Het is erg leuk om ook eens leuke dingen te delen met elkaar

[elzi]

Ik sluit me hierbij aan om ook iedereen fijne kerstdagen te wensen en een heel gelukkig en gezond 2016.

Hartegroet van Ellen.

[Roland]

Kerstboom.

Het traditionele symbool van Kerstmis is, naast de kerststal, de boom. In menige woonkamer zal ie deze dagen opgetuigd zijn met de nodige lampjes en ballen. Dat ooit een spar als kerstboom is gekozen is niet zomaar. De spar is namelijk een eeuwig groene boom, welke naar het leven verwijst.

Onze dochter verdient een centje bij in een groot tuincentrum. Afgelopen week stuurde ze me een app-je waarin ze me vroeg of ik minder bedeelde gezinnen kende die zich door omstandigheden geen kerstboom konden permitteren. Er waren bomen over die ze een mooie bestemming wilden geven.
Uiteindelijk zijn er 20 aanmeldingen geweest. De bomen konden opgehaald worden en het tuincentrum gaf er ook nog een doos kerstballen en verlichting bij. Bij een gezin, 30 km hier vandaan, is een boom bezorgd omdat zij geen mogelijkheid hadden de boom te komen halen. Wat een mooie actie, wat een mooie kerstgedachte. 🙂

Een kerstgroet van Annemarie

[elzi]

Mooie geste van dat tuincentrum. Zo zouden meer middenstanders moeten doen. xxx

[Roland]

Verwen-dag.

Gisteren was het voor mij een ‘oplaad-dag’, een dag die veel positieve energie heeft gegeven.
Maandag trof ik mijn buurvrouw bij de fitness. Zij probeert haar mobiliteit zo lang mogelijk te behouden en traint daarvoor iedere week trouw op bepaalde apparaten. Helaas is artrose een onomkeerbaar proces maar ik heb respect voor haar. Zij vroeg me of ik dinsdagmiddag thuis zou zijn, ze wilde dan even langskomen. Gisterenmiddag stond ze met een prachtig boeket aan de deur om mij te bedanken voor het voorbije jaar waarin ik haar af en toe een helpende hand heb toegestoken. Ik vind burenhulp (maar ook een stukje sociale controle) vanzelfsprekend. Toen wij in 1993 met onze jonge kinderen hier kwamen wonen heeft zij mij zo liefdevol opgevangen. Als geboren en getogen Maastrichtse leerde zij me Maastrichtse woorden en uitdrukkingen. Als ik het soms moeilijk had, mijn man was destijds regelmatig voor zijn werk weg, kon ik altijd bij haar terecht voor een luisterend oor onder het genot van een kop koffie of thee. En nu staat hier in de woonkamer en schitterend boeket van haar.
’s Middags bracht de postbode behalve belangrijke post van het CBR, ik ben weer voor bepaalde tijd rijgeschikt verklaard, ook een boek dat op mijn verlanglijstje stond. Een lieve, dierbare hartgenoot heeft ‘Openhartig’ van Patricia Vlasman aan mij cadeau gedaan. Wat een verrassing! 2 Weken geleden heb ik Patricia in het MUMC+ opgezocht omdat ze toen een flinke ingreep moest ondergaan. Ik had al langer contact met haar via Messenger maar nu hebben we elkaar ook echt ontmoet. Zo bijzonder!

Ik heb me voorgenomen om vanmiddag te gaan lezen. Ik wil me niet laten afleiden door wat stof of een volle wasmand. Het werk zal niet weglopen. Ik moet me dit gunnen. Me even terugtrekken van de wereld om me heen en me verplaatsen in het leven van Patricia.

Hartegroet,
Annemarie

[elzi]

Wat een lieve en fijne buurvrouw heb je. Leuk dat je zo’n waardering krijgt voor iets wat jij vanzelfsprekend vindt.
Ik hoop dat je een fijne “verwendag” hebt gehad en lekker kon lezen.
Liefs van Ellen.

[Roland]

Hallo Ellen,

Ik heb het boek in één adem uitgelezen. Een aanrader!

[elzi]

Goedemorgen Annemarie.

Ik zal kijken dat ik het boek ook kan kopen, ben er nu nieuwsgierig naar. xxx

[Roland]

Mag het een onsje meer zijn?

Vandaag wordt mijn lieve buurvrouw 76 en gisteren had ze me gevraagd of ik samen met haar het gebak wilde halen. De bakker en de slager zitten naast elkaar in het winkelcentrum met een open verbinding. Terwijl mijn buurvrouw de échte Limburgse vlaaien 😉 en taarten afrekende deed ik bij de slager mijn boodschappen. Ik werd geholpen door een verkoopster toen de slager (haar baas) me aansprak en een praatje begon. De verkoopster had intussen alles op de toonbank gezet en vroeg me op een niet bepaald vriendelijke toon of ik snel even af kon rekenen want er stonden nog meer mensen te wachten…. Achteromkijkend vond ik dat wel meevallen. Door de manier waarop ze het me ‘vroeg’ moest ik toch even langer nadenken wat mijn pincode was. Ik heb het gesprek met de slager waar ik ook persoonlijk contact mee heb, afgebroken.
Thuisgekomen haalde ik het vlees uit mijn tas. Ik had toch 750 gr shoarmavlees gevraagd? Zit er een zakje in met 150 gr, genoeg voor een holle kies. Ik dacht dat ik toch zo duidelijk mogelijk gesproken had, lukt blijkbaar niet altijd met mijn hese stem. Ik had nog overwogen om anderhalf pond te zeggen maar tegenwoordig weet ook niet iedereen meer hoeveel gram dat is. Bovendien had ik 2 biefstukjes gevraagd, heb daarbij 2 vingers in de lucht gestoken (meteen een vredesteken voor de verkoopster wiens humeur op onweer stond). In de verpakking zaten echter 3 biefjes. En nee, het was geen actie van ‘3 halen, 2 betalen’.

Gelukkig kwam de man die ’s avonds het vlees sneed me meer dan bekend voor. 🙂

[elzi]

Wat een leuk verhaal weer. De verkoopster had echt haar dag niet.
Zou het niet een leuk idee zijn om al jouw verhalen te bundelen. Ik koop dat boek dan ZEKER.
Liefs van Ellen xxx

[Roland]

Dat is al vaker geopperd, Ellen.
Ik heb ze inmiddels al een paar keer gebundeld (heb ze in Word opgeslagen) en cadeau gedaan.

‘k Moet alleen nog een uitgeverij zoeken…. 😉

[elzi]

Mooi iets om te doen als je weer terug bent in Nederland en je je weer beter voelt. xxx 😛

[Roland]

Rimpels.

Vanmorgen stond ik voor de wastafel om het slaapzand weg te wassen. Ik keek in de spiegel en met een flinke klodder anti-rimpelcrème voor de rijpere huid smeerde ik mijn gezicht in. Als ik de tekst op het potje moet geloven zal ik er eeuwig jong uit blijven zien. Ik dacht aan ‘ons’ mam die haar gezicht dagelijks met water en zeep waste en tot het einde een prachtige, gave huid had. Een enkele keer zag ik dat ze gebruik maakte van het blauwe ronde blikje met witte letters. Mijn oogleden zakken, ik zie kraaienpootjes. Met mijn middel- en wijsvinger probeer ik het een en ander glad te strijken maar zo gauw mijn handen zich weer ontspannen (ik begon kramp te krijgen…) valt alles weer op zijn plek terug. Hier is niet tegenop te boksen. Maar is dit nou zo erg? Iedere leeftijd heeft zijn charmes. Om met naalden en botox aan de slag te gaan zie ik niet zo zitten. Zijn rimpels niet een weerspiegeling van het leven dat je leidt? Lachrimpeltjes, rimpeltjes van de zorgen die je kent maar ook rimpels die levenservaring vertegenwoordigen.
Ik blijf voorlopig lekker smeren met de ‘huidvriendelijke, hydraterende anti-aging creme met rijke textuur’. 🙂

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

Smeren maar!

Het schrale weer van de laatste weken zorgt ervoor dat de handcrème en Blistex bijna niet aan te slepen zijn. Bij mijn man is het zo erg dat hij ’s avonds met katoenen handschoentjes over zijn ingevette handen het bed instapt. Ik had het er met mijn vriendin over die mij vertelde dat haar man een paar jaar geleden ook zo’n last had van gesprongen lippen en met de eerste de beste stift die hij zag liggen, een dikke beschermlaag aanbracht. Wat hij echter niet in de gaten had gehad was dat die bewuste stift de knalroze lippenstift van mijn vriendin was….. 😛

[Roland]

Handtas of ‘hutkoffer’?

Gisteren zijn we met ons gezin naar een verjaardag in Brabant geweest. Het is steeds weer de vraag welke tas ik meeneem maar besloot uiteindelijk de tas te kiezen met vrolijk gekleurde opdruk met vooral heel veel ruimte. Een tas zonder grote vakken waardoor het eerder lijkt op een bodemloze put. Maar omdat er nog al eens gevraagd wordt of ik nog plaats in mijn tas heb was deze keuze min of meer bewust. Met een goed gevulde tas reden we richting de Lichtstad. Zeg nu zelf, een grote tas waar niets in zit ziet niet uit…. Zolang je niets nodig hebt is er niets aan de hand maar op het moment dat mijn zus mij vraagt of ik papieren zakdoekjes bij me heb ga ik met mijn hand in de tas alsof het een grabbelton is waar ik op gevoel hoop het mooiste cadeautje uit te vissen. Het duurt even maar op het moment dat ik bijna besluit mijn hele tas om te kiepen voel ik iets voorbij komen dat veel weg heeft van een pakje zakdoekjes. Al die tijd zit mijn zus met haar handen omhoog. Tja, als ijs zo lekker is dat je er je vingers bij aflikt….. 😉
Als je nagaat hoe dik een portemonnee is die met allerlei pasjes is gevuld. Een pasje voor je rijbewijs, ID, bank- en verzekeringspasjes en dan heb ik het nog niet eens over bonus- en klantenkaarten. Ook zoiets, die klantenkaarten. ‘Mevrouw, heeft u een klantenkaart (pasje) van ons’, wordt mij regelmatig gevraagd als ik ergens aan de kassa sta. ‘Hoe ziet jullie pasje eruit’, is mijn bijna geprogrammeerde antwoord. Dit bespaart mij tijd en een hoop ergernis van klanten die achter mij staan.
En dan denk ik soms toch met wat heimwee terug aan vroeger. Aan de ‘platte’ handtas van ons mam. Echt een hand-tas zonder extra band om over de schouder te hangen. Een tas waarin alleen het hoognodige zat. Een portemonnee zonder overbodige pasjes, een katoenen zakdoekje dat naar 4711 rook met een geborduurde R erop. Eau de Cologne oftewel echt Keuls water. Een sleuteletuitje met de sleutels van de voor- en achterdeur. Geen I-Phone waarmee je 24/7 bereikbaar bent, geen verplicht identiteitsbewijs waarmee je je ten alle tijden moet kunnen identificeren. In mijn beleving was het toch een relaxtere tijd.
Misschien dat ik bij een volgend uitstapje een kleinere tas meeneem en overbodige ballast lekker thuis laat.

Hartegroet,
Annemarie

[elzi]

Echt heel herkenbaar. Mijn man vraagt altijd of ik een hutkoffer bij me heb en wat daar wel allemaal inzit.
We slepen heel wat kilo’s mee. 😉 :laugh: 😛

[Auteur]

Berichten