Een BDE: een fantastisch vooruitzicht!

[bert]

Een van de onderwerpen die me mateloos interesseren is de Bijna Dood Ervaring, kortweg BDE genoemd. Ik nodig iedereen uit om hierover met mij van gedachten te wisselen. Allereerst verwijs ik in deze naar het uitstekende boek van cardioloog Pim van Lommel, Eindeloos Bewustzijn. Van dat boek zijn vele tienduizenden exemplaren over de toonbank gegaan.

Dit laat zien hoe groot de belangstelling is voor esoterie en spiritualiteit. Veel mensen zijn de kerk kwijt, maar blijven hongeren naar spirituele ervaringen. Opvallend is dat deze belangstelling toeneemt in een tijd, waarin onze wereld steeds materialistischer wordt en mensen vooral gezien worden als consumptievee.

In 2001 publiceerde cardioloog Pim van Lommel in het gerenommeerde medische tijdschrift The Lancet over zijn onderzoek naar bijna-dood-ervaringen (BDE) bij 344 Nederlandse patiënten. Zij hadden een hartstilstand in het ziekenhuis gehad. Van hen bleken er 62 een BDE te hebben meegemaakt. Van Lommels artikel was wereldnieuws.

Sindsdien kunnen we niet meer om het verschijnsel ‘bijna-dood ervaring’ heen. Het is een authentieke ervaring, niet te herleiden tot fantasie, psychose of zuurstoftekort; een BDE verandert mensen blijvend. In Eindeloos bewustzijn legt van Lommel stap voor stap uit hoe mensen die klinisch dood zijn toch zo’n indringende ervaring kunnen hebben. Hij doorspekt zijn betoog met verhalen van mensen die een BDE hebben meegemaakt. Met de meesten van hen heeft Van Lommel persoonlijk contact gehad.

Volgens Van Lommel is de heersende, materialistische visie van artsen, filosofen en psychologen op de relatie tussen hersenen en bewustzijn te beperkt om het verschijnsel te kunnen duiden. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen: het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.

Pim van Lommel (1943) was van 1977 tot 2003 als cardioloog verbonden aan het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem. Sindsdien houdt hij over de hele wereld lezingen over BDE en de relatie tussen bewustzijn en hersenfunctie.

Het boek kost € 24,90 en heeft ISBN-nummer 978 90 259 5778 0. Een aanrader!

Wat vindt u van BDE’s? Heeft uzelf een dergelijke ervaring meegemaakt? Schrijf ons hierover, laat het via deze site weten! Voor mij is een BDE een bemoedigend signaal. Al is ons lijden nog zo groot, aan het eind van onze route wacht ons een fantastische ervaring! Een vooruitzicht dat optimistisch stemt!

Henri Haenen

[Dolores]

Ik heb zelf geen BDE meegemaakt. Ik kan we wel voorstellen dat iemand, die in zo een gelukzalige staat verkeerd het niet fijn vindt om weer terug te komen.
Dit zet het reanimeren van mensen wel even in een ander daglicht.
Is het reanimeren dan niet bedoeld om de nabestaanden leed te besparen, vraag ik me af?
Het afscheid nemen van een geliefde of naaste is verschrikkelijk. Dus moet er gereanimeerd worden, maar of de betrokkene in kwestie hier zo blij mee is? Hij of zij moet blijven leven omdat de nabestaanden geen afscheid kunnen nemen.
Best een discussie waard.

[Anoniem]

BDE. Ik heb er een mooi boek over gelezen.
En inderdaad, afgezien van de twijfelachtige kwaliteit van leven na bijvoorbeeld een langdurige hartstilstand, ik zou woedend zijn bij ontwaken. Maar wat nou als het je geliefde of je kind betreft? En je komt bij de kern van de zaak: willen wij wel op elke hoek van de straat een AED?

Done

[job pieter]

Het is altijd maar de vraag of iemand verder wil of niet. Maar op die momenten ligt de keuze vaak niet bij hun, maar hun familie. Die moeten dan beoordelen wat in hun ogen het beste lijkt. Makkelijk is dat zeker niet, ik weet het..
Je moet dan ook nagaan of er permanente schade zal zijn, zal er een beperking zijn? Kan diegene daar verder mee leven?
Zolang de keuze nooit is gezegd, kies dan voor het leven en probeer de mogelijkheid te geven dat ze zelf mogen kiezen. Voor zover is het niet aan ons om te bepalen wie sterft, we kunnen alleen een langer leven bieden.

Maar we zijn alweer van het werkelijke onderwerp en de start van dit forum afgedwaald. Het gaat om BDE’s. Ik heb het zelf gelukkig (of helaas) niet meegemaakt. Al heb ik wel vaker met wat ongelukjes gedacht; dit gaat niet goed.
Ik denk dat we tegenwoordig door de tv al een bepaald beeld hebben gekregen bij een BDE, maar wie zegt dat het zo is?

Misschien wordt het toch echt tijd om het boek te lezen…. 😉

[Anoniem]

In de literatuur en in wetenschappelijk onderzoek komt – dat moet gezegd – ook een andere variant van BDE ter sprake, die akelig aansluit bij wat allerlei religies ook als vooruitzicht presenteren voor mensen die het op aarde te bont hebben gemaakt: iets wat op de hel lijkt. Sommige verklaringen van gereanimeerde patienten wijzen uitdrukkelijk in die richting. Ik heb zelf ook veel mensen zien sterven. Sinds mijn zesde tot mijn zeventiende was ik misdienaar. Ik werd al vroeg ,,uitverkoren” om te dienen bij de laatste absolutie bij stervenden. Ik heb mensen op heel veel verschillende manieren zien overlijden, hoewel ik dat als kind niet altijd ,,classificeerde”. Dat kan ik wel met terugwerkende kracht, als het ware. In de overgang naar de dood krijgen veel stervenden al iets mee van hun ,,begeleiders” naar de overkant. Soms vertellen mensen daarvan iets. Zo heb ik mensen gekend die vlak voor hun dood verhaalden over engelen, of over familieleden, en vaak stierven zij met een tevreden gezicht. Anderen verhalen herinner ik mij over criminele, maffiosi e.d. die hen gezelschap komen houden tijdens hun laatste uren. Dat geeft aan dat het beter is om een leven te leiden dat niet ten koste van anderen, de natuur of jezelf gaat.

[Lisa]

Henri schrijft:
[quote]Een van de onderwerpen die me mateloos interesseren is de Bijna Dood Ervaring, kortweg BDE genoemd. […]
Wat vindt u van BDE’s? Heeft uzelf een dergelijke ervaring meegemaakt? Schrijf ons hierover, laat het via deze site weten! Voor mij is een BDE een bemoedigend signaal.

Henri Haenen[/quote]

Mijn interesse hebben BDE’s ook en de verwante uittredingen.
Ik geloof dat ze bestaan, maar ik heb er zelf nog geen (bewust gebleven) ervaringen mee.

Mijn moeder echter wel: ze trad regelmatig uit als ze sliep (meestal rond 4 – 5 uur in de vroege ochtend) en vertelde over haar belevenissen “boven”, ontmoetingen met haar overleden zus en ook met nog levenden.

Op een keer lag zij in het ziekenhuis ivm een hernia. Ze had erg veel pijn en was liggend, in een ambulance, gebracht. Volgens de verpleging gaf ze op een avond een harde gil en reageerde daarna nergens meer op. Men kwam direct in actie, en op een afgenomen EEG was geen hersenactiviteit waarneembaar, dus werd ze klinisch dood verklaard. Na enkele minuten kwam ze weer tot leven “gelukkig, u bent er weer” zei een arts, “u heeft ons wel heel erg laten schrikken”. Mijn moeder vertelde de artsen dat ze alles van boven af had gezien wat ze met haar deden. Maar het mooiste was dat haar rugpijn helemaal weg was en ze mocht na een dag observatie – zelf lopend – weer naar huis 🙂

Lisa

[Sjarel]

Dat zal je moeder ook wel heel kwetsbaar hebben gemaakt, lijkt me. Had ze geen last van mensen die haar aankeken alsof ze niet goed wijs was (in verband met die uittredingen, bedoel ik)? Ik lees ook over mensen die een BDE hadden, en dan de grootst mogelijke problemen met hun omgeving krijgen. Ze worden vaak niet geloofd, niet serieus genomen, om te beginnen met hun behandelend geneesheer. Maar ook de partner of familieleden kijken vaak vreemd tegen zo iemand aan. Met als gevolg dat de meeste mensen niet over hun BDE durven te praten. Knap dat jouw moeder wel zo open was over haar uittredingen en haar BDE!

[Tolletje]

Ik heb wel een hartstilstand gehad, maar geen bijna door ervaring. Aan de ene kant vind ik dit jammer, omdat het denk ik wel je angst voor de dood weg haalt en mij dan niet meer zo in paniek zal brengen, als ik weer heel slecht ben.
Maar ik heb ook verhalen gelezen van mensen, die het wel hebben mee gemaakt, maar die daarna eigenlijk een heel andere persoonlijkheid werden. Zij reageerden heel anders, als daarvoor en stonden heel anders in het leven. Voor de persoon zelf, waarschijnlijk veel rustiger, maar voor de naasten van die persoon, heel moeilijk om mee om te gaan, want ze hadden ineens iemand, die heel anders reageert en weten dan niet meer waar ze aan toe zijn.
De persoon in kwestie, snapte ook zijn/haar omgeving niet meer, met al hun zorgen.
Zo kan alles toch ook weer een keerzijde hebben.

[Lisa]

Sjarel schrijft:
[quote]Had ze geen last van mensen die haar aankeken alsof ze niet goed wijs was (in verband met die uittredingen, bedoel ik)? Ze worden vaak niet geloofd, niet serieus genomen, om te beginnen met hun behandelend geneesheer. [/quote]

Die mensen zuller er ongetwijfeld wel geweest zijn, maar daar trok mijn moeder zich niet veel van aan. De meeste mensen waren wel geinteresseerd in haar ervaringen. Mijn moeder sprak er liever toch over, al was er soms ongeloof, dan dat ze het wegstopte. De ervaringen waren soms ook nogal heftig. Ze hield haar “uitstapjes” ook bij in een dagboek.
Voor haar betekenden de uittredingen verder groeien en het materiele niet meer zo belangrijk vinden (waar ze overigens toch al niet veel om gaf).
Ze was erg intuitief ook, en wist vaak bepaalde dingen van te voren al, al vanaf dat ze nog een kind was..

De BDE heeft haar niet veranderd, het was voor haar een heel gewone ervaring 🙂 .

Lisa.

[Job Pieter Tent]

Ik denk dat zelfs de grootste tegenstanders of “ongelovers” wel geïnteresseerd zijn. De mens is nieuwsgierig aangelegd. Ik geloof er zeker in, maar ik geloof ook dat het deels wetenschappelijk en psychologisch te verklaren is. Jammer is wel dat er genoeg mensen zijn met sterke verhalen.

Het is altijd zonde dat mensen erg negatief ten opzicht van dergelijke ervaringen staan. Maar vaak zie je dat naarmate mensen ouder worden, toch meer gaan geloven dat er wat is. Mensen die tegen het geloof zijn geweest, die dan toch voorzichtig beginnen te stellen dat er wel “iets” zal zijn.

Zou het dan komen door een ervaring of veranderd er wat in de mens?

[Dolores]

Tja Job, wat zou het kunnen zijn?
Als ik naar mezelf kijk, kan ik zeggen dat het bepaalde ervaringen zijn geweest die rationeel gezien niet te verklaren waren.
En “geloven” wat is dat nu eigenlijk?
Ik heb wel al heel vroeg in mijn jeugd gedacht ; “geloven, daar hoef ik niet voor in de kerk te zijn”.
Als het over BDE”s gaat denk ik dat het er niet om gaat of het nu wel of niet waar is. Het gaat er in mijn ogen om dat de mensen die bepaalde ervaringen op dit gebied hebben serieus genomen worden. Dat er naar hun geluisterd wordt.
Ik neem aan dat deze ervaringen vooral bij hartpatiënten voorkomen, of zie ik dat verkeerd?
Het zou mooi zijn als iemand die een dergelijke ervaring heeft gehad, deze met ons zou delen op dit forum.

[Sjarel]

Helemaal me eens, Dolores. Hoewel, ik zie dat Job net als zijn Bijbelse naamgenoot worstelt met het goddelijke, hij doet zijn naam inderdaad alle eer aan. Prima zo, want twijfel staat aan de basis van kennis en zelfkennis!

Ook ik spreek van harte de wens uit dat mensen die en BDE hadden, hiervan iets vertellen op dit forum. Overigens, voor wie het nog niet wist, veel hartpatiënten hebben hiervan al verslag gedaan op een andere website, en wel via http://www.merkawah.nl – neem daar gerust eens een kijkje, en vertel op dit forum wat u ervan vindt, zou ik zeggen!

[Lisa]

Sjarel schrijft:
[quote]
Overigens, voor wie het nog niet wist, veel hartpatiënten hebben hiervan al verslag gedaan op een andere website, en wel via http://www.merkawah.nl – neem daar gerust eens een kijkje, en vertel op dit forum wat u ervan vindt, zou ik zeggen![/quote]

Ik kan op die site de verslagen van hartpatienten niet vinden Sjarel :unsure:

Maar ik heb wel een verzameling verhalen gevonden op een andere website.
Voor de geinteresseerden in BDE’s geef ik die even:
http://nderf.org/Dutch/

Lisa

[Melanie]

Ik geloof wel dat er zoiets is als BDE. Natuurlijk hoeft niet alles wat mensen vertellen per definitie waar te zijn , of onwaar. Maar voor mij is het wel een geruststellende gedachte de gang naar naar het licht of dierbaren die ik heb verloren die mij daar opwachten. Daar geloof ik graag in. En geloof heeft in principe niks te maken met waarheid die te toetsen is. Geloof is een geneesheer van angst en onzekerheid. Het geeft vertrouwen en zekerheid. Net als religie. Iedereen snakt naar antwoorden op vragen waarvan we weten dat we er pas echt achter zullen komen als het zover is.

[Anoniem]

Je moet ieder z’n geloof gunnen en dat respecteren, maar….. ik geloof niet in “bijna-dood-ervaringen”. Naar mijn mening zijn alle menselijke verschijnselen en ook alle
natuurverschijnselen uiteindelijk te verklaren. Ik geloof niet. En toch ben ik niet zo heel
erg jong meer, nog ruim twee weken en dan begin ik aan mijn zesenzeventigste jaar, met allerlei ervaringen en lichamelijke ingrepen. Ik heb wel al zeker twee keer gedacht,
dat het einde nabij was, maar gelukkig viel het steeds weer mee: verdomd knappe dokters in het MCL in Leeuwarden (kanker-, hart- en suikerproblemen). De dokters hebben me er weer bovenop gehaald en natuurlijk de mensen dicht om me heen: vrouw, kinderen, kleinkinderen en vrienden. Die heb je allemaal nodig. En ze zeiden, dat ik er rekening mee moest houden, dat ik wel eens dood zou kunnen gaan. Maar? Is dat een bijna-dood-ervaring? Dan heb ik die ook gehad, maar heel bewust.

Harm de Vos

[Auteur]

Berichten