Hallo,
Ik ben Monique, 36 jr, en weet sinds 1,5 jr dat ik een hooggradig 2e graads av block heb. Dit kwam aan het licht bij mijn tweede zwangerschap (ik voelde me zo moe en slecht).
Dat de diagnose werd gesteld was voor mij erg fijn, omdat ik al jaren het idee had dat ik minder energie had dan anderen en er nauwelijks een sociaal leven op nahou.
De eerste boodschap van mijn cardioloog was: pacemaker. Voor de zekerheid stuurde hij de gegevens naar Twente. Hun advies: niet doen zolang er geen klachten zijn. Ik zou na de zwangerschap verder onderzocht worden.
Toen was de uitslag: toch pacemaker, is het niet nu dan wel binnen 5 jr. Op mijn verzoek zijn toen de gegevens naar Zwolle gestuurd, omdat ik het wel heel wisselende berichten vond.
Zwolle gaf echter ’t zelfde advies als Twente: geen pacemaker als er verder geen klachten zijn. Dit op basis van een holter en fietstest en bloedonderzoek.
Met mijn cardioloog heb ik afgesproken dat pacemaker pas aan de orde is als ik echt ga omvallen. Volgens hem maakt het niet uit of ik nu mijn hart zou ondersteunen. Het afbraakproces van de zenuwbanen gaat toch door, ondanks dat. Maar plaatsing is ook niet zonder risico en dan ben ik nog verder van huis. Tot die tijd neem ik duizeligheid en moeheid voor lief.
Maar mijn leven ziet er wel anders uit
Ik trek het gewoon niet om ’s avonds nog wat te ondernemen of meer dan 2 dingen in het weekend te doen. Na de zwangerschappen is dit alleen maar erger geworden. Bladrapen, traplopen, ochtendritueel met 2 kinderen, op slechte dagen ben ik gewoon buiten adem. Ja voor een deel ben ik hier natuurlijk al aan gewend, maar ik vraag me steeds meer af hoe mijn leven eruit zou zien mét pacemaker.
Ik zou graag ervaringen willen horen over de keuze voor pacemaker ( of niet) en welke klachten jullie nog meer ervaren. Ik heb bijvoorbeeld ook veel last van mijn spieren als ik moe ben, spiertrekkingen of heel pijnlijke spieren alsof ze ontstoken zijn. Maar ook draaierig, zwarte vlekken voor ogen en koud, koud koud.
Nou een heel verhaal!
.
