Hoi Sandra, ik heb twee kinderen (4 en 6) en voel me in ieder geval jong genoeg om te reageren :).
Na bijna 9 maanden herstellen van de operatie gaat het met mijn vermoeidheid goed, alhoewel ik ook nog regelmatig een dutje doe. Uiteraard heb ik ook een periode gehad waarin ik heel weinig voor mijn gezin en met name voor mijn kinderen kon betekenen. Niet stoeien, voetballen, klimmen, hutten bouwen, speeltuin bezoeken, noem maar op. Jouw verhaal is dus echt heel herkenbaar in alle details; ook dat verhaal van je zus.
Waar je kindje in ieder geval niets aan heeft is zijn moeder die, zonder haar schuld, weinig kan doen met hem en daardoor ook nog eens een schuldgevoel krijgt wat haar stemming beïnvloed. Voel je alsjeblieft niet schuldig, want die energie kan je beter gebruiken om te herstellen. Het feit dat je alleen al bij hem bent, bij hem zit, hem voorleest, bij hem ligt is echt wel voldoende voor hem, want je bent en blijft zijn moeder.
Sterkte!