Mijn naam is Ineke, ben 47 jaar, woon samen met mijn vriend in het noorden van Drenthe. Heb zelf 2 kinderen, zoon van 22 en een dochter van bijna 18. Zoonlief woont op zichzelf en mijn dochter woont bij haar vader maar heb geregeld contact met mijn kinderen.
Zo’n 2 jaar loop ik al te tobben met mijn bloeddruk die steeds te hoog is. Pillen er voor gekregen en leefde mijn leven gewoon zoals het ging. Druk bezig zijn met leuke dingen, paardensport (mennen) onze eigen beesten 2 honden en 3 katten, mijn gezin, fitness om in beweging te blijven en goede conditie. Gewoon een normaal leven in zoverre het normaal is.
In juli 2010 kreeg ik te maken met duizelingen en flauwvallen. Dat beviel me niet omdat dat ook al in mijn jeugd was gebeurd en daar had ik niet zo heel veel zin meer in.
Dus naar de huisarts, die stuurde mij door naar de cardioloog om alles even uit te sluiten.
Fietstest gehad, hart echo, hartfilm en met de fietstest ging ik ook onderuit met een torenhoge bloeddruk (220/115)
Kreeg een holsterkastje 24 uur om en daaruit is gebleken dat de sinusknoop niet goed functioneerde en kreeg eind augustus te horen dat ik een pacemaker zou krijgen.
Was net of ik een klap in mn gezicht kreeg. Maar ook tegelijk een ver van mijn bed show. Volgens cardioloog was het nog niet ernstig maar het kan wel ernstig worden en daarom ook deze pacemaker.
De gevoelens heb ik schijnbaar continue onderdrukt en weggedrukt.
3 september kreeg ik bericht dat ik 7 september mijn pacemaker zou krijgen, ging ontzettend snel. Ene kant is het fijn maar aan de andere kant je hebt geen tijd om het te verwerken. De plaatsing was een hel, kreeg paniekaanvallen op de operatietafel de emoties kwamen er op dat moment als een bom eruit, de verdovingsspuiten waren een drama heb letterlijk gegilt van de pijn, valium hielp zelfs niet eens. Ze zijn uiteindelijk 1,5 uur bezig geweest en nu zit ik weer 4 dagen thuis.
Heb ongelooflijke spierpijn, de wond is paars/blauw/geel, mijn oksel is wat paarsig uitgeslagen, mijn nekspieren doen me pijn, mijn borstspieren begeven het ook nog straks en midden op mijn borst steekt het aan 1 stuk door vooral na inspanning en voorover buigen. Kan ook een koudje zijn wat ook rond gaat. Zo voelt het wel alsof er een verkoudheid opkomt. Bloeddruk is ineens 120/85 en dat is al 4 dagen zo, de wonderen zijn de wereld nog niet uit hoewel de cardioloog en hele ziekenhuis zeggen dat dit niet mogelijk is na pacemaker plaatsing mijn bloeddruk daalt. Blijkbaar wel 🙂
.
