Babbelbox

[bulldogsrotterdam]

Migraine..dat is inderdaad heel lastig..weet dat mijn moeder het ooit had vroeger…altijd in de weekenden….maar op een gegeven moment is het weg gebleven…kan ook vaak met stress te maken hebben heb ik zo begrepen..
maar inderdaad..tis niet leuk…het hele gezinsleven is gelijk ontwricht…dat kan ik mij nog wel herinneren…

Wind is hier aardig geluwd moet ik zeggen….de zon scheen hier vanmorgen fel naar binnen…en toen maar het scherm naar beneden gedaan..want je zou er scheel van worden zo erg was het…:P

Verder een take it easy dagje…nix moet..alles mag…hihihi..
morgen weer een nieuwe werkweek…

Tja..dat DNA wilt wat he…maareh..ik weet niet van wie ik het heb..want iets met het hart zit niet echt in onze genen….dus ik ben nummero uno….maar ja..wat ik heb schijnt iets aangeborens te zijn…en dat is toch net even wat anders denk ik..maar wel net zo vervelend..whahhahahha;)

Hier liggen alle bullen lekker te snurken…krijg bijna zin om er ook bij te liggen..is zoiets rustgevends he…als mijn vent zou snurken krijgt tie een draai in zijn slaap…maar die snurk van de bullen..nee..daar kan je juist op slapen..zo relaxt..

[tygo]

Oooooh, vandaar dat ik zo knap ben Marjolijn! Ik laat mijn koffie altijd koud worden:) 😉

En ik ben ook gesloopt iedere keer hoor, door zo weinig slaap, maar weet al bijna niet anders meer:blush: Heb eergisteren eindelijk weer een keer 5 en een half uur geslapen, heerlijk!!!!!!:)

En zolang je tweede helft de boodschappen wil sjouwen gewoon laten doen hoor;) is toch lief van hem?!

En gewoon nog even uitkijken met je rug, ik weet uit eigen ervaring dat het anders snel fout kán gaan. (ben altijd wekenlang uit de roulatie dan)

Eugenie, ik hoop dat het vandaag beter gaat met je dochter?! En ik begrijp zo wat je bedoelt, dat je met dit soort dagen dan zo moe en verdrietig bent!
Als ik kon toveren, toverde ik mij beide dochters gezond!! De oudste heeft sarcoidose in ernstige mate, Is pas 30 jaar. Kan niet meer werken. De jongste heeft ME/CVS waarschijnlijk door het Cyto Melagus virus, (geloof dat ik het nu fout schrijf:blush: )
Ze werkt 3 dagen, ma di en vrij (lekker afgekort;) )
In de kinderopvang, en dat wil nu niet meer zo lukken,
Toen ze als baby van 9 weken bij ons kwam, moest ze na 4 weken opgenomen worden. Ze had salmonella en scabies. Spuugde alles uit, groeide niet. Daar ging mijn kleine meisje, met de kerst in het ziekenhuis:( Waar ze uiteindelijk 4 weken lag, alleen wij en de grootouders mochten erbij)
Onze oudste dochter was toen 4 jaar en mocht alleen van buitenaf achter glas kijken.
.De jongste was vaak ziek maar altijd vrolijk en was echt een kwikzilvertje! 11 weken achter elkaar hoge koorts, bleek door het cyto melagusvirus. (hoorde wij pas jaren later van de ha!) Ze had als kind een ruisje, was totdat ze anderhalf jaar was bij een kindercardioloog. Hoefde toen niet meer terug te komen want ze zou er ‘overheen groeien”
(over dat ruisje:dry: warrvan wij gehoord hadden dat het een gaatje was, verkeerd vertelt aan ons)

Nu is de koek op bij haar, ze vond het zo erg om de ziekte wet in te gaan, had het uit willen houden tot januari, dan moet ze geopereerd worden in Beverwijk. (ze heeft 2 jaar geleden een friteuze over zich heen gekregen, haar gezicht is gelukkig goedgekomen, haar arm niet. De ha heeft haar te lang zelf behandelt en dat had nooit gemogen, ze had 1ste en 2de graads brandwonden.
Ondanks die ‘fout” van de ha hebben we toch vertrouwen in hem, want hij heeft haar wel ontzettend lief behandelt en ze zou nergens anders geweest willen zijn zegt ze. (en hij heeft zijn excuses aangeboden)
Ondertussen is ze 2 x geopereerd en in januari de derde keer.
(de periode dat het net gebeurt was was zo zwaar, als ik er aan denk word ik er naar en verdrietig van. Ze had zo’n pijn, en ze reageerde allergisch op de pijnstillers. En ze verloor zoveel vocht, alles sijpelde door het verband heen. S’nachts zat ik vaak bij haar, omdat ze zich zo ziek voelde. Het is een tijd die ik graag wil vergeten! Zelf heeft ze een speciale behandeling gehad bij een psychologe, omdat ze PTTS had. Ik weet even niet hoe het heet, maar het is met geluid, en het resultaat was dat ze nu er aan kan denken zonder zich er ziek van te voelen.
Nu moet ze toch nog naar een cardiollog, want een internist in Utrecht hoorde een ruis bij haar hart, en denkt dat veel klachten daar vandaan kunnen komen.
(dus dat ze er over heen zou groeien is niet gebeurt!, want ze is nu 27 jaar! )

Eugenie, dit was mijn verhaal over mijn dochter. Een dochter waar ik zo trots op ben omdat ze doorwerkte waar een ander allang de ziektewet in zou gaan! En ondanks dat ze een erg aardige leidinggevende heeft, die haar niet naar de filisteinen wil zien gaan, (woorden van de persoon) . deed ze nu moeilijk, iets wat mijn dochter heel verdrietig maakte. (en mij heel boos:angry: )
Ieder die mijn dochter kent weet dat ze wel wil maar niet meer kan.
Nu moet ze woensdag voor gesprek met HRM (van haar werk) om te kijken of ze iets op het hoofdkantoor te doen hebben voor haar. En ze moet wel meewerken, werd er gezegd.( Dat heeft ze verd….. altijd gedaan!!) Haar leidinggevende heeft het idee dat mijn dochter zeker donderdag weer aan het werk kan op kantoor! Nou, zelf dat gaat niet lukken!
Ze is bij de huisarts geweest, en die vind het niet goed dat ze naar dat gesprek gaat, je zit in de ziektewet, zegt hij, dit mag gewoon niet zegt hij. Maar ze wil toch gaan, is bang dat dit anders als niet meewerken gezien wordt.
Ze zal wel beginnen dat de ha dit niet goed vond.
Sorry voor dit lange verhaal:blush:

Knuffel van Margreet
.

[bulldogsrotterdam]

ja..zo zie je maar Margreet…waar die koude koffie allemaal goed voor is..;)

Klinkt allemaal vreselijk zeg van je dochter…en inderdaad..sommige mensen laten zich al afkeuren bij een verkeerd zittend windje….en die kunnen zo toneelspelen…en verder doen ze nog van alles..behalve werken he….je zou toch eens moe ervan worden…:(

terwijl een ander die wel wat mankeert werkelijk alles probeert om in die molen te blijven…
en juist dan mag er best rekening mee gehouden worden ….:blush:

Maar kan mij voorstellen dat je graag een toverstokje had Margreet…twee dochters die toch behoorlijk ziek zijn…merendeel van de termen ken ik niet..niet mee bekend..ME is dat die chronische vermoeidheid??..CVS is dat iets met cardiale vasculair en nog wat??
sarcoidose zegt mij echt niets…en ook PTTS niet…

Die brandwonden zijn ook niet misselijk…vreselijke helse pijnen….bah…wat moet dat een rottijd geweest zijn …je kan niets..alleen afwachten en hopen dat het allemaal goed gaat…
Heb een nicht die ook verbrand is…ook een deel in haar gezicht…ik dacht dat het iets met vuurwerk was…precies weet ik het niet meer..zo lang geleden…toen waren we nog jong…

Ik kom net uit bad..heerlijk gedobberd…dat is echt een relax uurtje voor mij…
ik probeer dat toch altijd zondags te doen…en als het heel erg is wil ik doordeweeks ook nog wel eens in de avond dobberen…vaak staat mijn badje dan al klaar..en roept mijn eega dat ik kan gaan dobberen als ik een hele slechte week heb…

[tygo]

🙂 Ik zie het al voor me, een dobberende Marjolijn! Heerlijk toch als je zo kunt genieten van badderen.
Ik deed dat vroeger ook (ha ha, dat klinkt alsof ik stokoud ben he, maar nee hoor, dat was in betere tijden) Mijn husband bracht dan altijd een glas rode wijn bij me:) het was dan echt ook ‘mijn’ avondje ontspanning, muziekje erbij, mmm.

ME/CVS hoort bij elkaar hoor Marjolijn, is hetzelfde;) en dat andere zette is verkeerd neer, dat moet zijn PTSS (is post traumatisch stress syndroom) zal het straks veranderen;)

Sarcoidose is een ziekte di je eigenlijk in je hele lichaam kunt hebben, de meeste mensen hebben het op hun longen. Mijn dochter begon met rare plekken op haar benen, toen werd ze kortademig en piepen. Toen koorts, en dubbele nierontsteking. Uiteindelijk stuurde ik haar terug naar de ha, omdat ze nog steeds zo piepte en kortademig was (ze had vroeger astma maar was daar aardig overheen gegroeid) Ha luisterde naar haar longen, klonken rustig zei hij, maar voor de zekerheid toch even een longfoto laten maken omdat ze er wel last van had. Nou de long foto was zo slecht dat er 4 longartsen bij gehaald werden. Ze was samen met haar vriend en ze schrokken zich rot!
Ze zou de volgende dag met haar zusje naar dysny gaan in Parijs, nou dat mocht dus niet! Haar longen zgen er uit alsof er een netje over heen gehaakt was door oma, het was zeldzaam zo erg bij een heel jong iemand.
Thuis was het een tranedal want nu mocht ze niet naar Parijs, en daar hadden ze zich zo op verheugd en voor gespaard.
(en helaas, dat was een les, ook geen annuleringsverzekering!
Met heel veel moeite is er een vriendin van de jongste meegegaan, kon gelukkig geregeld worden die heeft een gedeelte terug betaald aan Marjolijn. (ja, zo heet mijn dochter:) )
En zij moest na het weekeind opgenomen worden, voor onderzoeken zoals bronchoscopie. en lag een week aan de zuurstof.
Ze heeft heel lang hoge doses prednison geslikt, wat van haar een michelinvrouwtje maakte, mensen herkende haar niet meer zo erg opgeblazen leek ze . In die tijd was ze superverdrietig, en wij mét haar.
Daardoor kreeg ze diabetis en moest prikken, Nu hoeft dat niet meer, maar ze heeft dunne vezelneuropathie en ook sarcoidose op haar hart, dus jaarlijks voor contrôle bij cardioloog (en internist en neuroloog)
Ze heeft het ook niet makkelijk gehad en ook zij is bewonderenswaardig sterk qua karakter!
Snap je nu waarom ik zou willen toveren Marjolijn?

Lieve groetjes Margreet

[bulldogsrotterdam]

Dat is inderdaad niet nix zeg…ik wilde dat ik je het toveren kon geven…maar helaas..
maar kan mij wel voorstellen dat je als moeder denkt waarom??…
en dat je alles weg wilt toveren….al heb ik zelf geen kinderen..behalve de harige dan he..;)

Het is vreselijk als je zo jong bent en zo beperkt al in je leven…ik ben pas laat in het molentje gekomen…mijn eerste operatie was in 1999..en een paar jaar na de operatie kwamen voor mij pas de klachten…en toen was ik al veertig..dus ik heb toch nog een leuke jeugd en leventje achter de rug…en dan kan je het toch beter hebben denk ik..

Ik geniet nu nog meer van de kleine dingen…
Soms hoor ik mensen zich druk maken om dingen dat ik denk..man…kijk eens verder dan je neus lang is..er is nog veel meer in het leven dan dat…
Gezondheid is wel het meest belangrijkste…en dat is ook niet voor de allerrijkste te koop he…:blink:

Leuk dat je dochter ook Marjolijn met een lange ij heet..hihih.meestal is het met ei…

Maar dat PTTS lijk mij ook heel vervelend…al kon ik het niet echt..

Mijn eega heeft PDD NOS…ja…pas op zijn 43ste ontdekt…ineens vielen een heleboel puzzelstukjse op de goede plaats….
Dus ja..wij hebben ook onze aanpassingen hier…hij zijn agenda en alles plannen en niet teveel achter elkaar…duidelijkheid..
en zijn rustmomenten…
zo zijn we wel aardig op elkaar ingespeeld…dus de lamme helpt de blinde zeg maar…hihihi..;) :woohoo:

maareh…Margreet…lukt het badderen niet meer??..
geen idee hoe oud je bent..maar zo oud toch ook weer niet…whahahhah…
je ziet er nog patent uit op de foto….;):P

[tygo]

Wat laat zeg, die diagnose bij je ega! Dan heeft hij het daarvóór niet echt makkelijk gehad, ik ken mensen met hetzelfde dus weet zo ongeveer wel waar je over praat! Maar gelukkig dat jullie er samen uitkomen, want ook dat gaat wel eens anders.

Ja, ik vond Marjolijn met een lange ij leuker staan, (want klinken doet het hetzelfde:) )

En wat ik heb) Osteogenesis imperfecta, dat is de reden dat ik niet meer kan badderen ik probeer nu via de gemeente een aangepaste doeche te krijgen. (verder heb ik al erg veel aangepast hoor, zelfs en hoog laag bed, bah, ik huilde toen ik die moest, was zo ver weg van mij ega, en ik was toen pas 41 jaar!

Ik ben bijna 57 jaar hoor Marjolijn, en jong lijken zit in de familie:) (of van de koude koffie:laugh: )
En nu is mijn schoonzoon vervelend, komt net binnen:lol: (nee hoor, hij is lief)

En harige kinderen heb ik ook hoor, een hond, (waren er eerst 2) een kat (ook eerst 2)
en zou ze voor geen meter kunnen missen!

[bulldogsrotterdam]

ja Margreet….zijn moeder was in zijn jeugd ook al overal langs geweest..maar kreeg geen gehoor…en door een akkefietje zijn we in het goede vaarwater gekomen en toen gingen ze testen…eerst dachten ze wat pdd nos trekjes..maar na de test was hij dus een echte pdd-nosser…

Ik ken mijn man pas sinds 2001…we hebben aardig wat toppen en dalen gehad..maar met het hele pdd nos gebeuren zijn we elkaar zo goed leren kennen…hij woonde toen nog in Almelo…en ik in Rotterdam..tot 2004 gelat…en toen zijn we gaan samen wonen…
in 2007 zijn we getrouwd…en dat allemaal in Rotterdam..:P

Daarvoor was ik ook getrouwd maar ben in begin 2001 gescheiden..en in augustus leerde ik mijn huidige eega kennen…:woohoo:

Kan mij voorstellen dat je het vreselijk vond…41 is ook veel te jong en dan al als bejaarde zo’n beetje door het leven te gaan…
enneh…57..goh..zo op dat fotootje had ik dat niet verwacht..dus ik moet ook maar door blijven drinken met die koude koffie…maar ja..bij mij slaat het naar binnen..whahhahahha

We zijn hier ook gek op dieren hoor…vijf honden en vier katten..dus best een geregel voor een pdd-nosser…whahhahah..maar met zijn eigen schema red hij het keurig..
en ook nog zo’n vrouw die als ze thuis komt van haar werk nog weinig puf heeft…
maar ach..daarom heb ik hem twee weken naar tsjechie gestuurd om er even uit te zijn..hij was op visite bij familie..en kon zo even van de dagelijkse sleur weg…
Volgend jaar gezellig samen….de honden zijn al geregeld voor bij de fokker..nu nog de katten een pension regelen…

[kneusje]

:S Goh Marjolijn, ik ben er stil van…wat een ellende heb je meegemaakt met je dochters…en nog…
Je schrijft nog “sorry dat het zo’n lang verhaal is ‘ maar in die paar woorden zit juist jarenlange ellende, onmacht en verdriet…verschrikkelijk.
Ik kan het me zo goed voorstellen hoe erg het moet zijn geweest…..mijn kinderen zijn ook allebei ziek geweest.

Mijn zoon heeft vanaf zijn geboorte een tekort aan een bepaalde afweerstof gehad (IGA-deficiëntie) waardoor hij veel luchtweginfecties heeft gehad en jaren bij een kinderarts (radboud) heeft gelopen.
Deze kinderarts deed veel te weinig en uiteindelijk zijn we naar een internist in Duitsland geweest die in een week de diagnose had gesteld.
De kinderarts van het Radboud baalde daarvan en werkte op allerlei manieren tegen maar gelukkig is de internist bereidt geweest te behandelen en is mijn zoon nu bijna helemaal gezond.(veel frustraties en verdriet omdat het zo meost gaan)

Mijn dochter heb ik in het eerste jaar 2 x moeten reanimeren en ze heeft 2 jaar aan een ademhalingsmonitor gelegen omdat ze stopte met ademen in haar slaap. Daarnaast bleek ze stuwing in beide nieren te hebben, epileptische aanvallen , chronische astmatische bronchitis, chronische ernstige verstoppingen en andere klachten.
Haar schildklier schommelde waardoor ze ineens veel dikker werd op haar tiende en dus ook nog gepest werd.
De kinderarts deed niets anders dan pappen en nathouden en toen ze 14 was zijn we zelf verder gaan zoeken.:silly:

De huisarts wilde wel een beetje meewerken maar vond haar klachten duidelijk een beetje ’tussen de oren zitten’ en luisterde eigenlijk nooit goed naar ons en uiteindelijk heeft dat ervoor gezorgd dat ze pas op haar 18-de :blink: gediagnostiseerd werd met een ernstige slaapstoornis die ze dus al vanaf haar geboorte heeft en destijds ook haar apnoe’s aan te danken had.
Ik kan je niet beginnen te vertellen hoeveel fouten er bij haar zijn gemaakt tijdens onderzoeken, tijdens opnames en tijdens operaties…:angry:

Daarnaast heeft ze al sinds haar geboorte het hypermobiliteitssyndroom en peesverkalkingen op de knieën voor de vele ontstekingen en verzwikkingen.
Hoewel dat bekend was werd er niet gereageerd toen bleek dat ze steeds meer gewrichtspijnen, bandenpijn en peesontstekingen kreeg.

Maar volgens de huisarts wezen de klachten op psychische problemen terwijl mijn dochter juist super stoer is en zelf ooit een psychologe had bezocht om dit juist uit te sluiten.
Die psychologe verklaarde haar geestelijk juist stabiel maar de huisarts (en andere artsen) bleven de klachten maar verschuiven.
Uiteindelijk hebben we een verwijzing afgedwongen en kreeg ze van de Reumatoloog van het St Maartenskliniek te horen dat ze ernstige weke-delen-reuma heeft en een jaar lang therapie nodig heeft om weer opnieuw te leren bewegen met haar beperkingen.
Doordat ze al zolang door is gegaan zonder hulp is alles te veel belast geweest en zijn haar gewrichten /banden/pezen en bindweefsel kapot gegaan.

Naast al die ellende heeft de opleiding haar zo erg tegengewerkt, daar zijn geen woorden voor……terwijl zij juist heel erg goed is in haar vak; alle examens in een keer met hoge punten haalt en de stages uitmuntend afrond! :silly:
Nu ze in de Wajong zit gaan eindelijk wat deuren open en is de opleiding op de vingers getikt maar het heeft haar en ons heel wat tranen gekost van frustratie omdat niemand haar hielp of steunde…..:(

Het gevecht dat je dochter nu met haar werkgever aangaat kan ik zo goed begrijpen, wat erg dat ze dat ook nog moet meemaken terwijl ze zich op haar gezondheid moet richten…
Ptss bij zo’n jong iemand, wat erg allemaal en dan nog sarcoidose bij je oudste….wat is het toch slecht verdeeld in de wereld :angry:

Dan ben je zelf nog zo ziek en dan al die zorgen…..ik weet hoe het is en ik heb tegen de cardioloog ook uitgelegd dat de meeste verslechtering niet ontstaan is doordat ik ouder wordt maar door de zorgen om mijn kinderen en daar gaf hij mij gelijk in…..:blush: daar zijn helaas geen pilletjes voor.

En Marjolijn, je hoeft geen kids te hebben om je zorgen te maken hoor….jouw honden zijn jouw kinderen en als die iets hebben zal je echt ook wel wakker liggen of niet…..?:ohmy:
Ik weet zeker dat je heel goed snapt wat Margreet meemaakt en meegemaakt heeft.
We zijn echte mensen en die snappen dat van elkaar.:laugh:

Daarom ben ik ook zo blij met jullie steun….en natuurlijk met de koffie want daar worden we mooi en slim door..:woohoo:

Nou meiden, wat een lang verhaal maar ik kan het niet in minder woorden uitleggen helaas…..:blush:

De zon is inmiddels onder en ik duik eens lekker op de bank om mijn rug even te steunen….en gewoon even lui zijn….B)

Fijne zondagavond allebei en ik wens jullie een hele lekkere nacht toe met mooie dromen.

Knuffel

[bulldogsrotterdam]

Hoi Eugenie…denk dat je bij de eerste Marjolijn Margreet bedoel…hihihi…
bijna hetzelfde toch??;)

Nou..jij heb ook je nodige ellende gehad met de koters zeg…pffffff..twee keer je eigen kind reanimeren is niet nix…..:blush:

Heb ooit 1 van mijn eerste bullen moeten reanimeren…we kwamen net van de dierenarts…en terwijl ik hem over de drempel til het huis in..stopt tie met ademen..man..ik schrok mij wild..heb hem neer gelegen…en met enige regelmaat hem hard op zijn borstkast gemept…mijn handen deden zeer..maar wat was ik blij toen ik weer een rochel hoorde….laat staan met je eigen kind…:unsure:

maar ja..voor mij zijn mijn honden mijn harige kinderen…en als daar wat mee is doe ik er ook alles voor..ook voor mijn katten….
onze Bandit (zwarte kater) was in 2007 aangereden..en is met zijn verbrijzelde poot uiteindelijk toch naar huis gelopen…en in een doosje gaan liggen in de tuin…
we dachten jeetje..komt dit weer goed…hij is echt een buitenkat die van het leven houd…en kreupel kan hij niet zijn..hij daagt teveel uit…

toen ik bij de dierenarts kwam zag het er niet goed uit…kreeg een verwijsbrief mee voor de orthopeet….daar gekomen…bleek dat hij er goed uit kon komen…kostenplaatje…1800 euro!!…maar zoals de arts zei…hij was voor het ongeluk bv een 10…en na de ingreep zou hij een 9 zijn…en die score was voor ons hoog genoeg om dat geld te lappen….en dat dat jochie weer helemaal ok zou zijn…

een revalidatie-tijd van ruim 6 maanden…en kan je zeggen..Bandit werd er niet vrolijk van van het verplicht binnen zitten..en zelfs de eerste twee maanden alleen in de bench…
maar we zijn er doorheen gerold…hij is nu weer een goudhaantje…springt weer in iedere boom..je merkt niets meer dat alles aan die poot gebroken was….het was echt een puzzelstukje voor de artsen…ze zijn van 19.00 uur tot 24.00 uur met hem bezig geweest…

en zo heb ik ook nog twee bullen op jonge leeftijd moeten verliezen in twee maanden tijd…eentje op nog net geen 9 maanden en een ander op nog net geen 2 jaar..en dat beukt er ook in hoor…ze zitten nog steeds in mijn hart..echt..
je krijgt zoveel liefde van ze he…

Ik kan zeggen dat ik een behoorlijk inlevingsvermogen heb ja….anders dan mijn eega wat geheel weer logisch is gezien zijn pdd-nos…
en misschien matchen we daarom zo goed…ik kan het hem goed duidelijk maken hoe dat is…zodat hij daar de volgende keer bv rekening mee kan houden…

Zo zie je maar…ieder huisje zijn kruisje….al is het soms bij sommige huisje een enorm kruis waardoor het huisje bezwijkt….

Vind het ook gezellig om zo te praten…hoe je je voelt …en dat soort dingen…zoals die echo…dan blijkt toch ineens dat er meer zijn die er last van hebben…

voor die tijd heb je niet echt mensen behalve mannen…maar ja..die hebben geen borsten he…;) 😛 waar je mee kan praten hierover…

[tygo]

Jij hebt ook heel wat meegemaakt Eugenie! Je eigen kind moeten reanimeren!
Vreselijk, daar moet je toch niet aan denken!
En als het ware een hele strijd voor de rest van haar gezondheid, wat heel erg jammer voor haar opleiding. Ze wil verpleegkundige worden zei je? Zal het toch niet te zwaar zjn voor haar, Eugenie? En erg is dat he, dat je zelf moet gaan zoeken, omdat je zo zeker weet dat er echt iets is met je kind en artsen niet luisteren.
Zo heb je het met jullie zoon goed gedaan, zelf handelen! Ja, die frustratie snap ik zo goed!

Marjolijn, jij hebt echt hart voor je bullen! Wat zullen die het goed bij jou hebben zeg. En ja, dieren geven zoveel liefde, onvoorwaardelijk. Ik heb dieren zolang ik getrouwd ben (al bijna 34 jaar) zonder dieren kan me ik me niet voorstellen. Toen ik mijn kat vanmiddag in de box van mijn kleindochter zag liggen was ik helemaal vertedert!:)

En ik vind het leuk om zo iets van elkaar te weten, ook al is het op een topic wat begon met hartfalen en menstruatieproblemen;) Het is fijn om dan toch ook over andere dingen te praten.
Leuke en minder leuke dingen.
Morgen moet ik weer naar de cardioloog, dacht dat ik me er niet druk om maakte, blijkbaar toch wel want ik zal blij zijn als het morgenmiddag is!
Ik hoop dat hij heeft begrepen dat ik een mens ben geen enge dingen meer wil horen.
Dat hij toch niet wéér over de operatie begint, terwijl hij weet dat het niet kan. Ik hoop dat hij de informatie goed gelezen heeft.
En dat hij niets engs over de pulmonale hypertensie gaat zeggen. Want eerlijk gezegd, ik kan er niet tegen. In het begin zocht ik het een en ander op op internet, maar ik raakte daar zo van slag door, dat ik dagenlang ziek van angst was, dus dat doe ik niet meer. Ik had dat niet vanmezelf verwacht. Ik ben altijd vrij nuchter geweest, omdat ik altijd al een ziekte had, maar dat was toch anders! Ik kon ook altijd anderen helpen om moed in te spreken, en helpen op alternatief gebied, maar blijk mezelf het slechts te kunnen helpen. Al ben ik toch wel goed bezig hoor:) Muziek, reiki, ontspanningsoefeningen, zingen, schrijven. .
Als morgenochtend maar snel gaat!

Liefs van Margreet
ps, Marjolijn, hoeveel buldoggen heb je eigenlijk?

[kneusje]

:blush: Hoi Marjolijn, ik bedoelde inderdaad Margreet….alzheimer medium inmiddels geloof ik….haha….

Allebei bedankt voor jullie lieve reacties en het was inderdaad een moeilijke tijd tijdens die reanimaties….:ohmy:
Gelukkig is het gelukt, al was de eerste keer geen schoolvoorbeeld want ze was toen nog maar een week oud en woog maar 5 pond.
Ik kon wel reanimeren maar niet op baby’s :woohoo:
Vlak daarna hebben mijn man en ik een cursus voor baby-reanimatie gevolgd en de tweede keer was ze 9 maanden en dus heel wat flinker.
Ze heeft maanden in het ziekenhuis gelegen en is in die tijd helemaal lekgeprikt en gestoken…….heel erg om te zien.
Onze zoon was net 3 en ik zat constant in het ziekenhuis want ze zou niet oud worden…..ons gezin was helemaal ontwricht.:(

Toch was die tijd makkelijker dan de jaren van onbegrip op scholen en opleiding, omdat iedereen toen medelijden met ons had en ons steunde…..(zielig een baby zo ziek)
Een puber die kapot gaat van de pijn, iedere ochtend misselijk, zwetend, hartkloppingen, dood- en doodmoe opstaat is niet te snappen dus zal het wel niet zo erg zijn….:dry: dat vond ik nog erger….geen steun, geen hulp, en toch vaak zelfs van kennissen van die blikken van……maak je het niet erger dan het is? :S

Dat totale onbegrip en ook niet willen weten vond ik veel erger en dan praat ik nog niet over al die artsen die hetzelfde deden zonder enig onderzoek……voelde me soms Munchhausen by proxy-verdachte….echt waar!
Ik ben nu zó blij dat ik mezelf en mijn dochter trouw ben gebleven….tenslotte zag ik hóe zij uit bed kwam….ook als ze leuke dingen wilde doen en de frustratie van niet kunnen….heel triest…
Daarom snap ik de frustratie van Margreet zo goed nu de werkgever van haar dochter ook zo doet en haar op alle manieren tegenwerkt ipv wardeert dat ze het wil proberen…:silly:

Wat je honden betreft Marjolijn, ik kan het me goed voorstellen ookal heb ik zelf geen hond.
Vrienden van ons al 25 jaar en daar hebben we gezien hoe hecht je met je dieren kan zijn. :laugh:
Zelf hebben we al 30 jaar konijnen en al is dat iets anders dan honden, we houden toch van ze en mijn dochter is vooral heel erg aan een van de konijnen gehecht want die trooste haar als ze huilde….écht waar…dan kwam die altijd naar haar toe huppelen en tegen haar aanliggen.. :P….dat verzin je toch niet….leuk hé?

Margreet, ik kan me voorstellen dat je tegen morgen op ziet, je gaat toch niet alleen hoop ik?
Ik ben ook heel nuchter als het om mezelf gaat maar soms is het vat gewoon vol….en dat is misschien nu wel zo bij jou……
Moet je het bij ons maar eens een beetje leegkiepen hoor, daar zijn we voor.:)
Laat je even weten hoe het gegaan is?
Ik duim voor je dat het een goed gesprek wordt waar eens iets positiefs uitkomt…
Sterkte meid!

Trouwens, even over de topic…ik ben me toch vreselijk ongesteld…wat een ellende weer en nu 10 dagen te laat maar het lijkt wel voor 2 maanden tegelijk….bah!
Begin dus toch een beetje in de ouwe vrouwen-mode te komen ben ik bang….ondanks de kouwe koffie….:laugh:
Moet misschien maar eens op koude thee over…….

Slaap lekker allebei straks en tot gauw.

Knuffel, Eugenie

[bulldogsrotterdam]

Hoi dames…

Margreet, ik hoop inderdaad dat je cardioloog ook eens na denkt over wat je zegt en daar rekening mee houd…want soms heb ik ook wel eens het gevoel dat ze zich niet in kunnen leven bij hun patienten…
Wat de 1 wel wilt..zoals alles weten…(ik ben er zo’n eentje) zit de ander totaal niet op te wachten…en vooral als je ook nog goede redenen hiervoor heb…gezien je ziekteverleden…
terwijl ik dit schrijf moet ik bekennen dat ik toch ook een tijdje had dat ik even nix over wat dan maar ook wilde horen….ik was zo op dat moment geschokt hoe ik er aan toe was…misschien is het iets wat ook bij jou weer over gaat…maar goed…iedereen is anders he…;)

Toevallig ken ik ook iemand van het bullenforum…en die heeft ook een zoon die diverse gezondsheidproblemen heeft gehad…en nog heeft…maar die had “vrienden”…..moet het even zo noemen…want tja..echte vrienden zijn het niet echt als ik hoorde wat ze tegen hun vertelde…
Daar ze als familie uiteraard bezig met het wel en wee van hun zoontje bezig waren kregen ze van hun vrienden te horen dat ze toch maar eens wat aandacht aan hun vrienden moesten geven ipv alleen maar aan de “familie”…

Toen ik dat hoorde viel mijn bek werkelijk open…..ik zei pardon?!?!??!..:ohmy:
Je heb toen zeker wel verteld dat je op zulke vrienden niet zat te wachten he??

Daar bedoel ik mee te zeggen…dat soms mensen vreselijk hard kunnen zijn…ongelooflijk….het idee dat je dat tegen iemand zegt terwijl het kind zo ziek is…
ik kan dat niet snappen..en sterker nog…ik zou het niet willen snappen…

Terwijl ik dit zit te typen zit onze jongste dove bull bij mij te klieren…ja wel..doof..
ik heb twee dove bulldoggen..een reu en een teef….verder heb ik nog een teefje die een lidteken heeft vanwege een hazelip….en nog een herplaatser.reu..die na twee jaar van zijn leven een nieuw huisje zocht…en nog een reu die ik van de fokker heb gehad omdat ik toen twee bullen achter elkaar had verloren…

oftewel ik heb vijf bullen
hier op de foto…in de mand de witte is Branco de oudste dove bull en daarnaast ligt Casper, Wendy is degene die er net naast loopt zij is degene met de hazelip

Hier ligt Ishta de jongste dove bull op de leuning van de stoel

Hier een foto van onze herplaatser Moob

Eugenie…konijnen zijn ook lief..heb zo’n 7,5 jaar een dwerghangoor gehad…Dolly Dot…schat van een konijn….en ja…dieren voelen als je verdriet hebben..
onze grote knuffelbeer Moob…zodra hij mij hoorde huilen zat hij gelijk naast mij op de bank….die heeft echt een emotionele antenne..dat jochie…
ook toen ik uit het ziekenhuis kwam waren ze heel voorzichtig kwamen mij allemaal een voor een begroeten..zo lief he…alsof ze wisten vrouwtje heeft auw…

even om het af te leren..hier nog een foto van onze Bandit toen hij in de bench was …met al dat ijzerwerk in zijn poot..

en mocht je je vervelen en toch iets willen bekijken…ik hoop ook een eigen website van onze bullen…en katten komen er ook in voor..
http://www.xs4all.nl/~bulldogs/index1.htm
misschien dat je bij het bekijken van de foto’s even alle ellende vergeet…
bij mij helpt het..dus wie weet..:woohoo:

Margreet…sterkte morgen!!

Eugenie…balen joh dat het zo erg is de menstruatie…ben net een weekje van de mijne af die gelukkig stukker beter ging als die maand ervoor…

Meiden…slaap lekker voor straks…en tot forums!!

[tygo]

🙂 Wij maken er wel een heel eigen stukje van he;) Marjolijn, wat een heerlijk tevreden koppies hebben je bullen! (en wat lief, die ene op de rand van de bank:laugh:
Dat zie ik Alexia niet dien hoor, onze hond, ze is toch een tikkeltje te groot:)
We noemen haar Lexia, en ze komt uit Griekenland. Is daar als puppy op straat gedumpt, zoals zoveel hondjes daar. We hebben haar via S.O.S street, en op die maniet=r uit Belgie gehaald.

En je hebt gelijk hoor Marjolijn, ik was ook (in een ver verleden lijkt wel;) ) altijd iemand die alles wilde weten, maar nu even niet. Ben aardig op weg alles een plaatsje te geven, soms lukt dat de ene dag beter dan de andere dag.
Vevelende bijkomstigheid blijft toch altijd die afhankelijkheid, met mijn scootmobiel kom ik niet ver hoor:) en dat doe ik ook niet omdat mijn rechteroog blind is. Is best lastig als je in dat ding rijdt:dry:
Het is dat ik nu via Beter horen een draadloze ringleiding heb, nu kan ik mijn muziek beter horen, met mijn gehoorapparaten op de t stand:woohoo:
Ik heb ;eén echte ‘hobby’ ik maak dorpjes. Nu staat er een lentedorp, morgen even de bomen veranderen in herfstbomen, wat blaadjes strooien en het is een herfstdorp. In december wordt het een winterdorp met tegen de kerst de kerstdingetjes, dan is het een kerstdorp.
Dat vind ik het leukste, omdat er dan sneeuw bij komt, en tja, mijn wens was altijd een keer naar Oostenrijk of Zwitserland, om de sneeuw te zien. Dat gaat niet zo (helemaal niet eigenlijk;) Dus creeer ik mijn eigen winterdorp, met Lemax en Luville.
Doe wel lang met opbouwen omdat mijn energie erg beperkt is.
En nu ga ik slapen zo, welterusten hoor.
Oh ja, Marjolijn, ik wilde de link bekijken van je website, maar dat lukte niet, misschien een foutje erin?

Lieve groetjes Margreet

[bulldogsrotterdam]

Hoi Margreet…

is het goed gegaan bij de cardioloog??

Leuke hobby…en ach…hoef niet snel te gaan..als je er maar lol in heb toch??

ik maak ook plaatjes met paintshoppro….zoals deze bv pure fotobewerking en lekker knippen en plakken….

of dit soort dingen…

ik weet niet hoe groot of zwaar Lexia is..maar de reuen die toch zo’n 36 kilo wegen liggen ook op de leuning hoor..whahhahhah…gelukkig is het een stevige stoel en bank…
de twee teefjes liggen er soms met zijn tweeen op de leuning van de stoel…(achterleuning) en die zijn dan samen toch ook bijna 60 kilo…

Fijn dat er toch technieken zijn zoals die ringleiding dat je toch nog heerlijk van je muziek kan genieten….

ja..denk dat je met je ene oog echt een probleem heb met de afstand schatten..ik heb dat al met een lui oog wat min vier is en de andere maar min 1….maar in de auto draag ik altijd mijn bril….en door ervaring heb ik toch altijd een ruime afstand kunnen schatten…doe niet aan boem is ho….

je onafhankelijkheid verliezen is wel het meest erge denk ik….altijd toch weer kijken en wachten tot iemand anders ook kan…dat zou ik persoonlijk heel erg vinden…daar ik vrij zelfstandig ben….en onafhankelijk..dat zou echt een super beperking zijn…

ik had de goede link neer gezet maar op de een of andere manier liet hij alleen het http://www.xs4all.nl als link zien…

[url]www.xs4all.nl/~bulldogs/index1.htm[/url]

nu moet tie wel goed zijn!!…

ben moe..maar wel voldaan..vandaag de zichtbare berg weg gewerkt…hihihi..morgen verder met de onzichtbare berg….
heb net al thuis wat mailtjes beantwoord en doorgestuurd…dus dat scheelt weer voor morgen…

fijne avond dames….

[tygo]

🙂 Wat grappig, die kerststal met de hondenkopjes op de beelden! (ook al ben ik gelovig, kan ik het gelukkig nog wel leuk vinden;) )
Leuk he, zo’n hobby, ik ga vanavond op mijn gemakje de link bekijken.
Eugenie heeft ook al zo’n bijzondere hobby, (en een moeilijke hobby, lijkt mij )

Jemig, nee, Lexia is niet zo zwaar als jouw bullen hoor:laugh: Gelukkig niet zeg, als ze op mijn voet staat heb ik weken lang een donkerblauwe voet, laat staan als er een buldog op gaat staan:cheer: Ik zie het al voor me, buldog achter je en naast je, heerlijk toch, al die dieren!!

De cardioloog was erg aardig, hij weet precies hoe hij de gesprekstoon moet houden, zoals ik hem zelf zet: luchtig! Met een grapje beginnen, hij weet nu wel hoe ik denk.
Omdat ik de operatie niet kan dus niet wil, houd hij me wel goed in de gaten om het verloop te zien.
De derde ritmestoornis die er was tijdens de catheteresatie, was onverwachts, zei hij. Ja, dat merkte ik:(
Ik mag absoluut niet stoppen met de medicijnen, (zou niet durven zeg) hij was bang dat ik gestopt was zeker.
En ik moet weer 2 inplaats van 1 plastablet nemen. Hij vroeg waarom ik naar 1 gegaan was, terwijl hij 2 had voorgeschreven.
Nou, omdat ik na bijna twee weken resultaat zag, het vocht in mijn voeten en enkels was een stuk minder geworden, en het vervelende kuchje werd ook steeds minder. Dus vroeg ik aan mijn huisarts of ik over mocht gaan op 1. omdat er in de bijsluiter stond dat 40 mg furosemide per 2 dagen normaal was, en in ernstige gevallen 80 mg gegeven werd! En ik wilde geen ernstig geval zijn, en ook niet zo gezien worden, zei ik tegen mijn huisarts! (in die periode was ik erg bang omdat ik het nog maar net gehoord had) Dus vond mij ha het wel goed dat ik er één nam.
En nu moet ik dus weer s’ochtends en s’avonds furosemide nemen, Mag niet meer zomaar veranderen en moet wel naar hém luisteren:huh:
Nou, toevallig hield ik weer meer vocht vast, en heb ik sinds een paar dagen dat rot kuchje weer terug, dus is het misschien wel goed dat ik er 2 neem.

In april weer een echo doppler en op dezelfde dag naar hem terug. En als het erger is kijkt hij of de medicatie aangepast kan worden, (hoorde mijn ega, want ik verstond dat niet)
Ik zei dat ik op een wondertje hoopte, (nog steeds:) ) U mag altijd hopen, zei de cardioloog, (maar ja, de toon zei het al) Ach ja, hij had al eerder gezegd dat ik er niet op moest hopen dat het zou verbeteren. Nou ja, als het maar niet erger geworden is, dat is dan toch ook een klein wondertje?
Als de kortademigheid erger word, of meer vocht vast blijf houden, dan moet ik bellen, dan word er eerder een echo doppler gemaakt enz.
(ga ik niet van uit)
De pijn komt van de lekke hartkleppen en van de pulmonale hyperensie zei hij, maar hij moest die catheteresatie doen om uit te sluiten dat er ook angina pectoris was. (in Prinzmetal angina gelooft hij niet, zei hij)
Gelukkig heeft hij onthouden dat ik niet meer over opereren wil praten, want dan ben ik echt van slag.
En eerlijk gezegd heb ik verder niets gevraagd aan hem, want ik wil nog steeds niet alles weten. Dat er gezegd is dat mijn levensverwachting dan beduidend korter is, wil ik vergeten!
Dat kunnen ze naar mijn gevoel niet echt inschatten, dus zeg dat dan ook niet!

En nu ga ik eten, ega moet zo naar vergadering.

Fijne avond voor straks, en geniet van al die opgeruimde bergjes:lol: , joepieeeee, moet ik morgen ook doen, je brengt me op werkzame ideeen, maar of ik er aan toe kom weet ik niet;)

Eugenie, voor jou ook een fijne avond hoor, hoe is het nu met je dochter?

Lieve groetjes Margreet

[Auteur]

Berichten