AVNRT en 2e ablatie ?

[bert]

hallo,

Ik heb de hartritmestoornis AVNRT.
En heb afgelopen 6 mei een ablatie gehad.
Ik zou dan van hartritmestoornis af moeten zijn,
maar helaas is dat niet zo.
Ik ben op 11 juli op controle geweest bij mijn cardioloog
en die heeft mij toen dagelijkse dosering van verapamil 120 mg
voorgeschreven in de hoop dat de hartritmestoornissen weg zouden blijven.
Maar het mocht niet zo zijn ik moest helaas nogal eens de dagelijkse dosering
ook de verapamil 80 mg bij pakken.
Ik ben vorige week weer bij de cardioloog geweest en die heeft nu contact opgenomen
met ziekenhuis waar ik de ablatie heb gehad.
Om te overleggen of een 2e ablatie mogelijk en zinvol is.
Totdat ik daar bericht van heb is mijn dagelijkse dosering verhoogd naar 240 mg.

Is er iemand bekend met AVNRT en ook een 2e ablatie gehad met goede afloop
ben heel benieuwd naar reacties.

groetjes Niek69

[Anoniem]

Hallo Monique,

Helaas gebeurt het vaker dat een ablatie de 1e keer onvoldoende effect heeft. Ik ben niet bekend met AVNRT, hopelijk reageren er lotgenoten. Laat je voorlichten of een 2e ablatie zinvol is.

Gr,
Rossini

[niek69]

Ik ben nu een half jaar verder….
En a.s. donderdag 28 november heb ik mijn 2e ablatie.
Ik weet wat er komen gaat, maar ben toch erg zenuwachtig.
Blijf hopen dat het deze keer gaat werken.

groetjes niek69

[Roland]

Heel veel succes!

[niek69]

Dank je, Roland

[Biebs]

Sterkte donderdag!

[Tsjerk]

En hoe is het gegaan?

[niek69]

hoi Tjerk,

Ik moest donderdag om 9.30 uur aanwezig zijn en om 11.00 uur lag ik op tafel.
Klaar voor de start…. 🙂
de lokale verdoving was weer gevoelig, maar dat wist ik nog van de vorige keer.
Verder het inbrengen van de katheters viel wel mee.
Bij het branden zelf waren ze per ongeluk een verkeerd adertje in geschoten en dat gaf heel veel pijn tussen de schouderbladen ,
maar ik kreeg meteen een pijnstiller en zuurstof via mijn neus.
De pijn nam snel af en ik werd een beetje suffig van de pijnstiller, dat vond ik op dat moment wel heel fijn. 😉
Ze hebben trouwens nu allebei de beide liezen aangeprikt, omdat ze nu 4 katheters gebruikten hebben.
Ik had aangegeven dat ik de vorige keer geen rekverband, maar een pleister met een ballon erin had gekregen, vanwege het afknellen,
omdat ik nu eenmaal niet de slankste ben.
Maar deze keer wilde ze dat liever niet en ze toch eerst het rekverband gaan proberen.
En dat was geen succes, maar ze laten ze zich niet zomaar “kisten”
en hadden nog een andere oplossing, maar die was helaas net niet lang genoeg.
Dus afijn ruim een half uur later van sjorren en draaien toch de pleister met ballon op allebei de liezen geplakt en er werd dan lucht ingespoten die zorgt voor de druk.
Normaliter doen er 45 cc in dat hadden ze de vorige keer ook gedaan, maar nu wilden ze ervoor de zekerheid had meer indoen.
Links zat er nu 70 cc in en rechts 60cc in.
Het protocol is met die pleisters dat er elke 2 uur 10 cc lucht eruit wordt gehaald.
Ik wel even zeggen dat de cardiologen, er waren er twee tijdens de ablatie, en het verplegend personeel op de hartcatherisatiekamer heel vriendelijk waren en alles duidelijk uitlegde wat ze gingen doen.
Ik was rond 15.00 uur terug op de kamer.
De eerste 10 cc werd om 17.00 uur eruit gehaald en nu komt het nu zou ik dus net als de vorige keer niet 8 uur nog plat moeten blijven liggen, maar 14 uur dus betekende een overnachting en dat was even een tegenvaller.
Ik werd overgebracht naar de short stay voor de nacht en er zou daar door gegaan worden om de 2 uur 10 cc eruit halen.
Ik ben op beide afdelingen door de verpleging goed geholpen en verzorgt.
Gisterenmorgen om 10.15 kwam “ons mam” mij halen en lekker naar huis.
Vanmorgen mochten mijn gewone pleisters eraf en ik zag dat het wondje bij de linkse lies mooi dicht was en aan de rechtse kant bloedt het nog een beetje, maar niet verontrustend.
Goed schoon houden en een pleister plakken en in de loop van een paar dagen moest dat ook weer dicht zijn.
Ik heb veel pijn onder in mijn rug en spierpijn in buik en schouderbladen, maar dat komt van het lange plat liggen en door de artrose in mijn onderrug en de fibromyalgie in mijn lijf.
Gewoon rustig aan doen af en toe oefeningen doen voor de stijfheid en het heeft tijd nodig , maar het komt allemaal weer goed.
Ik moet niet te vroeg juichen weet dat er pas na 3 maanden gezegd kan worden of het gelukt is, maar ik heb tot nu toe nog geen ritmestoornissen gehad.
Dat was de vorige al een paar uur de ablatie wel het geval en de daarop volgende dagen ook regelmatig. Dus ik blijf hoop houden dat het deze keer wel gelukt is.

Sorry :blush: voor het ;lange verhaal …

groetjes niek69

p.s. Bieb ook nog bedankt voor het sterkte wensen

[Tsjerk]

Ja bekend verhaal, alleen kreeg ik drukverband. Na mijn ervaringen erin scheerde ik mn benen ook maar. Niks is erger dan je huid en haar eraf te trekken.
Die pijn in je rug is is ook bekend haha heerlijk om na 8uur overeind te mogen! Das dan zo lekker.
Welk zh ben je geholpen ?

[niek69]

hoi Tjerk,

Ik ben in hartcentrum van het Catharinaziekenhuis in Eindhoven geholpen.

groetjes niek69

[brandy]

Hoi Niek,

Fijn dat je het achter de rug hebt, en nu maar hopen dat het geholpen heeft
maar…heb je bij deze ablatie alleen plaatselijke verdoving gehad??!!
Dus geen algehele narcose???
Pfttttttttt, snap ik eigenlijk niet
Ik heb 2 kleine ablaties gehad, van ongeveer 1,5 uur
en 2 pulmonale venen ablaties(ongeveeer 6 uur) mèt algehele narcose, wel zo prettig
De laatste ablatie was 1,5 jaar geleden ,en nu nog steeds zonder (langdurige) ritmestoornissen,wèl nog 3 medicatie
Dat geeft de burger moed, nietwaar? 😉
groetjes

[niek69]

hoi Brandy,

Fijn om te lezen dat je ritmestoornissen minder langdurig zijn.
Dat geeft de burger zeker moed. 😉
Best veel nog 3 medicatie, heb jij een ritmestoornis
waar je niet helemaal van af kan komen ?
Tot aan vandaag nog geen ritmestoornissen gehad.
Maar heb nog 3 maanden te gaan van afwachten,
maar heb er tot nu toe een goed gevoel over.

groetjes niek69

[brandy]

Ik heb hardnekkige boezemfibrilleren, al 15 jaar(1998) maar na de laatste ablatie nog maar een enkele keer
Gebruik nog lanoxin,tambocor en metoprolol, en bloedverdunners
Heb pas geleden nog maar ontdekt dat er iets mis is met mijn sinusknoop waardoor er geen hartslagverhoging is bij inspanning(applaus voor mijn nieuwe pmtechnicus!)
De vele ablaties/boezemfibrilleren/medicatie kan dit veroorzaakt hebben
of is het precies andersom, dat de sinusknoop niet goed werkt en daardoor de ritmestoornissen? Of is het doordat ik 10 jaar eerder(1994 ipv 2004) had moeten beginnen aan de thyrax,voor mijn slechtwerkende schildklier(oorzaak:huisarts,en miscomminicatie internist)….
Ben nu al blij dat ik weet WAAROM ik al jaren geen conditie hebben kunnen opbouwen, en ik zo beperkt ben qua energie,
Of komt het ook doordat ik reuma-achtige klachten erbij heb gekregen?Wie het weet mag het zeggen 😉
Zo zie je maar, als je veel mankeert wordt het steeds ingewikkelder…
Groetjes

[Tsjerk]

Brandy, ik heb 6 ablaties gehad overal in mn linker en rechter boezems, maar heb gelukkig nergens last van, hooguit verhoogd ritme.
Maar ik had hetzelfde toen ik lanoxin slikte, mn hartslag zakte onder de 50. In Engeland en Amerika is het verboden. Misschien iets om over na te denken.
Groetjes Tsjerk

[brandy]

er zijn ook perioden geweest waarbij ik geen lanoxin slikte…nu alweer een poosje gehalveerd, maar merk daar niet zoveel van…
maar goed dat je het aankaart, mocht de ritmestoornis wegblijven kan ik kijken of ik met de medicatie kan stoppen, vroeger kwamen telkens de ritmestoornissen terug bij stoppen van medicatie maar wie weet….. 😉 ik heb in rust een normaal ritme, maar hij verhoogt niet bij inspanning,nu dus wel door de nieuwe pm, maar nog niet bij fietsen, heel raar….
dus met jou alles nog oke, fijn hè?! :laugh:

[Auteur]

Berichten