Het is erg leuk om ook eens leuke dingen te delen met elkaar

[Anne Ellis]

Whahaha…geweldig verhaal! Mijn man en ik hebben er vreselijk om gelachen!
Ja, dat wordt lachen op jouw verjaardag! :laugh:
Dit verhaal blijft je man vast nog lang achtervolgen…… 😉

[animal]

Zulke dingen zijn altijd leuk om te lezen .
Als andere iets verkeerd doen is het extra leuk.
Zo kom je er achter dan je niet de enige bent die wel eens blundert.
Voor Annemarie “Goeie wijn is nog geen bier ”

Groetjes Ad

[Roland]

Hoog opgeleid?

Van de 6 verschillende specialisten die ik met enige regelmaat in de ogen mag kijken zijn er 3 die van over de grens komen, België en Duitsland. Tijdens mijn 1e kennismaking met 1 van hen vroeg deze of ik werkte. Ik zei dat ik fulltime gezinsmanager ben, mantelzorger en vrijwilliger.
Toen ik vorige week zijn hand weer schudde begon hij er over dat ik ‘hoog opgeleid’ ben. Ik snapte het niet en zei dat ik maar ‘gewoon’ fulltime gezinsmanager ben. Na het consult hielp hij me in mijn jas en reikte hij mijn tas aan. Deutsche Höflichkeit?
Thuisgekomen vertelde ik mijn man dat de arts mij om de een of andere reden heel hoog inschat. We moesten er allebei om lachen. Na mijn middelbare school ben ik namelijk meteen gaan werken, een baan werd me min of meer in de schoot geworpen. Mijn man was degene die doorstudeerde. Maar het liet me toch niet los waarom ik een bepaald beeld heb geschetst. Nu denk ik te weten waardoor het gekomen is. Als je praat over ‘Fulltime’ en ‘Manager’ klinkt het eigenlijk best slim…. 😛

Hartegroet,
Annemarie

[Inke]

Annemarie, je bent zeer zeker ervaringsdeskundige en dat kun je niet op de universiteit leren. Wij, je studenten, leren hier veel van. Dank je ! Ineke

[Chris1977]

Onze kleine man heeft afgelopen weekend een grote sprong gemaakt, hij heeft eerst (stiekem) met opa geoefend, voor het eerst zonder zijn zijwielen gefietst.
Wat gaat het hard, nog anderhalve maand en hij wordt alweer 5 en nog heel effe en dan pikt hij de motor van mama of papa in 😛

Nog heel even en hij kan zelf fietsend naar school toe.

Groetjes,
Chris B)

[Lotje]

Chris,
Leuk hé dat jouw klein mannetje al helemaal alleen vooruit kan komen. Daar kun je als ouder van genieten. 🙂
Groetjes, Lotje.

[sandrar]

Super, Chris! Die kleine ventjes houden ons op de been hè 🙂 Ik ben deze voormiddag 2u met mijn zoontje naar zijn toekomstig schooltje geweest. Hij ziet het precies goed zitten. 9 november is het zover. Hopelijk kunnen we dan te voet of met de fiets!
Groetjes
Sandra

[Roland]

Toen was buitenspelen nog heel gewoon….

Laatst las ik een artikel waarin stond dat 1 op de 3 kinderen een tekort heeft aan vitamine D. Ik schrok hiervan, dat hoorde je in mijn jeugd niet gauw. Maar als ik nu om me heen kijk, ieder kind heeft zo’n beetje een eigen tablet of laptop. Bovendien val je uit de toon als je geen mobieltje met internet hebt. Buitenspelen is er niet meer bij. Communicatie gaat niet meer face to face, spelletjes worden niet meer in gezinsverband gespeeld maar via het internet. Wat had ik een fijne jeugd. Na school buiten spelen, zelf spelletjes verzinnen. Zonne-energie opvangen, overtollige energie verbranden. En dan ’s avonds moe het mandje in. Als het regende werden er binnen spelletjes gespeeld. Vele legpuzzels hebben we gemaakt. Met ons mam, die bijna altijd thuis was als we uit school kwamen, deden we spelletjes waarbij we bijvoorbeeld zoveel mogelijk dieren met de letter P moesten opschrijven. Als jij als enige bijvoorbeeld Pony had geschreven dan kreeg je 10 punten. Had een ander dat ook dan kreeg je 5 punten. Dit spelletje deden we ook met plaatsnamen in Nederland, later breidden we dit uit naar Europa. Het was een leuk tijdverdrijf en bovendien educatief. Op zondag gingen we vaak naar een park, badmintonrackets gingen mee en een voetbal. Bewegen, zonnestraaltjes opvangen….Geen vitamine D tekort.
Gelukkig dat hier aandacht aan besteed wordt en er op steeds meer plaatsen ruimtes gecreëerd worden, denk hierbij aan basketbalveldjes, waar de jeugd zich lekker kan uitleven.

Een sportieve groet,
Annemarie

[Inke]

Dat was met recht de goede oude tijd.

[Roland]

Het was in ieder geval een tijd waarin een kind gewoon kind kon zijn. Buiten spelen, ravotten….
Ik herinner me dat ik op mijn step mijn broertje achterna ging omdat hij er op de driewieler vandoor ging. Helaas stond er een electriciteitskastje in de weg met als gevolg een gat in mijn hoofd. Niks plakken, gewoon met lauw water deppen en een kus van ons mam erop. 🙂
In de herfst en winter droeg ik zo’n grijze wollen ‘prik’ maillot. Het gebeurde wel eens dat ik over mijn eigen voeten struikelde waardoor niet alleen mijn knieën kapot waren maar er ook een gat in de maillot zat. Bang voor de reactie van ons mam, zocht ik dan op straat naar het ontbrekende stuk…. :S

[Inke]

Blije kinderen met thuis een blije mama. Andere tijden Annemarie

[Roland]

Over taal gesproken en geschreven….

Een van de dingen die mij al vanaf mijn kinderjaren fascineert is taal. Wat was ik als bijna 6-jarige blij dat ik de kleuterschool achter me kon laten en eindelijk naar de eerste klas op de lagere school ging. Lezen, schrijven, rekenen…..Ik was er aan toe. De eerste woorden: boom, roos, vis. Alles met kleine letters geschreven. Al vroeg begon ik met het schrijven van verhaaltjes. Zo heb ik ooit een verhaaltje geschreven met als titel ‘het vliegende tapijtje’. Een verhaaltje van 14 bladzijden dat ik uiteindelijk heb moeten voorlezen in de klas. Helaas is het schriftje waarin ik onder andere dit verhaaltje geschreven had, verloren gegaan. Waarschijnlijk zijn mijn ouders ooit te fanatiek geweest tijdens een grote zolderopruiming.
Als je stilstaat bij taal, klanken die tot woorden omgevormd worden en vervolgens gevisualiseerd worden op schrift. Hoe wonderlijk is het eigenlijk en toch zo vanzelfsprekend.
Waarom wordt er in buurlanden een andere taal gesproken, worden er andere grammatica-regeltjes toegepast? Maar ook dichter bij huis kan het vreemd klinken als er dialect gesproken wordt.
Toch hoef je niet altijd een vreemde taal te beheersen om iets duidelijk te maken, om elkaar aan te voelen. Jaren geleden waren we met ons gezinnetje in Turkije. We vinden het leuk om te genieten van zon, zee en strand maar tijdens zo’n vakantie willen we ook altijd wat cultuur opsnuiven. Ik herinner me een ontmoeting met een oudere vrouw in een hoger gelegen bergdorpje. We hadden oogcontact maar daar bleef het niet bij. Zij pakte met beide handen mijn handen, keek me zo liefdevol aan. Het was alsof zij voelde wat ik voelde: geluk en wederzijds respect. Woorden waren overbodig…. Een vreemde taal hoeft geen barrière te zijn om elkaar te begrijpen.

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

Een klein gebaar.

Ik heb al een tijdje contact met een hartgenoot via Messenger en een enkele keer via de telefoon. Hij werd voor de keuze gesteld om een waakhondje te implanteren en heeft de afgelopen weken regelmatig met mij gechat om vragen beantwoord te krijgen maar vooral om mijn ervaring te horen. En aangezien die positief is…
Vorige week was het zo ver en om hem een hart onder de riem te steken heb ik hem een kaartje gestuurd. Een door mijn buurvrouw gemaakte kaart met een kikker, als op-kikkertje bedoeld. Vandaag kreeg ik met de post een bedankkaartje. Er zat ook een opkikkertje in…eentje waar ik kokend water aan moet toevoegen. 😛

Proost, hartmaatje, op jouw gezondheid en onze vriendschap!

Hartegroet van Annemarie

P.s ik heb gelukkig geen zoutbeperking…

[Peter65]

Annemarie das inderdaad leuk dat is wat je hier soms nog mis een stukje waar je met elkaar kan chaten
Maar wel een leuk en een liefgebaar en dat stukje over kind kunnen zijn helemaal mee eens dat mis je tegen wordig wel een ook de leuke kinder progamas word tijd dat de auto losse zondag terug komt kunnen ze weer vrij op straat spelen Gr peter

[Roland]

Hoi Peter,

Je hebt wel de mogelijkheid om iemand via zijn/haar profiel een privéberichtje te sturen. Voorheen kreeg je via de mail een melding als er een berichtje in je inbox zat. Nu moet je eerst ingelogd zijn om te zien of er iets in je inbox zit. Ik heb hier met de website beheerder over gemaild. Men zou proberen dit te herstellen, de vraag is alleen, wanneer?? 😉

Hartegroet,
Annemarie

[Auteur]

Berichten