Borstwond

[bert]

Ik heb in januari 2007 drie omleidingen gekregen in Enschede. Ik weet niet of mijn klachten hiermee te maken zouden kunnen hebben, maar ik ben geopereerd aan een stilstaand hart. Nu dus 1,5 jaar later heb ik nog steeds hinder van de operatiewond en deribben eronder.
Met deze klachten ben ik al bij de huisarts, cardioloog, manueel therapeut geweest en heb op aanwijzen van de pijnpoli een paar maand met ‘zenuwzalfjes’ gesmeerd, maar maar tot nu toe met weinig resultaat. Het is niet dramatisch, maar ondervind er wel hinder aan.

Deze hinder bestaat uit een algemeen gevoel van doofheid en kneuzing dwars over de borst – zeg maar van borst naar borst (:silly: ik ben een man) – en bij aanraking een lichte pijn.
Verder gaat het heel goed met mij. Ik werk fullltime, actief in het verenigingsgebeuren en sport nog vrij intensief op een sportschool (RPM etc..) Het liefst zou ik van dit laatste fysieke ongemak af willen. Wie heeft hier ervaring mee en kan me vertellen wat te doen?

[Jan van Overveld]

Beste Grappe.
Allereerst leuk je te ontmoeten op ons nieuwe platform. Een uitgesproken plek om dit soort problematiek bespreekbaar te maken. Dit soort klachten horen wij vaak van patienen. Deze vragen blijven vaak onbeantwoord en de patient in kwestie voelt het alsos hij/zij niet serieus genomen wordt. Wij (Hartpatienten Nederland) nemen dergelijke vragen wel degelijk serieus en als donateur van ’s lands grootste patientenbelangenorganisatie kun je dergelijke vragen geheel kostenloos voorleggen aan ons medisch adviescollege. Jammer dat je daar eerder niet aan gedacht hebt. In ieder geval hoop ik dat andere hartgenoten je vraag lezen en je als ervaringsdeskundigen goede raad kunnen geven. Ik zal je vraag in ieder geval voorleggen aan een adviseur die het probleem serieus neemt en mogelijk een bevredigend antwoord of advies kan geven.

[Ton Koek]

Hallo Grappe

Ik heb precies hetzelfde gehad na een bypass-operatie.
Ik heb er zelf een deel van de metalen hechting voor laten verwijderen, die drukte (kennelijk) op een zenuw in de huid.
Het heeft bij mij rond de twee jaar geduurd voor het pijnlijke gevoel weg was, het “dode” gevoel is nooit helemaal weggegaan.
Ook bij mij was het niet vreselijk, wel irritant.

Bij een operatie worden ook heel veel zenuwen doorgesneden, het duurt heel nag voor die zich herstellen.

[Anoniem]

ik ben 2 jaar geleden geopeerd en ondervindt ook nog wel eens last er van.vooral bij iets zwaars tillen.ook is het nog steeds dof dit geldt ook voor mijn arm waar de ader is uitgehaald en minder kracht in de hand .ik kreeg te horen dat dit blijvend is omdat net als mijn voorganger zei doordat d ezenuwen zijn door gesneden en dit een veel langere herstel nodig heeft.

[Anoniem]

Hoi Annemarie,
Je hebt behoorlijk wat meegemaakt en je maakt in de tegenwoordige tijd nog steeds heel wat mee.
Ik vind het heel nobel van jou dat je zo met anderen begaan bent alleen krijg ik er wel het gevoel bij
dat je dat doet om af te leiden van je eigen problemen. Voor jou is het een soort uitlaatklep geworden omdat je in je naaste omgeving ( en zo gaat het helaas velen in vergelijkbare situaties ) weinig begrip krijgt. In ieder geval niet het begrip wat jij nodig hebt. Inderdaad mensen willen niet geconfronteerd worden met negatieve zaken ( ziekte, dood, ontslag etc ) dus op een gegeven moment verwacht je omgeving dat je weer ” normaal ” doet. Deze mensen kunnen zich helaas niet inleven in het feit dat jouw normaal nooit meer zo normaal wordt als zij denken dat normaal is in hun ogen.
Je komt over als een intelligente persoonlijkheid, mede ook om hoe je schrijft.
Bedenk wel dat je niet altijd anderen hoeft te helpen en dat je ook niet altijd sterk hoeft te zijn.
Verder is het buitengewoon jammer dat de medische wetenschap zo’n moeite heeft met jouw casus en dat je dus zelf helaas enorm veel energie moet steken in het hele verhaal. Dat kost heel veel kracht en dat zou eigenlijk de taak van de artsen moeten zijn. Ook is het daardoor moeilijk om geestelijk niet in een overload situatie te raken omdat je zo graag duidelijkheid wilt hebben over je gezondheisproblemen.
Je zou eigenlijk een boek moeten schrijven over al je ervaringen ( it will clear your mind and free your soul ).
Fijne avond van anoniem, die helaas hele goede redenen heeft om anoniem te blijven .

[Anoniem]

Hoi Annemarie
Ik kan me eigen helemaal in jou verhaal vinden,wat betreft het eerste gedeelte dan.
Ook ik heb hart ritmissstoornissen,En draag een revuel.
Val ook niet mee he,leven kan zo zwaar zijn,en de mensen om je heen ook.
Sterkte
Gr arianne

[Roland]

@Anoniem, dank voor je reactie. Je kunt je ook via een privéberichtje aan mij kenbaar maken (of ken ik je al?). Er is al vaker tegen me gezegd dat ik een eigen column zou moeten hebben in 1 of ander blad maar dat was meer naar aanleiding van de korte verhaaltjes die ik heb geschreven. Ik wil niet de indruk wekken dat mijn leven alleen maar kommer en kwel is, is absoluut niet zo. Het schrijven is inderdaad voor mij een uitlaatklep waarmee ik (on)bewust de aandacht van mijn eigen klachten probeer af te leiden. Het kan immers altijd erger… Dat ik duidelijkheid wil heeft vooral met onze kinderen te maken. Ik zal niet snel in een overload situatie raken, ik sta met beide benen stevig op de grond en in het leven. Groet, Annemarie

@Arianne, dat het leven niet altijd gemakkelijk is klopt. Toch wil ik niet in een neerwaartse spiraal terechtkomen, lukt me ook. Ik zou daarmee niet alleen mijn gezin tekort doen maar ook mezelf. Tenslotte heb je altijd de keuze hoe je met een bepaalde situatie omgaat. Ik heb trouwens geen last meer van de ritmestoornissen die ik eerder had en ben niet meer flauwgevallen. Af en toe een runnertje. Ik reageer goed op de medicatie. Ik hoop dat de reveal bij jou de nodige informatie oplevert. Groet, Annemarie.

[happylil]

Hai Annemarie,
Hoop je nog lang te mogen tegenkomen op dit forum, je bent een waardevolle schakel!
Je verhaal zal voor velen bekend klinken, voor mij in ieder geval wel.
Lieve groet, Lil

[Roland]

Hoi Lil, wat een lieve reactie! Dank je wel.
Hartegroet van Annemarie

[Roland]

Laatst vroeg een behandelaar van mijn man hoe wij de toekomst zien. Tja, in ieder geval anders dan 30 jaar geleden. We maken er samen het beste van en wat ik iedereen wil meegeven: blijf de lichtpuntjes zien, hoe klein ze ook zijn.
Annemarie

[Anoniem]

Roland , ik heb het idee dat je veel te veel met je gezondheid bezig bent ( ik veroordeel het niet )
Je komt wat geobsedeerd over.
Ik denk alleen dat dat niet bevorderlijk is …. Zag net dat je hier en op hartvolgers gepost hebt over ritmestoornissen in de slaap.
Nou dat komt best vaak voor en je kunt gewoon je ICD laten uitlezen. That’s all.
Natuurlijk is het allemaal niet leuk maar als je er zoveel mee bezig blijft wordt het er zeker niet beter op.
Loslaten en accepteren ( hoe moeilijk ook ) is het devies.

[Roland]

@Anoniem, ik zal je advies ter harte nemen. Ik heb er moeite mee dat jij je niet bekend maakt (hoe goed je reden ook mag zijn!). Het voelt voor mij alsof ik gestalkt word.

[Auteur]

Berichten