Het zit in de genen

[bert]

Vorige week las ik een erg aardig boek van biochemicus David Hamilton, getiteld Lotsbestemming of Vrije Wil (isbn 978 90 202 0220 5). Daarin stelt hij onder meer op basis van wetenschappelijk onderzoek, dat ons DNA en onze genen bepalen waar onze zwakke en sterke punten liggen. We zijn voor een belangrijk deel als het ware voorgeprogrammeerd. De ene heeft een sterk hart terwijl de ander sukkelt. ,,Aanleg”, simpel uitgedrukt. En daar kun je botweg niks aan doen. Zo worden we geboren, daarmee moeten we leren leven. Dat is in de woorden van Hamilton ons lot. Hij geeft enkele interessant voorbeelden. ,,Sommige mensen die crimineel gedrag vertonen, missen bijvoorbeeld het genetisch vermogen om in hun brein genoeg serotonine te produceren om hen te helpen allerlei impulsen en verleidingen te weerstaan. Ook verslavingen kunnen iemands vrije wil overvleugelen” (pag 103). Hij gaat verder: ,,Sommige mensen die gewelddadig gedrag vertonen doen dit omdat hun genen de volledige ontwikkeling van hun prefontale kwabben niet stimuleren” (pag. 104). Deze kwabben vormen dat deel van ons brein dat zich het laatst heeft ontwikkeld, en zij controleren de hogere hersenfuncties. Bij gewelddadige personen is dit deel onderontwikkeld en zijn er slechts weinig neuronen in aanwezig. Daardoor hebben deze mensen veel minder controle over hun gedrag. Hij stelt dan de vraag: ,,Is dat hun schuld?”. Hij pleit dan ook voor meer begrip. Verderop schrijft hij: ,,Sommige onderzoeken naar postnatale depressie hebben aangetoond dat die een resultaat kan zijn van een tekort aan EPA in het brein. EPA is een omega-3-vetzuur dat onder meer in vette vis zit. Een foetus heeft het nodig voor de groei van zijn hersenen en als het voedingspatroon van de moeder er niet voldoende van bevat, dan haalt de foetus wat het nodig heeft uit de hersenen van de moeder. Dus kunnen de hersenen van de moeder na de geboorte EPA tekort komen, met depressie als gevolg”.
Uit deze en talloze andere voorbeelden in het boek wordt duidelijk, dat we aan nogal wat dingen gewoon weinig kunnen doen. Ze zitten letterlijk en figuurlijk in onze genen. We kunnen er wel rekening mee houden en ons gedragspatroon daarop aanpassen. Ook kunnen we met deze wetenschap in ons achterhoofd wat meer begrip opbrengen voor mensen die de fout in gaan, lijkt me. Hoe moeilijk dat soms ook is. Maar ja, hij die zonder zonden is werpe de eerste steen…

[Anoniem]

Aardig om in dit verband te melden: Bij schizofrene patiënten komen vaker ‘stotterende’ genen voor. Het patroon van erfelijk materiaal is niet regelmatig. Soms ontbreken genen, en soms komen ze twee of meer keer vaker voor. Dat blijkt uit onderzoek van de universiteiten van Amsterdam, Groningen, Maastricht en Utrecht, dat donderdag 31 juli is gepresenteerd.

Volgens de onderzoekers is de vondst een eerste stap in een nieuwe onderzoeksrichting naar het ontstaan van schizofrenie.

De universiteiten hebben samen het erfelijk materiaal van ongeveer duizend Nederlandse patiënten onderzocht. De wetenschappelijke studie maakt deel uit van een groot internationaal onderzoek naar schizofrenie waarbij in totaal ongeveer vierduizend patiënten zijn betrokken.

De onderzoeksresultaten zijn donderdag gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature. Ook hier geldt dus: het zit in de genen.

[Dolores]

Volgens mij kun je alleen je gedragspatroon aanpassen als je je bewust bent van het probleem.
Rijst natuurlijk de vraag of deze mensen hun eigen gedrag als een probleem zien en ervaren.

[Tolletje]

Ik denk, dat wij niet alles aan de genen op mogen hangen, dat zou wel heel erg makkelijk zijn. Je handelt verkeerd, of vertoont a sociaal gedrag, hup ik kan er niets aan doen, het zijn mijn genen. Maar voor een deel kan ik er toch wel in mee gaan. Want waarom wordt de een van een glas water dik en kan de ander zig vol eten en blijft slank, met dezelfde inspanning.
Maar ook wat de gezondheid betreft, wordt er vaak geroepen, allemaal je eigen schuld, had je maar……! Maar ik ervaar zelf, dat hoe ik ook mijn best doet, men weet mij altijd te vinden als er weer eens een rot kwaal voorhande is. Vaak hoor je, je zult wel dit, of je zult wel dat, je kunt zo veel tegensputteren als je wilt, het is dan van ja, ja,………! Maar of die tegenstanders dit geloven, ik denk het niet.

[Anoniem]

veel mensen staan inderdaad snel met hun oordeel klaar en het lijkt inderdaad zo dat de ene mens vaker door iets getroffen wordt als de ander, sommigen hebben nooit iets, bij anderen hoeft de wind maar verkeerd te staan of ze hebben al een ontsteking o.i.d.
Genen zijn heel ingewikkelde “dingen”. waaruit je van alles kunt afleiden, maar ik ben het met Tolletje eens dat het ook wel vaak als excuus wordt gebruikt. Ik denk dat het en en is, er zullen eigenschappen en ontwikkelingen in je leven zijn die aan de genen ten grondslag liggen, maar die ook door leefwijze en denken verder tot uiting of onderdrukt kunnen worden, bv. het schijnt dat dik worden in de genen zit, maar je kunt het natuurlijk(gedeeltelijk) voorkomen door op je voeding te letten.

[Job Pieter Tent]

Ik kan niets anders dan bevestigen wat hieronder staat.
Ik word langzaam wat boller (ik zal het zo stellen) en dan krijg je alweer de eerste opmerkingen, je moet maar wat meer gaan bewegen, sporten, minder eten.
Erg makkelijk, maar ik eet weinig, een paar boterhammen per dag en avond eten. (ok, in het weekend wil ik me wel eens laten gaan)
ik vertrek s’ochtens om kwart voor 7 en kom rond 7 a 8 weer thuis, kunt u zich voorstellen hoeveel zin ik heb om dan nog te gaan sporten? Één keer per week Salsa les vind ik wel voldoende voor nu. Gegarendeerd dat later gezegd wordt, je had maar meer moeten sporten…
Maar dit terzijde. Genen zijn inderdaad heel erg complex, alleen zijn deze nog steeds niet doorgrond. Elk stukje wetenschappelijk bewijs is te interpreteren en dat wordt dan ook gedaan met de berichten die naar buiten komen. Zoals Hieronder al gesteld wordt, het is slechts een stukje basis, die tijdens de opvoeding gemodelleerd kan worden.

Voorbeeld;

Mijn grootvader, een arrogante, verveldende man. Hij sloeg mijn vader. Mijn vader had een keer niet geluisterd naar hem en mocht zijn met zuurverdiende centen opgebouwde brommer kapot slaan met een moker… Ietwat sadistisch als je het mij vraagt.
Mijn vader daarentegen, heeft mij slecht één keer een terechte tik gegeven. Nooit heeft hij zulke dingen tegen mij gedaan. Zit het dan in de genen???

[Job Pieter Tent]

Ja dat kan zeker. Het is ook niet goed dat ik weinig eet. Ik ben tegenwoordig steeds regelmatiger aan het eten.
Maar mijn uitspattingen in het weekend zijn niet altijd even wijs :blush: op de markt 5 loepia’s eten… rustig 2 zakken snoep in het weekend en dubbele toetjes :blush: :blush: hihi :woohoo:

Heel slecht wat ik doe… ik weet het

[Job Pieter Tent]

Nou dit weekend heb ik al een beetje wijsheid kunnen vinden. Géén loempia’s gegeten, alleen een bakje kibbeling hihi. Suikervrije snoepjes en slechts een enkel toetje.

Het komt er wel :blush:

[animal]

Ik snap dat je zo snel mogelijk weer naar je gezin wilt ,,maar ik denk dat je op dit moment nergens beter kunt zijn dan in het ziekenhuis.
Dan kun je je in iedergeval veilig voelen .
Ik hoop dat het allemaal weer goed komt en dat je snel naar huis kunt.
Beterschap ,en groetjes
Ad

[M.C.M.]

Sterkte!

[Anoniem]

Hoi Hoi Hoop dat het onder tussen weer wat beter gaat met je laat is horen hoe het is nu heel veel lieve groeten Linda

[Roland]

Hoi Linda Maria,

Na een onverwacht 5-daags ‘logeerpartij’ op de longafdeling ben ik vorige week dinsdag thuisgekomen. De afgelopen 2 nachten heb ik eindelijk wat beter geslapen. Vanmorgen ben ik op controle bij de longarts geweest. Voor hem is het zeker dat een virusinfectie oorzaak is geweest. De longmedicatie die zijn collega tijdens mijn opname voorschreef was geen goede keuze. Het reageert sterk op mijn hartritme wat gezien mijn hartprobleem voorkomen moet worden. Ik heb gelukkig een goed alternatief. Ik vroeg de longarts of er een mogelijkheid is om thuis te vernevelen als ik opnieuw erg benauwd zou worden. Hij vindt dit geen goed idee, is bang dat ik dan nog later aan de bel zou trekken…. Ik moet dan naar het ziekenhuis komen. Mijn vermoeidheid zal nog wel een maand duren. De komende 2 maanden moet ik de maximale longmedicatie blijven gebruiken. Over 3 maanden weer longfunctietest en consult. Ik durf nu eindelijk toe te geven aan de vermoeidheid en leer te accepteren dat ik niet helemaal gezond ben. Volgende week moet ik weer naar de leverarts. Heb ook problemen met de lever. Mogelijk zal ik in de toekomst een transplantatie moeten ondergaan. In juni nog naar de neuroloog i.v.m. gezwelletje in hoofd en dan maar weer hopen dat er niets veranderd is. Volgende week start ik o.b.v een fysiotherapeut met een herstelprogramma en hoop weer snel mijn conditie op te bouwen. Ik ben flink teruggefloten. Dacht maar door te kunnen gaan. Het is lang goed gegaan. Ik wil zo graag :confused:

[Anoniem]

Ik hoop heel erg dat het goed komt met je zal een kaarsje voor je branden.Niet niks wat je allemaal heb hou je sterk he dikke knuffel

[Petje5]

Bij mijn man is gebleken dat de verdikte hartspier erfelijk is.

Dat wordt een lastig traject.

Enerzijds zijn we wel benieuwd of zijn ouders dit gen hebben.

Zij willen dit niet laten onderzoeken…

Voor onze minderjarige kinderen weten we het nog niet…

Een van de kinderen sport heel veel en dat lijkt ons wel een reden om verder te onderzoeken…

[Auteur]

Berichten