Hallo!!
Ik wil me graag even voorstellen… Mijn naam is R. Ik ben 22 jaar. Sinds mijn geboorte kamp ik al met hartproblemen, ik heb namelijk een aangeboren hartafwijking. Ik heb o.a. transpositie van de grote vaten gehad, verder heb ik een atriumseptumdefect, lekkende hartkleppen, en boezemfibrilatie als gevolg van sick sinus syndroom (hiervoor heb ik een pacemaker gekregen, heb inmiddels alweer mijn 2e). Ben dus verschillende keren geopereerd! Ben inmiddels zelfs al de tel kwijt geraakt omdat sommige operaties opgesplitst werden…:S
Het is altijd erg goed gegaan met me… Nu is er weer een periode aangebroken dat het wat minder gaat. Ondanks de pacemaker heb ik nog steeds boezemfibrilatie, regelmatig weer in het ziekenhuis en ook weer nieuwe medicijnen gekregen. Dit gaat goed, al merk ik nu steeds meer dat ik niet “gezond” ben zeg maar, vergeleken met mijn vrienden, vriendjes en klasgenoten. Elke dag moet ik namelijk 3x daags medicatie voor de ritmestoornissen innemen, plus nog bloedverdunners.. Ik ben hier nu wel aan gewend, maar soms is het toch erg vervelend!
Ik merk dat ik er soms erg van baal en heb echt het gevoel dat ik de enige ben (dat is niet zo dat weet ik ook wel!;)) daarom leek het me een goed idee om me hier aan te melden 🙂 Contact met wat lotgenoten kan misschien wel helpen als het even niet gaat! Want ik merk dat ik toch veel ongemak en onbegrip krijg vanuit mijn omgeving…
Ondanks mijn hartafwijking leef ik mijn leven zoals iedere andere meid van 22.. Ik doe veel leuke dingen met mijn vrienden, ga op stap, heb een drukke studie.. Al moet ik bij veel dingen extra nadenken. Zo kan ik bijvoorbeeld niet uitgaan als ik een drukke week voor de boeg heb, dit is gewoon te vermoeiend.
Ook heb ik 2 lange relaties gehad.. Ik weet dat ik erg veel druk op een relatie leg met mijn afwijking, ik ben vaak ziek of heel erg moe en heb dan gewoon iemand nodig om me op te vangen… 1 relatie is hierdoor stuk gelopen en dit heeft me heel veel verdriet gedaan.. Tevens ben ik ook wel eens afgewezen door mijn grote littekens.. Ze hebben zelfs op school (ik studeerde toen apothekersassistente, nu inmiddels fysiotherapie) gezegt dat ik mijn littekens moest verbergen omdat het aanstoot gevend zou zijn, ook wordt ik nagestaard als ik in bikini loop! Maar dat interesseerd me niet, sterker nog, ik ben niet anders gewend!
Gelukkig heb ik lieve vrienden die veel rekening met me houden en er ook voor me zijn als ik ze nodig heb…
Dit klinkt nou wel allemaal heel depressief, maar ik probeer zo vrolijk en positief mogelijk in het leven te staan, al is dat soms wel erg moeilijk als ik me niet goed voel 😉
Nou ja, bij deze dus: dit ben ik 🙂 Beetje lang verhaal, I know 😉
Liefs.
.
