo’n ding in je lijf!

Groet,
Mirjam

[yvoseule]

Dag,
Ik heb begin 2011 een ICD gekregen en was ook erg angstig. Uiteindelijk is hij in september 2011 3 x achter elkaar afgegaan bij zeer ernstige hartritmestoornissen. Ik kreeg daarna paniekaanvallen, heel erg. Ben wekenlang de deur niet uitgeweest, durfde niet alleen te zijn, niet te fietsen, etc. Heb op verwijzing van de Radboud bijna een jaar gesprekken gehad met medisch psycholoog, met name om angst en paniekaanvallen te verminderen. Dat heeft erg goed geholpen en daar ben ik nog altijd blij om. Misschien is voor jou zoiets ook mogelijk.
hartelijke groet, yvonne

[Claudia1]

Ik heb sinds dit jaar een s-icd en ik had in het begin ook die angst.
Die angst heb ik later omgedraaid. Als er wat gebeurd, gaat dat ding af en ben ik er weer. Voel me nu veilig.

Ik moet ook zeggen dat ik me bij sommige dingen een schop onder de kont moet verkopen.
Maar dat zal ook wel normaal zijn denk ik.

Komt allemaal wel goed, je moet alleen zelf de kracht zien te vinden om de angst om te zetten naar veilig.

[zeefjes]

Hoi mathijs het is nu bijna een jaar geleden dat je de icd hebt gekregen hoe is het nu met je angst?
Ikzelf heb hem gekregen op 13 januarie 2010 en het heeft mij ook heel angstig gemaakt het heeft me dan ook zeker een jaar geduurd eer ik vertrouwen ging krijgen.
Toen ik de eerste weken thuis was durfde ik niet alleen te zijn,durfde niet naar buiten alleen eigenlijk wilde ik het liefste iemand om mij heen.
toen na ruim 2 maanden moest ik naar de hartrevalidatie met het ov mijn man ging mee alles oke zolang ik maar niet alleen was,toen moest ik terug naar huis zei hij ineens sorry ik moet naar mijn werk door je zult alleen naar huis moeten.Wat was ik boos bang verdrietig en wat al niet meer maar heb doorgezet een vriendin gebeld met de vraag of ze met mij aan de tel wilde blijven tot ik thuis was leuke tel rekening geworden maaaaaaaar het was goed ik ging steeds meer alleen dingen doen dacht nniet meer elk moment van de dag aan mijn icd en nu na bijna 5 jaar vergeet ik heel vaak zelfs dat ik er 1 heb dus het gaat over heeft alleen tijd nodig

[ksmit120]

Hoi Mathijs ja ik heb ook een i c d al 4 jaar eerst was het wel een beetje wennen maar nu denk ik er soms niet meer aan,maar het is wel een veilig gevoel het zal bij jou ook wel beter worden .Het moet toch zijn duur hebben,hoe meer als je er met anderen over praat hoe beter, dus ga niet in een hoekje zitten ,en als er wat is laat van je horen . gr klaas.

[Auteur]

Berichten