Het is erg leuk om ook eens leuke dingen te delen met elkaar

[Lotje]

Hallo Joos, Lijkt mij dat je daar heel vrolijk van kunt worden. Proficiat. Wordt dit nummer 2?

[Joos001]

Ja, nummer 2. Ik heb 1 kleindochter van mijn dochter, zij is afgelopen maand alweer 3 jaar geworden en nummer 2 word van mijn zoon 🙂

[Roland]

Nog even genieten….

Als je de nieuwe dag begroet en je naar een strakblauwe lucht en stralende zon kijkt, de goudgele blaadjes ziet neervallen die langzaam een herfsttapijt vormen, dan kan de dag niet meer stuk. Wat werkt dit door op iemands humeur. Even je zorgen aan de kant schuiven en genieten van al het moois. Geuren opsnuiven, nog even wat zonnestraaltjes opvangen.
Ik weet wat ik ga doen vandaag: genieten!!

Ik wens iedereen een stralende ZONdag. 🙂

[Roland]

Flappie.

Ik heb diverse Wordfeud vrienden en afgelopen week vroeg iemand me via de chat of ik ooit konijn heb klaargemaakt. Ze was op dat moment behalve met het zoeken naar nieuwe woorden ook aan het koken (is weer duidelijk dat vrouwen kunnen multi tasken….) maar kreeg het konijn in de pan niet gaar. Helaas kon ik haar niet helpen want ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om een diertje met zo’n hoog aaibaarheidsgehalte 3 uur lang in een pan op het vuur te laten sudderen en uiteindelijk de inwendige mens hiermee te verzorgen. Ik vroeg me af waardoor dit komt want met varkensHAAS en ossenHAAS heb ik geen probleem. Ik ging weer terug naar mijn jeugd naar het moment waarop mijn vader uit de nachtdienst kwam en een konijn meebracht. Hij had het langs het spoor gevonden en het was nog warm geweest en intact, het miste geen onderdelen. Of ons mam het even wilde schoonmaken…. En dan komt het beeld weer terug hoe Flappie aan zijn achterpootjes aan de stalen waslijn opgehangen werd en met welk gemak mijn moeder zijn (of haar) jasje uittrok. Ons pap gaf aanwijzingen….
Ik heb daarna nooit meer konijn gegeten. Als ik in Maastricht af en toe ga lunchen dan zie ik steevast op iedere menukaart ‘Knien in ut zoer’ staan, ‘Konijn in het zuur’ (op Maastrichtse wijze) voor de niet-Zuiderlingen onder ons. ‘Annemarie, dat moet je echt ‘ns proberen, is zóóó lekker’, wordt me regelmatig gezegd. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen. Mijn Wordfeud-vriendin heb ik een link gestuurd naar het Maastrichtse recept, wat gelukkig voor haar als Westerling ook in duidelijk ABN te lezen is. Of het haar nu wel gaat lukken? Anders zou ze overstappen naar plan B, namelijk boerenkool met worst.

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

Voor wat, hoort wat! (1)

Ik woon op een gezellig woonerf. Tijdens de aanleg van het groen vond iemand achter het bureau het blijkbaar nodig om op een paar vierkante meter 6 boompjes te planten die na ruim 25 jaar bijna tot de hemel reiken. Een prachtig gezicht natuurlijk maar het brengt in het najaar ook wel extra werk met zich mee. Een paar jaar geleden heb ik de Gemeente een nette mail gestuurd met het vriendelijke verzoek om een bladkorf te plaatsen. Aangezien ik blijkbaar een potje kan breken wordt er sinds die tijd ieder jaar keurig een bladkorf geplaatst. Met een paar buurtjes, inmiddels beschikken we behalve over veger en blik ook over bladblazers, houden we zo de straat schoon.
Net reed er een vrachtwagentje van de Gemeente het woonerf op. Er stapten 4 mannen uit in oranje jassen, oorbeschermers op (waarschijnlijk op dit moment met een temperatuur rond het vriespunt aan de daken te zien, ook fungerend als oorwarmers). Deze hulptroepen hebben met zwaar geschut de tuinen, opritten en straat schoongeblazen. Op mijn vraag of ze zin hadden in een warm bakkie troost werd geen ‘nee’ gezegd, natuurlijk kleedde ik dit aan met een koekje.
Ik waardeer het werk van deze mannen en vind dat er best iets tegenover mag staan. Hoe klein is dan de moeite om even een pot koffie te zetten. ‘Mannen, bedankt!’

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

Voor wat, hoort wat! (2)

Een paar jaar geleden stuurde ik aan het einde van het ‘blad-val-seizoen’ onderstaand mailtje, in rijm vanwege de naderende Sinterklaastijd, naar de Gemeente:

Voor een woonerf Sjiek en Sjoen (slogan Gemeente Maastricht)
gaven de buurvrouwen hem weer flink van katoen.
Ons verzoek om op korte termijn de bladkorf weer te komen legen
dan kunnen wij er weer een tijdje tegen.

Antwoord Gemeente:

De melding is gemaakt en verstuurd,
binnenkort veegt de wagen weer bij u in de buurt.
Alle blaadjes groot en klein,
en het woonerf zal weer netjes zijn.
Onder nummer … is het genoteerd
zo kan er niemand meer uitglijden, ook niet het peerd.

Geweldig, zo’n reactie. :laugh:

[brandy]

:laugh: :laugh:
echt heel leuk,als we allemaal zo met elkaar omgaan is de wereld toch een stukje vriendelijk he?
ook zo’nlekker (lees)zonnig weertje in limburg?
groetjes,en allemaal een fijn weekend

[animal]

Dat is mooi ,Annemarie ,om zo met die mensen om te gaan.
Als je hun werk waardeert en dat laat merken ,en ook bereid bent om wat zelf te doen ,zullen ze ook veel eerder wat extra’s voor jouw doen.
Groetjes vanuit Roosendaal.

[Roland]

Goedemorgen Brandy,

Wij hadden gisteren inderdaad prachtig weer. We moesten echter helaas binnen 1,5 week voor de 3e keer iemand uitgeleide doen. Such is life….. maar wel een beetje veel in korte tijd. En dan zie ik ook weer de veerkracht die er in mensen zit, er is niet alleen verdriet. Er wordt ook stilgestaan bij de mooie momenten. Het zijn juist deze herinneringen die iemand helpt met de verwerking.

Het leven mag gevierd worden.

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

@Animal,

De mannen van de Gemeente weten inderdaad waar ze op een kop koffie kunnen rekenen. 😉
Ik denk dat ze niet voor niets de auto voor ons huis hadden neergezet. Ik heb maar snel een ochtendjas aangetrokken, en mijn ‘coupe ravage’ kapsel proberen te fatsoeneren. Gelukkig hadden ze meer aandacht voor de warme koffie… 😛

Fijn weekend, Ad.

[Roland]

Pepermuntjes-oma.

Vroeger bij ons thuis was het ’s morgens altijd wat hectisch voor wij alle 5 de deur uit waren om naar school te gaan. Ons mam stond voor iedereen iedere ochtend eieren te bakken. We konden niet met zijn allen aan de keukentafel zitten. Mijn oudste broer at altijd aan de uitschuifbare plank van het aanrecht. We hadden ongesneden brood en voordat mijn moeder het kapje (waar wij om vochten…) afsneed, werd er eerst met de punt van het broodmes een kruisje in het brood gekerfd.
Mijn oma van vaders kant was al vroeg weduwe en kwam regelmatig voor een paar dagen vanuit de Achterhoek naar Brabant. Altijd had ze een rol King bij zich. ’s Morgens klopten wij in onze pyjamaatjes zachtjes op de deur van de logeerkamer en vroegen voorzichtig om een pepermuntje. Oma was meestal nog in dromenland. Ik zie haar nog liggen met haar haarnetje op en de tanden uit haar mond. Het plaatje deed me een beetje denken aan een sprookje… ‘maar grootmoeder, wat heeft u….’ :unsure:
Tijdens 1 van deze logeerpartijtjes waren mijn ouders niet thuis. Mijn oudste broer en zus hadden een plannetje om oma voor de gek te houden. Mijn broer deed een sjaaltje om zijn hoofd, trok een geruite rok en kniekousen van mijn zus aan en zette een zonnebril op. Mijn zus had tegen oma gezegd dat er een vriendin langs zou komen. De voordeurbel ging en ‘de vriendin’ van mijn zus kwam binnen. Mijn broer stelde zich aan oma voor, het sjaaltje had hij omgehouden. Mijn oma keek blijkbaar toch een beetje argwanend en vroeg op een gegeven moment: ‘zeg, heeft A. (mijn zus dus) niet zo’n zelfde geruite rok’? Op dat moment viel mijn broer door de mand en uit zijn rol.
We hebben hier allemaal smakelijk om gelachen, oma gelukkig ook.

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

Oh, kom er ‘ns kijken….

Zo rond deze tijd van het jaar gaat mijn gedachte terug naar de kinderjaren. Dit bracht voor menig kinderhartje toch de nodige spanning met zich mee waardoor de fantasie weleens een beetje op hol wilde slaan. Hoe mijn oudste zus in die periode buiten in het donker iets moest halen en helemaal overstuur binnenkwam. Zij hield bij hoog en bij laag vol dat ze door het paard van Sinterklaas gebeten was. En hoe ik zeker wist dat ik door het kleine zolderraampje een glimp van zwarte Piet opgevangen had. Als kleuter liep ik aan de hand van een Pieterbaas en was vooral geïnteresseerd in Spaanse woordjes maar verder dan ‘uno, dos’ kwam hij niet. Ik had natuurlijk ook niet met zo’n moeilijke vraag moeten komen… Mijn oudste broer vond ‘heel toevallig’ ergens in een kast het speelgoed wat bestemd was voor pakjesavond. Iedere dag ging hij kijken of het er nog lag en moest vooral heel enthousiast reageren toen het heerlijk avondje eindelijk daar was. Op zo’n avond waren wij in de kamer en werd er plotseling met veel herrie via het doorgeefkastje tussen keuken en huiskamer, strooigoed naar binnen gegooid. In de keuken stond dan ineens een mand met pakjes. Beter een goede buur dan … Ieder jaar werd er een aantal keren flink aan de bel getrokken en stond er een heerlijke slagroomtaart op de stoep. Later begreep ik dat dit een bedankje was van mensen waarvoor mijn vader regelmatig klusjes deed. Tja, een slagroomtaart in een juten zak was eigenlijk ook niet mogelijk geweest….
Toen ook onze jongste van zijn geloof was gevallen (wat kon en kan ik goed geheimpjes bewaren) werd de surprise avond ingevoerd. Er werden lootjes getrokken en voor elkaar moesten we een kleinigheidje kopen maar wat zeker zo belangrijk was, het moest voorzien zijn van een gedicht. Dat ging ons allen niet slecht af. In 1 van de gedichten voor ons mam werd gerefereerd aan haar reis naar haar broer in Australië. Mijn moeder werd hierbij vergezeld door een zoon en schoondochter. Mam was een vrouw die altijd onder haar kleding een pantylette droeg (voor de mannelijke lezers: een soort harnas). Al vielen de mussen van het dak, mam ging de deur niet uit zonder dit kledingstuk. In het erg warme Australië hadden ze haar uiteindelijk zo ver gekregen om dit ding toch in de koffer te laten toen ze een dagje naar zee zouden gaan. Om vooral geen aanstootgevend gedrag te vertonen heeft mijn moeder toen pleisters gebruikt om haar ‘pluspuntjes’ te camoufleren want stel je toch voor dat ze zou worden nagekeken terwijl ze over het strand paradeerde…
Deze gebeurtenis was zo mooi op rijm gezet, ik geloof dat ze bij de rijm een doosje Hansaplast kreeg. 😛
Het zijn van die momenten die ik niet snel zal vergeten en altijd zal koesteren.

Hartegroet,
Annemarie

[sako1974]

Hoi Annemarie,

Heerlijk om dit soort verhalen ook te lezen!

Groetjes,

Saskia

[Roland]

Dank je wel, Saskia. Doet me altijd weer goed een positieve reactie te krijgen. 🙂
Mijn leven bestaat gelukkig ook uit heel veel leuke momenten en ik vind het fijn dat er op dit forum ruimte is vrijgemaakt zodat ik dit met jullie kan delen.

Hartegroet,
Annemarie

P.s misschien moet ik mijn korte stukjes maar eens gaan bundelen voor mijn nageslacht…. 😉
Ik vind het wel jammer dat ik de enige lijk te zijn die gebruik maakt van deze topic.

[Roland]

‘Uitgegumd’… :S

[Auteur]

Berichten