Hallo hartgenoten,
Ik wil me even voorstellen.
Mijn naam is petra en ben 46 jaar oud, getrouwd en we hebben een samengesteld gezin.
Zelf heb ik een zoon arthur van 20, mijn man heeft 2 kids van 11 en 16 en wonen ook hier.
Tot een maand geleden was er nog niks met me aan de hand, op een beetje benauwdheid en hijgen tijdens het fietsen na, maar dat zag ik niet als probleem.
Maar traplopen en hard fietsen gingen op een gegeven moment niet meer zo.
Totdat dat erger begon te worden ben ik maar ff langs de dokter gegaan en die stuurde me door, na mijn verhaal te hebben gehoord.
Er werden verschillende testen gedaan, waaronder een hartecho, filmpje en moest fietsen.
De uitslag kwam als een schok, wat ik niet verwacht had
Ik blijk een vernauwing te hebben rond het hart en daarom pompt het hart niet goed genoeg, daarnaast is mijn cholesterol gehalte ook veels te hoog.
Van het ene op andere moment ben je dus hartpatient en moet het rustig aan doen,
Ik werk in de schoonmaak, ben de spil van dit gezin en ren als een dol dwaze door het leven.
Wel merk ik nu als ik me inspan dat ik het benauwd krijg en duizelig wordt, dus ff zitten en het ebt weg.
Ik neem trouw mijn medicijnen in die ik voor de rest van mijn leven moet slikken, dat zijn pillen voor het hart, bloedverdunners en cholesterol tabletten.
En ik sta op de wachtlijst voor een katheresatie.
Maar nu mijn vraag?
Hoe ga ik hiermee om, iedereen zegt rustig aan doen, en thuis proberen ze echt wel te helpen, wat soms moeilijk is voor iedereen.
Hopend op een fijne comminicatie hier op het forum
Groetjes van petra uit purmerend.