angst voor de komende operatie

[bert]

Hallo,
Vreemd om via de nw media mensen in inkijkje te geven in mijn zielenroerselen.
Ik ben Roel, 61 jaar en zit te wachten op een oproep voor een bypass operatie in Nieuwegein.
Van mijn ouders leerde ik dat je je niet moet aanstellen als je het moeilijk hebt, ik leerde dat je moet kijken naar mensen die het slechter hebben dan jezelf. Ja zo hoort dat, een dooddoener of niet het is wel waar, alleen het lukt mij op dit moment verdomde slecht.
Al een aantal jaren ben ik hartpatiënt en had en heb de instelling van niet zeuren gewoon doorgaan, ik ben goed in het ontkennen dat er een probleem is.
Toen ik gekatheteriseerd werd bleek dat de vernauwing erger was geworden, er werd besloten tot dotteren, dit mislukte zodat besloten werd tot een operatie.
Mij opereren, zon sterke vent, vooral ook iemand die nooit de regie uit handen geeft en dan opereren en nog wel aan mijn hart?
Die grote vent van ooit werd een klein ventje van lang geleden. Het liefste kroop ik weer bij mijn moeder op schoot, kroop ik diep weg onder de dekens en voelde mij verschrikkelijk zielig.
Ja er zijn mensen die om mij geven en ja ik heb steun van mijn huisarts en ja je moet het uiteindelijk zelf ondergaan.
In het Canisius in Nijmegen ben ik onder behandeling en een half uur na het dotteren werd ik al gebeld door het Radboudziekenhuis dat ik geaccepteerd was als patiënt alleen helaas, ik wil niet geholpen worden in het Radboud en heb uitdrukkelijk voorkeur voor het Antonius ziekenhuis in Nieuwegein.
Door mijn voorkeur werd het er niet gemakkelijker op. Voor ik werd aangemeld in Nieuwegein was ik weer een aantal weken verder en vanaf de intake in Nieuwegein tot aan de operatie zijn we weer een paar weken verder. Niet handig want het wachten werkt in het nadeel. Stress, heftige emoties, het neemt allemaal toe.
Ik kan het wel delen maar zelfs dat durf ik niet goed, ik belast mensen, wat moeten die mensen ermee en uiteindelijk moet ik er zelf mee klaar zien te komen.
Het leven gaat aan mij voorbij, ik zie alle details terug, de goede dingen, de fijne dingen en natuurlijk de ellende die ieder mens wel meemaakt. Vragen over leven en dood, allemaal zaken die nu grote impact hebben op mijn leven van alledag. Ja natuurlijk ben ik van plan om 100 jaar te worden maar leer ook te relativeren. Laat ik niet zeuren ik ben verdomme al 61 jaar, hoeveel mensen, kinderen hebben deze leeftijd niet gehaald? Moet ik daar naar kijken? Was dat wat mijn ouders bedoelden, niet zeuren kijk naar de mensen die het slechter hebben.
Ja vast en zeker maar het maakt mijn situatie niet minder beroerd.
Kortom de grote vent van ooit is nu het kleine ventje van lang geleden.
Ik zal proberen flink te blijven voor de buitenwereld en voor de binnenwereld, tja ik doe mijn best.
Iedereen sterkte en succes

[Willeke56]

Beste roel…

Al bden je een grote vent… je wil niet klagen maar het is niet niks wat je hebt. Je mag klagen en weetje… je denkt dat anderen jou geklaag niet aan willen horen.
Veel mensen vinden het moeilijk om iemand te steunen en zijn blij als de persoon in kwestie zelf komt met het verhaal dat je bang bent voor de operatie en veel spanning hebt voor wat gaat gebeuren.
Logisch toch.

Ik weet nog wel toen mn ex vriend zn bypass operatie kreeg die was ook zo van niet zeuren.. Nou in het ziekenhuis was hij ook dat kwetsbare vogeltje…

Het is niet erg om te zeggen dat je bang bent
Het is niet erg om een traan te laten omdat je het allemaal zo eng vind
HEt is normaal dat je tegen mensen aanpraat vooral niet opkroppen Roel.

Wat ik wel vond in het ziekenhuis.. Voor dat mn ex vriend geopereerd werd.. kregen we een rondleiding op de hartbewaking maar ook op de iC waar mensen lagen die net geopereerd waren.
Zo kon je zien waar je terecht kwam als je je ogen open deed. En tuurlijk lijkt het ook een eng idee dat je even aan die hartlongmachine ligt.

MAar weet je roel.. Ik stond echt te kijken hoeveel mensen er per dag- week werden geopereerd aan een bypass operatie.. Net als pacemaker implantatie.

Tegenwoordig zijn dat geen gecompliceerde operaties meer tuurlijk begrijp me niet verkeerd wel ingriijpend.
Maar de chirurgen opereren tegenwoordig met grote regelmaat en hebben dus de ervaring deze operaties goed te doen.

Wat ik ondervonden heb zowel bij mn (ex)vriend als bij mn eigen operatie is dat er goed gezorgd werd voor me en goede hulp was in het ziedkenhuis goede voorlichting etc.

Heel veel sterkte ermee. en blijf vooral praten opkroppen geeft je stress en spanning

Lucht je hart.. eee praat het van je af hoe moeilijk het soms ook is

en huilen mag en bang zijn ook

[Roel1950]

Hallo allemaal,

Inmiddels is het vier maanden geleden dat ik werd geopereerd. Opnieuw zit ik nu volop in de onderzoekfase. De vraag is of de operatie wel het gewenste effect heeft gehad.
Kort na de operatie kon ik weer relatief veel en ging ik met sprongen vooruit maar nu, sinds 7 weken ga ik achteruit. Ik heb weer last van aginapectoris achtige klachten, mijn conditie is slecht en kom bij iedere inspanning lucht te kort, zelfs het praten kost mij soms moeite.
Ik heb inmiddels twee keer een 24uurs bloeddrukmeting gehad en de medicatie is weer aangepast om e.e.a. onder controle te krijgen. Vaak denk ik, zit niet te klagen maar wat is dat is en baal er enorm van. Men overweegt, na alle andere onderzoeken, om weer te katheteriseren maar ik heb er bijzonder weinig zin in. Revalideren kost tijd dus er is nog voldoende hoop. Ik woon buiten met paarden en honden en zij zijn voor mij de therapie, de revalidatie in het CWZ vond ik te kort en met weinig resultaat. Tijdens de revalidatie bleek mijn bloeddruk veel te hoog en via dit gegeven werden weer vele onderzoeken opgestart. De komende weken moeten dus uitwijzen wat er nu weer aan de hand is. Met roken ben ik al acht maanden geleden gestopt en nu moet ik nog afvallen, lijkt mij moeilijker dan stoppen met roken.
Toch zoek ik gezelligheid en wil vooral positief blijven maar die verdomde conditie.

Roel

Verstuurd vanaf mijn iPad

[Piet]

Beste Roel.
Het is van mij alweer 6 jaar geleden 3 bypass gehad.
Ik ben zo bang geweest dat ik beneden naar operatie kamer van de tafel wilde springen.
Uiteindelijk viel het ontzettend mee maar deze ingreep zet je leven op zijn kop.
De chirurg zei maak je geen zorgen alles kom goed routine voor ons achteraf was zo na 4 dagen weer terug naar het ijsselland in capelle en naar huis maar alles valt en staat met je conditionele toestand.
Maar laat vooral je emoties gaan help je alleen maar Roel.
Ik ben het Erasmus nog dankbaar geweldig.
Sterkte allemaal die dit te wachten staat
Mvg
Piet.

[Auteur]

Berichten