even voorstellen

[trucker-Marcel]

Hoi Nesia.

Wat vervelend dat je je werk hebt moeten stoppen!Maar wel goed dat je je realiseert dat het te veel voor je is en je naar je lichaam luistert het is ook niet niks als ik zo lees wat je al hebt mee gemaakt.

Ook jammer dat je kinderen zo reageren en je moet je zelf hier zeker niet de schuld van geven als je het zelf in de hand zou hebben gehad dan had je jezelf dit zeker allemaal niet aangedaan toch!!!! en inderdaad een mens zit soms vreemd in elkaar ook de mensen waarvan je het soms niet zou verwachten

ik moet zeggen dat mijn vrouw en kinderen het goed oppakken en wel zoveel moggelijk rekening met mij houden zonder eigenlijk echt overbezorgdt te zijn. ik merk het meer in de familie dat ze nu zoiets hebben van ach je bent thuis en gedotterdt dus waarom werk je nog niet. Ik moet ook eerlijk bekennen dat het eerste groep gesprek/ kennismaking wat ik gisteren voor de hartrevalidatie heb gehad mij niet goed is bekommen daar kreeg ik ook het gevoel van jullie zijn gedotterdt nu even op de fiets even trappen en over een paar weken zijn jullie klaar en dan moet je niet meer zeuren.
Na mijn vorige infarct 5 jaar geleden heb ik de hartrevalidatie toch anders ervaren toen heb ik die ook gevolgdt!

Ik moet zeggen ik werk vanaf mijn 16e jaar af tot nu ben nooit werkeloos geweest maar heb wel geleerd door schade en schande dat je nooit onmisbaar bent voor een werkgever ik heb ook weleens gedacht onmisbaar te zijn maar kwam er wel bruut achter dat dat niet zo was en heb nu zoiets van eerst ik en dan het werk!!

ik vind dit kontakt ook prettig en weet dat je 2 kinderen hebt maar niet of er nog een echtgenoot is mocht dit zo zijn dan een lieve hartegroet voor jullie beide!

Gr Marcel

[nesia52]

Hoi Marcel.
Bedankt voor je lieve woorden, ja ik heb ook gelukkig nog een hele lieve man, die steunt me aan alle kanten, maar de kinderen zijn getrouwd, en die zijn op dit moment bezig met alleen maar ruzie maken met mij, dus die wil ik voorlopig even niet zien, als ik ergens een hekel aan heb is het ruzie, maar ze zitten elkaar op te stoken tegen mij, dat komt door het oppassen op de kleinkinderen, waar uk na het infarct ook mee gestopt ben, daar zijn ze boos over, ze snappen niet dat ik niet meer achter die kleintjes aan kan hollen, dus laat ik hun in de steek, zo zien ze dat, en daar kan ik nu niet tegen, dus vandaar even een poosje afstand, het is vervelend, maar voor mij is dit beter dan al die ruzies en spanningen.
Maar ik red me prima hoor, het gaat goed, en we hebben een stacaravan dus ik hoop daar straks weer van te kunnen genieten, heerlijk rustig aan het water, dan heb je ook weer veel mensen om je heen, heel gezellig, dus ik wacht op het voorjaar.
Verder zal het wel goed komen denk ik, maar de jeugd is koppig en ze hebben altijd gelijk dus hat zal wel.
Dit was mijn verhaal weer even ik wens jullie een fijn weekend.
Lieve hartegroet Nesia.

[trucker-Marcel]

Hoi Nesia.

Nou gelukkig heb je je lieve man dan nog die je dan steunt dat is ook belangrijk dan sta je er niet helemaal alleen voor,Wat de kinderen betreft dat doet je pijn dat zij jou niet kunnen begrijpen maar dat ze geen begrip voor je hebben is hun fout en niet de jouwe!!en je laat niemand in de steek hoor het lukt je simpelweg gewoon niet meer.
Ik moet zeggen het valt mij ook zwaar als mijn kleindochter er is en dan zijn mijn dochter en vrouw altijd nog in de buurt maar een lach van die kleine smurf maakt een hoop goed bij mij maar 2 uurtjes bezoek van die kleine heeft voor opa 1 uur bedrust tot gevolg hahaha
Gelukkig heb je nog de caravan om naar uit te kijken wij hebben die niet meer sinds een paar jaar maar zou hem nu wel graag nog gehad hebben het was altijd heerlijk lekker in de bossen maar wie weet he in de toekomst weer!

Ik ben trouwens weer bij de cardioloog geweest en mag deze maand zowiezo nog niet werken,Niet dat ik het zou kunnen hoor maar moet nu trainen hartrevalidatie en bewegen zover ik kan en over een maand kijken hoe het gaat en wat ik dan nog wel of niet aan klachten heb dan word in het medisch team besproken hoe dan verder ik heb nog 3 vernauwingen de ergste zit 75% dicht en dan nog 1 van 70% en nog 1 Van 60%
Ik vind het nogal wat ik merk alleen bij warmteverschillen druk op de borst en bij spanningen als ik me druk maak maar we wachten maar weer af he.

Lieve hartegroet voor jou en je man gr Marcel

[nesia52]

Hoi Marcel. Ik ben ook blij met mijnman, maar ik heb ook 2 kinderen en 2 kleinkinderen, die mis ik toch wel heel erg, mijn kleindochtertje is 2 maanden, ik heb niet eens een geboortekaartje gehad, en dan zeggen de artsen, vermijd stress zoveel mogelijk, maar hoe dan? Mijn man is al verschillende keren wezen praten, die mag nog wel komen, maar ik niet. Nu gaat hij dus ook niet meer, maar nu is er weer een ander probleem, de schoonvader van mijn zoon ligt op sterven, en hij wilde nog graag afscheid van ons neen, dus dat hebben we vorige week gedaan, heel triest, maar nou wil zijn vrouw dat wij op de crematie komen, maar dan sta ik oog in oog met mijn zoon en kleinzoon, nu heb ik een vraag aan jou, Wat zou jij doen in zo,n geval, ik zie het zelf niet zitten, ik heb weinig zin in een tweede infarct, dus sta ik echt in tweestrijd, wat moet ik nou.
Nu ik ben mijn verhaal weer kwijt, wat een zeur hè,
Lieve hartegroet Nesia.

[animal]

Hallo Nesia ,,wat een ellende allemaal.
Maar misschien brengt dit jullie weer wel nader tot elkaar ,als je toch zouw gaan ,al zouw ik er ook niet naar toe durven gaan ,denk ik.
In de bijsluiter van die Nitro spray heb ik gelezen dat je die ook preventief kunt gebruiken ,als je iets gaat doen wat problemen kan veroorzaken.
Dat zouw je kunnen doen ,en eventueel ook nog oxazepan ,om rustig te blijven.
Ook met je man afspreken ,dat hij je goed in de gate houd en als het mis dreigt te gaan snel met je weg gaat.
Ik hoop echt dat het eens weer goed komt . Ik denk er best vaak aan.
Groetjes Ad

[trucker-Marcel]

Hallo Nesia.

Allereerst wil ik je laten weten dat je geen zeur bent hoor ik ben van menning dat we daarvoor hier samen op dit forum zitten om elkaar te steunen in wat voor situatie dan ook!!

maar meid wat een problemen heb je zo bij elkaar en wat een triest verhaal tja wat zou ik doen, Ik denk net als wat Ad hierboven schrijft zou het tot verzoening kunnen leiden met je kinderen als je wel gaat naar die uitvaart ik zou ook uit respect voor de betrefende persoon dus de schoonvader van je zoon en voor het steunen van zijn schoonmoeder mijn gezicht laten zien! Zij hebben jullie tenslotte gevraagdt te komen als het zover is, Zij weten ook van je gezondheid af neem ik aan dus mischien is het een idee om van tevoren aan te geven dat als je merkt dat het je te veel stres geeft je vroeger zou kunnen vertrekken maar dat je het wel wilt proberen.Ik weet niet wat je aan medicijnen slikt op het moment maar mischien kun je idd in overleg met je huisarts die dag wat kalmerends nemen! en wat Ad schrijft de nitrospray bij de hand houden.

Als ik zo je verhaal lees zou ik angst hebben dat het niet gaan naar de uitvaart van de vader van je schoondochter de kloof alleen maar zou vergroten tussen jullie als zij merken dat je er op zo,n moment ondanks alles toch voor hun bent denk ik dat dat wel positief zou kunnen werken. Maar dat denk ik en ik zit niet in jou lichaam weet niet wat en hoe jij je nu voelt op het moment maar weet wel dat je een geweldige man hebt en dat jullie er samen over zullen praten mischien samen de hier geplaatste reactie,s zullen doorlezen en hij je die dag ook zeker zal steunen en in de gaten zal houden.

Ik wens jullie dan ook sterkte voor de komende tijd en hoop dat ik je wat heb kunnen helpen met mijn antwoord.en dat alles weer goed komt tussen jullie.

Een lieve hartegroet voor jou en je man Gr Marcel

[Auteur]

Berichten